នៅពេលថ្ងៃរៀបលិច សង្កាត់ Huai Khwang ក្នុងរាជធានីបាងកក ចាប់ផ្តើមមានភាពរស់រវើក ដោយគេឃើញអ្នកថ្មើរជើងនិយាយភាសាចិន ប្រញាប់ប្រញាល់ធ្វើដំណើរទៅកាន់ភោជនីយដ្ឋានស៊ុបក្តៅ ដែលពួកគេចូលចិត្ត ស្ថិតនៅតាមបណ្តោយផ្លូវ Pracharat Bamphen។
ការដើរប្រញាប់ប្រញាល់នៃហ្វូងមនុស្សដែលឃ្លានអាហារ ជាសញ្ញាបញ្ជាក់ពីបែបផែននៃជនជាតិចិនដែលបានមកដល់ប្រទេសថៃ កំពុងប្រែផ្លាស់តំបន់រស់នៅទំហំ ១៥គីឡូម៉ែត្រការ៉េ នៅភាគខាងកើតរាជធានីបាងកក ហើយការមកដល់ថ្មីៗនៃក្រុមអ្នកទេសចរទាំងនេះកំពុងបង្ហាញពីស្ថានភាព ដូចមុនពេលវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩ ផងដែរ។
ដោយមានស្ថានទូតចិនស្ថិតនៅសង្កាត់ Din Daeng ក្បែរនោះ ដែលកំពុងបង្ហាញការទាក់ទាញដូចសង្កាត់ Huai Khwang ផងដែរ ពលរដ្ឋថៃនៅពេលនេះបានហៅតំបន់នេះថាជា «ទីប្រជុំជនចិនថ្មី ឬ Chinatown ថ្មី»។ អ្នកខ្លះបានប្រដូចសង្កាត់ Huai Khwang ទៅនឹងតំបន់រដ្ឋបាលពិសេសរបស់ប្រទេសចិន ដូចជាក្រុងហុងកុង ឬកោះម៉ាកាវ ដែលគេនិយមហៅថា «Taiguo» ។
បើទោះបីប្រទេសថៃប្រារព្ធពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំប្រពៃណីរបស់ខ្លួនឬសង្ក្រាន្ត នៅថ្ងៃទី១៣ ខែមេសាក៏ដោយ ក៏មន្ត្រីសង្កាត់ Huai Khwang បានប្រារព្ធពិធីចូលឆ្នាំចិននៅថ្ងៃទី១៩ ខែមករា ដើម្បីទទួលស្គាល់ប្រជាសាស្រ្តដែលកំពុងផ្លាស់ប្តូរ។
អ្នកវិភាគនិយាយថា ការផ្លាស់ប្តូរក៏មានមកជាមួយនឹងបញ្ហាប្រឈមខ្លះផងដែរ។ ការកើនឡើងតម្លៃជួលនិងតម្លៃអចលនទ្រព្យសម្រាប់ការរស់នៅនិងការធ្វើអាជីវកម្ម ឆ្លុះបញ្ចាំងពីការមកដល់នៃជនអន្តោប្រវេសន៍ចិន ដែលហ៊ានឬអាចចំណាយខ្ពស់ជាងពលរដ្ឋថៃម្ចាស់ស្រុក ដែលមួយចំនួនកំពុងប្រឈមនឹងបញ្ហាចំណាយលើកន្លែងស្នាក់នៅរបស់ពួកគេ។
អ្នកស្រី Patcharee Pabua វ័យ ៤២ឆ្នាំ ជាបុគ្គលិកអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយ ដែលបានរស់នៅនិងធ្វើការក្នុងសង្កាត់ Huai Khwang អស់រយៈពេលជាងប្រាំពីរឆ្នាំមកហើយ។ អ្នកស្រីបានឃើញសង្កាត់នេះផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងខ្លាំង នៅមុនពេល ក្នុងអំឡុងពេល និងក្រោយពេលវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩ ស្របពេលតំបន់នេះបានប្រែផ្លាស់ពីតំបន់ពលរដ្ឋថៃរស់នៅ ទៅជាទីប្រជុំជនចិនវិញ។
អ្នកស្រីបានថ្លែងថា៖ «នៅពេលវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩ បានកើតឡើង ជនជាតិចិនជាច្រើនបានវិលត្រឡប់ទៅកាន់ប្រទេសខ្លួនវិញ ហើយអាជីវកម្មក្រោមកម្មសិទ្ធិរបស់ជនជាតិចិនត្រូវបានបិទទ្វារ។ ប៉ុន្តែពួកគេបានវិលត្រឡប់មកវិញ នៅពេលស្ថានភាពជំងឺកូវីដ១៩បានធូរស្បើយឡើងវិញ។ ពេលនេះគេកម្រឃើញភោជនីយដ្ឋានថៃស្ថិតតាមបណ្តោយផ្លូវ Pracharat Bamphen ណាស់ គឺភាគច្រើនមានសុទ្ធតែភោជនីយដ្ឋានចិន»។
ការមកដល់នៃអាជីវកម្មចិនជាច្រើន ដែលសឹងតែទាំងអស់សហការដៃគូជាមួយជនជាតិថៃ ដើម្បីបំពេញតាមលក្ខខណ្ឌរឹតត្បិតលើកម្មសិទ្ធិដោយបរទេស បានបង្កឱ្យតម្លៃជួលឡើងថ្លៃខ្ពស់។
ដោយមិនអាចប្រកួតប្រជែងនឹងជនជាតិចិនដែលមានថវិកាច្រើន ម្ចាស់អាជីវកម្មថៃជាច្រើន ដែលមិនអាចបង់ថ្លៃជួលខ្ពស់បាន ត្រូវបង្ខំចិត្តបិទអាជីវកម្មរបស់ខ្លួន។ មានតែពលរដ្ឋថៃបើកតូបឬស្តង់លក់អាហាររាយរងប៉ុណ្ណោះដែលមិនត្រូវការជួលដី អាចនៅបន្តអាជីវកម្មរបស់ខ្លួន។ នេះបើយោងតាមការលើកឡើងរបស់ពលរដ្ឋមួយចំនួន ដែលបានរស់នៅក្នុងសង្កាត់ Huai Khwang ជាយូរមកហើយ។
អ្នកស្រី Pabua បាននិយាយថា ការឡើងថ្លៃគឺផ្តោតសំខាន់លើតម្លៃអគារខុនដូ។ អ្នកស្រីបានបន្តថា ពលរដ្ឋថៃនៅតែមានលទ្ធភាពចំណាយលើអគារស្នាក់នៅលំដាប់ទាបជាងនេះ ដោយថ្លៃជួលប្រចាំខែមានរវាងពី ៣ពាន់ ទៅ ១ម៉ឺនបាត ឬប្រហែលពី ៨២ដុល្លារ ទៅ ២៧៣ដុល្លារ។
តម្លៃនេះគឺសមល្មមសម្រាប់ពលរដ្ឋថៃមួយចំនួន ដែលប្រាក់ចំណូលមធ្យមប្រចាំខែរបស់គេ មានប្រហែល ៣៨២ដុល្លារ។ នេះបើយោងទៅតាមស្ថិតិរបស់មន្ទីរការងារថៃ។ អ្នកស្រី Pabua បានប៉ាន់ប្រមាណថា តម្លៃនេះក៏បានទាក់ទាញជនជាតិចិន ដែលមានចំនួនប្រហែល ៥០ភាគរយនៃអ្នករស់នៅក្នុងបរិវេណអគារជួលរបស់អ្នកស្រីផងដែរ។
ការជួលអគារខុនដូនៅក្រុងបាងកក ដែលបានថយចុះអំឡុងពេលវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩ នោះ ពេលនេះ បានហក់ឡើងដល់កម្រិតខ្ពស់ថ្មីមួយ។ ទិន្នន័យពីគេហទំព័រអចលនទ្រព្យ The List ដែលផ្សព្វផ្សាយសម្រាប់ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០២០ បានបង្ហាញថា តម្លៃជួលមធ្យមប្រចាំខែនៅសង្កាត់ Huai Khwang គឺថ្លៃ ៤០៩ដុល្លារ។ មកដល់ថ្ងៃទី១ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២៣ នេះ តម្លៃជួលសម្រាប់គ្រប់អគារខុនដូនៅក្នុងសង្កាត់ Huai Khwang នេះ ជាមធ្យមានតម្លៃប្រហែល ៦២២ដុល្លារ ក្នុងមួយខែ។ នេះបើយោងតាមក្រុមហ៊ុនវាយតម្លៃអចលនទ្រព្យ Dotproperty។
អតីតភ្នាក់ងារផ្នែកអចលនទ្រព្យលោក Chitipat Inna ដែលមានជំនាញផ្នែកអចលនទ្រព្យក្នុងសង្កាត់ Huai Khwang និងតំបន់ក្បែរនោះ បាននិយាយថា អតិថិជនភាគច្រើនរបស់លោក គឺជាជនជាតិចិន ដែលជារឿយៗស្វែងរកការជួលរយៈពេលខ្លី ពីបីទៅប្រាំមួយខែ។
អ្នកជួលជនជាតិចិនហាក់ដូចជាមិនអល់អែកនឹងតម្លៃកើនឡើងខ្ពស់នោះទេ។ អ្នកស្រី Pabua ដែលតម្លៃជួលអាគាររបស់អ្នកស្រីនៅសង្កាត់ Huai Kwang មានតម្លៃ ១៣៦ដុល្លារក្នុងមួយខែ បាននិយាយថា៖ «មិនមែនជារឿងគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលនោះទេ ដែលអ្នកជួលអគារខុនដូភាគច្រើនជាជនជាតិចិន ដោយសារពួកគេជារឿយៗមានថវិកាច្រើនសម្រាប់កន្លែងស្នាក់នៅ។ ពលរដ្ឋថៃជាច្រើនមិនមានលទ្ធភាពជួលក្នុងតម្លៃខ្ពស់ដូចនេះទេ»៕
ប្រែសម្រួលដោយលោក ណឹម សុភ័ក្រ្តបញ្ញា
