រាជធានីភ្នំពេញ —
ការផ្សព្វផ្សាយពីគ្រឿងស្រវឹងដោយបណ្តាញសារព័ត៌មាននិងតាមទីសាធារណៈទំនងជាបានជួយជំរុញដល់ការកើនឡើងនៃគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
ថ្លែងក្នុងសិក្ខាសាលាស្តីពីការបើកបរលើសល្បឿនកំណត់និងជាតិស្រវឹងនៅឯមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិកាលពីថ្ងៃទី៦ ខែឧសភា លោកវេជ្ជបណ្ឌិត មុំ គង់ នាយកប្រតិបត្តិអង្គការចលនាដើម្បីសុខភាពកម្ពុជាបានសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើកំណើននៃការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹងជាប្រភពនៃការកើនឡើងចំនួនអ្នកប្រើប្រាស់។
«ជំរុញឱ្យមានអ្នកផឹកច្រើន យើងមើលទៅលើកត្តាសំខាន់មួយគឺការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹង ដែលក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ នៅទីណា យើងក៏ឃើញប៉ាណូផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹង នៅទីណាក៏យើងឃើញប៉ូស្ទើ ហើយសូម្បីតែតាមវិទ្យុនិងទូរទស្សន៍ក៏កំពុងតែប្រកួតប្រជែងគ្នាដើម្បីផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹងដោយផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការផ្តល់រង្វាន់យ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង»។
លោក អ៊ា ចរិយា ប្រធានកម្មវិធីសុវត្ថិភាពចរាចរណ៍របស់អង្គការជនពិការពិភពលោកយល់ស្របចំពោះការលើកឡើងនេះ ប៉ុន្តែលោកបន្ថែមថាបញ្ហានេះក៏ដោយសារកង្វះការទទួលខុសត្រូវជាកម្រិតបុគ្គលផងដែរ។
ក្នុងរយៈពេល១៥ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ អត្រាប្រេវ៉ាឡង់នៃអ្នកប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹងនៅកម្ពុជាមានការកើនឡើងជាលំដាប់ហើយនៅឆ្នាំ២០១០ ពលរដ្ឋកម្ពុជាចំនួន៦៣,៥%ប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង ភាគច្រើនជាបុរសនិងជាមនុស្សវ័យជំទង់។ នេះបើតាមការស្ទង់មតិរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោកឆ្នាំ២០១០។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិតមុំ គង់បានពន្យល់ថាមនុស្សស្រវឹងមានការពិបាកប្រមូលអារម្មណ៍ពេលបើកបរ ពន្យឺតប្រតិកម្មឆ្លើយតបទៅនឹងហេតុការណ៍ ស្រវាំងភ្នែក ងាយគេងលក់ និងជឿជាក់លើខ្លួនឯងជ្រុលដែលនាំគេឱ្យប្រថុយប្រថាននឹងគ្រោះថ្នាក់។
បើតាមរបាយការណ៍អង្គការជនពិការអន្តរជាតិឆ្នាំ២០១១ មានអ្នកស្លាប់ដោយសារគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ចំនួន១.៩០៥នាក់ អ្នករបួស៥.៨០៧នាក់ និងខាតបង់ថវិកាអស់៣១០លានដុល្លារ។ ក្នុងនោះគ្រឿងស្រវឹងជាមូលហេតុទីពីរបន្ទាប់ពីការបើកបរហួសល្បឿនកំណត់ដែលមានមនុស្សស្លាប់២៧៤នាក់ឬ១៤%។ ហើយជនរងគ្រោះ៣៣,៨%ត្រូវបានរកឃើញបរិមាណគ្រឿងស្រវឹងក្នុងឈាមលើសពីច្បាប់ចរាចរណ៍ផ្លូវគោកកំណត់។
ដើម្បីកាត់បន្ថយអត្រាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដោយសារគ្រឿងស្រវឹង លោកវេជ្ជបណ្ឌិតមុំ គង់បានផ្តល់អនុសាសន៍ថារដ្ឋាភិបាលគួរចាត់វិធានការណ៍គ្រប់គ្រងនិងកាត់បន្ថយការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹងតាមទីសាធារណៈនិងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនិងពង្រឹងការអនុវត្តច្បាប់នាពេលកន្លងមក។
កាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១១ ក្រសួងព័ត៌មានបានចេញសារាចរហាមឃាត់ការផ្សព្វផ្សាយស៉្បតពាណិជ្ជកម្មស្រាបៀរភ្ជាប់នឹងរង្វាន់ប៉ុន្តែគេសង្កេតឃើញថាពុំមានប្រសិទ្ធភាពនោះទេ។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត មុំ គង់ បន្ថែមថាការដំឡើងពន្ធលើគ្រឿងស្រវឹងមិនត្រឹមតែជួយបង្កើនចំណូលរដ្ឋប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែក៏អាចជួយកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់បានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពផងដែរ។
«មួយទៀតការដំឡើងពន្ធនឹងកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់។ ឧទាហរណ៍ មនុស្សម្នាក់មានលុយតែមួយម៉ឺន[រៀល]ទេប្រសិនបើស្រាបៀរតម្លៃ២ពាន់ យើងអាចផឹកបាន៥កំប៉ុង ប៉ុន្តែពេលដែលស្រាបៀរហ្នឹងឡើងទៅដល់៥ពាន់ក្នុងមួយកំប៉ុង យើងអាចផឹកបានតែ២កំប៉ុងទេ ដូច្នេះអាចកាត់បន្ថយបរិមាណយើងប្រើប្រាស់។ អត្ថប្រយោជន៍ខ្លាំងនោះគឺថាកាលណាយើងផឹកតិចគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ក៏តិចដែរ»។
ការយកពន្ធលើគ្រឿងស្រវឹងនៅកម្ពុជាមានអត្រាត្រឹមតែ៣០%ប៉ុណ្ណោះ ដែលទាបខ្លាំងជាងប្រទេសជិតខាង ដូចជាប្រទេសថៃជាដើមដែលមានអត្រារហូតដល់៧០%។
លោក ទី ឡុង អនុប្រធាននាយកដ្ឋានសណ្តាប់ធ្នាប់នៃអគ្គនាយកដ្ឋាននគរបាលជាតិបានថ្លែងថាការបញ្ឈប់ការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹងជាការលំបាក។
«ការផ្សព្វផ្សាយជាសិទ្ធិសេរីភាពរបស់គេ ប្រសិនបើយើងឈានទៅមិនឱ្យគេផ្សព្វផ្សាយ បច្ចុប្បន្នគឺមិនអាចបិទបាន។ ខ្ញុំមិនមែននិយាយថាវាមិនពាក់ព័ន្ធទេ ប៉ុន្តែវាជាសិទ្ធិនៃផ្សាយព័ត៌មាននិងសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន។ ហើយទីពីរការញ៉ាំរបស់យើងត្រូវតែឈរលើស្មារតីប្រុងប្រយ័ត្ន មានការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់លើខ្លួនយើង»។
ដើម្បីកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាកំពុងធ្វើសេចក្តីព្រាងមួយអំពីគោលនយោបាយត្រួតពិនិត្យគ្រឿងស្រវឹងតាំងពីឆ្នាំ២០០៨ ប៉ុន្តែមកទល់ពេលនេះសេចក្តីព្រាងនេះមិនទាន់បានអនុម័តនៅឡើយទេ៕
ថ្លែងក្នុងសិក្ខាសាលាស្តីពីការបើកបរលើសល្បឿនកំណត់និងជាតិស្រវឹងនៅឯមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិកាលពីថ្ងៃទី៦ ខែឧសភា លោកវេជ្ជបណ្ឌិត មុំ គង់ នាយកប្រតិបត្តិអង្គការចលនាដើម្បីសុខភាពកម្ពុជាបានសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើកំណើននៃការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹងជាប្រភពនៃការកើនឡើងចំនួនអ្នកប្រើប្រាស់។
«ជំរុញឱ្យមានអ្នកផឹកច្រើន យើងមើលទៅលើកត្តាសំខាន់មួយគឺការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹង ដែលក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ នៅទីណា យើងក៏ឃើញប៉ាណូផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹង នៅទីណាក៏យើងឃើញប៉ូស្ទើ ហើយសូម្បីតែតាមវិទ្យុនិងទូរទស្សន៍ក៏កំពុងតែប្រកួតប្រជែងគ្នាដើម្បីផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹងដោយផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការផ្តល់រង្វាន់យ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង»។
លោក អ៊ា ចរិយា ប្រធានកម្មវិធីសុវត្ថិភាពចរាចរណ៍របស់អង្គការជនពិការពិភពលោកយល់ស្របចំពោះការលើកឡើងនេះ ប៉ុន្តែលោកបន្ថែមថាបញ្ហានេះក៏ដោយសារកង្វះការទទួលខុសត្រូវជាកម្រិតបុគ្គលផងដែរ។
ក្នុងរយៈពេល១៥ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ អត្រាប្រេវ៉ាឡង់នៃអ្នកប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹងនៅកម្ពុជាមានការកើនឡើងជាលំដាប់ហើយនៅឆ្នាំ២០១០ ពលរដ្ឋកម្ពុជាចំនួន៦៣,៥%ប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង ភាគច្រើនជាបុរសនិងជាមនុស្សវ័យជំទង់។ នេះបើតាមការស្ទង់មតិរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោកឆ្នាំ២០១០។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិតមុំ គង់បានពន្យល់ថាមនុស្សស្រវឹងមានការពិបាកប្រមូលអារម្មណ៍ពេលបើកបរ ពន្យឺតប្រតិកម្មឆ្លើយតបទៅនឹងហេតុការណ៍ ស្រវាំងភ្នែក ងាយគេងលក់ និងជឿជាក់លើខ្លួនឯងជ្រុលដែលនាំគេឱ្យប្រថុយប្រថាននឹងគ្រោះថ្នាក់។
បើតាមរបាយការណ៍អង្គការជនពិការអន្តរជាតិឆ្នាំ២០១១ មានអ្នកស្លាប់ដោយសារគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ចំនួន១.៩០៥នាក់ អ្នករបួស៥.៨០៧នាក់ និងខាតបង់ថវិកាអស់៣១០លានដុល្លារ។ ក្នុងនោះគ្រឿងស្រវឹងជាមូលហេតុទីពីរបន្ទាប់ពីការបើកបរហួសល្បឿនកំណត់ដែលមានមនុស្សស្លាប់២៧៤នាក់ឬ១៤%។ ហើយជនរងគ្រោះ៣៣,៨%ត្រូវបានរកឃើញបរិមាណគ្រឿងស្រវឹងក្នុងឈាមលើសពីច្បាប់ចរាចរណ៍ផ្លូវគោកកំណត់។
ដើម្បីកាត់បន្ថយអត្រាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដោយសារគ្រឿងស្រវឹង លោកវេជ្ជបណ្ឌិតមុំ គង់បានផ្តល់អនុសាសន៍ថារដ្ឋាភិបាលគួរចាត់វិធានការណ៍គ្រប់គ្រងនិងកាត់បន្ថយការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹងតាមទីសាធារណៈនិងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនិងពង្រឹងការអនុវត្តច្បាប់នាពេលកន្លងមក។
កាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១១ ក្រសួងព័ត៌មានបានចេញសារាចរហាមឃាត់ការផ្សព្វផ្សាយស៉្បតពាណិជ្ជកម្មស្រាបៀរភ្ជាប់នឹងរង្វាន់ប៉ុន្តែគេសង្កេតឃើញថាពុំមានប្រសិទ្ធភាពនោះទេ។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត មុំ គង់ បន្ថែមថាការដំឡើងពន្ធលើគ្រឿងស្រវឹងមិនត្រឹមតែជួយបង្កើនចំណូលរដ្ឋប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែក៏អាចជួយកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់បានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពផងដែរ។
«មួយទៀតការដំឡើងពន្ធនឹងកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់។ ឧទាហរណ៍ មនុស្សម្នាក់មានលុយតែមួយម៉ឺន[រៀល]ទេប្រសិនបើស្រាបៀរតម្លៃ២ពាន់ យើងអាចផឹកបាន៥កំប៉ុង ប៉ុន្តែពេលដែលស្រាបៀរហ្នឹងឡើងទៅដល់៥ពាន់ក្នុងមួយកំប៉ុង យើងអាចផឹកបានតែ២កំប៉ុងទេ ដូច្នេះអាចកាត់បន្ថយបរិមាណយើងប្រើប្រាស់។ អត្ថប្រយោជន៍ខ្លាំងនោះគឺថាកាលណាយើងផឹកតិចគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ក៏តិចដែរ»។
ការយកពន្ធលើគ្រឿងស្រវឹងនៅកម្ពុជាមានអត្រាត្រឹមតែ៣០%ប៉ុណ្ណោះ ដែលទាបខ្លាំងជាងប្រទេសជិតខាង ដូចជាប្រទេសថៃជាដើមដែលមានអត្រារហូតដល់៧០%។
លោក ទី ឡុង អនុប្រធាននាយកដ្ឋានសណ្តាប់ធ្នាប់នៃអគ្គនាយកដ្ឋាននគរបាលជាតិបានថ្លែងថាការបញ្ឈប់ការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹងជាការលំបាក។
«ការផ្សព្វផ្សាយជាសិទ្ធិសេរីភាពរបស់គេ ប្រសិនបើយើងឈានទៅមិនឱ្យគេផ្សព្វផ្សាយ បច្ចុប្បន្នគឺមិនអាចបិទបាន។ ខ្ញុំមិនមែននិយាយថាវាមិនពាក់ព័ន្ធទេ ប៉ុន្តែវាជាសិទ្ធិនៃផ្សាយព័ត៌មាននិងសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន។ ហើយទីពីរការញ៉ាំរបស់យើងត្រូវតែឈរលើស្មារតីប្រុងប្រយ័ត្ន មានការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់លើខ្លួនយើង»។
ដើម្បីកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាកំពុងធ្វើសេចក្តីព្រាងមួយអំពីគោលនយោបាយត្រួតពិនិត្យគ្រឿងស្រវឹងតាំងពីឆ្នាំ២០០៨ ប៉ុន្តែមកទល់ពេលនេះសេចក្តីព្រាងនេះមិនទាន់បានអនុម័តនៅឡើយទេ៕
