ខណៈដែលមេដឹកនាំនៃប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចរីកលូតលាស់ខ្លាំងជាងគេលើលោក ចំនួន៧ នឹងជួបជុំគ្នានៅប្រទេសជប៉ុននៅសប្ដាហ៍ក្រោយនេះ បញ្ហាតម្រូវការវិនិយោគផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនៅទូទាំងពិភពលោក នឹងក្លាយជាចំណុចពិភាក្សាដ៏សំខាន់នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំនោះ។
មិនថាជាផ្លូវថ្នល់ ផ្លូវដែក ឬកំពង់ផែទេ គឺកម្ពុជា ត្រូវការហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទាំងនេះយ៉ាងខ្លាំង។
ធនាគារអភិវឌ្ឍអាស៊ី ADB ប៉ាន់ស្មានថា កម្ពុជាត្រូវការប្រាក់ពី១២ទៅ១៦ពាន់លានដុល្លារក្នុងការវិនិយោគហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធពីឆ្នាំ២០១៣ដល់២០២២ ដើម្បីរក្សាអត្រាកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួន។
ឆ្នាំមុន ជប៉ុនបានប្រកាសចាក់ទឹកប្រាក់១១០ពាន់លានដុល្លារចូលក្នុងតំបន់អាស៊ីក្នុងពេល៥ឆ្នាំ។ ទីភ្នាក់ងារសហប្រតិបត្តិការអន្តរជាតិជប៉ុននៅកម្ពុជា ឬហៅកាត់ថា (JICA) កំពុងប្រើប្រាស់ប្រាក់រាប់លានដុល្លារនៃសាច់ប្រាក់ទាំងអស់នេះ សម្រាប់ការកសាងផ្លូវថ្នល់ ស្ពាន កំពង់ផែ និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្សេងទៀត។
កម្មករម្នាក់ឈរសម្លឹងមើល ខណៈដែលខ្សែរថភ្លើងតែមួយគត់របស់កម្ពុជាកំពុងតែដឹកជញ្ជូនទំនិញ ទៅកាន់កំពង់ផែដ៏ធំបំផុតមួយនៅក្រុងព្រះសីហនុ។ (D. de Carteret/VOA)
តំណាងជាន់ខ្ពស់របស់ JICA គឺលោក Takashi Ito និយាយថា ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដែលមានគុណភាពគឺជាការសាងសង់ដែលជាប់បានយូរ ហើយគិតគូរដល់ផលវិបាកខាងបរិស្ថាន និងសង្គម។
«ជួនកាល គេរិះគន់ជំនួយជប៉ុនថា យឺតយ៉ាវ ប៉ុន្តែវាមិនខ្ជះខ្ជាយពេលទេ ក្នុងការពិគ្រោះយោបល់ និងត្រៀមលក្ខណៈដែលចាំបាច់ជាមុននោះ»។
ប៉ុន្តែ ម្ចាស់ជំនួយតែមួយមិនអាចផ្ដល់ប្រាក់បានគ្រប់យ៉ាងនោះទេ។ ប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ ចិនបានក្លាយជាប្រភពធំជាងគេដែលផ្ដល់ប្រាក់អភិវឌ្ឍខាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដល់កម្ពុជា ប៉ុន្តែវិនិយោគចិនត្រូវបានរិះគន់ថាខ្វះគុណភាពនិងស្តង់ដារ។
អ្នកវិភាគ និយាយថា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាប្រឈមនឹងការសម្រេចថា តើត្រូវជ្រើសរើសយកស្តង់ដារតាមប្រទេសម្ចាស់ជំនួយដូចជាជប៉ុន ឬក៏ត្រូវគិតគូរពីតម្រូវការភ្លាមៗ ដោយយកប្រាក់ពីចិន។
លោក ចាន់ សុផល ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលដើម្បីការសិក្សាគោលនយោបាយបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ម្ចាស់ជំនួយខ្លះទាមទារនីតិវិធីច្រើន មុននឹងយើងអាចខ្ចីលុយគេបាន យកទៅកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ដូច្នេះ មានការចំណាយពេល ប៉ុន្តែម្ចាស់ជំនួយខ្លះទៀតដូចជាចិនជាដើម យើងអាចទទួលបានមូលនិធិយ៉ាងលឿន ប៉ុន្តែក៏អាចមានបញ្ហារឿងគុណភាពនិងការចំណាយដែរ»។
រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានប្រកាន់ជំហរអព្យាក្រិត្យយូរមកហើយ ដោយនិយាយថា ខ្លួនមិនអាច បដិសេធការផ្ដល់មូលនិធិពីម្ចាស់ជំនួយណាមួយទេ។ អ្នកវិភាគនយោបាយ និយាយថា យុទ្ធសាស្ត្រនៃការឲ្យប្រទេសក្រៅដណ្ដើមគ្នាជួយនេះធ្វើឲ្យកម្ពុជា មានជម្រើសក្នុងការទទួលបានមូលនិធិអន្តរជាតិ។
លោក Sebastian Strangio អ្នកនិពន្ធសៀវភៅ«ប្រទេសកម្ពុជារបស់លោក ហ៊ុន សែន» បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «សម្រាប់ប្រទេសដូចជាកម្ពុជា ដែលតូចនិងខ្សោយហើយពឹងផ្អែកលើប្រាក់ពីខាងក្រៅនេះ ការមានទំនាក់ទំនងច្រើនជាមួយបរទេស គឺតែងតែជាអាទិភាព។ កាលណាកម្ពុជាមានមិត្តភ័ក្ដិកាន់តែច្រើន គឺកាន់តែល្អ»។
មិនថាប្រភពជំនួយចេញពីណាទេ គឺពលរដ្ឋកម្ពុជា រំពឹងចង់បានហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធកាន់តែល្អប្រសើររួមទាំងប្រាក់ចំណូលកាន់តែច្រើនផងដែរ៕
ប្រែសម្រួលសាយ មុន្នី