បណ្តាញអ្នកយកព័ត៌មានស៊ើបអង្កេតក្នុងពិភពលោក ដែលមានទីស្តីការនៅក្នុងរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន បាននាំយកអ្នកយកព័ត៌មានស៊ើបអង្កេតប្រហែល៩០០នាក់ ទៅរៀនជំនាញថ្មីចែករំលែកបទពិសោធន៍ការងារ ផ្លាស់ប្តូរព័ត៌មាន និងពង្រឹង និងបង្កើតបណ្តាញសហការឆ្លងប្រទេស។
បន្ទាប់ពីបានចូលរួមក្នុងសន្និសីទថ្មីអំពីបទពិសោធន៍ក្នុងកិច្ចសហការបែងចែកព័ត៌មាន អ្នកសារព័ត៌មាននៅក្នុងប្រទេសនៅក្នុងទ្វីបអាស៊ីកំពុងស្វែងរកការសហការរវាងអ្នកយកព័ត៌មាននៅក្នុងប្រទេសនៅក្នុងទ្វីបអាស៊ី។
ក្រុមអ្នកយកព័ត៌មានស៊ើបអង្កេតមកពីប្រទេសនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីកំពុងស្វែងរកដៃគូដើម្បីធ្វើការស៊ើបអង្កេតទៅលើបញ្ហាផ្សេងៗនៅតាមទល់ដែនដែលរួមមានការរត់ពន្ធមនុស្ស បញ្ហាដីធ្លី ការធ្វើអាជីវកម្មមិនស្របច្បាប់អំពើពុករលួយ និងបញ្ហាបរិស្ថានជាដើម។
កាលពីសប្តាហ៍មុន បណ្តាញអ្នកយកព័ត៌មានស៊ើបអង្កេតក្នុងពិភពលោក ដែលមានទីស្តីការនៅក្នុងរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន បាននាំយកអ្នកយកព័ត៌មានស៊ើបអង្កេតប្រហែល៩០០នាក់មកពីប្រទេសជាង១២០នៅជុំវិញពិភពលោក ទៅទីក្រុង Lillehammer នៃប្រទេសន័រវែសដើម្បីរៀនជំនាញថ្មីចែករំលែកបទពិសោធន៍ការងារ ផ្លាស់ប្តូរព័ត៌មាននិងពង្រឹង និងបង្កើតបណ្តាញ។
អ្នកយកព័ត៌មានចូលរួមកម្មវិធីជួបជុំគ្នារវាងអ្នកយកព័ត៌មានពីអាស៊ីនៅក្នុងក្រុង Lillehammer ប្រទេសន័រវែសកាលពីថ្ងៃទី៨ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៥។ (ផន បុប្ឆា/VOA)
លោក Swe Win ជាអ្នកយកព័ត៌មានស៊ើបអង្កេតឲ្យកាសែត Myanmar Now មកពីប្រទេសភូមា បាននិយាយថា អ្នកកាសែតនៅក្នុងប្រទេសរបស់លោកជួបប្រទះការលំបាកខ្លាំង នៅពេលពួកគេសរសេរអំពីបញ្ហាឆ្លងដែន។ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា ឬ ភូមា ត្រូវបានត្រួតពិនិត្រដោយរដ្ឋាភិបាលរហូតដល់ឆ្នាំ២០១២។
ហើយការរឹតបន្តឹងទៅលើសេរីភាពព័ត៌មាននៅតែមាន ដែលមានន័យថា អ្នកយកព័ត៌មាននៅក្នុងប្រទេសនេះត្រូវតែខិតខំព្យាយាមខ្លាំងដើម្បីយកព័ត៌មានស៊ើបអង្កេត។
លោកបាននិយាយថា ជំនាញ និងចំណេះដឹងរបស់អ្នកយកព័ត៌មានស៊ើបអង្កេតនៅក្នុងប្រទេសរបស់លោកគឺនៅមានកម្រិត នៅខណៈពេលប្រទេសនៅក្នុងសហគមន៍អាស៊ានកំពុងធ្វើសមាហរណកម្មនៅដំណាច់ឆ្នាំនេះ។ ការយកព័ត៌មានអំពីការជួញដូរមនុស្សពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយទៀត មានការលំបាក ជាពិសេសក្នុងការរាយការណ៍ពីប្រទេសតែមួយ។ ឧទាហរណ៍ការយកព័ត៌មានអំពីជនភៀសខ្លួនរាប់ពាន់នាក់ភៀសខ្លួនពីប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា ឬភូមា និងបង់ក្លាដែស ហើយដែលជាប់គាំងនៅសមុទ្រ Andaman នៅដើមឆ្នាំនេះគឺមានលំបានជាពិសេស ដោយសារតែប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា ឬភូមាមានព្រំប្រទល់វែងជាប់ប្រទេសចំនួន៥ រួមមានប្រទេសចិន និងប្រទេសឥណ្ឌានោះ។ ព័ត៌មានប្រភេទនេះមានលក្ខណៈជារឿងអន្តរជាតិ។
លោកបាននិយាយថា៖ «ការងាររបស់យើងនៅមានបញ្ហាប្រឈមជាច្រើន។ ខ្ញុំពិតជាចង់រាយការណ៍ ដូចជាព័ត៌មានអំពីអំពើពុករលួយឆ្លងកាត់ព្រំដែននៅក្នុងប្រទេសក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ រួមមានប្រទេសឥណ្ឌានិងប្រទេសចិន»។
លោកបាននិយាយថា លោកនិងសហការីរបស់លោកដទៃៗទៀតនៅក្នុងប្រទេសភូមា មិនដឹងច្រើនអីពីអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសអាស៊ីអាគ្នេយ៍ផ្សេងទៀតទេ។ លោកបាននិយាយថា អំពើពុករលួយឆ្លងប្រទេសគឺជារឿងសំខាន់សម្រាប់គាត់។
«យើងមិនទាន់មានលទ្ធភាពសរសេរបញ្ហាទាំងនេះនៅឡើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថា ប្រសិនបើយើងមានការសហការណ៍ពីប្រទេសនៅក្នុងតំបន់អាស៊ី ជាពិសេសប្រទេសនៅក្នុងសមាគមអាស៊ាននោះ យើងនឹងនៅក្នុងស្ថានភាពសមរម្យ ដែលជួយឲ្យយើងអាចសរសេររឿងទាំងនេះបាន»។
លោកបានបន្ថែមថា លោកមិនដែលបានសហការជាមួយអ្នកយកព័ត៌មានផ្សេងទៀតនៅក្នុងតំបន់នោះទេ ហើយលោកក៏អំពាវនាវឲ្យមានការសហការនៅក្នុងតំបន់អាស៊ី។
«វាមានការលំបាកដោយសារតែការិយាល័យធិបតេយ្យ។ នៅក្នុងប្រទេសអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ការិយាល័យធិបតេយ្យរឹងមាំខ្លាំងណាស់។ អ្នកយកព័ត៌មានមានការលំបាកខ្លាំងណាស់ក្នុងការទទួលបានព័ត៌មាន។ ហើយអ្នកកាសែតមកពីប្រទេសផ្សេងទៀតកាន់តែមានការលំបាកថែមទៀត។ ដូច្នេះខ្ញុំគិតថានៅក្នុងស្ថានភាពនេះ ប្រសិនបើយើងអាចទទួលបានជំនួយ ឬកិច្ចសហប្រតិបត្តិការណាមួយពីក្រុមអ្នកកាសែតនៅក្នុងប្រទេសណាមួយ ដូចជាប្រទេសសិង្ហបុរី ឬប្រទេសផ្សេងទៀតនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ណាមួយនោះ វាអាចជួយបានច្រើន»។
លោក Swe បានបន្ថែមថា កិច្ចសហប្រតិបត្តិការក្នុងចំណោមអ្នកកាសែតនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីនឹងជួយដល់អ្នកយកព័ត៌មានក្នុងការងារស៊ើបអង្កេតឆ្លងដែន។
«ខ្ញុំមិនដែលបានទៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីទេ ហើយអ្នកកាសែតឥណ្ឌូនេស៊ីមិនដែលទៅប្រទេសរបស់ខ្ញុំទេ។ ដូច្នេះនេះគឺអ្វីដែលយើងបង្កើតគឺកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងទំនាក់ទំនងក្នុងចំណោមមិត្តអ្នកកាសែតរបស់យើងនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ ដូច្នេះយើងអាចធ្វើកិច្ចសហប្រតិបត្តិការលើគម្រោងណាមួយរបស់យើង»។
អ្នកសារព័ត៌មានពីសិង្ហបុរីកំពុងរៀនវិធីប្រើទូរស័ព្ទដើម្បីថតវីដេអូនៅក្នុងសន្និសីទនៅទីក្រុង Lillehammer ប្រទេសន័រវែសកាលពីថ្ងៃទី៨ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៥។ (ផន បុប្ផា/VOA)
លោក Yoichiro Tateiwa អ្នករាយការណ៍របស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសាធារណៈរបស់ជប៉ុន NHK បាននិយាយថា កិច្ចសហការជាមួយអ្នកកាសែតនៅក្នុងបណ្តាប្រទេសដែលក្រុមហ៊ុនជប៉ុនកំពុងធ្វើអាជីវកម្ម អាចជួយបង្ហាញអំពីការអនុវត្តអាជីវកម្មខុសច្បាប់។
«ថ្វីបើមានរឿងអ្វីមួយកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរី តែវាអាចនឹងមានអ្វីមួយដែលអាចទាក់ទងទៅនឹងប្រទេសកម្ពុជា ប្រទេសកូរ៉េ ឬប្រទេសជប៉ុន។ អ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាននោះគឺរាល់ករណីដែលយើងលើកឡើងនៅក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរីនោះ យើងក៏អាចពិនិត្យមើលករណីបែបនេះជាមួយអ្នកកាសែតស៊ើបអង្កេតនៅគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់ដែរ»។
ទោះបីជាមានសក្តានុពលសម្រាប់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការដើម្បីជួយគ្នាសរសេរព័ត៌មាន ដែលធ្វើឲ្យក្រុមហ៊ុន និងរដ្ឋាភិបាលមានការទទួលខុសត្រូវក៏ដោយក៏លោក Yoichiro និយាយថា មកទល់ពេលនេះលោកមិនទាន់មានការសហការឆ្លងព្រំដែនជាមួយអ្នកកាសែតនៅអាស៊ីនៅឡើយទេ ក្នុងពេលលោកធ្វើការក្នុងអាជីព២៥ឆ្នាំមកនេះ។
លោកបាននិយាយថា ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមអាចនឹងធ្វើឱ្យកិច្ចសហប្រតិបត្តិការក្នុងតំបន់រវាងអ្នកកាសែត មានភាពងាយស្រួល និងមានចំណាយតិច។
លោកបាននិយាយថា៖ «ក្រុមហ៊ុនទាំងអស់នេះ រួមទាំងអ្នកនយោបាយផង កំពុងបានប្រាក់ច្រើនពីអាជីវកម្ម នៅទូទាំងពិភពលោក ដូច្នេះអ្វី ដែលខ្ញុំអាចធ្វើបានដោយខ្លួនឯងគឺមានដែនកំណត់។ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់ ឬ ដៃគូណាមួយនៅខាងក្រៅប្រទេសជប៉ុនត្រៀមខ្លួនដើម្បីផ្លាស់ប្តូរព័ត៌មាន យើងអាចបង្កើតប្រព័ន្ធឬបណ្តាញថ្មី»។
អ្នកស្រី Citra Dyah Prastuti នាយកកម្មវិធីរបស់បណ្តាញវិទ្យុឥណ្ឌូនេស៊ី KBR បាននិយាយថា អង្គការនេះបានចាប់ផ្តើមកម្មវិធីមួយដើម្បីភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកកាសែតផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងតំបន់។ អ្នកស្រីបាននិយាយថា៖
«យើងមានអ្នកផ្តល់ព័ត៌មាននៅក្នុងតំបន់អាស៊ី ហើយនៅក្នុងការបណ្តុះបណ្តាលនាពេលខាងមុខ យើងកំពុងព្យាយាមធ្វើព័ត៌មានឆ្លងព្រំដែន។ យើងបានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងអ្នកកាសែតមកពីតំបន់ផ្សេងៗគ្នា និងបានសួរពួកថា តើពួកគេចង់ធ្វើព័ត៌មាមរួមគ្នាឬទេ។ យើងមានគំនិតល្អមួយចំនួនរវាងប្រទេសវៀតណាមនិងប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី។ យើងនឹងមានព័ត៌មានអំពីពលកម្មការងារ។ ហើយអ្នកកាសែតប្រទេសប៉ាគីស្ថាន និងឥណ្ឌាក៏នឹងធ្វើរឿងមួយចំនួនជាមួយគ្នាផងដែរ»។
អ្នកស្រី Citra Dyah Prastuti បានបន្ថែមថា អ្នកកាសែតមកពីប្រទេសណាមួយអាចរៀនពីរបៀបដែលអ្នកកាសែតនៅប្រទេសផ្សេងទៀតរាយការណ៍ពីរឿងរ៉ាវ ដែលស្រដៀងគ្នារឿងនៅក្នុងប្រទេសដទៃទៀត។
អ្នកស្រីបាននិយាយថា៖ «ប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីអាចមានបញ្ហាស្រដៀងគ្នា ដូចជារឿងសកម្មជនបរិស្ថាន ដោយសារតែប្រទេសកម្ពុជាមានសកម្មជនបរិស្ថានត្រូវបានគេសម្លាប់ ហើយយើងមានករណីមួយចំនួនដូចគ្នាដែរ»។
Tan Hui Yee អ្នកឆ្លើយឆ្លងព័ត៌មានរបស់ The Straits Times ប្រចាំនៅប្រចាំនៅប្រទេសថៃ បាននិយាយថា គាត់ចូលរួមក្នុងសន្និសីទនៅក្នុងប្រទេសន័រវែស ដោយមានគោលបំណងដើម្បីជួបជាមួយដៃគូដែលមានសក្តានុពលសម្រាប់ធ្វើសេចក្តីរាយការណ៍ឆ្លងព្រំដែន។ គាត់បាននិយាយថា ស្មារតីនៃការផ្លាស់ប្តូរព័ត៌មានជាកត្តាសំខាន់ ចំពោះអ្នកកាសែតនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។
«នៅពេលដែលខ្ញុំបានជួបនរណាម្នាក់ដែលចង់បានការជួយអំពីប្រទេសថៃខ្ញុំនឹងជួយដោយសារតែខ្ញុំគិតថា វាជាការល្អក្នុងការបែងចែកព័ត៌មាន»៕