ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

ចាប់​អារម្មណ៍​ទេ?​ ការងារ​ចាំបាច់​មួយ​ ត្រូវការ​តែ​បទ​ពិសោធន៍​ប៉ុណ្ណោះ!​


លោក ម៉ៅ ស៊ឹម អាយុ​៨២​ឆ្នាំ ជា​អាចារ្យ​រំលាយ​សព កំពុង​យក​ដែក​ឆ្កឹះ​ភ្លើង ឲ្យ​ឆេះ​សាកសព​ឲ្យ​អស់។ លោក​បាន​ធ្វើ​ជា​អាចារ្យ​ភ្លុក​នៅ​វត្ត​បន្ទាយ​ដី ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់​ ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ១៩៨២ ហើយ​បាន​បូជាសព​ប្រមាណ​៧០០ រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)
លោក ម៉ៅ ស៊ឹម អាយុ​៨២​ឆ្នាំ ជា​អាចារ្យ​រំលាយ​សព កំពុង​យក​ដែក​ឆ្កឹះ​ភ្លើង ឲ្យ​ឆេះ​សាកសព​ឲ្យ​អស់។ លោក​បាន​ធ្វើ​ជា​អាចារ្យ​ភ្លុក​នៅ​វត្ត​បន្ទាយ​ដី ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់​ ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ១៩៨២ ហើយ​បាន​បូជាសព​ប្រមាណ​៧០០ រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)

ការងារ​អាចារ្យ​​រំលាយ​សព​គឺ​ជា​ការងារ​ដែល​​បាន​កំរៃ​ទាប ​បើទោះជា​​មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​ខ្លាច​មិន​ហ៊ាន​ធ្វើ​ក៏​ដោយ។​ តែ​​លោក​ ម៉ៅ ស៊ឹម ​ដែលជា​អាចារ្យ​ព្លុក​រំលាយ​សព​ជាង​៧០០​នាក់​​មក​ហើយ​នោះ​ និយាយ​ថា ​គ្មាន​អ្វីគួរ​ខ្លាច​នោះ​ទេ។

ការ​បូជា​សព​ជា​ទំនៀម​ទម្លាប់​មួយដែល​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ភាគ​ច្រើន​ តែង​តែ​ធ្វើ​តាម ​នៅ​ពេល​មាន​ក្រុម​គ្រួសារ​ទទួល​មរណភាព។​ អាចារ្យ​ព្លុក​ ឬ​គេ​ហៅ​ថា ​អាចារ្យ​ដុត​សព​ បានដើរ​តួនាទី​សំខាន់​មួយ​ក្នុង​ការ​បូជាសព​នៅ​តាម​ឈាបនដ្ឋាន​នានា ​នៅ​ក្នុង​វត្ត ​ឬ​នៅ​មេរុ​ខាង​មុខ​ផ្ទះ។​

លោក ​ម៉ៅ ស៊ឹម ​រស់​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់​ បាន​ធ្វើ​ជា​អាចារ្យ​ព្លុកនៅ​វត្ត​បន្ទាយ​ដី​ បានប្រមាណ​៣៥​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។ ​លោក​បាន​លើក​ឡើង​ថា ​លោក​មិន​មាន​ភាព​ភ័យ​ខ្លាច ​និង​ខ្ពើម​រអើម​សាកសព​នោះ​ទេ។​ លោក​បាន​បញ្ជាក់​ទៀត​ថា ​រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ ​លោករំលាយ​សព​បាន​ប្រមាណ​៧០០​នាក់​ហើយ។

លោក​ ម៉ៅ ស៊ឹម ​អាយុ​៨២​ឆ្នាំ ​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២៥​ ខែ​ធ្នូ ​ឆ្នាំ​២០១៧​បាន​បូជា​សព​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​គឺ​ម្នាក់​អាយុ​៩២​ឆ្នាំ ​ដែល​ទទួល​មរណភាព ​ដោយ​ជរាពាធ ​និង​ម្នាក់​ទៀត​ជា​យុវជន​អាយុ​២៧​ឆ្នាំ​ ដែល​ស្លាប់​ដោយសារ​ធ្វើ​អត្តឃាត​ ចង​ក​សម្លាប់​ខ្លួន។​

លោក​ម៉ៅ ស៊ឹម ​អាចារ្យព្លុកនៅ​មានសុខភាព​រឹងមាំ​នៅ​ឡើយទោះ​មាន​អាយុ​ច្រើន​ក្តី។ លោកតា​ធ្លាប់​បួស​ជា​ព្រះ​សង្ឃកាល​ពី​មុនឆ្នាំ​១៩៧៩​មុន​នឹង​ក្លាយ​ជា​អាចារ្យ​ព្លុក។ ​ លោក​បាន​រំឭកថា ​លោក​បាន​ធ្វើ​ជា​អាចារ្យ​រំលាយ​សព​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​១៩៨២ ​ហើយ​បាន​ដុត​សព​ប្រមាណ​៧០០ហើយ ​រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ។​

ស្លៀក​ពាក់​ខោ​ខ្មៅ ​អាវ​ស​ដៃ​វែង​ អាចារ្យ​រូប​នោះ​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា​ លោក​បាន​មក​រស់​នៅ​ក្នុង​វត្ត​បន្ទាយដី នៅ​ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់​ ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៧៩ ​ហើយ​បន្ទាប់​មក​ព្រះចៅ​អធិការ​វត្ត​បាន​សួរលោក​ថា ​ហ៊ាន​បូជា​សព​ដែរ ​ឬ​ទេ?​

លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖​

«លោក​ឲ្យ​មក​(ដុត​សព)​ ឃើញ​ខ្ញុំ ​(ហើយ​សួរ)​ថា​ ខ្ញុំហ៊ាន​ដែរ​អី? ​ខ្ញុំ​ថា​ អត់​ខ្លាច​ទេ​ខ្មោច។ ​ដល់​អីចឹងលោក​ឲ្យ​កាន់កាប់​ដុត​ហ្នឹង​តែ​ម្តង​ទៅ»។​

លោក​បាន​បញ្ជាក់​ទៀត​ថា ​ឪពុក​របស់​លោក​ក៏​ធ្លាប់​ជា​អ្នក​រំលាយ​សព​ផង​ដែរ។​

មឈូស​សព​ដែល​ត្រូវ​បាន​តម្កល់​នៅ​ក្នុង​កន្លែង​ដុត​សព នៅ​ក្នុង​វត្ត​បន្ទាយ​ដី ក្នុង​ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)
មឈូស​សព​ដែល​ត្រូវ​បាន​តម្កល់​នៅ​ក្នុង​កន្លែង​ដុត​សព នៅ​ក្នុង​វត្ត​បន្ទាយ​ដី ក្នុង​ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)

ព្រះ​ពុទ្ធសាសនា​ ​ជា​សាសនា​រដ្ឋ​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា ​ដែល​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ភាគ​ច្រើនប្រតិបត្តិ​តាម។ ​នៅ​ពេល​មាន​មនុស្ស​ស្លាប់ ​ក្រុម​គ្រួសារ​តែង​តែ​អនុវត្តការ​រំលាយ​សព។ ​អាចារ្យ​ និង​ព្រះ​សង្ឃ​បាន​ដើរ​តួនាទី​សំខាន់​ក្នុង​ការ​ប្រោស​ព្រំ​ដល់​សព ​និង​រៀបចំ​ពិធី​ផ្សេងៗ​តាម​បែប​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា ​មុន​នឹង​សព​ត្រូវ​បាន​រំលាយ។​

ឈាបនដ្ឋាន​ដុតសាកសព ក្នុង​វត្ត​បន្ទាយ​ដី ក្នុង​ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)
ឈាបនដ្ឋាន​ដុតសាកសព ក្នុង​វត្ត​បន្ទាយ​ដី ក្នុង​ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)

ការ​រំលាយសព​អាច​ធ្វើ​ឡើង​នៅ​វត្ត​ដែល​មាន​ឈាបនដ្ឋាន​ ឬ​អាច​ធ្វើ​នៅ​ខាង​មុខ​ផ្ទះ​ ដោយ​មាន​ការ​រៀបចំមេរុ​ពិសេស​មួយ​សម្រាប់​បូជា​សព។​ បច្ចុប្បន្ន​នេះ ​ឈាបនដ្ឋានខ្លះ​នៅ​តាម​វត្ត​អារាម​ត្រូវ​បាន​ហាម​ឃាត់​មិន​ឲ្យ​បូជាសព​នោះ​ទេ ​ដោយសារ​ខ្លាច​ប៉ះពាល់​ដល់​បរិស្ថាន​នៅ​ជុំវិញ។​

កន្លែង​ដុត​សាកសព​នៅ​ក្នុង​វត្ត​បន្ទាយដី ក្នុង​ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)
កន្លែង​ដុត​សាកសព​នៅ​ក្នុង​វត្ត​បន្ទាយដី ក្នុង​ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)

ឈាបនដ្ឋាន​ដែល​លោក​ ម៉ៅ ស៊ឹម ​រំលាយ​សព​មានភាព​ចំណាស់​ទៅ​ហើយ។ នៅ​ជុំវិញ​នោះ ​ពោរពេញ​ដោយ​ផ្នូរ​ខ្មោច។​ នៅ​ពេល​ដុត​សព​ម្តងៗ​ លោក ​ម៉ៅ​ ស៊ឹម​បាន​សួរអំពីអាយុ​មនុស្ស​ដែល​ស្លាប់​ និង​មូលហេតុ​នៃ​ការ​ស្លាប់។​ លោក​ពន្យល់​ថា ​ការសាកសួរ​នេះ​គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​លោក​មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ជាមុន ​ជាមួយ​សាកសព​មួយ​ចំនួន​ ដែល​មាន​ជំងឺ​ទាច​ទឹក ​និង​សពដែល​ជា​អ្នក​មាន​មន្ត​អាគម ​ដែល​លោក​ថា ​ពិបាក​ដុត។​

លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖​

«បើ​ភ្លើង​យើង​ឆេះ ​ដូច​ថា​ កំពុង​ធ្លោ វា​ឆេះ​ក្តៅ​ពុះ​ ​ហើយ​វា​ធ្លាយ​បែក​ទឹក​ហោះ​ផុត​អាហ្នឹង។ ​ស្រោច​មក​សុទ្ធ​តែ​ឈាម​ បើ​យើង​កុំ​ក្រាប​ផុត​ ជោគ​យើង​ទាំង​អស់។ ​ខ្មោច​កើត​ទាច ​ខ្ញុំ​ប្រយ័ត្ន​ណាស់»។​

លោក​បាន​រំឭក​ថា​ លោក​បាន​ជួប​សព​មួយ​ដែល​ដុត​មិន​ឆេះ​គឺ​សព​មាន​អាយុ​ប្រហែល​៥០​ឆ្នាំ ​មានសក់​កណ្តាញ់ ​និង​ជា​មនុស្ស​ទាប​តឿ ​ដែល​លោក​ថា ​ជា​អ្នក​មាន​មន្ត​អាគម​ម្នាក់។​ លោក​បញ្ជាក់​ថា ​រាងកាយសាកសព​នោះ​ លោក​មិន​អាច​ដុត​ឲ្យ​ឆេះ​អស់​នោះ​ទេ​ ដូច្នេះ​លោក​បាន​ប្រើ​ក្បួន​ខ្នាត ​និង​ធម៌​ដែល​លោក​ចេះ​តាំងពី​ដើម​មក។​

លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖​

«ខ្ញុំ​ថា​ សង្ស័យ​សក់​កណ្តាញ់​ហ្នឹង ​អា​នេះ​គ្រូ​ចេះ​អាគម​គាថាអី​ហើយ។​ ខ្ញុំ​កាប់​កូនត្នោត​តូចៗ​យើង​ហ្នឹង ​៧​ធាង​ ហើយ​ត្រកួន​កន្ទែក ​បោច​ដាក់ ​ហើយ​និង​ដាក់​អំបិល​ ទឹក​នោម»។​

គំនរ​ឧស​សម្រាប់​ដុត​សាកសព​នៅ​ក្នុង​វត្ត​បន្ទាយ​ដី ក្នុង​ខេត្តពោធិ៍សាត់។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)
គំនរ​ឧស​សម្រាប់​ដុត​សាកសព​នៅ​ក្នុង​វត្ត​បន្ទាយ​ដី ក្នុង​ខេត្តពោធិ៍សាត់។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)

ក្នុងការ​បូជា​សព​ប្រមាណ​៣៥​ឆ្នាំ​មក​នេះ​ លោក​ ស៊ឹម ​បាន​ជួប​ប្រទះ​សាក​សព​គ្រប់​ប្រភេទ ​រួម​មាន​សព​មនុស្ស​មាន​ជំងឺ​ផ្សេងៗ​ ដូច​ជា​ជំងឺ​ទាចទឹក​ កើត​អេដស៍ ​សាកសព​លង់​ទឹក ​ចង​ក​សម្លាប់​ខ្លួន​ ឆក់ខ្សែ​ភ្លើង ​និង​គ្រោះ​ថ្នាក់​ចរាចរណ៍ជាដើម។​

នៅ​ពេល​សព​មក​ដល់​កន្លែង​រំលាយ​សព​ ក្រុមគ្រួសារ​ សាច់ញាតិ ​និង​អ្នក​ចូលរួម​ហែ​សព​ ជា​អ្នក​ជិត​ខាង​របង​ជាមួយ​ បាន​ដើរ​ជុំវិញ​កន្លែង​រំលាយ​សពចំនួន​៣​ជុំ ​បន្ទាប់​មក​សព​ត្រូវ​បាន​រំកិល​ចូល​កន្លែង​រំលាយ​ ដែល​អាចារ្យ​ព្លុក​បាន​រៀបចំ​ឧស​ជា​ឈើ​ត្បែង ​ដាក់​ខាង​ក្រោម​មឈូស រួចជា​ស្រេច។​

ព្រះ​សង្ឃ​៥​អង្គ​បាន​សូត្រ​ធម៌​ដល់​សព​ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ។ ​បន្ទាប់​ពី​សូត្រ​ធម៌​ហើយ ​អាចារ្យ​ព្លុក​បាន​បើក​មុខ​សព​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ ​និង​បង​ប្អូន​សព មើល​មុខ​ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ។ ​បន្ទាប់​មក​លោក​បាន​ដាក់​សព​ឲ្យ​ផ្អៀង​ខ្លួន​ពាក់​កណ្តាល ដែល​លោក​ថា ​ដើម្បី​ងាយ​ស្រួល​បូជា។ ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ​សព​មិន​អាច​ដាក់​ឲ្យ​ផ្ងារ ឬ​ផ្កាប់​មុខ​បាន​ទេ ​ដោយ​សារ​ខ្លាច​ពេល​ដុត​ សរសៃ​វា​ទាញ ​នាំ​ឲ្យ​សព​អាច​ងើប​ឡើង។​

លោក ម៉ៅ ស៊ឹម អាចារ្យ​ដុត​សព កំពុង​ប្រោះព្រំ និង​សូត្រធម៌​ដល់​ឆ្អឹង​សាកសព ដែល​បាន​រំលាយ​ខ្លួន​ហើយ។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)
លោក ម៉ៅ ស៊ឹម អាចារ្យ​ដុត​សព កំពុង​ប្រោះព្រំ និង​សូត្រធម៌​ដល់​ឆ្អឹង​សាកសព ដែល​បាន​រំលាយ​ខ្លួន​ហើយ។ (ស៊ុន ណារិន/VOA)

នៅពេល​សាក​សព​ឆេះ​អស់ ​និង​សល់​ឆ្អឹង​មួយ​ចំនួន​ លោក​ម៉ៅ ស៊ឹម​បាន​យក​ទឹកសូត្រ​ធម៌ ​ប្រោះ​ព្រំ​ ​ហើយ​លោក​បាន​ឧបកិច្ច​ថា លោក​រើស​បាន​ឆ្អឹង​គ្រប់​នៃ​រាងកាយ​របស់​មនុស្ស ​ដូច​ជា​ឆ្អឹង​ម្រាមដៃ​ ម្រាម​ជើង ​ច្រមុះ ​មាត់​ ត្រកៀក ​និង​ភ្លៅ​ជាដើម។​

បន្ទាប់​មក ​លោក​ក៏​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​ឆ្អឹង​របស់​សាកសព​ថា​ កុំ​ឲ្យ​បៀត​បៀន​អ្នក​ដទៃ ​ដោយ​សារ​ខ្លួន​បាន​ស្លាប់​ជា​ខ្មោច ​លែង​ជា​មនុស្ស​ទៀត​ហើយ។​

លោក​បាន​និយាយទៅកាន់​ឆ្អឹង​សព​ថា៖ ​

«នែ!​ ពី​ដើម​មក​ បង​ឯង​ជា​មនុស្ស ​ឥឡូវ​ជា​ខ្មោច​ហើយ!​ ចាប់​ពី​ថ្ងៃ​នេះ​ត​ទៅ អត់​មាន​មក​យាយី​ញាតិ​មិត្ត​ជិត​ខាង ​ក្រុម​គ្រួសារ​អី​ទេ​ណា!​ មាន​តែ​ជួយ​ចម្រុង​ចម្រើន​ក្រុម​គ្រួសារ​ កូន​ចៅ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នេះ​ មាន​តែ​ជួយ​ថែ​រក្សា​ឲ្យ​បាន​សេចក្តី​សុខ ​សេចក្តី​ចម្រើន ​ដ្បិត​អី​បាន​បែក​កាយ​រំលាយ​ក្ខន្ធ​ទៅ​កាន់​លោក​ខាង​មុខ​ហើយ។​ បើ​អីចឹងទេ ​កុំ​មក​យាយី​ណា! ​ព្រោះ​យើង​ជា​ខ្មោច​ហើយ​ ចាប់​ពី​ថ្ងៃ​នេះ​ត​ទៅ ​អត់​មាន​មក​បៀត​បៀន​ទេ។​ ទៅ​ចាប់​ភព​កន្លែង​ណា​ដែល​មាន​សីលទាន​ រក្សា​សីលធម៌។ ​ទៅ​ចាប់​ភព​ហ្នឹង​ទៅ!​ ​បានសេចក្តី​សុខ ​សេចក្តី​ចម្រើន!​ ​ពី​ថ្ងៃ​នេះ​ទៅ ​អត់​មាន​មក​យាយី​បាន​ទេ​ណា!​ ខ្ញុំ​និយាយ​ប្រាប់​ឲ្យ​ហើយ​ អីចឹងតែ​ហ្មង»។​

បន្ទាប់​មក ​ក្រុម​គ្រួសារ​បាន​រើស​យក​ធាតុ​ទៅ​ដាក់ក្នុង​កោដិមួយ​ ហើយ​យក​ទៅ​តម្កល់​នៅវត្ត​ ឬ​ផ្ទះ​របស់​ពួក​គេ។​

ព្រះតេជ​គុណ​ វ៉ង់ សុភស្ត ​មាន​សង្ឃដីកា​ថា ​តាំង​ពី​ដើម ប្រជាជន​ខ្មែរមាន​ទំនៀម​ទម្លាប់ធ្វើ​ការ​បូជាសព ​ដោយទទួល​ឥទ្ធិពល​ពី​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា។​ ព្រះ​អង្គ​បន្ត​ថា​ ការ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ​ក៏​នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ទៅ​កាន់​ឋាន​បរម​សុខ​ផង​ដែរ។​

ព្រះអង្គ​មាន​សង្ឃដីកា​ថា៖​

«វា​ទៅ​តាម​កម្ម​ដែល​យើង​ធ្វើ។​ បើសិន​ជា​យើង​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ ​អំពើ​ល្អ​នឹង​នាំ​យើង​ទៅ​កើត​នៅ​កន្លែង​ល្អ។​ ​តែ​បើ​យើង​ធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់​ អំពើ​អាក្រក់​នឹង​នាំ​យើង​ទៅកើត​នៅកន្លែង​មិនល្អ ​កន្លែង​អាក្រក់»។​

ព្រតេជ​គុណ ​វ៉ង់ សុភស្ត​ មាន​សង្ឃ​ដីកា​បន្ថែម​ថា ​អាចារ្យ​រំលាយ​សព​សព្វ​ថ្ងៃនេះ​នៅ​មាន​ចំណុច​ខ្វះខាត​នៅ​ឡើយ ​ដែល​មិន​ទាន់​អាច​អនុវត្ត​ការងារ​ដុត​សព​នេះ​បាន​ល្អ​នៅ​ឡើយ​ទេ។​

ព្រះអង្គ​មាន​សង្ឃ​ដីកា​ថា៖​

«ពី​ដើម​ គេ​ប្រកាន់​ណាស់​ ទាល់​តែ​អ្នក​នោះ​ធ្លាប់​បាន​បួស​រៀន​ចេះ​ដឹង ហើយ​មាន​សីល​ច្បាស់​លាស់​ បាន​គេ​ឲ្យ​ដឹកនាំ​ធ្វើ​ជា​អាចារ្យ​ព្លុក ​តែ​យើង​ឥឡូវ​អត់​ទេ ​ចេះ​ធម៌​អី​តិច​តួច ​អ្នក​ផឹក​ស្រា​ក៏​អាច​បាន​ដែរ»។​

មានអាជីព​ជាអាចារ្យ​ព្លុក​ ​លោក​ម៉ៅ ស៊ឹម ​អាចរ​ក​ប្រាក់​បាន​ចន្លោះ​ពី​១២​ទៅ​១៤​ម៉ឺន​រៀល​សម្រាប់​ការ​ដុត​សាកសព​មួយ។​ លោក​បាន​ចំណាយ​ប្រាក់​ទៅ​លើ​ថ្លៃ​ឧសចំនួន២៥.០០០​រៀល ​ថ្លៃ​ប្រេង​១​លីត្រ​កន្លះ ​និង​ប្រគេន​វត្ត​ចំនួន​២​ម៉ឺន​រៀល។ ​ពេល​ខ្លះ​ ​គ្រួសារ​សព​អាច​ឲ្យ​លុយ​បន្ថែម​លើស​នេះ​សម្រាប់​ការងារ​បូជា​សព។​

លោក​ស៊ឹមមាន​កូន​៥​នាក់​ តែ​ទោះ​ជាយ៉ាងណា​ក្តី​លោក​បាន​លើក​ឡើង​ថា ​មិន​មាន​កូន​ណា​ម្នាក់​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​អាជីព​ជា​អាចារ្យ​អាចារ្យព្លុក​រំលាយសព​នោះ​ទេ។ ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ​លោក​ធ្លាប់​ហៅ​កូន​ទៅ​ជួយ​ក្នុង​ការ​ងារ​ដុត​សព​នេះ ​ តែ​ពួកគេ​បាន​បដិសេធ ​ដោយ​សារ​ខ្លាច ​និង​ខ្ពើម​រអើម​ការ​ដុត​សព។​

លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖​

«កូន​វា​អត់​ទេ។ ​វា​ចេះ​តែ​ខ្លាច។​ ​ឲ្យ​វា​ទៅជួ​យ​ដែរ​ វា​ថា ​អត់​ទៅ​ទេ ​ខ្លាច​ ហើយ​ខ្ពើម»។​

លោក​ ម៉ៅ​ ស៊ឹម ​យល់​ថា​ ការងារ​រំលាយ​សព​នេះ​ក៏​ជា​ចំណែក​មួយ​ឲ្យ​លោកទទួលបានផល​បុណ្យ​ផង​ដែរ។ ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖​

«បាន​ ដូច​យើង​ជួយ​គេ​ ចេះ​តែ​បាន​បុណ្យ​ហើយ ​បាន​ព្រោះ​យើង​ធ្វើ​កិច្ច​ហ្នឹង​ យើង​មិន​មែន​ថា ​ធ្វើ​យក​តែ​នេះ​ណា​(លុយ)​ ធ្វើ​យក​បុណ្យ​ផង​ អី​ផង​ទៅ»។​

បើ​ទោះ​ជា​ប្រកប​ការងារ​នេះ​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ​ លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ លោក​មិន​ដែល​បាន​ឃើញ​ខ្មោច​ ឬ​ខ្មោច​លង ​ឬ​យល់​សប្តិ​ឃើញ​ខ្មោច​នោះ​ទេ។ ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ​លោក​នឹង​បន្ត​កិច្ច​ការងារ​នេះ​ត​ទៅ​ទៀត​ រហូត​ដល់​លោកធ្វើ​លែង​កើត៕

XS
SM
MD
LG