«ខ្ញុំ មិនអាចទទួលទានដំណេកបានទេ»។
នេះ ជាសម្តីរបស់លោក Dinh Xuan Quan អតីតអ្នកកាន់កិច្ចការប្រតិបត្តិខាងការអភិវឌ្ឍន៍អន្តរជាតិ។ នៅពេលដែលលោកដឹងដំណឹងពីប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថាន ពលរដ្ឋអាមេរិកាំងដើមកំណើតរៀតណាមរូបនេះ នឹកឃើញឡើងវិញដល់ការឆ្លងកាត់របស់លោក នៅពេលក្រុងព្រៃនគររលំកាលពីជាងបួនទសវត្សរ៍មុននេះ។
រូបភាពមនុស្សប្រឹងប្រែងរត់គេចខ្លួនពីក្រុងកាប៊ុល នាំឱ្យលោក Dinh នឹកឃើញអតីតកាលដ៏ឈឺចាប់។
«ខ្ញុំនឹកឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងប្រទេសវៀតណាម គឺមានជនភៀសខ្លួន ការលួចឥវ៉ាន់ និងភាពចលាចលក្នុងក្រុងព្រៃនគរ»។ នេះជាសម្តីលោក Dinh ប្រាប់វីអូអេផ្នែកផ្សាយជាភាសាវៀតណាមពីផ្ទះរបស់លោកក្នុងទីក្រុង Garden Grove រដ្ឋ California ដែលជាសហគមន៍វៀតណាមធំទីពីរក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ លោកបានថ្លែងថា នៅកាប៊ុល«គ្មានបញ្ហាលួចទេ ហើយនេះជាការល្អ។ លោកប្រៀបធៀបនឹងការចូលលុកក្នុងធនាគារ និងផ្ទះក្នុងក្រុងព្រៃនគរ កាលពីឆ្នាំ១៩៧៥។ លោកនិយាយថា «ជាមួយពួកតាលីបង់ អ្នកមានទោសពីបទលួច ត្រូវកាត់ដៃ»។
សម្រាប់លោក Dinh ដែលបានធ្វើការសរុប ៧ឆ្នាំ ក្នុងក្រុងកាប៊ុលក្នុងចន្លោះពីឆ្នាំ២០០៤ ដល់ឆ្នាំ២០១៦ ឱ្យធនាគារពិភពលោក អង្គការសហប្រជាជាតិ ក្រសួងកសិកម្មសហរដ្ឋអាមេរិក និងគម្រោងការរបស់ទីភ្នាក់ងារ USAID ការចងចាំហេតុការណ៍នៅព្រៃនគរ នាំឱ្យលោកបារម្ភអំពីក្រុមសហសេវិកអាហ្វហ្គានីស្ថានរបស់លោកដែលបានក្លាយទៅជាមិត្តភ័ក្តិរបស់លោក។
លោក Dinh កំពុងជួយធ្វើការឱ្យបណ្តាញផ្សាយព័ត៌មានភាសាវៀតណាមក្នុងស្រុកនៅពេលលោកមានអាយុជិត ៧០ឆ្នាំ។ លោកបាននិយាយថា «ប្រពន្ធ និងកូនពួកគេមិនអាចធ្វើការ ឬទៅសាលារៀនបានទេ។ ដូច្នេះការឆ្លើយតបរបស់ខ្ញុំពោរពេញដោយការរំជួលចិត្តខ្លាំង ហើយនាំឱ្យខ្ញុំនឹកឃើញឆ្នាំ១៩៧៥ នៅប្រទេសវៀតណាម»។
លោកពិនិត្យមើលសំណុំឯកសារដើម្បីជួយក្រុមសហសេវិកលោកឱ្យមកតាំងលំនៅដ្ឋានជាថ្មីក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ លោកជាសមាជិកនៃចលនាជនជាតិវៀតណាមស្ម័គ្រចិត្តមួយនៅទូទាំងសហរដ្ឋអាមេរិកដែលជួយគ្រួសារអាហ្វហ្គានីស្ថានដែលមករស់នៅជាថ្មីនៅអាមេរិក។
ឧទាហរណ៍នៅក្រុង Seattle រដ្ឋវ៉ាស៊ីនតោន គ្រួសារអាមេរិកាំងដើមកំណើតវៀតណាមបានផ្សាយតាមបណ្តាញព័ត៌មានអំពីវិធីជួយគ្រួសារអាហ្វហ្គានីស្ថានចំនួន ៧៥ ដោយសារសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់ក្រុមនេះចែងថា «ឆ្នាំ១៩៧៥ ជាឆ្នាំសំខាន់មួយសម្រាប់ក្រុមពលរដ្ឋអាមេរិកាំងដើមកំណើតវៀតណាម» ពីព្រោះជនជាតិវៀតណាមជិត១សែន ៣ម៉ឺន នាក់ ត្រូវបានជម្លៀស និងតាំងផ្ទះសំបែងជាថ្មីនៅប្រទេសក្រៅ។ ពលរដ្ឋអាមេរិកាំងដើមកំណើតវៀតណាមរាប់មិនអស់ ត្រូវជួយឧបត្ថម្ភដោយគ្រួសារអាមេរិកាំង និង«បានទទួលអត្ថប្រយោជន៍ពីចិត្តល្អនៃក្រុមជនដែលមិនដែលស្គាល់ពួកគេដោយផ្តល់កន្លែងជ្រកកោន សេវា និងមិត្តភាព។ នៅក្នុងរដ្ឋ Washington សហគមន៍យើងមានកាតព្វកិច្ចជួយអ្នកដទៃ» នេះ បើតាមការថ្លែងរបស់គម្រោងការជនជាតិវៀតណាម ៧៥គ្រួសារ សម្រាប់ជួយជនភៀសខ្លួនអាហ្វហ្គានីស្ថាន ៧៥គ្រួសារ។
ទោះជាមិនសូវមានអ្នកដែលមានចំណងទាក់ទងផ្ទាល់ខ្លួនដូចលោក Dinh ទៅនឹងព្រិត្តិការណ៍ទាំងពីរនេះក៏ដោយ ក៏រូបភាពឧទ្ធម្ភាគចក្រយោធាដឹកជញ្ជូនមួយគ្រឿងដែលប្រុងប្រៀបចុះចតលើដំបូលស្ថានទូតសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងទីក្រុងកាប៊ុលនៅថ្ងៃ១៥ សីហា នាំឱ្យនឹកឃើញដល់រូបថតឧទ្ធម្ភាគចក្រស្រដៀងគ្នានេះ នៅលើដំបូលមានមនុស្សច្រើននៃអាគារផ្ទះល្វែងមួយដែលក្រុមបុគ្គលិកអាមេរិកាំងរស់នៅដែលគេយល់ច្រឡំថា ជាស្ថានទូតសហរដ្ឋអាមេរិកនៅទីក្រុងព្រៃនគរ។ សម្រាប់មនុស្សរាប់លាននាក់នៅទូទាំងពិភពលោក ព្រឹត្តការណ៍ទាំងពីរនេះ មានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នា។
អង្គការ PIVOT ដែលជាអង្គការសហគមន៍ពលរដ្ឋអាមេរិកាំងដើមកំណើតវៀតណាមជឿនលឿននិយមមួយ បាននិយាយនៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយថា រូបភាពទាំងពីរនេះ «នាំឱ្យនឹកឃើញដល់ហេតុការណ៍ដែលធ្លាប់កើតឡើងកាលពីពេលមុន។ ទោះជាស្ថានការណ៍ខុសគ្នាក៏ដោយ ក៏យើងបានជួបប្រទះអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅអាហ្វហ្គានីស្ថាន និងដែលប្រហែលនឹងកើតឡើងនៅពេលខាងមុខក្នុងប្រទេសនោះ»។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់ក្រុមនេះបន្តថា «ជនជាតិវៀតណាមជាច្រើននាក់ដែលគួរត្រូវជម្លៀស បានជាប់គាំងនៅក្នុងបរិវេណស្ថានទូតសហរដ្ឋអាមេរិក និងកន្លែងឯទៀតៗ។ មនុស្សរាប់សែននាក់បានជាប់ឃុំក្នុងជំរំអប់រំឡើងវិញ ចំណែកឯមនុស្សរាប់លាននាក់ទៀត បានប៉ុនប៉ងរត់គេចខ្លួនតាមមធ្យោបាយផ្សេងៗដូចជាការលួចជិះទូករត់ចេញពីប្រទេសដែលបានបណ្តាលឱ្យមនុស្សជាច្រើននាក់ស្លាប់ក្នុងសមុទ្រ។ នេះជាកាតព្វកិច្ចសីលធម៌របស់យើងដើម្បីធ្វើអ្វីគ្រប់បែបយ៉ាងទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើបាន ដើម្បីធ្វើឱ្យប្រាកដប្រជាថា ប្រជារាស្ត្រអាហ្វហ្គានីស្ថានមិនប្រឈមនឹងជោគវាសនាស្រដៀងគ្នា ឬអាក្រក់ជាងនេះ»។
សម្រាប់លោក Baoky Vu រូបភាពនៅកាប៊ុល បានធ្វើឱ្យលោកនឹកឃើញដែនដីកោះ Guam របស់សហរដ្ឋអាមេរិកដែលនៅទីនោះលោកឋិតក្នុងបណ្តាជនជាតិវៀតណាម១សែននាក់ដែលបានរស់នៅទីនោះជាបណ្តោះអាសន្ន នៅមុន និងក្រោយក្រុងព្រៃនគររលំ។ សព្វថ្ងៃ លោករស់នៅទីក្រុង Atlanta។ លោក Vu បាននិយាយថា ឃ្លីបវីដេអូដែលបង្ហាញក្រុមជនជាតិអាហ្វហ្គានីស្ថានប្រជ្រៀតគ្នាចូលក្នុងអាកាសយានដ្ឋានក្រុងកាប៊ុល ដោយសង្ឃឹមថា «ត្រូវជួយសង្គ្រោះដោយរដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិកនោះនាំឱ្យការឈឺចាប់ដែលលោកបានជួបប្រទះកាលពី៤៦ឆ្នាំមុននេះ វិលត្រឡប់មកវិញ»។
លោក Vu អាយុ៥៤ឆ្នាំ បាននិយាយប្រាប់ផ្នែកផ្សាយជាភាសាវៀតណាមនៃវីអូអេថា «រូបភាពទាំងនោះ នាំឱ្យសោកសៅ។ វានាំឱ្យខ្ញុំនឹកឃើញកាលៈទេសៈជុំវិញការធ្វើចំណាកស្រុក--គឺការរត់គេចខ្លួន ការចាកចេញពីប្រទេស និងការដឹងនៅពេលនោះដែរថា របបគ្រប់គ្រងដែលឡើងមកកាន់អំណាចជារបបផ្តាច់ការ»។ លោក Vu ដែលសកម្មខាងនយោបាយក្នុងរង្វង់គណបក្សសាធារណរដ្ឋ បានបម្រើការជាមន្ត្រីទទួលការតែងតាំងក្នុងរដ្ឋបាលលោកប្រធានាធិបតី George W. Bush និងជាអនុប្រធានគណៈកម្មការចាត់ចែងការបោះឆ្នោតស្រុក DeKalb។ សព្វថ្ងៃ លោកជាសមាជិកគណៈកម្មការរដ្ឋនៃប្រព័ន្ធមហាវិទ្យាល័យបច្ចេកទេសនៃរដ្ឋ Georgia។
លោក Dinh Hung Cuong អាយុ៧៨ឆ្នាំ ជាអតីតវរសេនិយត្រីនៃកងទាហានថ្មើរជើងវៀតណាមខាងត្បូងដែលសព្វថ្ងៃរស់នៅក្នុងស្រុក Fairfax រដ្ឋ Virginia។ លោកបានកើតនៅទីក្រុងហាណូយ។ គ្រួសារលោកបានរត់គេចខ្លូនទៅតាំងលំនៅជាថ្មីក្នុងប៉ែកខាងត្បូងនៃប្រទេសវៀតណាម នៅពេលដែលពួកកុម្មុយនិស្តកាន់កាប់ផ្នែកខាងជើងនៃប្រទេសវៀតណាមក្នុងឆ្នាំ១៩៥៤។ កាលពីដើមខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ លោកត្រូវរបួសនៅពេលប្រយុទ្ធនឹងកងកម្លាំងកុម្មុយនិស្តដើម្បីរក្សាផ្លូវផ្គត់ផ្គង់មួយក្នុងខេត្ត Long An ដែលនៅទីនោះលោកបានបម្រើការជាអភិបាលស្រុក Thu Thua រហូតដល់វៀតណាមខាងត្បូងរលំក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥។ សហរដ្ឋអាមេរិក បានជម្លៀសលោកទៅកោះ Guam នៅមុនរដ្ឋាភិបាលក្រុងព្រៃនគររលំ។
លោក Dinh Hung Cuong បាននិយាយប្រាប់ផ្នែកផ្សាយជាភាសាវៀតណាមនៃវីអូអេថា «ខ្ញុំរំជួលចិត្ត ជាពិសេសដោយរូបវីដេអូបង្ហាញជនជាតិអាហ្វហ្គានីស្ថានរត់តាមយន្តហោះអាមេរិកាំងដែលហៀបហោះឡើង និងអំពីការដែលមនុស្សខ្លះ បានធ្លាក់ពីយន្តហោះនោះ នៅពេលវាហោះឡើង។ ទិដ្ឋភាពដ៏រន្ធត់នេះនាំឱ្យខ្ញុំនឹកឃើញដល់អ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្រុង Da Nang ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥។ ពេលនោះ មនុស្សបានប្រជៀតគ្នាឡើងជិះយន្តហោះស៊ីវិលអាមេរិកាំងមួយគ្រឿងទៅកាន់ព្រៃនគរ ហើយមានមនុស្សខ្លះតោងស្លាបយន្តហោះនោះ។ នៅពេលយន្តហោះនោះចុះចតនៅអាកាសយានដ្ឋាន Tan Son Nhat នៅទីក្រុងព្រៃនគរ គេបានរកឃើញមនុស្សម្នាក់ស្លាប់នៅក្នុងកន្លែងដាក់កង់យន្តហោះនោះ»។
លោក Nguyen Kim Khoa សព្វថ្ងៃអាយុ៧៨ឆ្នាំ បាននិយាយថា លោកជាអ្នកបើកឧទ្ធម្ភាគចក្រម្នាក់ក្នុងចំណោមក្រុមអ្នកបើកឧទ្ធម្ភាគចក្រចុងក្រោយដែលបានចាកចេញពីមូលដ្ឋានកងទ័ពអាកាស Bien Hoa ចម្ងាយប្រមាណ ២៥ គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងព្រៃនគរកាលពីថ្ងៃទី២៩ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥។ សព្វថ្ងៃ លោករស់នៅទីក្រុង Fresno រដ្ឋ California ដែលនៅទីនោះ លោកធ្លាប់ធ្វើការនៅកន្លែងម៉ាស៊ីនភ្លើង និងជួសជុលម៉ាស៊ីនត្រជាក់នៅមន្ទីរពេទ្យសហគមន៍។ ទីក្រុងនេះ ស្ថិតនៅប្រមាណ២៥០គីឡូម៉ែត្រពីសហគមន៍វៀតណាមធំបំផុតក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក គឺទីក្រុង San Jose រដ្ឋ California ដែលឋិតនៅចម្ងាយជិត ៣០ គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុង Fremont ដែលមានសហគមន៍អាហ្វហ្គានីស្ថានធំជាងគេក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។
លោក Nguyen Kim Khoa បានកើតនៅក្រុង Haiphong ក្នុងប៉ែកខាងជើងប្រទេសវៀតណាម។ គ្រួសារលោក បានរត់គេចខ្លួនទៅប៉ែកខាងត្បូងក្នុងឆ្នាំ១៩៥៤។ លោកបានប្រៀបធៀបការបាក់ទ័ពនៃកងកម្លាំងអាហ្វហ្គានីស្ថានទៅនឹងការចងចាំរបស់លោកអំពីក្រុមទាហានវៀតណាមខាងត្បូង។ លោកបានថ្លែងថា «ទោះណាត្រូវបោះបង់ដោយសហរដ្ឋអាមេរិកក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែប្រយុទ្ធក្នុងសេចក្តីសង្ឃឹមថា យើងអាចយកឈ្នះហើយទទួលការគាំទ្រពីប្រទេសឯទៀតៗ។ យើងអាចតស៊ូបានពីរឆ្នាំទៀត ក្រោយពីស.រ.អ.ដកថយ មុនវៀតណាមខាងត្បូងធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃពួកកុម្មុយនិស្ត»។
លោក Nguyen Kim Khoa បានពោលបន្ថែមថា «ខ្ញុំមិនភ្ញាក់ផ្អើលទេ នៅពេលដែលប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថានរលំ ឆាប់ជាងវៀតណាមខាងត្បូង។ ជនជាតិអាហ្វហ្គានីស្ថានមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេត្រូវគេបោះបង់ចោល ហើយមិនឃើញមានការគាំទ្រចំពោះពួកគេ ហេតុដូច្នេះក៏បាត់បង់ឆន្ទៈប្រយុទ្ធ»។
លោក Din Van អាយុ៧៣ឆ្នាំ ជាអតីតទាហានឆ័ត្រយោងនៃកងទ័ពវៀតណាមខាងត្បូង។ ក្រោយមកលោកធ្វើការជាអ្នកបច្ចេកទេសខាងក្រឡឹងសម្រាប់ម៉ាស៊ីនធ្ងន់ៗ។ សព្វថ្ងៃ លោករស់នៅទីក្រុង Houston រដ្ឋ Texas ដែលជាសគមន៍វៀតណាមធំទីបីក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ លោកបាននិយាយប្រាប់ផ្នែកផ្សាយជាភាសាវៀតណាមនៃវីអូអេថា កាលពីឆ្នាំ១៩៧២ លោកបានបម្រើការក្នុងខេត្ត Quang Tri ដែលមានការប្រយុទ្ធសាហាវបំផុតខ្លះ។
អ្នកមានដើមកំណើតនៅទីក្រុងព្រៃនគររូបនេះ បាននិយាយប្រាប់ផ្នែកផ្សាយជាភាសាវៀតណាមនៃវីអូអេថា «ខ្ញុំយល់ថា សហរដ្ឋអាមេរិក គួរត្រូវបន្ទោសច្រើនចំពោះការរលំនេះ។ ជនជាតិអាហ្វហ្គានីស្ថាន ជាសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។ អាមេរិកគួរវាយតម្លៃឱ្យបានត្រឹមត្រូវអំពីសមត្ថភាពរបស់ពួកគេក្នុងការទប់ទល់នឹងការវាយប្រហាររបស់ពួកតាលីបង់ ហើយគួរគ្រោងដកថយយូរជាងនេះ។ ឥឡូវពួកតាលីបង់យកអាវុធទាំងអស់ដែលអាមេរិកបន្សល់ទុក។ ខ្ញុំយល់ថា ជាការគួរឲ្យសោកស្តាយណាស់»។
អ្នកស្រី Phan Binh Minh ដែលបានធ្វើការឱ្យទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានវៀតណាមនៅវៀតណាមខាងត្បូង បានឆ្លងកាត់ការដួលរលំនៃរដ្ឋាភិបាលក្រុងព្រៃនគរ។ សព្វថ្ងៃ អ្នកស្រីចូលនិវត្តន៍ហើយ ហើយកំពុងរស់នៅក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ជាមួយស្វាមី និងកូនពីរនាក់។ ស្ត្រីអាយុ ៧៤ ឆ្នាំរូបនេះ បានពោលថា ទោះជាកាលៈទេសៈនយោបាយនៃសង្គ្រាមក្នុងប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថាន និងប្រទេសវៀតណាមខុសគ្នាក៏ដោយ ក៏ការរលំនៃក្រុងកាប៊ុល និងក្រុងព្រៃនគរ មានភាពស្រដៀងគ្នាដែរ។
អ្នកស្រីបាននិយាយប្រាប់ផ្នែកផ្សាយជាភាសាវៀតណាមនៃវីអូអេថា «នៅពេលដែលខ្ញុំឃើញទិដ្ឋភាពក្នុងក្រុងកាប៊ុល ខ្ញុំមានសមានចិត្តជាមួយប្រជារាស្ត្រអាហ្វហ្គានីស្ថាន ពីព្រោះពួកគេមានការភ័យខ្លាច និងរងទុក្ខវេទនាខ្ឡាំងណាស់»។
សព្វថ្ងៃ លោក Dinh Xuan Quan ព្យាយាមទាក់ទងជាមួយមិត្តភ័ក្តិចាស់ៗនៅអាហ្វហ្គានីស្ថានតាមបណ្តាញអ៊ីនធឺណិតដែលនៅមានដំណើរការ។ លោកបាននិយាយថា «ខ្ញុំប្រឹងប្រែងរកពួកគេនិងផ្តល់ដំណឹងដល់ពួកគេ និងរំឭកដល់ថ្ងៃដែលមានការជ្រួលច្របល់ក្នុងប្រទេសវៀតណាម នៅមុនថ្ងៃទី៣០ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥»។
ដូចមនុស្សឯទៀតៗដែរ លោកបានធ្វើការប្រៀបធៀប និងរកភាពខុសគ្នាផងដែរ។
លោក Dinh Xuan Quan បានថ្លែងថា «ប្រទេសវៀតណាម ធ្លាប់ជាប្រទេសមួយ ស្ថិតនៅក្រោមអាណានិគមរបស់បារាំង។ ចំណែកឯប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថានវិញ មិនបានស្ថិតនៅក្រោមអាណានិគមរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកទេ»។ លោកបានចង្អុលបង្ហាញថាពួកតាលីបង់ជឿសាសនាស៊ប់ ហើយពួកកុម្មុយនិស្តវៀតណាមខាងជើងដែលគ្រប់គ្រងប្រទេសវៀតណាម មិនជឿសាសនាទេ។
សម្រាប់ពេលនេះ អង្គការ PIVOT ចង់បង្វែរការពិភាក្សាទៅក្នុងសហគមន៍ពលរដ្ឋអាមេរិកាំងដើមកំណើតវៀតណាមវិញ។
ក្រុមនេះបានថ្លែងថា «នឹងមានពេលវេលាច្រើនសម្រាប់ជជែកដេញដោលគ្នាអំពីគោលនយោបាយការបរទេសរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក យុទ្ធសាស្ត្រយោធា និងអំពីសំណួរថា នរណាចាញ់នៅអាហ្វហ្គានីស្ថាន។ តែពេលនេះ មិនមែនជាពេលសម្រាប់ពិភាក្សាគ្នាទេ។ យើងមានការទទួលខុសត្រូវ និងមានកាតព្វកិច្ចខាងសីលធ៌មក្នុងឋានៈជាជនជាតិអាមេរិកាំង»ដើម្បីការពារប្រជារាស្ត្រអាហ្វហ្គានីស្ថាន។ «ដូចដែលសហគមន៍ពលរដ្ឋអាមេរិកាំងដើមកំណើតវៀតណាម បានបង្ហាញឱ្យឃើញស្រាប់ហើយថា ក្រុមជនភៀសខ្លួនពីសង្គ្រាមដែលមកតាំងទីលំនៅជាថ្មីក្នុងប្រទេសនេះ ក្លាយជាអ្នកធ្វើវិភាគទានដ៏មានតម្លៃដល់ជីវភាព និងវប្បធម៌នៃមហាប្រទេសនេះ»៕
Long Nguyen រាយការណ៍បន្ថែម
ប្រែសម្រួលដោយលោក ឈឹម សុមេធ
