ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

អ.ស.ប.​ជំរុញឲ្យមាន​កិច្ចសហ​ប្រតិបត្តិការ​អន្តរជាតិ​លើ​បញ្ហា​ស្បៀង​អាហារ​ឡើង​ថ្លៃ​នៅ​តំបន់​អាស៊ី


ឃ្លាំងអង្កររបស់រដ្ឋាភិបាលហ្វីល្លីពីន នៅ​ទី​ក្រុង​ម៉ានីល​
ឃ្លាំងអង្កររបស់រដ្ឋាភិបាលហ្វីល្លីពីន នៅ​ទី​ក្រុង​ម៉ានីល​

អង្គការ​អ.ស.ប ផ្នែក​អាហារ និង​កសិកម្ម ហៅកាត់​ថា FAO​បាន​អំពាវនាវ​ឲ្យ​មាន កិច្ច​សហប្រតិបត្តិការ អន្តរជាតិ​ដើម្បី ដោះស្រាយ បញ្ហា​អាហារ​ឡើង​ថ្លៃ នៅ តំបន់​អាស៊ី។​ អង្គការ​FAO និយាយ​ថាតម្លៃ អាហារ​សំខាន់ៗ​ខ្លះ​បាន​ឡើង​ថ្លៃខ្ពស់​រហូត ​ហើយ​វិធានការ​នេះ​គេត្រូវការ​ចំបាច់​សម្រាប់ការពារអ្នក​ក្រ ហើយនឹង​ទប់ស្កាត់​កុំឲ្យ​តម្លៃ​នោះ​ឡើង​ខ្ពស់​រហូត​ដល់​លែង​ទប់​បាន។

ទិន្នន័យ​អ.ស​.ប​បង្ហាញ​ថា​តម្លៃ​អាហារ​នៅ​ខែកុម្ភៈ​ឡើង​ខ្ពស់បំផុត។​ កាលពី​ថ្ងៃពុធនៅ​ក្រុងបាងកក​ អង្គការ​អ.ស.បផ្នែក​អាហារ​និង​កសិកម្ម​ថ្លែង​ថា​នៅ​តំបន់​អាស៊ីតម្លៃ​អង្ករ​លក់រាយ​ដែល​ជា​អាហារ​សំខាន់ឡើងថ្លៃ​នៅប្រទេសបង់ក្លាដែស​ដល់​ទៅ​៣៣% លើស​ពី​ឆ្នាំ​ទៅហើយ​២៣%​នៅ​ប្រទេសចិន​និង​ឥណ្ឌូនេស៊ី។

ក្រុម​អ្នកតំណាង​ពី​ប្រទេស ២០​នៅ អាស៊ី​ ក្រុមអង្គការ​អន្តរជាតិ​ ស.រ.អ​ហើយ​នឹង​ប្រទេស​ជប៉ុនបាន​ជួប​ប្រជុំ គ្នា​នៅ ក្រុង​បាងកក កាល​ថ្ងៃពុធ ដើម្បី ដោះស្រាយ​បញ្ហា​អាហារ​ឡើង​ថ្លៃ នេះ។​សន្និសីទ​ពីរ​ថ្ងៃ របស់​អង្គការ​FAO ជា​សន្និសីទ​លើក​ដំបូង​ក្នុង​សន្និសីទ​មួយ​ឈុតដែល​អង្គការ​នេះ​រៀបចំ ឡើង​ក្នុ​ង​ពិភពលោក ដើម្បី​ដោះស្រាយ សន្តិសុខ​អាហារ។ ​ក្រុម​ប្រតិភូ គិតថា​តម្លៃ អង្ករ​នឹង​ហាក់​ដូច​ជា​មាន​លំនឹង​ឆ្នាំ​នេះ​ពីព្រោះ​តំបន់​ចម្បងៗ ដែល​ផលិត​អង្ករ ដូចជា​ប្រទេស​ថៃ និង​វៀតណាម​ធ្វើ​ស្រូវ​បាន​ផល​ល្អ។​ តែមន្ត្រី​អង្គការ​FAO ព្រមាន​ថាប្រេងសាំង​ដែល​ឡើង​ថ្លៃ អាច​រុញ តម្លៃ អាហារ​ឲ្យ​ឡើង​ថ្លៃ​ខ្ពស់​ទៀត។

លោក​ ហ៊ីរ៉ូយូគី​ កូណូម៉ា​ (Hiroyuki Konuma) ជា​អ្នក​តំណាង​អង្គការ​FAO ​សម្រាប់តំបន់​អាស៊ី​និង​ប៉ាស៊ីហ្វិក។ លោក​ថ្លែង​ថា​ពលរដ្ឋ​ដែល​ក្រីក្រ​នៅ​តំបន់​អាស៊ី ហើយ​ចាយ​ប្រាក់​ចំណូល​របស់ខ្លួន ជាង​៧០% ​សម្រាប់​អាហារគឺជា​អ្នក​ដែល រង​ការប៉ះពាល់​អាក្រក់ បំផុត​មកពី​រឿង​ប្រាក់​ចុះថ្លៃ​ឬ​អតិផរណា​នេះ​ឯង។

លោក​អ្នក​នឹង​នឹក​ឃើញ ថា​ការបូក​ផ្សំ នៃ​តម្លៃ អាហារ​ហើយ​នឹង​វិបត្តិ​សេដ្ឋកិច្ច​នៅ ឆ្នាំ​២០០៨​និង​២០០៩ ​បាន​រុញ​មនុស្ស​១០០​លាន​នាក់​បន្ថែម​ទៀត​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​ការអត់ឃ្លាន​ រ៉ាំរ៉ៃ ហើយ យើង​កំពុង ជួបប្រទះ​ហានិភ័យ​ដ៏មាន​ សក្តានុពល​ប្រហាក់​ប្រហែល​នឹង​រឿង​ចុះថយក្នុង​ពេល​ដែល​ថ្មីៗ​នេះ ដែល​បណ្តាល​មក​ពី​តម្លៃ​អាហារ​ឡើង​ខ្ពស់ នឹង​មិន​នឹងនរ នេះ។​ អាហារ​ដែល​ឡើង​ថ្លៃ​ខ្ពស់​នៅ​ឆ្នាំ​២០០៧ ​និង​២០០៨ ​ធ្វើ​ឲ្យប្រទេស ខ្លះ​នៅ ក្នុង​តំបន់ រក្សាទុក​អាហារ​របស់​ខ្លួន ​ហើយ​ជា​បណ្តោះ​ អាសន្ន​ហាម​មិន​ឲ្យ​នាំចេញ​គ្រប់​ធញ្ញជាតិ​ទៅ​បរទេស។ ​តម្លៃ​អង្ករ​ក៏​ឡើង​ទ្វេគុណ​យ៉ាង​រហ័ស។

លោកស្រី អឺថារីន​ ខូស៊ីន​ (Ertharin Cousin)​ជា​ឯកអគ្គរដ្ឋទូត​ស.រ.អ​ប្រចាំ​ទីភ្នាក់ងារ អ.ស.បនៅ​ក្រុង​Rome។​ លោក​ស្រី ថ្លែង​ថា​វិបត្តិ​នេះ​គឺ​បណ្តាល​មក​ពីស្ទើរ​តែ​ពេញ​ទំហឹង​ពី​ការរឹត​បន្តឹង​ទៅលើ​ការ​នាំចេញហើយ​នឹង​ការភ័យ​ស្លន់​ស្លោ​ទិញ​ទុក​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវ​តែ បញ្ជៀស​ឲ្យ​បាន។

ក្នុង​រយៈ​ពេល​ខ្លី ​ប្រទេស​នានា ​អាចបន្ថយ ​ហានិភ័យ​មិន​ឲ្យ​អាហារ​ឡើង​ថ្លៃ​ភ្លាមៗ​បាន​ដោយធ្វើ​ឲ្យ​មាន​តម្លាភាព កាន់​តែខ្លាំង​ឡើង​ក្នុង​ការ​ផ្តល់ ព័ត៌មាន​ពី​ អាហារ​ដែល​មាន​តម្កល់​ទុក ​ហើយ​នឹង​ពី ផលិតផល​ដែល​បង្កើត​បានដោយ មិន​បាច់​ហាម​មិន​ឲ្យ​នាំ អាហារ​ចេញ ​ហើយ​នឹងធ្វើការ ដាក់​ចំនួន​កម្រិត​និង​យក​ពន្ធដារ ឲ្យ​មាន​ការអត់ឱន​ហើយ​នឹង​បញ្ជៀស​កុំ ឲ្យ​មាន​ការភ័យ​ស្លន់​ស្លោទិញ​ទុកហើយ​នឹងប្រមូល​លាក់​ទុកព្រមទាំង​កាត់​បន្ថយ​ពន្ធ​លើការ​នាំចូល ហើយ​នឹង រៀបចំ ​របៀប​ការពារ​សុវត្តិភាព ​សម្រាប់​អ្នកដែល​ងាយ​ស្រួល ​ជួប​ភ័យ​អន្តរាយ»។

សមាគម អាស៊ី អាគ្នេយ៍​ឬ អាស៊ាន​ព្រមទាំង​ប្រទេស​ចិន​ជប៉ុន​និង​កូរ៉េខាង​ត្បូង ​នៅ ឆ្នាំ នេះ ​បានបង្កើត​យុទ្ធសាស្រ្តទុក​អង្ករ​បម្រុង​សម្រាប់​ពេល​អាសន្ន។​សមាគមអាស៊ាន​ផ្នែក​កិច្ច​សហប្រតិបត្តិការ​តំបន់​និយាយ​ថា​គេ​បាន​តម្លើងអាហារ​បម្រុងទ្វេដង​តាំង​ពី ឆ្នាំទៅ ម៉្លេះ ​ហើយ យើង ​មាន​គម្រោងការ​បើក​ឃ្លាំង​រក្សាទុក​គ្រាប់​ពូជ​ក្នុង​តំបន់​ទៀត​ផង។

លោក ចាវេដ​ ហ៊ូសាន់ មៀ​ (Javed Hussain Mir) ​ជា​នាយក​នៅ​ធនាគារ​អភិវឌ្ឍន៍​អាស៊ី​និយាយ​ថាមកទល់​នឹង​ពេល​នេះ ​ប្រទេស​នៅ តំបន់​អាស៊ី ​បាន​ឆ្លើយ​តប​យ៉ាងខ្លាំង​ទៅ លើតម្លៃ អាហារ ដែល​ឡើង​ខ្ពស់។

«តែ យើង​បាន​ជួប​ប្រទះកាន់​តែ​ច្រើន​ឡើង​ហើយ​ពី​រឿង​អាហារ​ឡើង​ថ្លៃ​នេះ​ការបង្អាក់អតិផរណាអាហារ​ក្នុង​ស្រុក ​ដោយ​មាន​ការ​ដោះស្រាយ​ដែល ​មាន លទ្ធភាព​ស្ថិតនៅ​បាន​យូរ​ ​ហើយ​ទាមទារ ឲ្យ​មាន​ការខំប្រឹង​ជា​សមូហភាព របស់​គេ​គ្រប់​គ្នា​ដែល​ចូល​រួម​ក្នុង​រឿង​នេះ នៅ​ក្នុង​ស្រុកនិង​ជាអន្តរជាតិ​ក្នុង​ការផ្តល់​អាហារ​ ជា​ការ​ដែល​ គេ​ធ្វើ​បាន​លទ្ធផល​ល្អ»។

លោក​គូណូម៉ា ​ក្នុង​អង្គការ​ FAO និយាយ​ថាដើម្បី ការ​ពារ​កុំ ឲ្យ​ទំនិញ ឡើង​ថ្លៃ ខ្ពស់​ភ្លាមៗ ​នៅក្នុង​រយៈ​ពេល​យូរ រដ្ឋាភិបាល​និង​ក្រុមអង្គការ ពហុ​ភាគី ​ត្រូវតែ ​តម្លើង ​ការ​បណ្តាក់​ទុន​ក្នុង​វិស័យ​កសិកម្ម​និង​ក្នុង​ការផលិត​អាហារដែល​លោក​ថ្លែង​ថា​គេ​ធ្លាប់​មិនយកចិត្ត​ទុក​ដាក់​ពី ពេល​មុន។ លោក​ថ្លែង​ថា​ចំនួនប្រាក់​ដែលជួយ​វិស័យ​កសិកម្ម ​ចុះថយ​ពី ​២០% ​នៅឆ្នាំ ១៩៨០​ដល់​៥% នៅ សព្វថ្ងៃ នេះ​ហើយ ​ថវិកា ជាតិ​សម្រាប់​ការអភិវឌ្ឍ​តំបន់​ជនបទ ​ក៏ ចូល​ក្នុងលំនាំ ស្រដៀង​គ្នា​នេះ ដែរ៕

ប្រែសម្រួលដោយ​ នៅ សារីម

XS
SM
MD
LG