រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសថៃត្រូវគេរំពឹងថានៅពេលឆាប់ៗនេះ នឹងចាប់ផ្ដើមគម្រោងការណ៍ដាក់តម្លៃថ្មី សម្រាប់អង្ករដែលអាចមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងធំ ទៅលើប្រទេសលក់អង្ករធំជាងគេក្នុងពិភពលោក។ ក្រុមអ្នកធ្វើវិភាគនិយាយថា តម្លៃកាន់តែថ្លៃឡើងទៀតដែលគេបង់ទៅឲ្យកសិករ នឹងមានន័យថា ការលក់អង្ករចេញនៃប្រទេសថៃនឹងថយចុះ ដែលជាការបើកឱកាសឲ្យប្រទេសលក់អង្ករចេញដែលប្រណាំងប្រជែងដូចជាប្រទេសឥណ្ឌានិងប្រទេសវៀតណាម។
គម្រោងដាក់តម្លៃអង្ករ ជាការសន្យាក្នុងគោលនយោបាយសំខាន់មួយរបស់លោកស្រីនាយករដ្ឋមន្ដ្រីយិងឡាក់ ស៊ីណាវ៉ាត (Ying Luck Shinawatra) នៃគណ:បក្ស ភឿថៃ នៅក្នុងការបោះឆ្នោតសាកលដើម្បីធានាឲ្យបានទទួលការគាំទ្ររបស់កសិករដាំស្រូវចំនួន៨លាននាក់នៃប្រទេសនេះ។ យោងទៅតាមផែនការនេះ រដ្ឋាភិបាលនឹងផ្ដល់ប្រាក់ជិតដល់ទៅ៥០០ដុល្លារទៅឲ្យកសិករសម្រាប់អង្ករសរ មួយតោន ហើយនឹង៦៥០ដុល្លារ សម្រាប់អង្ករក្រអូបមានគុណភាពខ្ពស់ជាង។ នេះជាចំនួនកើនឡើងប្រមាណ៥០ភាគរយពីគោលនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាលមុន ដែលធានាបង់ឲ្យកសិករ ចំនួន៣៣០ដុល្លារក្នុងមួយតោន។ក្រុម មន្ដ្រីនៃក្រសួងកសិកម្មនិយាយថា កសិករដាំស្រួវបួនលាននាក់ បានចុះឈ្មោះសម្រាប់គម្រោងថ្មីនេះ។
លោក ដេវិឌ ដាវេ (David Dawe) អ្នកសេដ្ឋសាស្ដ្រនៃអង្គការស្បៀងអាហារនិងកសិកម្មនៃអ.ស.ប. ឬអង្គការហ្វាវ (FAO) និយាយថា ខណ:ដែលតម្លៃខ្ពស់អាចនាំឲ្យមានផលិតផលអង្ករច្រើនថែមទៀតសម្រាប់រយ:ពេលយូរ មានការមិនជាក់លាក់អំពីផលប៉ះពាល់ពេញលេញនៃកម្មវិធីនេះ។
«មានការមិនជាក់លាក់ជាច្រើនអំពីថាតើគម្រោងនេះនឹងដំណើរការទៅយ៉ាងដូចម្ដេចនៅពេលនេះ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាមានផលប៉ះពាល់ចម្រុះទៅលើតម្លៃក្នុងពិភពលោក ។ ខ្ញុំចង់និយាយថា រដ្ឋាភិបាលគ្មានសមត្ថភាព។ ខ្ញុំមិនគិតថា រដ្ឋាភិបាលនឹងនាំយកផលដំណាំទាំងអស់របស់កសិករទេ។ ពួកគេត្រូវការចាំបាច់ធ្វើកិច្ចការនេះតាមរយ:វិស័យឯកជន។ នេះជាសំណួរគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយ ពីព្រោះពួកគេនឹងមិនចង់ទិញអង្ករក្នុងតម្លៃនេះទេ បើតម្លៃនេះបង្ខំពួកគេឲ្យលក់ដោយមានការខាតបង់នៅក្នុងផ្សារលក់ចេញ»។
នៅឆ្នាំនេះផលិតផលអង្ករនៃប្រទេសថៃត្រូវគេរំពឹងថានឹងឡើងហួសពី ២០លានតោន ដែលក្នុងនោះមានចំនួនប្រហែលពាក់កណ្ដាលដែលគេទុកបម្រុងនឹងលក់ចេញ។ ចំនួនអង្ករដូចគ្នានេះត្រូវគេព្យាករជាមុនថានឹងលក់ចេញនៅឆ្នាំ២០១២ ក៏ប៉ុន្ដែក្រសួងកសិកម្មស.រ.អ.ឥឡូវនេះព្យាករថា ចំនួននេះនឹងថយចុះនៅ៧លានតោន យោងទៅតាមគម្រោងថ្មីនេះ។
ប្រទេសថៃជាប្រទេសលក់អង្ករចេញលំដាប់ខ្ពស់ជាងគេក្នុងពិភពលោក តាំងពីឆ្នាំ១៩៨១មក។ ប្រទេសជាគូប្រជែងសំខាន់មួយនៃប្រទេសនេះ គឺប្រទេសឥណ្ឌានិងប្រទេសវៀតណាម។ ប្រទេសឥណ្ឌាជាប្រទេសផលិតអង្ករធំជាងគេលំដាប់ថ្នាក់ទីពីរក្នុងពិភពលោក ហើយថ្មីៗនេះបានវិលត្រឡប់ទៅទីផ្សារលក់អង្ករចេញក្នុងសាកលលោក ដោយបានលុបចោលបំរាមលើការលក់អង្ករមានគុណភាពធម្មតាចេញនៅឆ្នាំ២០០៨។ ប្រទេសលក់អង្ករចេញផ្សេងទៀត ដូចជាប្រទេស ប្រេស៊ីល (Brazil) និងប៉ាគិស្ថាន (Pakistan) ក៏ត្រូវគេរំពឹងផងដែរថា នឹងលក់អង្ករកើនឡើងទៀតនៅក្នុងសាកលលោក។
លោកសាម៉ារ៉ិនឌូ ម៉ូហាន់ទី (Samarendu Monanty) ជាអ្នកសេដ្ឋសាស្ដ្រនៅស្ថាប័នសិក្សាអង្ករអន្ដរជាតិ ឬ (Rice Research Institute) ហៅកាត់ថាអាយអារអារអាយ (IRRI) មានទីស្នាក់ការនៅទីក្រុងម៉ានិល និយាយថារដ្ឋាភិបាលថៃ នឹងត្រូវការឲ្យប្រាក់ជំនួយ ជួយទូរទាត់ក្នុងតម្លៃអង្ករលក់ចេញ ដើម្បីប្រជែងជាមួយប្រទេសដទៃទៀត នៅក្នុងផ្សារលក់ដូរក្នុងសាកលលោក។ លោកនិយាយថាការធ្វើដូច្នេះនឹងមានផលប៉ះពាល់ទៅលើអ្នកបង់ពន្ធដារថៃ។
«វានឹងមាន ការឲ្យប្រាក់ជំនួយជួយទូរទាត់ក្នុងតម្លៃអង្ករលក់ចេញ។ ដូច្នេះហើយ កម្មវិធីដែលមានស្រាប់សម្រាប់រដ្ឋាភិបាលថៃដើម្បីលក់អង្កររបស់ខ្លួន ឬមួយរវាងរដ្ឋាភិបាលនិងរដ្ឋាភិបាល ឬមួយការឲ្យអាជ្ញាប័ណ្ណ ខ្ញុំរំពឹងថា តម្លៃអង្ករក្នុងសាកលលោកនឹងចុះថ្លៃ ដែលជាផលប៉ះពាល់យ៉ាងទន់ខ្សោយនៃកម្មវិធីនៃរដ្ឋាភិបាលថៃទៅលើផ្សារសាកល។ បញ្ហាមួយគឺថា វានឹងធ្វើឲ្យអ្នកបង់ពន្ធដារថៃបង់ពន្ធច្រើនទៀត ហើយអង្ករថៃនឹងមានតម្លៃថ្លៃជាងមុននៅក្នុងផ្សារលក់ដូរក្នុងស្រុក។ កម្មវិធីនៃប្រទេសថៃនេះនឹងជួយទូរទាត់ អតិថិជនដទៃទៀតក្នុងពិភពលោក»។
លោក អាំម៉ារ ស្យ៉ាមវ៉ាឡា (Ammar Siamwalla) ប្រធាននៃវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវអភិវឌ្ឍន៍ថៃ ឬ ទីឌីអារអាយ (TDRI) និយាយថា អ្នកដែលទទួលបានផលប្រយោជន៍សំខាន់ជាងគេគឺអ្នកផលិតអង្ករធំៗ។ លោកខ្លាចថា កម្មវិធីនេះអាចនឹងធ្វើឲ្យមានការបង្កើតសហគ្រាសអង្ករជាតិដែលរដ្ឋកាន់កាប់ ដែលនឹងធ្វើឲ្យវិស័យឯកជនលក់អង្ករចេញនៃប្រទេសថៃខូចខាតប្រយោជន៍។
«រឿងដែលសំខាន់នោះគឺ កម្មវិធីនេះនឹងបំផ្លាញឧស្សាហកម្មអង្ករឯកជនរបស់យើង ជាពិសេសមកពីកន្លែងកិនស្រូវ។ តម្លៃអង្កររបស់យើងគឺ៥០ភាគរយថ្លៃជាងតម្លៃនៅទីផ្សារលក់ដូរ។ តើយើងលក់អង្ករយ៉ាងដូចម្ដេចបាន ហើយនេះជាចម្លើយចំពោះសំណួររបស់អស់លោកអ្នក ថាតើរដ្ឋាភិបាលនឹងត្រួតត្រាលើពាណិជ្ជកម្មអង្ករឬ?»។
លោក អាំម៉ារនិយាយថាកម្មវិធីរបស់រដ្ឋាភិបាលក៏អាចទទួលរងអំពើពុករលួយនិងការខ្វះខាតថវិកាដែរ។
កម្មវិធីដូចគ្នានេះនៅឆ្នាំ២០០៨ ទទួលរងការខ្វះថវិកាជាង១,៤០០លានដុល្លារ។ ក្រសួងកសិកម្មស.រ.អ. ព្រមានថាបើរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសថៃ ប្រើប្រាក់ជំនួយរបស់រដ្ឋាភិបាលដើម្បីលក់អង្ករចេញ ក្នុងតម្លៃទាបជាងប្រាក់ដែលខ្លួនជួយកសិករថៃ ការធ្វើដូច្នេះអាចជាការរំលោភលើ វិន័យរបស់អង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក៕
ប្រែសម្រួលដោយ កងស៊ីវន
