អត្រាបង្កកំណើតរបស់កូរ៉េខាងត្បូង ដែលសំដៅលើចំនួនកូនក្នុងអាយុកាលមួយជីវិតរបស់ស្ត្រី បានធ្លាក់ចុះដល់០,៩៥ ត្រឹមត្រីមាសទី៣នៃឆ្នាំ២០១៨។
យោងតាមក្រុមប្រជាសាស្រ្តវិទូ នេះជាលើកទី១ហើយដែលអត្រាកំណើតបានធ្លាក់ចុះក្រោម១ និងស្ថិតឆ្ងាយពីអត្រា២,១ ដែលជាអត្រាចាំបាច់ក្នុងការរក្សាតុល្យភាពប្រជាសាស្ត្រ។
លោកសាស្ត្រាចារ្យ បណ្ឌិត Jung Jae-hoon នៃសាកលវិទ្យាល័យស្រ្តីសេអ៊ូល (Seoul Women's University) ចាត់ទុកស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននៃអត្រាកំណើតថាធ្ងន់ធ្ងរ។
លោកបណ្ឌិត Jung បានបកស្រាយថា៖ «បើប្រៀបធៀបអត្រាកំណើតរបស់កូរ៉េខាងត្បូងទៅនឹងប្រទេសដែលជាសមាជិកនៃអង្គការអភិវឌ្ឍន៍និងសហប្រតិបត្តិការសេដ្ឋកិច្ច ឬហៅកាត់ថា OECD នោះប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងគឺជាប្រទេសតែមួយគត់ ដែលមានអត្រាកំណើតសរុប ស្ថិតក្រោម១,៣»។ អត្រានេះ គឺជាអត្រាទាបជាងគេបង្អស់ក្នុងកំណត់ត្រាប្រជាជាតិគិតចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០១សម្រាប់កូរ៉េខាងត្បូង។
លោក Cho Sung-hoអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវនៅវិទ្យាស្ថានកូរ៉េដើម្បីសុខភាពនិងកិច្ចការសង្គម បានភ្ជាប់ការអត្រាកំណើតធ្លាក់ចុះរបស់កូរ៉េខាងត្បូងទៅនឹងកត្តាពីរ គឺការកើនឡើងនៃចំនួនប្រជាជនកូរ៉េខាងត្បូងដែលជ្រើសរើសនៅលីវ និងការធ្លាក់ចុះនៃចំនួនកូន ដែលគូស្វាមីភរិយារៀបការរួចចង់បាន។
លោក Cho បានបន្តថា៖ «ការកើនឡើងនៃចំនួនប្រជាជននៅលីវមានចំនួន៨០ភាគរយ ក្នុងចំណោមកត្តាទាំងពីរខាងលើនេះ»។
លោកបានបន្ថែមថា នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៩០ដល់២០១០ ចំនួនរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅកូរ៉េខាងត្បូងក៏បានធ្លាក់ចុះផងដែរ។
ស្ថានភាពបែបនេះ អាចបណ្តាលមកពីកត្តាមួយចំនួន ដូចជាការចំណាយប្រាក់កាសច្រើនលើការចិញ្ចឹមបីបាច់កូន សេវាថែរក្សាកូនក្មេងនៅមានកម្រិត និងការធ្វើការច្រើនម៉ោង។
ចំនួននៃសញ្ញា «តំបន់គ្មានកូន» ក៏កំពុងតែលិចឡើងនៅទូទាំងប្រទេសផងដែរ។
លោក Jungបាននិយាយថា ការណ៍នេះបង្កឲ្យមានវប្បធម៌រើសអើងចំពោះក្រុមគ្រួសារដែលមានកូន ហើយត្រូវតែមានការដោះស្រាយបញ្ហានេះឲ្យបាន។ លោកបានបន្ថែមថា៖ «វាមិនមែនជាការដោះស្រាយបញ្ហាអត្រាកំណើតទាបនោះទេ ប៉ុន្តែវាជាការដោះស្រាយប្រព័ន្ធសង្គម ដែលរុញច្រានឲ្យមានអត្រាកំណើតទាបនេះ»។
ផលប៉ះពាល់ដល់សង្គម
និន្នាការនៃអត្រាកំណើតធ្លាក់ចុះដែលនៅតែបន្តចុះទាបបែបនេះនៅកូរ៉េខាងត្បូង បាននឹងកំពុងជះឥទ្ធិពលដល់ប្រទេសនេះរួចទៅហើយ។ សាលារៀនត្រូវបង្ខំឲ្យបិទទ្វារ ពីព្រោះមិនមានចំនួនកូនសិស្សគ្រប់គ្រាន់ ហើយរបរជំនួញផ្តល់ម្ហូបអាហារបីបាច់ដល់កូនសិស្ស «ចាំបាច់ត្រូវតែធ្វើកំណែទម្រង់ បើមិនដូច្នោះទេ នឹងត្រូវដួលរលំ»។
លោកបានបន្ថែមថា ផលប៉ះពាល់មួយផ្សេងទៀត ដែលអាចនឹងរីករាលដាលធំ ប្រសិនបើវិបត្តិអត្រាកំណើតនេះមិនត្រូវបានដោះស្រាយ គឺចំនួនពលរដ្ឋដែលចូលរួមក្នុងកម្លាំងពលកម្ម ឬ (Dependency ratio)។
លោក Jung បានពន្យល់ថា បច្ចុប្បន្ននេះប្រជាជនវ័យចំណាស់ដែលកំពុងធ្វើការចំនួន១០០នាក់ ផ្តល់មូលនិធិដែលអនុញ្ញាតឲ្យប្រជាជនចំនួន៣៧នាក់ ទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍សង្គម។ ប៉ុន្តែ ការប្រមើលមើលទៅខាងមុខបង្ហាញថា ផលធៀបនេះនឹងអាចកើនឡើងដល់១០០លើ១០០ យ៉ាងហោចណាស់ត្រឹមឆ្នាំ២០៦០។
ប្រសិនបើគ្មានការដោះស្រាយទេ នោះស្ថានភាពនឹងកាន់តែអាក្រក់ទៅរវាងប្រជាជនដែលបានចំណាយថវិកាតាមរយៈការបង់ពន្ធ វប្បធម៌ និងកិច្ចការផ្សេងៗជាច្រើនទៀត ហើយកំណើនសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសនឹងលែងមាន ហើយវានឹងពិបាកក្នុងការរក្សាឲ្យបានសង្គមមួយដែលមានស្ថិរភាព។
ការខំប្រឹងប្រែងលើកកម្ពស់កំណើតទារក
រដ្ឋាភិបាលកូរ៉េខាងត្បូងបានចំណាយថវិកាប្រមាណ១២១ពាន់លានដុល្លារក្នុងរយៈពេល១៣ឆ្នាំ ដើម្បីបង្កើនអត្រាកំណើតរបស់ប្រជាជាតិ ប៉ុន្តែបានបរាជ័យទៅវិញ។ លោក Cho ប្រមើលមើលថា ភាពបរាជ័យនេះអាចនឹងបន្តកើតឡើង។
លោក Cho បានបន្តថា៖ «រដ្ឋាភិបាលកូរ៉េខាងត្បូងបានចាប់ផ្តើមអនុវត្តផែនការទប់ទល់នឹងអត្រាកំណើតទាបកាលពីឆ្នាំ២០០៥ តាមរយៈផែនការមូលដ្ឋានស្តីពីអត្រាកំណើតទាបក្នុងសង្គម ដែលសម្បូរមនុស្សចាស់ ឬភាសាអង់គ្លេសហៅថា Basic Plans on Low Birth Rates in Aging Society»។
លោកបានពន្យល់ថា បច្ចុប្បន្ននេះផែនការហ្នឹងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលទី៣ និងផ្តោតសំខាន់លើការបំពេញបន្ថែមលើសេវាគាំពារកុមារ។
ថ្មីៗនេះកូរ៉េខាងត្បូងបានប្រកាសបង្កើនចំនួនទឹកប្រាក់ឧបត្ថម្ភដល់២៧០ដុល្លារក្នុងមួយខែ។ ប្រាក់ឧបត្ថម្ភនេះ បានធ្វើឲ្យអត្រាអ្នកមានក្នុងប្រទេស កើនបាន១០ភាគរយផងដែរ ដោយមិនរាប់បញ្ចូលការឧបត្ថម្ភពីលើកមុន។
កាលពីខែកញ្ញា រដ្ឋាភិបាលក្រុងសេអ៊ូល ក៏បានចាប់ផ្តើមប្រព័ន្ធផ្តល់ប្រាក់ឧបត្ថម្ភដោយផ្តល់ប្រាក់ចំនួន៨៨ដុល្លារក្នុងមួយខែ ដល់ឪពុកម្តាយណាដែលមានកូនអាយុក្រោម៥ឆ្នាំ។ ក្រសួងសុខុមាលភាពសង្គមកូរ៉េខាងត្បូង បានប៉ាន់ស្មានថា៩៣,៤ភាគរយនៃកុមារកូរ៉េខាងត្បូង ដែលមានអាយុច្រើនបំផុត៥ឆ្នាំ នឹងទទួលផលប្រយោជន៍ពីគម្រោងឧបត្ថម្ភនេះ។
ក្រសួងនេះបានបញ្ជាក់ថា គម្រោងនេះនឹងបង្កើនចំនួនមជ្ឈមណ្ឌលគាំពារទារកទូទាំងប្រទេស ក្នុងគោលបំណងផ្តល់សេវាដល់កុមារកូរ៉េខាងត្បូងចំនួន៤០ភាគរយ។
កិច្ចខំប្រឹងប្រែងមួយទៀតចាប់ផ្តើមនៅចុងឆ្នាំ២០១៩ នឹងអនុញ្ញាតឲ្យឪពុកម្តាយដែលមានកូនអាយុក្រោម៨ឆ្នាំ បន្ថយម៉ោងធ្វើការ១ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ដើម្បីអាចមកថែទាំកូនៗរបស់ពួកគេ។
ចុងក្រោយនេះ ប្រាក់លំហែបិតុភាពនឹងមានរយៈពេល១០ថ្ងៃ ដែលកាលពីមុនមានរយៈពេលត្រឹមតែ៣ថ្ងៃ។ ប្រហែល១៣ភាគរយនៃបុរសកូរ៉េខាងត្បូងកំពុងបានទទួលប្រយោជន៍ពីគម្រោងនេះ។ បុគ្គលិកបុរសដែលសម្រេចមិនទទួលយកផលប្រយោជន៍ពីគម្រោង អាចនឹងភ័យខ្លាចថា ការឈប់សម្រាកពីកន្លែងធ្វើការនឹងធ្វើឲ្យអាជីពការងាររបស់ពួកគេ ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពប្រថុយប្រថាន ឬខ្លាចការគិតដែលថា ពួកគេមិនបានលះបង់ស្មោះស្ម័គ្រនឹងនិយោជករបស់ពួកគេ។
លោក Cho បានបន្ថែមថា ផែនការមួយផ្សេងទៀតដែលរដ្ឋាភិបាលបានដាក់ឲ្យអនុវត្ត គឺផ្តោតលើការបណ្តុះបណ្តាលអាជីពដល់ពលរដ្ឋនៅលីវ។
លោក Jung បានប្រមើលមើលថា ការខំប្រឹងប្រែងនេះគឺជាវិធីសាស្ត្រមួយដែលរដ្ឋាភិបាលអាចធានាបាននូវប្រព័ន្ធសុខុមាលភាពសង្គមមួយដ៏ខ្លាំងនៅពេលអនាគត៕
ប្រែសម្រួលដោយ កោះ សុគន្ធី
