កំណត់និពន្ធនាយក៖ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ដោយមានការអញ្ជើញពី វិទ្យាស្ថានស៊ុយអែត លោកសាយ មុន្នីនៃវីអូអេបានធ្វើដំណើរទៅយកព័ត៌មាននៅក្នុង ទីក្រុងស្តុកខមប្រទេសស៊ុយអែតស្ថិតនៅភាគខាងជើងនៃទ្វីប អឺរ៉ុប ហើយបានរាយការណ៍នេះ។
បញ្ហាសិទ្ធិមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ឬអ្នកប្តូរភេទ នៅតែមានភាពចម្រូងចម្រាស់នៅឡើយ មិនត្រឹមតែនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាទេ សូម្បីតែនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ឬសហគមន៍អឺរ៉ុបក៏ដោយ។
ទោះបីជាមានការម៉ាក់ងាយ និងភាពចម្រូងចម្រាស់ក៏ដោយ ក៏ក្រុមមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានិងប្តូរភេទនៅទីនោះបានចេញមុខកាន់តែច្រើនឡើងៗដើម្បីបង្ហាញពិភពលោកថា ពួកគេក៏ត្រូវការសិទ្ធិសេរីភាពដូចមនុស្សផងទាំងពួងដែរ។
Nadja Karlsson រស់នៅជាមនុស្សប្រុសធម្មតាអស់រយ:ពេល៤០ឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែទើបតែប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះប៉ុណ្ណោះ ដែលលោកបានសម្រេចចិត្តចេញមកបង្ហាញខ្លួនជាមនុស្សប្រុសដែលមានចរិតជាមនុស្សស្រីវិញ។
បច្ចុប្បន្នជាអ្នកនាំភ្ញៀវទេសចរណ៍នៅក្នុងទីក្រុងស្តុកខម ដែលជារាជធានីនៃប្រទេសស៊ុយអែតស្ថិតនៅភាគខាងជើងនៃទ្វីបអឺរ៉ុបនេះ លោក Nadja Karlsson និយាយថា លោកសប្បាយចិត្តក្នុងការលាតត្រដាងការណ៍ពិតអំពីខ្លួនលោក ទោះបីជារូបលោកត្រូវទទួលរងផលប៉ះពាល់ខ្លះពីការធ្វើដូច្នេះក៏ដោយ។
«ខ្ញុំបានបាត់បង់ការងារខ្លះ នៅពេលដែលខ្ញុំចេញមុខបែបនេះ។ ខ្ញុំធ្លាប់ជាអ្នកធ្វើការងារមិនស្ថិតក្រោមស្ថាប័ន ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ទទួលបានការងារធ្វើខ្លះៗវិញ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថា វានឹងមិនងាយស្រួលនោះទេ ប្រសិនបើខ្ញុំរស់នៅក្នុងទីក្រុងតូចមួយនោះ ពីព្រោះវានៅតែជារឿងពិបាកក្នុងការចេញមកបង្ហាញខ្លួនដូច្នេះ។ ទោះបីជា វាមិនដូចពេលដែលខ្ញុំមានអាយុបាន៧ឆ្នាំក៏ដោយ ក៏វានៅតែដដែលខ្លះដែរ»។
ដូច Nadja Karlsson ដែរ សហគមន៍អ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា និងអ្នកប្តូរភេទនៅទីនេះនិយាយថា ពួកគេនៅតែប្រឈមមុខនឹងការមាក់ងាយខ្លះៗនៅឡើយ ជាពិសេសនៅតាមតំបន់ផ្សេងៗទៀតក្នុងប្រទេសនេះ។
តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ពួកគេលើកឡើងថា មនុស្សកាន់តែច្រើនឡើង ជាពិសេសមនុស្សជំនាន់ក្រោយ បាននាំគ្នាចេញមុខ និងបង្ហាញប្រាប់ពិភពលោកថា ពួកគេតាមពិតជានរណាឲ្យប្រាកដ។
Johanna Nystroem គឺជាជំនួយការនាយកគ្រប់គ្រងផ្នែកព័ត៌មាននៃព្រឹត្តិការណ៍មោទនភាពស្តុកខម ដែលជាព្រឹត្តិការណ៍ផ្សព្វផ្សាយអំពីការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅឆ្នាំនេះ។
«ពិភពលោកទាំងមូលកំពុងតែប្រែប្រួលហើយ។ ខ្ញុំគិតថា ក្មេងៗឥឡូវក្លាហានណាស់។ ពួកគេក្លាហានជាងខ្ញុំ កាលខ្ញុំនៅពីក្មេង។ អ្នកខ្លះចេញមុខតាំងពីនៅវ័យក្មេង។ ពួកគេហាក់ដូចជាបង្ហាញថា នេះគឺជាខ្ញុំ។ ខ្ញុំឡូយ ដូច្នេះដែរ។ ពួកគេមានការជឿជាក់លើខ្លួនពួកគេ ដែលយើងមិនដែលមានកាលពីយើងនៅក្មេង។ ខ្ញុំគិតថា នឹងមានពួកគេកាន់តែច្រើនឡើងថែមទៀត»។
ប្រទេសស៊ុយអែតបានទទួលស្គាល់អាពាហ៍ពិពាហ៍មនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ដោយស្របច្បាប់នៅឆ្នាំ២០០៩ នៅក្នុងជំហានមួយឆ្ពោះទៅរកសង្គមមួយដែលមានសមភាពជាងមុន។
សាស្ត្រាចារ្យ Barbro Westerholm គឺជាសមាជិកសភាម្នាក់នៅរាជធានីនេះ។ លោកស្រីគឺជាឥស្សរជនដ៏សំខាន់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍសិទ្ធិអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅក្នុងប្រទេសនេះ។
«យើងត្រូវតែពង្រឹងច្បាប់និងបទបញ្ញត្តិរបស់យើង ដើម្បីទទួលស្គាល់ពួកគេជាពលរដ្ឋស៊ុយអែត ហើយបង្រៀនបន្ថែមទៀតអំពីការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានេះដល់មេធាវី និងជនទាំងឡាយណាដែលធ្វើការងារខាងផ្នែកនេះ រួមទាំងប៉ូលិសផង»។
ទោះបីជាបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅតែមានភាពរសើបខាងនយោបាយក៏ដោយ ក៏ផ្នែកជាច្រើននៃសង្គម រួមទាំងព្រះវិហារ និងកងកម្លាំងនគរបាលផង បានទទួលស្គាល់ភាពខុសគ្នាពីធម្មជាតិនៃក្រុមមនុស្សក្នុងសហគមន៍នេះ។
លោក Goran Stanton គឺជាមន្ត្រីម្នាក់នៅក្នុងសមាគមប៉ូលិសស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ លោកនិយាយថា មនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ដោយរួមទាំងប៉ូលិសមួយចំនួន ដូចជារូបលោកជាដើម ក៏ចង់បានសិទ្ធិ និងការគោរពដូចមនុស្សស្រឡាញ់ភេទផ្ទុយគ្នាដូច្នោះដែរ។
«ខ្ញុំចង់បានប្រាក់ខែច្រើន។ ខ្ញុំចង់បានផ្ទះ។ ខ្ញុំចង់មានឆ្កែ មានឡាន និងបានទៅដើរលំហែដូចអ្នកដទៃទៀតដែរ។ អ្វីដែលខ្ញុំធ្វើនៅក្នុងផ្ទះ និងនៅលើគ្រែដេករបស់ខ្ញុំគឺជារឿងឯកជនរបស់ខ្ញុំ។ យើងមិននិយាយអំពីរឿងនេះទេ»។
Christer Fallman គឺជានាយកគ្រប់គ្រងលំនៅដ្ឋានសម្រាប់មនុស្សចាស់ដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅទីនេះ។
«ប្រសិនបើអ្នកប្រាកដក្នុងចិត្តអំពីអារម្មណ៍ផ្លូវភេទរបស់អ្នក ហេតុអ្វីត្រូវខ្លាចអ្នកដទៃទៀត? ខ្ញុំគិតថា មានដំណោះស្រាយសាមញ្ញៗមួយចំនួនដែលយើងមិនធ្លាប់បានគិតពីមុនមក នោះគឺអ្នកគ្រាន់តែនិយាយប្រាប់គេ ហើយអ្នកត្រូវតែបើកចំហចិត្តមនុស្សឲ្យទូលំទូលាយជាងនេះបន្តិចទៀត។ នៅក្នុងប្រទេសស៊ុយអែត ខ្ញុំគិតថា យើងពូកែគួរសមក្នុងការធ្វើដូច្នេះ ហើយយើងក៏កំពុងស្ថិតនៅលើផ្លូវនេះហើយដែរ»។
ដើម្បីបើកចិត្តមនុស្សឲ្យទូលាយថែមទៀតអំពីបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានេះ ប្រទេសស៊ុយអែតតែងតែប្រារព្ធពិធីដើរដង្ហែក្បួនតាមដងផ្លូវដូចនេះជារៀងរាល់ឆ្នាំដែលអាចទាក់ទាញអ្នកចូលរួមរាប់ម៉ឺននាក់ឲ្យស្វែងយល់ពីបញ្ហាស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានេះ។
អ្នកស្រី Linda Wainwright Hockerfelt គឺជាម្តាយដែលមានកូនប្រុសម្នាក់ជាអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ អ្នកស្រីនិយាយថា អ្នកស្រីបារម្ភតែចំពោះសុវត្ថិភាព ជាជាងការយល់ឃើញរបស់អ្នកដទៃទៅលើរូបកូនប្រុសរបស់អ្នកស្រី។
«ជួនកាលខ្ញុំខ្លាចបន្តិចបន្តួចដែរ នៅពេលដែលកូនរបស់ខ្ញុំធ្វើដំណើរមកផ្ទះតាមរថភ្លើងក្រោមដីតែម្នាក់ឯង ឬក៏ពេលគេចេញទៅក្រៅជាមួយមិត្តភក្តិ ខ្លាចថា មានគេបំពារបំពាន ឬចំអកឡកឡើយឲ្យគាត់។ ប៉ុន្តែគាត់មិនដែលប្រាប់ខ្ញុំអំពីរឿងទាំងអស់នេះទេ ដូច្នេះខ្ញុំសន្និដ្ឋានថា គ្មានអ្វីកើតឡើងចំពោះគាត់ទេ។ នេះគឺជាការខ្លាចតែមួយគត់របស់ខ្ញុំ។ តាមពិត ខ្ញុំមិនខ្វល់អំពីអ្វីដែលអ្នកដទៃគិតនោះទេ»។
ដូចគ្នាដែរ Nadja Karlssson មគ្គុទេសក៍ទេសចរណ៍ដែលបានប្តូរភេទលើកឡើងថា លោកក៏មិនបានខ្វល់ខ្វាយច្រើនអំពីទស្សន:យល់ឃើញរបស់អ្នកដទៃមកលើរូបលោកដែរ ដោយលោកអះអាងថា លោកមានអារម្មណ៍អស្ចារ្យណាស់ ដែលបានចេញមុខបង្ហាញការណ៍ពិតនៃជីវិតរបស់លោកនេះ៕
