មុនពេលទទួលមរណភាព លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន មិនបានបន្សល់ទុកទ្រព្យសម្បតិ្តស្តុកស្តម្ភសម្រាប់កូនចៅលោកនោះទេ គឺលោកបានបន្សល់ទុកតែស្នាដៃតែងនិពន្ធរបស់លោកតែប៉ុណ្ណោះ។ លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន បានបញ្ជាក់នៅក្នុងបណ្តាំចុងក្រោយរបស់លោកថា លោកចង់បានការការពារសម្បត្តិបញ្ញារបស់លោក។
អ្នកនិយមចូលចិត្តអាន និងស្តាប់ស្នាដៃនិពន្ធរបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន កវីស្ទឹងសង្កែ នៅខេត្តបាត់ដំបង និងក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកនិពន្ធរូបនេះស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាលផ្តោតទៅលើការការពារស្នាដៃនិពន្ធរបស់លោក និងកសាងរូបសំណាករបស់លោក ដើម្បីទុកជាការចងចាំដល់កូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយ។
លោក អ៊ុក សារិទ្ធ គ្រូបង្រៀននៅវិទ្យាល័យស្រុកឯកភ្នំ បានប្រាប់ VOA នៅមុខគេហដ្ឋានរបស់លោក ស្ថិតក្នុងឃុំព្រែកហ្លួង ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង ថា អ្នកនិពន្ធ ឬអ្នកចម្រៀងបច្ចុប្បន្ននេះ គួរបន្តរក្សាចម្រៀងរបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ហើយត្រូវចៀសវាងការកែច្នៃចម្រៀងរបស់អ្នកនិពន្ធរូបនេះ។
«បទចម្រៀងរបស់គាត់គួរតែច្រៀងរំឮកឡើងវិញដែរ ហើយម្យ៉ាង បើសិនថា ច្រៀងចម្រៀងរបស់គាត់ហើយ កុំឲ្យកាឡៃ អាបទ ដូច Mix ខ្លះទៅដាក់បទចម្រៀងគាត់ ស្រាប់តែ Mix ចូលឯណា ឯណី។ ទំនងជាអាហ្នឹង វាសម្រាប់យុវវ័យហើយ»។
លោកបន្តថា វាជាទង្វើមិនត្រឹមត្រូវសម្រាប់យុវវ័យដែលយកស្នាដៃដើមរបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន មកកែច្នៃ និងសំណូមពរឲ្យមានការការពារកម្មសិទ្ធិបញ្ញាដល់ស្នាដៃសិល្បៈរបស់អ្នកនិពន្ធរូបនេះ។
លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន គឺជាអ្នកតែងនិពន្ធបទចម្រៀង និងរឿងប្រលោមលោកខ្មែរដ៏ល្បីល្បាញនៅក្នុងទសវត្សរ៍ទី១៩៦០។ ស្នាដៃតែងនិពន្ធបទចម្រៀងរបស់លោកជាច្រើនត្រូវបានច្រៀងដោយលោក ស៊ីន ស៊ីសាមុត ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរប្រសិទ្ធិនាមថា ជាអធិរាជសំឡេងមាស និងអ្នកចម្រៀងល្បីឈ្មោះពីដើមផ្សេងទៀតក៏បានយកស្នាដៃនិពន្ធចម្រៀងរបស់លោកមកច្រៀងផងដែរ ក្នុងនោះមានអ្នកស្រី រស់ សេរីសុទ្ធា។
អ្នកស្រី ប៊ុនឈឿន សូរីដា កូនស្រីរបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន បានប្រាប់ VOA ថា ក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីកំពុងពិចារណាដាក់ស្នាដៃតែងនិពន្ធរបស់ឪពុករបស់អ្នកស្រីឲ្យស្ថិតក្រោមការការពារផ្នែកច្បាប់ ដើម្បីបញ្ចៀសពីការលួចចម្លង និងកេងប្រវ័ញ្ចក្នុងជំនួញសិល្បៈ។
«យើងការពារកុំឲ្យគេយករបស់យើងទៅថត តែពិតែពាស ធ្វើអីៗ កែសំណៅដើម សំណៅអីស្រេចតែចិត្ត»។
លោក មុត ថារី ស្វាមីរបស់អ្នកស្រី ប៊ុនឈឿន សូរីដា ក៏បានបញ្ជាក់ប្រាប់ VOA ផងដែរថា ស្នាដៃឪពុកក្មេករបស់លោកត្រូវតែទទួលបានការរក្សាសិទ្ធិ ព្រោះឪពុកក្មេករបស់លោកមិនមានបន្សល់ទុកទ្រព្យសម្បត្តិអ្វី ក្រៅពីស្នាដៃតែងនិពន្ធនោះទេ។
«អាហ្នឹងជាទ្រព្យសម្បត្តិធនធានរបស់គាត់ ដែលគាត់បន្សល់ ព្រោះគាត់គ្មានទ្រព្យសម្បត្តិ ជាលុយ ជាកាក់ ទុកឲ្យកូនចៅនោះទេ គឺមានតែអាហ្នឹង។ ដូច្នេះ ត្រូវការពារអាហ្នឹងឲ្យគាត់។ អាហ្នឹងគោលបំណងធំរបស់យើង»។
លោកបានបន្តថា ឪពុកក្មេកលោកបានបន្សល់ទុកបណ្តាំចុងក្រោយ សុំឲ្យមានការការពារសម្បតិ្តបញ្ញារបស់លោកនៅមុនលោកទទួលមរណភាព កាលពីខែមេសា ឆ្នាំ២០១៦កន្លងទៅនេះ។ លោកឲ្យដឹងបន្តទៀតថា ក្រុមគ្រួសាររបស់លោកនឹងស្វែងរកមេធាវីសម្រាប់ស្នើតម្កល់ស្នាដៃរបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន តាមច្បាប់នានាដែលគ្របដណ្តប់លើការការពារកម្មសិទ្ធិបញ្ញា។
លើសពីការចង់បាននូវការផ្តល់កិច្ចការពារកម្មសិទ្ធិបញ្ញារបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន កូនបង្កើត និងកូនប្រសារបស់លោកក៏ប្រាថ្នាចង់បានការកសាងរូបសំណាកដល់ឪពុករបស់ខ្លួន ដែលជាអ្នកនិពន្ធមានដើមកំណើតនៅខេត្តបាត់ដំបង ហើយត្រូវគេដឹងថា ជាអ្នកប្រឆាំងនឹងអំពើអយុត្តិធម៌សង្គម។
លោក មុត ថារី កូនប្រសារបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន បានប្រាប់ VOA ថា លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ចង់ឲ្យមានការរក្សាទុកអដ្ឋិធាតុរបស់លោកនៅលើទឹកដីខេត្តបាត់ដំបង។ លោកបញ្ជាក់ថា គ្រួសាររបស់លោកក៏មានបំណងចង់ធ្វើរូបសំណាករបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ដើម្បីទុកជាការចងចាំដល់កូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយដែរ។ ប៉ុន្តែការសង់រូបសំណាកនេះធ្វើបានឬយ៉ាងណានោះ គឺអាស្រ័យលើអាជ្ញាធរខេត្ត។
«យើងមិនអាចទៅរំខានអាជ្ញាធរដែនដី ដើម្បីគ្រាន់ថា សាងរូបសំណាកគាត់ដែរ លើកលែងតែគេចេញពីគំនិតខ្លួនឯងគេ អាហ្នឹងអាជ្ញាធរដែនដី គាត់ថា គាត់គិតចង់ធ្វើ អាហ្នឹងជារឿងរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែបើយើងទៅសុំទៅ ក៏យើង យើងគិតថា ដូចជាមិនទំនង»។
VOA បានព្យាយាមទាក់ទងលោក ច័ន្ទ សុផល អភិបាលខេត្តបាត់ដំបង ដើម្បីសុំការអធិប្បាយថា តើអាជ្ញាធរអនុញ្ញាតឲ្យសង់រូបសំណាករបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ឬយ៉ាងណា តែនៅមិនទាន់អាចទាក់ទងបាន។
អ្នកស្រី សួង សុផល វ័យ៣៧ឆ្នាំ ប្រជាពលរដ្ឋនៅឃុំព្រែកនរិន្ទ ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង បានប្រាប់ VOA ថា អ្នកស្រីគាំទ្រឲ្យមានការធ្វើរូបសំណាករបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ប្រយោជន៍រំឭកដល់រូបលោកដែលបានរៀបរៀងបទចម្រៀងមនោសញ្ចេតនា មានឃ្លាចុងជួន ពិរោះជាងអ្នកនិពន្ធមួយចំនួននៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
«គាំទ្រទេតើ! អ្នកនិពន្ធពីដើមៗ គាត់ល្អៗស៊ឹងអីហ្នឹង!។ ខ្ញុំវាមិនស្គាល់ស្រុកកំណើតរបស់គាត់ មិនដឹងនៅកន្លែងណា ភូមិណា ស្រុកណា ច្បាស់លាស់ទៀតណ៎ា»។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា អ្នកនិពន្ធមួយចំនួននៅសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ខ្វះការច្នៃប្រឌិត រីឯមួយចំនួនទៀតបានលួចចម្លងស្នាដៃគេ មកធ្វើអាជីវកម្មក្នុងវិស័យសិល្បៈចម្រៀង។
លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន បានចាប់កំណើតនៅថ្ងៃទី១៨ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៣៩ នៅក្នុងស្រុកថ្មគោល ឃុំអូរបឹងព្រីង ខេត្តបាត់ដំបង។ លោកត្រូវបានគេរាយការណ៍មកថា បន្ទាប់ពីលោកបានសរសេរសៀវភៅមួយ ដែលមានចំណងជើងថា«ជោគវាសនាតាត ម៉ារីណា» ដែលជាក្មួយស្រីរបស់លោកនោះ លោកបានភៀសខ្លួនចេញពីប្រទេសកម្ពុជាកាលពីឆ្នាំ២០០០ ទៅប្រទេសថៃ ហើយបានបន្តទៅរស់នៅក្នុងប្រទេសន័រវេស។
សៀវភៅនោះបានរៀបរាប់អំពីរឿងរ៉ាវរបស់នាង តាត ម៉ារីណា ដែលរងការវាយប្រហារពីប្រពន្ធរបស់មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់រដ្ឋាភិបាលម្នាក់ បានជះទឹកអាស៊ីដលើនាង។
លោក ថៃ នរៈសត្យា អ្នកនាំពាក្យក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ ថ្លែងថា ក្រសួងស្វាគមន៍ជានិច្ចចំពោះការស្នើសុំសិទ្ធិការពារសម្បត្តិបញ្ញារបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ប្រសិនបើគ្រួសារសាច់ញាតិរបស់លោកដាក់ពាក្យស្នើសុំមកក្រសួង។
«ក្រសួងសូមស្វាគមន៍រហូត មិនមែនតែត្រឹមលោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ទេ។ ការស្វាគមន៍នេះគឺការបង្កើតជាច្បាប់គឺបានន័យថា ស្វាគមន៍រាល់បណ្តាអ្នកដែលមានជំនាញ ឬអ្នកដែលមានស្នាដៃហ្នឹង មកសុំកម្មសិទ្ធិបញ្ញា ដើម្បីសំអាងថា វាជាកម្មសិទ្ធិបញ្ញាស្របច្បាប់របស់ខ្លួន»។
សាច់ញាតិរបស់កវីស្ទឹងសង្កែគឺលោក គង្គ ប៊ុនឈឿន គឺជាអ្នកនិពន្ធដែលមិនសូវប្រើជីវិតឯកជនរបស់លោកក្នុងទីកំសាន្តនានាទេ។ លោករមែងតែផ្តោតលើការសរសេរ និងចងក្រងប្រឡោមលោក។ បន្ថែមលើការតែងនិពន្ធបទចម្រៀង បទភ្លេង ទំនុកច្រៀង ប្រឡោមលោក លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ក៏មានទេពកោសល្យក្នុងការផលិតខ្សែភាពយន្ត និងតែងកំណាព្យផងដែរ។
ឃ្លាមួយនៅក្នុង«កំណាព្យគតិជីវិត»របស់លោក លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ទំនងជាធ្វើនិយាយអំពីការអភិវឌ្ឍបច្ចុប្បន្ន ដែលបានធ្វើឲ្យរាស្ត្រចាកចេញពីផ្ទះសម្បែងដោយការបង្ខំ និងបាត់បង់ដីធ្លី។ ឃ្លាកំណាព្យនោះលើកឡើងថា៖«សម័យអភិវឌ្ឍសង្កត់ធ្ងន់លើប្រជាជនប្រាកដជាក់ មិនមែនអភិវឌ្ឍតែសម្ភារៈ គឺចិត្តម្នាក់ៗត្រូវអភិវឌ្ឍន៍ដែរ»។
លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ធ្លាប់ធ្វើជាបុគ្គលិករបស់ក្រសួងឃោសនាការវប្បធម៌នៅក្នុងសម័យរដ្ឋកម្ពុជា និងជាអតីតអនុប្រធាននាយកដ្ឋានភាពយន្ត នៅក្នុងក្រសួងនេះ។លោកបន្សល់ទុកកូនស្រី៦នាក់ និងកូនប្រុសម្នាក់។ អដ្ឋិធាតុរបស់លោកបានមកដល់ប្រទេសកម្ពុជាកាលពីខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៦នេះ។ អដ្ឋិធាតុរបស់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿននឹងត្រូវតម្កល់ទុកនៅរាជធានីភ្នំពេញចំនួនបីឆ្នាំ មុនពេលក្រុមគ្រួសាររបស់លោករកបានទីកន្លែងសម្រាប់តម្កល់អដិ្ឋធាតុលោកនៅខេត្តបាត់ដំបង។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់ពីអ្នកស្រី ប៊ុនឈឿន សូរីដា៕
