ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

តុលាការ​ឥណ្ឌូណេស៊ី​ស្តាប់​សវនាការ​ថា​ថ្នាំជក់​មិនមែន​ជា​គ្រឿង​ញៀន​ទេ


ថ្នាំជក់ដាក់តាំងនៅពិព័រណ៍ថ្នាំជក់អន្តរជាតិក្នុងទីក្រុងចាការតាកាលពីពេលថ្មីៗនេះ។
ថ្នាំជក់ដាក់តាំងនៅពិព័រណ៍ថ្នាំជក់អន្តរជាតិក្នុងទីក្រុងចាការតាកាលពីពេលថ្មីៗនេះ។

ប្រទេស​ឥណ្ឌូណេស៊ី​បាន​ហាមឃាត់​ការ​ជក់​បារី​នៅ​កន្លែង​សាធារណៈហើយ​កំពុង​ព្យាយាម​ទប់ស្កាត់​ការ​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជកម្ម​ថ្នាំ​ជក់។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ​ គំនិត​ដែល​ថា​ថ្នាំ​ជក់​ជា​សារធាតុ​ញៀន​ កំពុង​ត្រូវ​គេ​តវ៉ា​ប្រ​ឆាំង​នៅ​ក្នុង​តុលាការ​ធម្មនុញ្ញ​របស់​ឥណ្ឌូណេស៊ី។ រយៈពេល​ជាង​ពីរ​ខែ​កន្លង​មក​នេះ​តុលាការ​បាន​ស្តាប់​ពួកមន្រ្តី​និង​អ្នក​ជំនាញការ​ដែល​និយាយ​ថា​ថ្នាំជក់​មិន​មាន​គ្រោះថ្នាក់​ មិន​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ជំងឺ​មហារីកសួត​ ហើយ​ថែម​ទាំង​អាច​មាន​អត្ថប្រយោជន៍​ដល់​សុខភាព​ថែម​ទៀត។

ច្បាប់​សុខភាព​មួយ​ដែល​បាន​អនុម័ត​នៅ​ឆ្នាំ​២០០៩​ ដែល​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថាថ្នាំជក់​ជា​សារធាតុ​ញៀន​ បាន​ស្ថិត​នៅក្រោម​ការពិនិត្យ​ពិច័យ​ឡើង​វិញ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ឥណ្ឌូណេស៊ី​ ដែល​ជា​ទី​កន្លែង​ដែល​ឧស្សាហ៍កម្ម​ថ្នាំជក់​មិន​ធ្លាប់​ជាប់​ឈ្មោះ​ថា​មាន​សារធាតុញៀន​នេះ​កាល​ពីអតតីកាល​មក​ទេ។

ពួក​អ្នក​ជំនាញការ​បាន​ប្រាប់​តុលាការ​ធម្មនុញ្ញ​នៅ​សប្តាហ៍​នេះ​ថា ​ខ​មួយ​ដែលកំណត់​ថ្នាំជក់​ថា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ញៀន​ ជា​ការ​រើសអើង​ប្រឆាំង​នឹង​ពួក​កសិករ​ដាំ​ថ្នាំ

ជក់​ ក៏ប៉ុន្តែ​អ្នក​ជំនាញការ​ផ្សេងៗ​ទៀត​ផ្តល់​សក្ខីកម្ម​កាល​ពី​ពេល​មុន​ថា ​ថ្នាំជក់មិនមែន​ញៀន​ទេ។

លោក​ Saldi Isra ​ជា​សាស្រ្តាចារ្យ​ច្បាប់​រដ្ឋម្មនុញ្ញ​នៅ​សកលវិទ្យាល័យ​ Andalas កោះ​ស៊ូម៉ាត្រា​ភាគខាង​លិច​ បាន​ប្រាប់​តុលាការ​ថា ​ខនោះ​មិន​ស្រប​នឹង​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ។

«លោក​អ៊ីស្រា​ផ្តល់​កសិណសាក្សី​ថា ​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​ចែង​ថា​មនុស្ស​គ្រប់​រូប​មាន​សិទ្ធិចិញ្ចឹមជីវិត។ ហើយ​ការរើសអើង​ប្រឆាំង​ក្រុម​មនុស្ស​ណា​មួយ​ក្នុង​រឿង​ក្តី​នេះ​ គឺ​កសិករ​ដាំ​ថ្នាំជក់ ​ជា​ការ​ប្រឆាំង​នឹង​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ»។

លោក​ Bambang Sukarno ​ជា​មេធាវី​ម្នាក់​មក​ពី​តំបន់​ដាំ​ថ្នាំជក់​ក្នុង​កោះ​ជ្វា​ភាគ​កណ្តាល ​បាន​សុំ​ឲ្យ​តុលាការ​សើរើ​ពិនិត្យ​ច្បាប់​នោះ​ឡើងវិញ។ ​ប្រសិន​បើ​តុលាការ​សម្រេច​ទទួល​យក​ខ​នោះ​ ក្រុមហ៊ុន​ថ្នាំជក់​អាច​ប្រឈម​មុខ​នឹង​ការ​ហាមឃាត់​ការ​ផ្សាយ​ពាណិជ្ចកម្ម​ទាំង​ស្រុង។

សុរា​បាន​ត្រូវ​គេ​ទទួលស្គាល់​រួច​ហើយ​ ថា​ជា​គ្រឿងញៀន​ហើយ​ការ​ផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម​ចំពោះ​សុរា​នោះ​ជា​ការ​ខុសច្បាប់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ឥណ្ឌូណេស៊ី​អស់រយៈពេល​១០​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។

លោក​ Sukarno ​ហើយ​នឹង​ពួក​អ្នក​គាំទ្រ​របស់​លោក​និយាយ​ថា ​បើ​តាម​បច្ចេកទេស​ ថ្នាំ​ជក់​មិនមែន​ជា​គ្រឿងញៀន​ទេ​ ក៏ប៉ុន្តែ​វា​មាន​សារធាតុ​ញៀន​មួយ​គឺ​នីកូទីន។ សាក្សី​ដែល​គាំទ្រ​លោក​បាន​ផ្តល់​កសិណសាក្សី​ថា ​ថ្នាំជក់​អាច​ត្រូវ​គេ​កែឆ្នៃ​ឲ្យ​មាន​ជាតិ​ញៀន​តិច​ជាង​មុន​ ហើយ​អាច​ទាំង​មាន​អត្ថប្រយោជន៍​ដល់​សុខភាព​ថែមទៀត។ ​វេជ្ជបណ្ឌិត​ Sutiman Sambang Sumitro ​សាស្រ្តាចារ្យ​ខាង​ ជីវវិទ្យា​ម៉ូលីគុល​នៅ​សាកលវិទ្យាល័យ​ Brawijawa ​នៅ​កោះ​ជ្វា​ភាគ​ខាង​កើត​បាន​ប្រាប់​តុលាការ​កាល​ពី​ខែ​មុន​ថា ​តាមរយៈ​វិទ្យាសាស្រ្ត​គីមី​ Nanochemistry ​ថ្នាំជក់​អាច​ត្រូវ​គេ​កែឆ្នៃ​និង​ប្រើប្រាស់​ដើម្បី​ព្យាបាល​ជំងឺ​ រួមមាន​ជំងឺ​មហារីក​ផង។

«លោក​និយាយ​ថា​ ជាតិ​ពុល​អាច​ត្រូវ​កែឆ្នៃ​ដើម្បី​ផ្តល់​ប្រយោជន៍​ដល់​សុខភាព​ទៅ​វិញ​ គេ​ក៏​អាច​បំបាត់​ចោល​អាតូម​សេរី​ដើម្បី​កាត់​បន្ថយ​ភាព​គ្រោះថ្នាក់​ដល់​អ្នក​ជក់​បារី​និង​អ្នក​ស្រូប​ផ្សែង​បារី»។

លោក​ Aris Widodo ​ជា​សាស្រ្តាចារ្យ​ខាង​ឱសថវិទ្យា​នៅ​សកលវិទ្យាល័យ​ដដែល​ បាន​ប្រាប់​តុលាការ​ថា​ លោក​មិន​ដែល​ឮ​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​ស្លាប់​ដោយ​សារ​ការ​ជក់​បារី​ទេ។ លោក​និយាយ​ទៀត​ថា​ការ​ជក់បារី​អាច​បំបាត់​ការ​ថប់​បារម្ភ​ ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្តោត​អារម្មណ៍​បាន​ល្អ​ និង​រម្ងាប់​សរសៃ​ប្រសាទ។

«លោក​ Widodo​ និយាយ​ថា ​ការ​តានតឹង​ក្នុង​ចិត្ត​ជា​កត្តា​ដ៍​សំខាន់​មួយ​ក្នុង​ជំងឺ​មួយ​ចំនួន​ដែល​ជា​រឿយៗ​ត្រូវ​គេ​ស្តី​បន្ទោស​ថា ​មកពី​ថ្នាំ​ជក់។​ ក៏ប៉ុន្តែ​ការ​តានតឹង​ក្នុង​ចិត្ត​ អាច​ត្រូវ​គេ​ជម្នះ​បាន​យ៉ាងស្រួល​ដោយ​ការ​ជក់បារី ​ជា​ជាង​ការ​ប្រើប្រាស់​ឱសថ​ថ្លៃៗ»។

ភាព​ចម្រូងចម្រាស់​ទាក់ទង​នឹង​ការ​ញៀន​របស់​ថ្នាំជក់​នេះ ​បាន​ចាប់​ផ្តើម​នៅ​ពេល​ដែល​ខ​ដែល​គេ​មិន​ទាន់​ប្រាកដ​ច្បាស់លាស់​ថា​ត្រឹមត្រូវ​នោះ​ ត្រូវ​បាន​គេ​លុប​ដោយ​អាថ៌កំបាំង​ចេញ​ពីសេចក្តី​ព្រាង​ច្បាប់​សុខ​ភាពចុងក្រោយ​ក្នុងឆ្នាំ​២០០៩​ ដែល​ការណ៍​នេះ​បង្កើន​ការ​មន្ទិល​សង្ស័យ​ថា​រដ្ឋា​ភិបាល​បាន​សម្រប​តាម​ឧស្សាហ៍កម្ម​ថ្នាំ​ជក់។

ឧប្បត្តិហេតុ​រំឭក​ឡើង​វិញ​នូវ​ភាព​ចម្រូង​ចម្រាស់​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៩២​ នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​សមាជិក​សភា​បាន​លប់ចោល​ខ​ដូចគ្នា​នោះ​ដែរ ​បន្ទាប់​ពី​ការ​បញ្ចុះបញ្ចូល​របស់​ក្រុមហ៊ុន​ថ្នាំ​ជក់។

ក្រសួង​សុខាភិបាល​បាន​អះអាង​ថា​ខ​ដែល​បាត់​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៩​មក​ពី​ការ​លុប​ដោយ​ច្រឡំ។

លោក​វេជ្ជបណ្ឌិត​ Hakim Sorimuda Pohan ​ជា​សមាជិក​គណបក្ស​ប្រជាធិបតេយ្យ​ដែល​បាន​ជួយ​ព្រៀង​សេចក្តី​ព្រាងច្បាប់​នោះ ​គិត​ថា​ក្រុម​អ្នក​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​ ជាថ្មី​ម្តង​ទៀត​បាន​ស្ថិត​នៅ​ពី​ខាង​ក្រោយ​ការ​ជំរុញ​ឲ្យ​លប់​ខ​នោះចោល។ លោក​ក៏​និយាយ​ដែរ​ថា ​រឿង​ដែល​ថ្នាំជក់​ជា​គ្រឿង​ញៀន​នោះ​ ជា​ការ​ពិត​មិន​អាច​ប្រកែក​បាន។

«ថ្នាំ​ជក់​ជា​គ្រឿង​ញៀន​បើ​តាម​វិទ្យាសាស្រ្ត​ជា​មូលដ្ឋាន​ នៅ​ក្នុង​វិទ្យាសាស្រ្ត​វេជ្ជសាស្រ្ត។ មិន​មាន​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​និយាយ​ថា​វា​មិនមែន​ជា​គ្រឿន​ញៀនទេ។ ប្រសិន​បើ​នរណា​និយាយ​ដូច្នេះ​ ពួកគេ​ប្រាកដ​ជា​កំពុង​និយាយ​កុហក។វិទ្យាសាស្រ្ត​មូលដ្ឋាន​ច្រានចោល​ទស្សនៈ​បែប​នោះ»។

ការ​ប្រើ​កលល្បិច​ខាង​នយោបាយ​និង​មធ្យោបាយ​ប្តឹង​ផ្តល់​នៅ​តុលាការ​លើ​បញ្ហា​ថ្នាំ​ជក់​មិនមែន​ជារឿង​ដែល​មាន​តែ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ឥណ្ឌូណេស៊ី​ទេ។ ឧទាហរណ៍​ ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៩៤ ​នាយក​នីតិ​ប្រតិបត្តិ​ក្រុមហ៊ុន​ថ្នាំ​ជក់​៧​នាក់ ​បាន​ផ្តល់​សក្ខីកម្ម​ក្នុង​សភា​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ថា​ពួកគេ​មិន​ជឿ​ថា​ថ្នាំជក់​ជា​សារធាតុ​ញៀន។

ក៏ប៉ុន្តែ​ ការ​សិក្សា​អន្តរជាតិ​ជា​ច្រើន​លើស​លុប​បង្ហាញ​ថា​ថ្នាំ​ជក់​ជា​គ្រឿងញៀន​ហើយ​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដល់​សុខភាព។

ការ​សិក្សា​មួយ​ចំនួន​ ដូច​ជា​ការ​សិក្សា​មួយដោយ​វិទ្យាស្ថាន​ជាតិ​ការពារ​ការ​ប្រើ​ថ្នាំញៀន​របស់​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​បាន​បង្ហាញ​ថា ​ជាតិ​នីកូទីន​ជា​សារធាតុ​ញៀន​បំផុត​មួយ។ ការ​សិក្សា​ខ្លះ​បាន​ប្រាប់​ឲ្យដឹង​ថា ​វា​មាន​ជាតិញៀន​ច្រើនជាង​ហេរ៉ូអ៊ីន​ Cocaine ​និង​សុរា​ទៅ​ទៀត។

អង្គការ​សុខភាព​ពិភពលោក​ប្រាប់​ឲ្យ​ដឹង​ថា​ថ្នាំជក់​បាន​សម្លាប់​ពួក​អ្នក​ជក់​ថ្នាំជក់​ ប្រហែល​ពាក់​កណ្តាល​ ឬ​ស្មើ​នឹង​មនុស្ស​ជាង​៥​លាន​នាក់​ក្នុង​មួយឆ្នាំៗ។ អង្គការ​ WHO ​ប្រាប់​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា ​វា​មាន​ជាប់​ទាក់ទង​ទៅ​នឹង​ជំងឺ​មហារីក​មួយ​ចំនួន​ដូច​ជា​មហារីក​សួត​ ក្រពះ​ ផ្លោកនោម​ សុដន់​ និង​មហារីក​ពោះវៀន​ធំ​ ក៏​ដូច​ជា​ជំងឺ​បេះដូង​និង​ជំងឺ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល៕

ប្រែ​សម្រួល​ដោយ​ ជឹង ប៉ូជីន

XS
SM
MD
LG