ភ្នំពេញ៖ អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ International Labor Organization របស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ហៅកាត់ ILO បាននិយាយនៅពេលថ្មីៗនេះថា ខ្លួននឹងផ្លាស់ប្តូរកម្មវិធីត្រួតពិនិត្យរបស់ខ្លួននៅក្នុងរោងចក្រសម្លៀកបំពាក់នៃប្រទេសកម្ពុជា។ ចាប់ពីខែមករាខាងមុខ អង្គការ ILO នឹងចេញផ្សាយព័ត៌មានជាសាធារណៈ អំពីរោងចក្រណាដែលមិនគោរពតាមមាត្រាដ៏សំខាន់បំផុតនៃច្បាប់ពលកម្មនៅក្នុងប្រទេស។ ILO មានផែនការចង់ចាប់ផ្តើមធ្វើអធិការកិច្ចនៅពេលឆាប់ៗនេះ តែក្រុមអធិការប្រហែលមានការលំបាកក្នុងការបំពេញមុខនាទីរបស់ខ្លួន។
ឧស្សាហកម្មសម្លៀកបំពាក់របស់ប្រទេសកម្ពុជាបានរីកចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័សក្នុងពេលមួយទសវត្សរ៍កន្លងទៅនេះ។ សព្វថ្ងៃនេះឧស្សាហកម្មសម្លៀកបំពាក់ជាអ្នកនាំចូលរូបីយប័ណ្ណបរទេសដ៏ច្រើនបំផុត និងជានិយោជកតាមផ្លូវការដ៏ធំបំផុតរបស់ប្រទេសកម្ពុជា ដែលមានអ្នកធ្វើការចំនួន ៤០ ម៉ឺននាក់។ ការលូតលាស់បានឆាប់រហ័សនៅក្នុងឧស្សាហកម្មនេះគឺបណ្តាលមកពីកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មដោយអនុគ្រោះមួយ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យទំនិញទាំងនោះហូរចូលមកក្នុងទីផ្សាររបស់សរអាដោយឥតបង់ពន្ធ។ ជាថ្នូរ រោងចក្រនាំចេញរបស់កម្ពុជាត្រូវស្ថិតនៅក្រោមកម្មវិធីអធិការកិច្ចរបស់អង្គការ ILO ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Better Factories Cambodia ហៅកាត់ BFC ដែលធ្វើការវាយតម្លៃអំពីការគោរពរបស់រោចក្រទាំងនេះ តាមច្បាប់ពលកម្មរបស់ប្រទេសកម្ពុជាហើយផ្តល់អនុសាសន៍របស់ខ្លួនជាសាធារណៈ។
នេះជាមធ្យោបាយលួងលោមផងនិងដាក់ទណ្ឌកម្មផង - ដែលបើកឲ្យប្រទេសកម្ពុជានាំទំនិញចូលមកឲ្យក្រុមហ៊ុនលក់រាយរបស់ប្រទេសអាមេរិក ដរាបណារោងចក្ររបស់ខ្លួនគោរពតាមលក្ខខណ្ឌខ្លះនៃស្ថានភាពពលកម្ម។ រោងចក្របរទេសជាច្រើនរយបានឆ្លៀតឱកាសទាញយកអត្ថប្រយោជន៍ពីកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ។
បន្ទាប់ពីកិច្ចព្រមព្រៀងអនុគ្រោះពាណិជ្ជកម្មបានអស់អណត្តិក្នុងឆ្នាំ ២០០៥ អង្គការ ILO បានយល់ព្រមថា ខ្លួនឈប់ផ្សាយការរកឃើញរបស់កម្មវិធីអធិការកិច្ច BFC តទៅទៀត តែនៅធ្វើការត្រួតពិនិត្យរោងចក្រជាបន្ត។
ក៏ប៉ុន្តែការសិក្សាមួយរបស់សកលវិទ្យាល័យច្បាប់ Stanford Law School បានបង្ហាញថា ដោយគ្មានការលើកទឹកចិត្តផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុសម្រាប់ឲ្យធ្វើតាម រោងចក្រទាំងនោះលែងធ្វើតាមអនុសាសន៍របស់ BFC ទាំងស្រុង។ ស្ថានភាពរបស់កម្មករសម្លៀកបំពាក់បានធ្លាក់ចុះ ហើយសព្វថ្ងៃកម្មករបានប្រាក់ចំណូលពិតប្រាកដ តិចជាងកាលពីមួយទសវត្សរ៍មុន។
Jason Judd អ្នកជំនាញបច្ចេកទេសរបស់ ILO សម្រាប់ BFC និយាយថា ក្រុមអធិការនៅក្នុងកម្មវិធីសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា បានសង្កេតឃើញនិន្នាការមួយដែលគួរឲ្យព្រួយបារម្ភ។
«ក្នុងពេល ៣ ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ យើងសង្កេតឃើញការគោរពច្បាប់ពលកម្មរបស់រោងចក្របានធ្លាក់ចុះ រិតតែអាក្រក់ឡើង។ ស្ថានភាពធ្វើការកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនជាងមុន។ មិនគ្រប់រោងចក្រទាំងអស់ទេ តែនេះជាការសង្កេតឃើញរបស់យើងជាទូទៅ ហើយយើងកំពុងតែត្រឡប់ទៅរកទម្លាប់ចាស់នៅដើមកម្មវិធីនេះវិញ - ដើម្បីបង្កើតឲ្យមានការគាបសង្កត់ស្រាលៗពីសាធារណជនទៅលើរោងចក្រដើម្បីឲ្យដំឡើងស្ថានភាពការងារឲ្យបានប្រសើរជាងមុន»។
លោកថ្លែងថា ក្រុមអធិការនឹងផ្តោតទៅលើបញ្ហាជាចាំបាច់ដូចជា ធានាថាច្រកចេញគ្រាមានអាសន្នមិនចាក់សោនៅពេលធ្វើការ ហើយឲ្យពលករទទួលបានយ៉ាងហោចណាស់ ប្រាក់ឈ្លួលជាអប្បបរិមា។
កម្មវិធី BFC ដែលមានមុខនាទីគ្រាន់តែត្រួតពិនិត្យសុទ្ធសាធ ហើយមិនអាចបង្ខំឲ្យធ្វើតាមបាននោះ បានពិនិត្យមើលរោងចក្រចំនួន ៤៥០។ BFC និយាយថា ចាប់ផ្តើមពីខែតុលា ក្រុមអធិការរបស់ខ្លួននឹងធ្វើការវាយតម្លៃអំពីការគោរពរបស់រោងចក្រ នៅលើបញ្ហាសំខាន់ៗ ២១។ ម្ចាស់រោងចក្រនឹងបានទទួលពេលវេលា ៣ ខែ ដើម្បីឲ្យធ្វើការផ្លាស់ប្តូរជាចាំបាច់ - បើមិនដូច្នោះទេនឹងត្រូវបញ្ចេញឈ្មោះជាសាធារណៈ។
ព័ត៌មាននេះបានទទួលស្វាគមន៍ពីសហជីពកម្មករ ក្រុមហ៊ុនម៉ាកល្បីៗខ្លះ រួមទាំង H&M នៃប្រទេស Suede ហើយនិងក្រុមសិទ្ធិពលករដូចជា មជ្ឈមណ្ឌល Solidarity Center ដែលជាអង្គការមិនយកកម្រៃមួយ និងជាសាខារបស់ចលនាពលកម្មដែលមានមូលដ្ឋាននៅសរអា។ លោក Dave Welsh ជានាយកមជ្ឈមណ្ឌល Solidarity Center ប្រចាំប្រទេស។
«នេះជាជំហានមួយទៅរកផ្លូវត្រូវ។ ហើយឱកាសដែលកម្មវិធីនេះផ្តល់ទៅឲ្យសហជីពនិងពលករនិងសកម្មជនពលកម្ម គឺពិតជាប្រៀបបានទៅនឹងការប្រកាសឈ្មោះរោងចក្រជាសាធារណៈ និងធ្វើឲ្យអាមាសមុខ ក៏ប៉ុន្តែវាពិតជាបញ្ជាក់ឲ្យឃើញភាពបន្ទាន់មួយ ហើយអំពាវនាវជាសាធារណៈដល់អ្នកកាន់ហ៊ុនទាំងអស់ដែលមានសមត្ថភាពអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរបាន គឺការផ្លាស់ប្តូរជាមូលដ្ឋាននៅក្នុងឧស្សាហកម្មនេះ - ជាពិសេសរដ្ឋាភិបាល ក្រុមហ៊ុនម៉ាកល្បីៗ និងរោងចក្រ - ឲ្យចូលរួមក្នុងមុខនាទីជាសាធារណៈនិងជាសកម្មមួយ។ មធ្យោបាយបែបនេះនឹងជួយច្រើនណាស់»។
សេចក្តីប្រកាសថ្មីៗនេះរបស់អង្គការ ILO បានទទួលការឆ្លើយតបមិនសូវកក់ក្តៅប៉ុន្មានទេ ពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាល។ លោក សាត សាមុធ មន្រ្តីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ក្នុងក្រសួងការងារកម្ពុជា បានប្រាប់បណ្តាញព័ត៌មានក្នុងស្រុកថា លោកបារម្ភថា ការប្រកាសឈ្មោះរាងចក្រជាសាធារណៈអាចបង្ខំឲ្យក្រុមហ៊ុនម៉ាកល្បីៗដកខ្លួនចេញ ដែលធ្វើឲ្យបាត់បង់ការងារ។
តែគឺអង្គភាពឧស្សាហកម្មផ្ទាល់ដែលតំណាងឲ្យរោងចក្រសម្លៀកបំពាក់ជាង ៤០០ ឯណោះវិញទេ ដែលបង្ហាញការរំខានខ្លាំងជាងគេ។ លោក Ken Loo អគ្គ លេខាធិការនៃសមាគមក្រុមកម្មន្តសាលសម្លៀកបំពាក់ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហៅកាត់ថា GMAC បានថ្លែងថា សមាជិករបស់សមាគមលោកមានការភ្ញាក់ផ្អើលពីអ្វីដែលលោកហៅថាមធ្យោបាយប្រើអំណាចដោយបង្ខំរបស់អង្គការ ILO។ លោក Ken Loo ថ្លែងថា សមាគម GMAC មិនជំទាស់នឹងការប្រកាសលទ្ធផលនៃការត្រួតពិនិត្យជាសាធារណៈទេ តែមិនសប្បាយចិត្តនឹងការមិនយកចិត្តទុកដាក់របស់ ILO ទៅលើអង្គភាពឧស្សាហកម្ម ហើយមិនទុកពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ឲ្យអង្គភាពនេះធ្វើការពិគ្រោះជាមួយសមាជិករបស់ខ្លួន។
ជាលទ្ធផល GMAC នឹងផ្ញើលិខិតទៅសមាជិករបស់ខ្លួនដើម្បីទូន្មានថា ពួកគេមិនមានកាតព្វកិច្ចដើម្បីបើកឲ្យក្រុមអធិការរបស់ BFC ចូលទៅក្នុងរោងចក្ររបស់គេទៀតទេ។
លោក Ken Loo ថ្លែងថា «រោងចក្រមានកាតព្វកិច្ចបើកឲ្យក្រុមត្រួតពិនិត្យរបស់BFC ចូលមើលពេលណាពួកគេមកធ្វើសវនកម្មដោយឥតប្រកាសជាមុន។ អ្វីដែលយើងធ្វើឥឡូវនេះគឺប្រាប់រោងចក្រថា សមាគមបានធ្វើសេចក្តីសម្រេចដើម្បីប្រាប់ពួកគេឲ្យដឹងថា ពួកគេលែងមានកាតព្វកិច្ចនេះទៀតហើយ។ ក្រសួងរដ្ឋាភិបាលពាក់ព័ន្ធដោយផ្ទាល់ជាអ្នកផ្តល់ការអនុញ្ញាត - ដូច្នេះយើងមិនជាអ្នកប្រកែកមិនឲ្យចូលទេ តែយើងនិយាយថា បើពួកគេមកជាមួយមន្រ្តីពាក់ព័ន្ធ ឬមានលិខិតតាមផ្លូវការបញ្ជាក់ការអនុញ្ញាតឲ្យចូល យើងពិតជាគោរពតាម។ បើគ្មានទេ យើងចង់ប្រាប់រោងចក្រឲ្យដឹងថា ពួកគេលែងមានកាតព្វកិច្ចទៀតហើយ។ ពួកគេនឹងធ្វើសេចក្តីសម្រេចដោយផ្ទាល់ខ្លួន»។
លោក Ken Loo និយាយថា GMAC នឹងប្រកាន់ជំហរនេះ រហូតទាល់តែគេយកសេចក្តីព្រួយបារម្ភរបស់ខ្លួនទៅពិចារណា។ នេះជាជំហរដែលប្រហែលជាអាចធ្វើឲ្យមានការលំបាកដល់ការយកផែនការរបស់អង្គការ ILO ទៅអនុវត្តនៅក្នុងខែនេះ៕
ប្រែសម្រួលដោយ កែរ យ៉ាន
ឧស្សាហកម្មសម្លៀកបំពាក់របស់ប្រទេសកម្ពុជាបានរីកចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័សក្នុងពេលមួយទសវត្សរ៍កន្លងទៅនេះ។ សព្វថ្ងៃនេះឧស្សាហកម្មសម្លៀកបំពាក់ជាអ្នកនាំចូលរូបីយប័ណ្ណបរទេសដ៏ច្រើនបំផុត និងជានិយោជកតាមផ្លូវការដ៏ធំបំផុតរបស់ប្រទេសកម្ពុជា ដែលមានអ្នកធ្វើការចំនួន ៤០ ម៉ឺននាក់។ ការលូតលាស់បានឆាប់រហ័សនៅក្នុងឧស្សាហកម្មនេះគឺបណ្តាលមកពីកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មដោយអនុគ្រោះមួយ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យទំនិញទាំងនោះហូរចូលមកក្នុងទីផ្សាររបស់សរអាដោយឥតបង់ពន្ធ។ ជាថ្នូរ រោងចក្រនាំចេញរបស់កម្ពុជាត្រូវស្ថិតនៅក្រោមកម្មវិធីអធិការកិច្ចរបស់អង្គការ ILO ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Better Factories Cambodia ហៅកាត់ BFC ដែលធ្វើការវាយតម្លៃអំពីការគោរពរបស់រោចក្រទាំងនេះ តាមច្បាប់ពលកម្មរបស់ប្រទេសកម្ពុជាហើយផ្តល់អនុសាសន៍របស់ខ្លួនជាសាធារណៈ។
នេះជាមធ្យោបាយលួងលោមផងនិងដាក់ទណ្ឌកម្មផង - ដែលបើកឲ្យប្រទេសកម្ពុជានាំទំនិញចូលមកឲ្យក្រុមហ៊ុនលក់រាយរបស់ប្រទេសអាមេរិក ដរាបណារោងចក្ររបស់ខ្លួនគោរពតាមលក្ខខណ្ឌខ្លះនៃស្ថានភាពពលកម្ម។ រោងចក្របរទេសជាច្រើនរយបានឆ្លៀតឱកាសទាញយកអត្ថប្រយោជន៍ពីកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ។
បន្ទាប់ពីកិច្ចព្រមព្រៀងអនុគ្រោះពាណិជ្ជកម្មបានអស់អណត្តិក្នុងឆ្នាំ ២០០៥ អង្គការ ILO បានយល់ព្រមថា ខ្លួនឈប់ផ្សាយការរកឃើញរបស់កម្មវិធីអធិការកិច្ច BFC តទៅទៀត តែនៅធ្វើការត្រួតពិនិត្យរោងចក្រជាបន្ត។
ក៏ប៉ុន្តែការសិក្សាមួយរបស់សកលវិទ្យាល័យច្បាប់ Stanford Law School បានបង្ហាញថា ដោយគ្មានការលើកទឹកចិត្តផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុសម្រាប់ឲ្យធ្វើតាម រោងចក្រទាំងនោះលែងធ្វើតាមអនុសាសន៍របស់ BFC ទាំងស្រុង។ ស្ថានភាពរបស់កម្មករសម្លៀកបំពាក់បានធ្លាក់ចុះ ហើយសព្វថ្ងៃកម្មករបានប្រាក់ចំណូលពិតប្រាកដ តិចជាងកាលពីមួយទសវត្សរ៍មុន។
Jason Judd អ្នកជំនាញបច្ចេកទេសរបស់ ILO សម្រាប់ BFC និយាយថា ក្រុមអធិការនៅក្នុងកម្មវិធីសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា បានសង្កេតឃើញនិន្នាការមួយដែលគួរឲ្យព្រួយបារម្ភ។
«ក្នុងពេល ៣ ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ យើងសង្កេតឃើញការគោរពច្បាប់ពលកម្មរបស់រោងចក្របានធ្លាក់ចុះ រិតតែអាក្រក់ឡើង។ ស្ថានភាពធ្វើការកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនជាងមុន។ មិនគ្រប់រោងចក្រទាំងអស់ទេ តែនេះជាការសង្កេតឃើញរបស់យើងជាទូទៅ ហើយយើងកំពុងតែត្រឡប់ទៅរកទម្លាប់ចាស់នៅដើមកម្មវិធីនេះវិញ - ដើម្បីបង្កើតឲ្យមានការគាបសង្កត់ស្រាលៗពីសាធារណជនទៅលើរោងចក្រដើម្បីឲ្យដំឡើងស្ថានភាពការងារឲ្យបានប្រសើរជាងមុន»។
លោកថ្លែងថា ក្រុមអធិការនឹងផ្តោតទៅលើបញ្ហាជាចាំបាច់ដូចជា ធានាថាច្រកចេញគ្រាមានអាសន្នមិនចាក់សោនៅពេលធ្វើការ ហើយឲ្យពលករទទួលបានយ៉ាងហោចណាស់ ប្រាក់ឈ្លួលជាអប្បបរិមា។
កម្មវិធី BFC ដែលមានមុខនាទីគ្រាន់តែត្រួតពិនិត្យសុទ្ធសាធ ហើយមិនអាចបង្ខំឲ្យធ្វើតាមបាននោះ បានពិនិត្យមើលរោងចក្រចំនួន ៤៥០។ BFC និយាយថា ចាប់ផ្តើមពីខែតុលា ក្រុមអធិការរបស់ខ្លួននឹងធ្វើការវាយតម្លៃអំពីការគោរពរបស់រោងចក្រ នៅលើបញ្ហាសំខាន់ៗ ២១។ ម្ចាស់រោងចក្រនឹងបានទទួលពេលវេលា ៣ ខែ ដើម្បីឲ្យធ្វើការផ្លាស់ប្តូរជាចាំបាច់ - បើមិនដូច្នោះទេនឹងត្រូវបញ្ចេញឈ្មោះជាសាធារណៈ។
ព័ត៌មាននេះបានទទួលស្វាគមន៍ពីសហជីពកម្មករ ក្រុមហ៊ុនម៉ាកល្បីៗខ្លះ រួមទាំង H&M នៃប្រទេស Suede ហើយនិងក្រុមសិទ្ធិពលករដូចជា មជ្ឈមណ្ឌល Solidarity Center ដែលជាអង្គការមិនយកកម្រៃមួយ និងជាសាខារបស់ចលនាពលកម្មដែលមានមូលដ្ឋាននៅសរអា។ លោក Dave Welsh ជានាយកមជ្ឈមណ្ឌល Solidarity Center ប្រចាំប្រទេស។
«នេះជាជំហានមួយទៅរកផ្លូវត្រូវ។ ហើយឱកាសដែលកម្មវិធីនេះផ្តល់ទៅឲ្យសហជីពនិងពលករនិងសកម្មជនពលកម្ម គឺពិតជាប្រៀបបានទៅនឹងការប្រកាសឈ្មោះរោងចក្រជាសាធារណៈ និងធ្វើឲ្យអាមាសមុខ ក៏ប៉ុន្តែវាពិតជាបញ្ជាក់ឲ្យឃើញភាពបន្ទាន់មួយ ហើយអំពាវនាវជាសាធារណៈដល់អ្នកកាន់ហ៊ុនទាំងអស់ដែលមានសមត្ថភាពអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរបាន គឺការផ្លាស់ប្តូរជាមូលដ្ឋាននៅក្នុងឧស្សាហកម្មនេះ - ជាពិសេសរដ្ឋាភិបាល ក្រុមហ៊ុនម៉ាកល្បីៗ និងរោងចក្រ - ឲ្យចូលរួមក្នុងមុខនាទីជាសាធារណៈនិងជាសកម្មមួយ។ មធ្យោបាយបែបនេះនឹងជួយច្រើនណាស់»។
សេចក្តីប្រកាសថ្មីៗនេះរបស់អង្គការ ILO បានទទួលការឆ្លើយតបមិនសូវកក់ក្តៅប៉ុន្មានទេ ពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាល។ លោក សាត សាមុធ មន្រ្តីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ក្នុងក្រសួងការងារកម្ពុជា បានប្រាប់បណ្តាញព័ត៌មានក្នុងស្រុកថា លោកបារម្ភថា ការប្រកាសឈ្មោះរាងចក្រជាសាធារណៈអាចបង្ខំឲ្យក្រុមហ៊ុនម៉ាកល្បីៗដកខ្លួនចេញ ដែលធ្វើឲ្យបាត់បង់ការងារ។
តែគឺអង្គភាពឧស្សាហកម្មផ្ទាល់ដែលតំណាងឲ្យរោងចក្រសម្លៀកបំពាក់ជាង ៤០០ ឯណោះវិញទេ ដែលបង្ហាញការរំខានខ្លាំងជាងគេ។ លោក Ken Loo អគ្គ លេខាធិការនៃសមាគមក្រុមកម្មន្តសាលសម្លៀកបំពាក់ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហៅកាត់ថា GMAC បានថ្លែងថា សមាជិករបស់សមាគមលោកមានការភ្ញាក់ផ្អើលពីអ្វីដែលលោកហៅថាមធ្យោបាយប្រើអំណាចដោយបង្ខំរបស់អង្គការ ILO។ លោក Ken Loo ថ្លែងថា សមាគម GMAC មិនជំទាស់នឹងការប្រកាសលទ្ធផលនៃការត្រួតពិនិត្យជាសាធារណៈទេ តែមិនសប្បាយចិត្តនឹងការមិនយកចិត្តទុកដាក់របស់ ILO ទៅលើអង្គភាពឧស្សាហកម្ម ហើយមិនទុកពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ឲ្យអង្គភាពនេះធ្វើការពិគ្រោះជាមួយសមាជិករបស់ខ្លួន។
ជាលទ្ធផល GMAC នឹងផ្ញើលិខិតទៅសមាជិករបស់ខ្លួនដើម្បីទូន្មានថា ពួកគេមិនមានកាតព្វកិច្ចដើម្បីបើកឲ្យក្រុមអធិការរបស់ BFC ចូលទៅក្នុងរោងចក្ររបស់គេទៀតទេ។
លោក Ken Loo ថ្លែងថា «រោងចក្រមានកាតព្វកិច្ចបើកឲ្យក្រុមត្រួតពិនិត្យរបស់BFC ចូលមើលពេលណាពួកគេមកធ្វើសវនកម្មដោយឥតប្រកាសជាមុន។ អ្វីដែលយើងធ្វើឥឡូវនេះគឺប្រាប់រោងចក្រថា សមាគមបានធ្វើសេចក្តីសម្រេចដើម្បីប្រាប់ពួកគេឲ្យដឹងថា ពួកគេលែងមានកាតព្វកិច្ចនេះទៀតហើយ។ ក្រសួងរដ្ឋាភិបាលពាក់ព័ន្ធដោយផ្ទាល់ជាអ្នកផ្តល់ការអនុញ្ញាត - ដូច្នេះយើងមិនជាអ្នកប្រកែកមិនឲ្យចូលទេ តែយើងនិយាយថា បើពួកគេមកជាមួយមន្រ្តីពាក់ព័ន្ធ ឬមានលិខិតតាមផ្លូវការបញ្ជាក់ការអនុញ្ញាតឲ្យចូល យើងពិតជាគោរពតាម។ បើគ្មានទេ យើងចង់ប្រាប់រោងចក្រឲ្យដឹងថា ពួកគេលែងមានកាតព្វកិច្ចទៀតហើយ។ ពួកគេនឹងធ្វើសេចក្តីសម្រេចដោយផ្ទាល់ខ្លួន»។
លោក Ken Loo និយាយថា GMAC នឹងប្រកាន់ជំហរនេះ រហូតទាល់តែគេយកសេចក្តីព្រួយបារម្ភរបស់ខ្លួនទៅពិចារណា។ នេះជាជំហរដែលប្រហែលជាអាចធ្វើឲ្យមានការលំបាកដល់ការយកផែនការរបស់អង្គការ ILO ទៅអនុវត្តនៅក្នុងខែនេះ៕
ប្រែសម្រួលដោយ កែរ យ៉ាន
