ពីមុនអ្នកស្រី ពុំ ចាន់ថន រកចំណូលបានប្រមាណជា៣ម៉ឺនរៀលក្នុងថ្ងៃខ្លះ ពីរបរដើរកោសខ្យល់តាមផ្ទះគេ ប៉ុន្តែឥឡូវអ្នកស្រី បាត់ចំណូលនេះទាំងស្រុង ចាប់តាំងពីរដ្ឋាភិបាលប្រកាសវិធានការកាត់បន្ថយការជួបជុំ និងរក្សាគម្លាតពីគ្នាដើម្បីទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ១៩។
អ្នកស្រីចាន់ថន ដែលជាស្ត្រីមេម៉ាយ ហើយពិការដៃខាងស្តាំមួយចំហៀងត្រឹមស្មាដោយសារអម្បែងគ្រាប់ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមរូបនេះ បច្ចុប្បន្ន ត្រូវពឹងអាស្រ័យលើកូនប្រុសរបស់អ្នកស្រី ដែលធ្វើការក្នុងរោងចក្រកាត់ដេរមួយក្បែរផ្ទះ ស្ថិតក្នុងភូមិគោកឃ្លាង សង្កាត់គោកឃ្លាង ខណ្ឌសែនសុខ រាជធានីភ្នំពេញ ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។
ស្ត្រីវ័យ៥៥ ឆ្នាំរូបនេះ បាននិយាយនៅក្នុងផ្ទះប្រក់ស័ង្កសីរបស់អ្នកស្រីថា គ្រួសាររបស់អ្នកស្រីដែលមានសមាជិក៤នាក់ រួមទាំងកូនប្រសារស្រីអាយុ២៣ ឆ្នាំម្នាក់ ដែលកំពុងពរពោះ និងចៅស្រីអាយុបីឆ្នាំម្នាក់ផង ត្រូវពឹងលើប្រាក់ខែប្រមាណ២០០ដុល្លាររបស់កូនប្រុសសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃនេះ។
ជាអ្នកដែលមានបណ្ណក្រីក្រម្នាក់ អ្នកស្រីចាន់ថន ដឹងត្រឹមថា បណ្ណនេះអាចឲ្យអ្នកស្រីទទួលបានការព្យាបាលជំងឺពីមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋដោយឥតគិតថ្លៃ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីនិយាយថា អ្នកស្រីមិនដឹងអំពីប្រាក់ឧបត្ថម្ភពីរដ្ឋសម្រាប់គ្រួសារក្រីក្រដូចជាគ្រួសារអ្នកស្រីទេ។
«ខ្ញុំឮគាត់ [មេឃុំ] ថា ទៅពេទ្យអត់អស់លុយ អីៗ អ៊ីចឹងអត់មានអ្នកណាយកលុយយកកាក់ទេ។ អានេះតេជោគាត់ជួយអ៊ីចឹងៗ។ ខ្ញុំឮតាមគេដែរ ព្រោះអីខ្ញុំទៅក្រោយគេ។ កូនអើយ ខ្ញុំអត់ដឹង។ អត់ដឹងបានលុយបានអី។ អ៊ុំអត់ដឹងទេ»។
មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានពីអ្នកស្រី ពុំ ចាន់ថន អ្នកស្រី សាក់ សូនី ដែលរស់នៅចម្ងាយជាង១គីឡូម៉ែត្រ ពីគ្នាក្នុងភូមិឃុំជាមួយគ្នា និងទទួលបានបណ្ណក្រីក្រកម្រិតពីរដែរនោះ បានប្រាប់វីអូអេថា គ្រួសាររបស់អ្នកស្រី ក៏មិនដឹងថា អាចទទួលបានប្រាក់ឧបត្ថម្ភពីរដ្ឋដែរ ក្នុងអំឡុងពេលមានការរីករាលនៃជំងឺកូវីដ១៩នេះ។
និយាយបណ្តើរ ដៃរាវរកបណ្ណក្រីក្ររបស់អ្នកស្រីក្នុងថង់ក្រណាត់បណ្តើរ អ្នកស្រី សាក់ សូនី ដែលមានកូន៥នាក់ក្នុងបន្ទុកបន្ថែមថា មិនត្រឹមតែគ្មានប្រាក់ជំនួយប៉ុណ្ណោះទេ គ្រួសាររបស់អ្នកស្រីថែមទាំងត្រូវគេបណ្តេញចេញពីផ្ទះជួល ដោយសារតែគ្មានប្រាក់បង់ថ្លៃផ្ទះថែមទៀតផង។
«កូនដើររកទៅ !បន្តិចៗទៅ! ដល់ពេលអត់លុយឲ្យគេ ហើយទឹកភ្លើង២០រៀល [ដុល្លារ] ទៀត... ភ្លើងទឹក២០រៀល [ដុល្លារ] ទាំងផ្ទះ ទាំងភ្លើង៧០ដុល្លារ។ ចូលពីរខែ[អត់ឲ្យឈ្នួលផ្ទះគេពីរខែ] ពេលអត់លុយគេដេញខ្ញុំចេញ»។
ដោយបច្ចុប្បន្នស្នាក់អាស្រ័យបណ្តោះអាសន្នជាមួយប្អូនស្រី នៅផ្ទះឈើជាប់ដី ដែលមានស្នាមធ្លុះដោយកន្លែងផងនោះអ្នកស្រី សូនី និយាយដោយទឹកមុខស្ងួត និងរលីងរលោងទឹកភ្នែកម្តងៗថា អ្នកស្រីមិនដឹងថា តើគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីនៅអាចទប់ទល់ក្នុងស្ថានភាពដូចសព្វថ្ងៃបានយូរប៉ុណ្ណាទេ ដោយសារអ្នកស្រីបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺជំងឺក្រពះធ្ងន់ធ្ងរតាំងពីឆ្នាំ២០១៨មក រហូតត្រូវសម្រាកលើកន្ទេល ដោយមិនអាចប្រកបរបរអ្វីបានដូចមុន។
កំពុងអង្គុយលើគ្រែដែលពោរពេញដោយសម្លៀកបំពាក់គរក្បែរៗនោះ ស្រ្តីវ័យ៤៥ឆ្នាំរូបនេះបន្ថែមថា ស្វាមីរបស់អ្នកស្រីជាកម្មករសំណង់ តែងរកចំណូលបានពី១ម៉ឺន៥ពាន់រៀល ទៅពីរម៉ឺនរៀល ក្នុងមួយថ្ងៃ ប៉ុន្តែ ចាប់តាំងពីមានការរាតត្បាតជំងឺកូវីដ ស្វាមីរបស់អ្នកស្រីថ្ងៃខ្លះ មិនអាចរកចំណូលបាន ដោយសារមិនមានគេហៅធ្វើសំណង់។
«ជួនកាលទៅគេហៅទៅធ្វើទៅ បានទៅ១ម៉ឺន ២ម៉ឺនរៀលទៅ។ ពេលគេហៅ យើងធ្វើ បានបាន។ បើគេអត់ហៅ ក៏អត់ហូបទៅ។ ហើយតាំងពីកូវីដហ្នឹងមក អត់មានអីហូបផងហ្នឹង។ គេអត់ហៅធ្វើសំណង់ទេ ។ អត់មានគេហៅទេ។ អ៊ីចឹងអត់ ... អត់មានអីហូប។ ខ្ញុំមិនទាន់មានបាយហូបផង។ អត់បាយ»។
ស្វាមីរបស់អ្នកស្រី សាក់ សូនី គឺលោក រស់ អាន ដែលកំពុងអង្គុយក្បែរប្រពន្ធទាំងជើងប្រឡាក់ស៊ីម៉ង់ត៍ និយាយថា លោកបាន ឮ អំពីបណ្ណក្រីក្រ ហើយថែមទាំងបានទៅទទួលបណ្ណនេះពីចៅសង្កាត់ផងដែរ ប៉ុន្តែលោកនិយាយថា លោកមិនត្រូវបានប្រាប់ឲ្យដឹងអំពីប្រាក់ឧបត្ថម្ភពីរដ្ឋសម្រាប់គ្រួសារក្រីក្រ ដូចគ្រួសាររបស់លោកទេ។
«អត់បានប្រាប់ផង គ្រាន់តែថា អំណោយពីសម្តេចមកហ្នឹងអាចមកដល់ដៃអ្នកក្រីក្រ។ ហើយអ៊ីចឹងឲ្យយើងថែរក្សាទុកទៅ ព្រោះសម្តេចមិនឲ្យងាប់ទេអ្នកក្រីក្រហ្នឹង»។
គ្រួសារអ្នកស្រី ពុំ ចាន់ថន និងគ្រួសារលោក រស់ អាន ស្ថិតក្នុងចំណោមពលរដ្ឋក្រីក្រចំនួន២០៤គ្រួសារ ក្នុងសង្កាត់គោកឃ្លាងដែលគ្រប់លក្ខណៈសម្បត្តិក្នុងការទទួលបានប្រាក់ឧបត្ថម្ភពីរដ្ឋក្នុងគ្រាកូវីដ១៩នេះ។ នេះ បើយោងតាមលោក គង់ សំបូរ ចៅសង្កាត់រងទី១ នៃសង្កាត់នេះ។
លោក គង់ សំបូរ បានប្រាប់ VOA ក្នុងបទសម្ភាសន៍តាមទូរស័ព្ទមួយ នៅថ្ងៃទី៨ ខែកក្កដាថា រហូតមកដល់ពេលនេះក្នុងចំណោមគ្រួសារទាំង២០៤ មានគ្រួសារមួយចំនួនបានទទួលប្រាក់ឧបត្ថម្ភរួចរាល់ និងមួយចំនួនទៀតមិនទាន់បានទទួលនៅឡើយ ប៉ុន្តែលោកមិនទាន់មានតួលេខជាក់លាក់នៅឡើយ។ លោកចៅសង្កាត់រងទី១រូបនេះបន្ថែមថា ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ក៏នៅមានពលរដ្ឋមួយចំនួននៅស្នើសុំបណ្ណក្រីក្រជាបន្តបន្ទាប់ផងដែរ។
លោកចៅសង្កាត់រងទី១ គង់ សំបូរ បន្ថែមថា នៅរាល់ពេលពលរដ្ឋទៅធ្វើបណ្ណក្រីក្រ និងនៅពេលចែកបណ្ណ សង្កាត់តែងប្រាប់ពួកគេថា នេះជាអំណោយសម្រាប់ជួយប្រជាជនក្រីក្រ និងបានប្រាប់ថា ជាថវិការបស់រដ្ឋផងដែរ។
«ប្រាប់ថាជាអំណោយសង្គ្រោះដល់អ្នកក្រីក្រ ដែលក្នុងកូវីដនេះ សម្តេចលោកលះបង់ រាជរដ្ឋាភិបាលលះបង់ មកជួយប្រជាជនក្រីក្រ សម្រាប់ប្រជាជនក្រីក្រ។ បញ្ជាក់ [ថា ជាថវិការដ្ឋ]»។
នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២០នេះ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានកំណត់អត្តសញ្ញាណអ្នកក្រីក្រចំនួនជាង៥៦ម៉ឺនគ្រួសារ ឬ ស្មើនឹងចំនួនមនុស្សប្រមាណ២លាន ៣សែននាក់ នៅទូទាំងប្រទេស ដើម្បីផ្តល់ការគាំទ្រផ្នែកសុខាភិបាល និងផ្តល់ប្រាក់ប្រចាំខែក្នុងកម្មវិធីជំនួយសង្គម ក្នុងអំឡុងពេលដែលពលរដ្ឋក្រីក្រទទួលរងផលប៉ះពាល់ដោយសារឥទ្ធិពលនៃជំងឺកូវីដ១៩។
ក្នុងតារាងប្រាក់ឧបត្ថម្ភជូនគ្រួសារក្រីក្រ និងងាយរងគ្រោះដែលកំណត់ក្នុងកម្មវិធីជំនួយសង្គមរបស់រដ្ឋាភិបាល គ្រួសារក្រីក្រតាមទីប្រជុំជននៅភ្នំពេញ និងនៅទីប្រជុំជនតាមខេត្តនានា នឹងទទួលបាន១២ម៉ឺនរៀល ក្នុងមួយគ្រួសារ។ បន្ថែមពីនោះ សមាជិកគ្រួសារម្នាក់ទទួលបាន ៤ម៉ឺនរៀល ទៅ៥២០០០រៀល ហើយកុមារអាយុក្រោម ៥ឆ្នាំ នឹងទទួលបាន ៤ម៉ឺនរៀលក្នុងម្នាក់ៗ។ ចំណែកគ្រួសារក្រីក្រ និងងាយរងគ្រោះនៅតាមជនបទក្នុងបណ្តាខេត្តនានា មួយគឺគ្រួសារនឹងទទួលបានចំនួន៨ម៉ឺនរៀល។ សមាជិកគ្រួសារម្នាក់ទទួលបាន ២៤០០០រៀល និងកុមារអាយុក្រោម៥ឆ្នាំ ទទួលបាន២៤០០០រៀល។
ប៉ុន្តែក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួនលើកឡើងថា នីតិវិវិធីស្មុគស្មាញ និងកង្វះយន្តការតាមដាននិងត្រួតពិនិត្យត្រឹមត្រូវ បានធ្វើឲ្យមានចន្លោះប្រហោងនៅក្នុងការអនុវត្តវិធានការជួយគ្រួសារក្រីក្រ ក្នុងអំឡុងពេលវិបត្តិកូវីដ១៩នេះ។
លោក សន ជ័យ នាយកប្រតិបត្តិប្រចាំប្រទេសកម្ពុជានៃសម្ព័ន្ធភាពគណនេយ្យសង្គម បានប្រាប់វីអូអេក្នុងបទសម្ភាសន៍តាមទូរស័ព្ទ កាលពីថ្ងៃទី២៨ ខែមិថុនាថា លោកបារម្ភថា ការកំណត់អត្តសញ្ញាណជនក្រីក្រដែលធ្វើឡើងដោយមានតែរដ្ឋាភិបាល មិនមានភាគីឯករាជ្យចូលរួម អាចធ្វើឲ្យការកំណត់មានភាពលម្អៀងទៅរកបក្ខពួក និងនិន្នាការនយោបាយ។
«បានន័យថា គណៈកម្មការមួយដែលមានសមាជិកចម្រុះ ពេលនោះវាអាចចូលរួមកាត់បន្ថយនូវការរើសអើងនយោបាយនៅក្នុងការដាក់បញ្ចូលសមាសភាព ឬ ក៏អត្តសញ្ញាណអ្នកក្រីក្រដើម្បីទទួលបានបណ្ណសមធម៌ហ្នឹង។ អ៊ីចឹងបើសិនជាមិនមានគណៈកម្មការចម្រុះដែលមានតួអង្គឯករាជ្យចូលរួមទេ យើងនៅតែមានមន្ទិលអំពីលទ្ធភាពកើតមាននូវការរើសអើងនិន្នាការនយោបាយហ្នឹងដែរ ព្រោះអីយើងដឹងហើយប្រជាពលរដ្ឋនៅមូលដ្ឋាន គាត់មាននិន្នាការនយោបាយផ្សេងៗគ្នាដែរ»។
ចំណែកលោក អ៊ឹម នរិន្ទ ប្រធានកម្មវិធីនៃអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា ប្រាប់ VOA នៅថ្ងៃទី៧ ខែកក្កដា នេះថា បើតាមការសង្កេតរបស់លោកលោកឃើញមានពលរដ្ឋមួយចំនួន ដែលមានជីវភាពគ្រាន់បើក៏ទទួលបានបណ្ណក្រីក្រផងដែរ។ លោកបន្ថែមដោយបារម្ភអំពីនីតិវិធីនោះថា អាចមានការប្រកាន់និន្នាការនយោបាយ។
«អ្នកដែលយើងព្រួយបារម្ភ គឺអ្នកដែលគាត់មាននិន្នាការផ្ទុយពីហ្នឹង។ អាជ្ញាធរមូលដ្ឋានហ្នឹងអាចបង្កជាឧបសគ្គសម្រាប់គាត់ក្នុងការទទួលបានសេវាការឧបត្ថម្ភហ្នឹងពីរដ្ឋាភិបាល។ ជួនកាលយើងធ្លាប់ឮហើយ គាត់តែងប្រើប្រាស់ពាក្យសម្តីថាហេតុអីគាំទ្រគណបក្សដទៃ។ ប៉ុន្តែដល់ពេលមានបញ្ហា ត្រូវការជួយ ហេតុអីមករកគណបក្សកាន់អំណាចអីអ៊ីចឹង។ អ៊ីចឹងបញ្ហាហ្នឹងធ្លាប់មានលើកឡើងកន្លងមកដែរ»។
លោកបន្ថែមថា អាជ្ញាធរដែលកំណត់អត្តសញ្ញាណ និងផ្តល់បណ្ណក្រីក្រដល់ពលរដ្ឋត្រូវប្រាប់ពលរដ្ឋឲ្យច្បាស់អំពីប្រភពថវិកា និងថា មិនត្រូវប្រើប្រាស់ឱកាសនោះដើម្បីកេងចំណេញនយោបាយនោះទេ។
«អ្នកនយោបាយគាត់តែងតែប្រើប្រាស់ឱកាសដើម្បីផលប្រយោជន៍នយោបាយរបស់គាត់។ ឧទាហរណ៍ ដូចជាថវិកា ឬ ក៏គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍អីផ្សេងៗជារបស់រដ្ឋ ប៉ុន្តែយើងប្រើពាក្យថា ពីសម្តេច ពីអីអ៊ីចឹង ហើយជួនកាលទៅមានអ្នកខ្លះផ្សារភ្ជាប់ជាមួយគណបក្សទៀត ដែលនេះ វាផ្ទុយពីគោលដៅនៃការប្រើប្រាស់ថវិកាជាតិ ព្រោះថវិកាជាតិសម្រាប់បម្រើប្រជាពលរដ្ ឋហើយមិនមែនជាថវិការបស់បុគ្គលណាម្នាក់ទេ គឺជាថវិការបស់រដ្ឋសម្រាប់កសាងប្រទេសជាតិទាំងមូល»។
កម្មវិធីកំណត់អត្តសញ្ញាណអ្នកក្រីក្រ ធ្វើឡើងដោយមានការគាំទ្រ និងសហការពីសហភាពអឺរ៉ុប អង្គការ UNICEF និងអង្គការ GIZ ដែលជាអង្គការគាំទ្រដោយរដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ង់ និងអូស្រ្តាលី។
អ្នកស្រី Erna Ribar ប្រធានផ្នែកគោលនយោបាយសង្គមនៃអង្គការយូនីសេហ្វប្រចាំកម្ពុជា ប្រាប់ VOA ថា យូនីសេហ្វ និងអង្គការដៃគូមួយចំនួនទៀតបានគាំទ្រកម្មវិធីជំនួយសង្គមនាពេលកន្លងមក ដោយផ្តល់សាច់ប្រាក់ទៅស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ និងកុមារអាយុក្រោមពីរឆ្នាំជាដើម។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា បច្ចុប្បន្ន យូនីសេហ្វបានសហការជាមួយរដ្ឋាភិបាល និងដៃគូពាក់ព័ន្ធ រៀបចំប្រព័ន្ធនេះឡើងវិញ ដើម្បីផ្ទេរសាច់ប្រាក់ដល់គ្រួសារក្រីក្រ និងងាយរងគ្រោះដោយជំងឺកូវីដ១៩ តាមរយៈការផ្តល់ការគាំទ្រផ្នែកបច្ចេកទេស និងហិរញ្ញវត្ថុសម្រាប់ការរចនាកម្មវិធី ប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងព័ត៌មាន កម្មវិធីបណ្តុះបណ្តាល និងក្របខណ្ឌក្នុងការត្រួតពិនិត្យ និងវាយតម្លៃ។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់តាមន័យដើមជាភាសាអង់គ្លេស និងត្រូវបានប្រែសម្រួលជាភាសាខ្មែរថា៖
«យើងសង្ឃឹមថា សង្គមស៊ីវិលនឹងចូលរួមតាមដាន ឃ្លាំមើល និងគាំទ្រដល់កម្មវិធីផ្ទេរសាច់ប្រាក់សម្រាប់កូវីដ១៩ និងលើសពីនេះដោយផ្អែកលើគំរូវិជ្ជមាននៃការចូលរួមក្នុងវិស័យផ្សេងៗតាមរយៈក្របខ័ណ្ឌគណនេយ្យភាពសង្គមកម្ពុជា និងកម្មវិធីសម្ព័ន្ធភាព និងបណ្តាញដែលមានស្រាប់ផ្សេងទៀត»។
ចំណែកលោក អូល័រ ឌឺធីនឆែម (Ole Doetinchem) ប្រធានគម្រោងអង្គការ GIZ សម្រាប់ការគាំទ្រអូស្ត្រាលី និងអាល្លឺម៉ង់ចំពោះអត្តសញ្ញាណកម្មគ្រួសារក្រីក្រនៅកម្ពុជា ប្រាប់ VOA តាមរយៈសារអេឡិចត្រូនិច ឬ អ៊ីមែលថា ការកំណត់អត្តសញ្ញាណអ្នកក្រីក្រមានការលំបាក ដោយសារព័ត៌មានជាច្រើន មិនអាចមើលឃើញ និងមិនមែនគ្រាន់តែស្តាប់នោះទេ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ក្នុងករណី IDPoor [អត្តសញ្ញាណក្រីក្រ] វិធីសាស្ត្រសំខាន់ដែលត្រូវបានប្រើ គឺប្រូកស៊ី មានន័យថា ការធ្វើតេស្ត។ នេះជាបទសម្ភាសន៍មួយដែលក្រុមគ្រួសារត្រូវបានសួរអំពីស្ថានភាពរបស់ពួកគេ ទាក់ទងនឹងទិដ្ឋភាពជាច្រើន រួមទាំងទ្រព្យសម្បត្តិដែលពួកគេមាន ជម្រកដែលពួកគេរស់នៅ។ តើពួកគេឈឺរឺអត់ ។ល។»។
ក្នុងសន្និសីទមួយនៅទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រីស្តីពី «នីតិវិធី និងដំណើរការអនុវត្តកម្មវិធីឧបត្ថម្ភប្រាក់ជូនគ្រួសារក្រីក្រ និងងាយរងគ្រោះអំឡុងពេលជំងឺកូវីដ១៩» កាលពីថ្ងៃទី២៥ ខែមិថុនា លោក សំហេង បុរស រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងសង្គមកិច្ចថ្លែងថា ការកំណត់អត្តសញ្ញាណពលរដ្ឋក្រីក្រដើម្បីផ្តល់បណ្ណសមធម៌ នឹងនៅតែបន្តធ្វើជាបន្តបន្ទាប់ ដោយលោកជំរុញឲ្យពលរដ្ឋដែលចង់បានបណ្ណក្រីក្រ ទៅទាក់ទងសុំពីមេឃុំ ឬ ចៅសង្កាត់ ដើម្បីឆ្លងកាត់ការសួរនាំអំពីស្ថានភាពរបស់ខ្លួន។
«គ្រួសារក្រីក្ររបស់យើងផ្សេង ដែលលោកគិតថា ស្ថានភាពគ្រួសារបានប្រែប្រួលហើយ អ៊ីចឹងគាត់អាចស្នើសុំរបបណាមួយពីរដ្ឋាភិបាលយើងបាន តាមរយៈការដាក់ពាក្យមកឃុំ ហើយពេលហ្នឹងឃុំ នឹងមាននីតិវិធីមួយចំនួនដើម្បីកំណត់គាត់។ ដូច្នេះខ្ញុំគិតថា ដំណាក់កាលនេះ គឺយើងមាន២លាន ៣សែននាក់ ហើយនឹង៥៦ម៉ឺនគ្រួសារនេះទៅសិន។ ដំណាក់កាលបន្ទាប់ គឺយើងនឹងបន្តទទួលការស្នើសុំជាបន្តបន្ទាប់ទៀត»។
របាយការណ៍របស់ធនាគារពិភពលោកចេញផ្សាយកាលពីចុងខែឧសភា ឆ្នាំ២០២០ បញ្ជាក់ថា ជំងឺកូវីដ១៩ធ្វើឲ្យការងាររបស់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាយ៉ាងតិច ១លាន៧៦ម៉ឺននាក់ ស្ថិតក្នុងហានិភ័យ ហើយថា ភាពក្រីក្រនៅកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ២០២០ អាចនឹងកើនឡើងពី៣ ទៅ១១ ភាគរយ ដោយសារជំងឺកូវីដ១៩ នេះ ប្រសិនបើអ្នកដែលស្ថិតក្នុងវិស័យរងផលប៉ះពាល់ បាត់បង់ចំណូលអស់៥០ភាគរយ ក្នុងរយៈពេល៦ខែជាប់គ្នា។
លោក ថេង បញ្ញាធន ប្រតិភូរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាទទួលបន្ទុកអគ្គនាយកផែនការនៃក្រសួងផែនការ ថ្លែងក្នុងសន្និសីទសារព័ត៌មានកាលពីថ្ងៃទី២៥ ខែមិថុនាថា អ្នកដែលចង់បានបណ្ណក្រីក្រ ត្រូវទៅជួបមេឃុំ ចៅសង្កាត់ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីស្ថានភាពគ្រួសារជាមុន ហើយនៅពេលទទួលបានបណ្ណក្រីក្រ ពួកគេត្រូវសួរទៅមេឃុំដើម្បីទទួលបានលេខកូដគណនីវីង ដើម្បីបើកប្រាក់ឧបត្ថម្ភជារៀងរាល់ខែ។
«ប្រជាជនទាំងអស់ដែលមានបណ្ណសមធម៌ ពេលនេះគាត់ត្រូវតែយកទៅចុះបញ្ជីនៅឃុំសង្កាត់ ដើម្បីបង្កើតជា account [គណនី] វីង។ បើគាត់អត់យកទៅចុះទេ គឺបណ្ណនេះ នៅមានតម្លៃនៃការប្រើប្រាស់ហ្នឹង គឺគ្រាន់តែបានទៅពេទ្យ ទៅអីតែប៉ុណ្ណឹងទេ។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់ទទួលថវិកាឧបត្ថម្ភពីរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា គឺអត់មានទេ»។
លោក ថេង បញ្ញាធន បន្ថែមថា ប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រដែលបានបើកប្រាក់ឧបត្ថម្ភដំបូងគេ គឺជាអ្នកទទួលបានបណ្ណត្រឹមថ្ងៃទី១ ខែមិថុនា ហើយថា ពលរដ្ឋដែលទទួលបានបណ្ណក្រីក្របន្ទាប់ពីថ្ងៃទី១ខែមិថុនា នឹងត្រូវបើកប្រាក់ឧបត្ថម្ភនាខែបន្តបន្ទាប់។
កាលពីថ្ងៃទី២៤ ខែ មិថុនា លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានប្រកាសថា កម្មវិធីឧបត្ថម្ភសាច់ប្រាក់ជូនប្រជាពលរដ្ឋ ដែលមានជីវភាពក្រីក្រ និងងាយរងគ្រោះ ក្នុងអំឡុងពេលជំងឺកូវីដ១៩ មិនមែនជាការផ្តល់ប្រាក់អចិន្ត្រៃយ៍នោះទេ ហើយថារដ្ឋាភិបាល នឹងបន្តតាមដាន និងវាយតម្លៃផលប៉ះពាល់ជាក់ស្តែង រៀងរាល់ពីរខែម្តង។
លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានព្រមានចាត់វិធានការក្តៅលើអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ប្រសិនបើហ៊ានឃុំឃិតគ្នាដាក់បញ្ចូលសាច់ញាតិខ្លួនឯងដែលមិនមែនជាគ្រួសារក្រីក្រ និងងាយរងគ្រោះពិតប្រាកដដើម្បីទទួលបានប្រាក់ឧបត្ថម្ភ។
លោកសរសេរបញ្ជាក់កាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែ មិថុនា ក្នុងសារលើទំព័រហ្វេសបុករបស់លោកថា៖ «ខ្ញុំនឹងចាត់វិធានការក្តៅ ហើយនឹងមិនមានការលើកលែងឡើយ ប្រសិនបើរកឃើញថា នៅក្នុងភូមិ និងឃុំ/សង្កាត់មួយណាមានករណីមិនប្រក្រតីនេះ កើតមានឡើង»។
ថ្លែងក្នុងសន្និសីទព័ត៌មានលើអំពីភាពមិនប្រក្រតី និងការតវ៉ាទាក់ទងនឹងការអនុវត្តកម្មវិធីឧបត្ថម្ភប្រាក់ ជូនពលរដ្ឋក្រីក្រ និងងាយរងគ្រោះដោយសារជំងឺកូវីដ១៩ នាថ្ងៃទី២ ខែកក្កដាលោក វង សូត្រ រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងសង្គមកិច្ចទទួលស្គាល់ថាមានមន្ដ្រីឃុំ-សង្កាត់មួយចំនួនបានធ្វើការងារមិនប្រក្រតីក្នុងការចែកបណ្ណជូនគ្រួសារក្រីក្រ ប៉ុន្តែលោកមិនបានបញ្ជាក់ទេថា តើរដ្ឋាភិបាលបានចាត់វិធានការជាក់ស្តែងអ្វីខ្លះទៅលើមន្ត្រីទាំងនោះ។
លោកគ្រាន់តែបន្ថែមថា គិតត្រឹមថ្ងៃទី២ខែកក្កដា មានគ្រួសារក្រីក្រជាង៤២ម៉ឺនគ្រួសារ បានទទួលប្រាក់ឧបត្ថម្ភពីរាជរដ្ឋាភិបាលស្មើនឹង៨១% នៃគ្រួសារក្រីក្រ៥៦ម៉ឺនគ្រួសារ។
តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តី សម្រាប់អ្នកស្រី សាក់ សូនី ដែលកំពុងមានជំងឺក្រពះនិងមានស្វាមីជាកម្មករសំណង់ ដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយសារជំងឺកូវីដផងនោះ មិនទាន់ទទួលបានទឹកប្រាក់ឧបត្ថម្ភនៅឡើយ។
និយាយបណ្តើរ យកដៃជូតទឹកភ្នែកបណ្តើរ អ្នកស្រី សាក់ សូនី សង្ឃឹមថា អ្នកស្រីនឹងទទួលបានប្រាក់ដែលរដ្ឋាភិបាលឧបត្ថម្ភ ដើម្បីអាចជួយគ្រួសារអ្នកស្រីក្នុងអំឡុងពេលអត់មានការងារធ្វើ ឆាប់ៗនេះ។
«បើបានលុយហ្នឹងមកខ្ញុំយកទិញបាយហូប ហើយខ្ញុំទិញថ្នាំមើលខ្លួនហ្នឹង។ ខ្ញុំអត់មានមួយរៀលក្នុងខ្លួនទេ។ ខ្ញុំទិញបាយសម្រាប់ហូប ផ្គង់ផ្គង់គ្រួសារកូន»៕
