មជ្ឈមណ្ឌលសហរដ្ឋអាមេរិកសម្រាប់ការទូតប្រជាពលរដ្ឋឲ្យដឹងថា ជនជាតិអាមេរិកាំងម្នាក់ៗមានសិទ្ធិ និងការទទួលខុសត្រូវក្នុងការជួយតម្រង់ទិសទំនាក់ទំនងការបរទេសអាមេរិក។ កាលពីថ្ងៃទី១៦ដល់១៩ខែវិច្ឆិកា មជ្ឈមណ្ឌលនេះបានរៀបចំកិច្ចប្រជុំកំពូលមួយនៅក្នុងរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន ក្នុងគោលបំណងឲ្យធ្វើប្រជាពលរដ្ឋអាមេរិកាំងច្រើនបន្ថែមទៀតធ្វើកិច្ចនេះ។
អ្នកការទូតប្រជាពលរដ្ឋមួយរូប អាចមានលក្ខណៈសាមញ្ញដូចជាការទទួលភ្ញៀវអន្តរជាតិម្នាក់នៅក្នុងផ្ទះមួយដែរ។ ឬវាប្រៀបបានទៅនឹងការរៀបចំ «ដំណើរកម្សាន្តមួយ»។ សាហារ តាម៉ាន (Sahar Taman) ដែលជាអ្នកកាន់សាសនាឥស្លាមមួយរូប និងដែលធំដឹងក្តីនៅក្នុងរដ្ឋ វិស្កនសិន (Wisconsin) បានដឹកនាំទេសចរណ៍ទៅមកប្រទេសអារ៉ាប់ចំនួន៧ នៅក្នុងរយៈពេលបួនឆ្នាំកន្លងមកនេះ ដោយបានទៅទស្សនាវិហារឥស្លាម វិហារសាសនារបស់ជនជាតិជី្វហ្វ និងវិហារសាសនាគ្រិស្តជាច្រើន ហើយបានធ្វើការពិភាក្សាអំពីសាសនាប្រកបដោយអត្ថន័យ។ តាម៉ានថ្លែងថា៖
«រឿងមួយដែលយើងធ្វើ គឺទម្លាយវប្បធម៌នៃការផ្តល់ព័ត៌មានខុសអំពីសាសនា។ ការយល់ខុសអំពីអ្នកកាន់សាសនាឥស្លាម ប៉ុន្តែជាញឹកញយ អ្នកកាន់សាសនាឥស្លាមក៏យល់ខុសអំពីសាសនាផ្សេងៗទៀតដែរ»។
តាម៉ាន បានដកស្រង់សំណេររបស់អ្នកបោះពុម្ពផ្សាយឥស្លាមមួយរូប ដែលបានទទួលអ្នកចូលរួមនៅក្នុងកម្មវិធីរបស់គាត់ ហើយបានសរសេរអត្ថបទមួយអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់។
«គាត់បានសរសេរក្នុងអត្ថបទរបស់គាត់ថា៖ «បន្ទាប់ពីសង្រ្គាម ជនជាតិជីហ្វគឺជាសត្រូវ។ បណ្តាញព័ត៌មាន និងរដ្ឋាភិបាលផ្សាយដូច្នេះ។ តែដល់ឆ្នាំ២០០៨ គឺនៅពេលដែលខ្ញុំមានអាយុ៦៣ឆ្នាំ ខ្ញុំបានជួបជនជាតិជីហ្វម្នាក់ជាលើកទីមួយ ហើយខ្ញុំបានដឹងថា ពួកគេគឺជាមនុស្សដូចយើងអញ្ចឹង»។
តាម៉ាន គឺជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្ស៧នាក់ ដែលទទួលបានការផ្តល់កិត្តិយសនៅក្នុងឆ្នាំនេះ ពីមជ្ឈមណ្ឌលសហរដ្ឋអាមេរិកសម្រាប់ការទូតប្រជាពលរដ្ឋ។ មនុស្សជាង៦០០នាក់មកពីគ្រប់ទិសទីនៃសហរដ្ឋអាមេរិក និងមកពី៤១ប្រទេសផ្សេងទៀត បានចូលរួមនៅក្នុងជំនួបរយៈពេលបួនថ្ងៃរបស់ក្រុមនេះ ដើម្បីផ្តល់ជាកិត្តិយសដល់គាត់ និងអ្នកការទូតប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត និងនិយាយអំពីប្រធានបទដែលជាកង្វល់ទាំងឡាយ។
ប៉ុន្តែ អ៊ែន ស្កូដ (Anne Schodde) ដែលជានាយកប្រតិបត្តិនៃមជ្ឈមណ្ឌលនេះបានគូសបញ្ជាក់ថា កិច្ចប្រជុំកំពូលនេះមិនមែនសម្រាប់តែពិភាក្សានោះទេ។
«វាមិនមែនគ្រាន់តែជាការប្រជុំមួយនោះទេ។ វាគឺជាការផ្តួចផ្តើមមួយ។ វាគឺជាការចាប់ផ្តើមធ្វើយុទ្ធនាការមួយ។ អ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើ គឺជាការចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការរយៈពេល១០ឆ្នាំមួយ ដើម្បីបង្កើនចំនួនជនជាតិអាមេរិកឲ្យបានទ្វេដង ត្រឹមឆ្នាំ២០២០ ឲ្យចូលរូមជាអន្តរជាតិ ទោះបីជាពួកគេមានអាយុ៥ឆ្នាំ ឬ៩៥ឆ្នាំ ក៏ដោយ»។
ទោះបីជាមានការពិបាកក្នុងការនិយាយឲ្យប្រាកដ ថាតើមានជនជាតិអាមេរិកប៉ុន្មាននាក់ ដែលចូលរួមនៅក្នុងយុទ្ធនាការការទូតប្រជាពលរដ្ឋ ស្កូដ និយាយថា មជ្ឈមណ្ឌលបានពិនិត្យទិន្នន័យជំរឿនសម្រាប់តួលេខមួយចំនួន។ ស្កូដបន្តថា៖
«ទិន្នន័យមួយបានបង្ហាញថាតើសិស្សអាមេរិកប៉ុន្មាននាក់ ដែលកំពុងសិក្សានៅឯបរទេស? គឺមានចំនួន២៤១.០០០នាក់ បើតាមការរាប់ចុងក្រោយ។ តើមានប្រជាជនចំនួនប៉ុន្មាននាក់បានធ្វើដំណើរទៅបរទេស ដើម្បីធ្វើជំនួញឬការងារ? យើងអាចទទួលបានតួលេខនេះ។ ប្រសិនបើអ្នកបូកតួលេខទាំងអស់នោះបញ្ចូលគ្នា វាមានចំនួនប្រហែល៦៣លាននាក់ ហើយនេះគឺជាតួលេខមកពីប្រភពតែមួយ»។
មនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សរាប់លាននាក់ ដែលទទួលបានការផ្តល់កិត្តិយសនៅក្នុងខែនេះគឺ ចេមស៍ រ៉ូលហ្វ៍ (James Rolfe) ដែលជាទន្តបណ្ឌិតជាងបួនទសវត្សរ៍មកហើយ ហើយបានបង្កើតគម្រោងជួយសង្រ្គោះសុខភាពមាត់ធ្មេញនៅក្នុងប្រទេសអាហ្កានីស្ថានដែលផ្តល់ការថែទាំមាត់ធ្មេញដល់ជនជាតិអាហ្គានីស្ថានដោយឥតគិតថ្លៃ។ លោក រ៉ូហ្វ៍ បន្តថា៖
«ខ្ញុំបានបង្កើតគ្លីនិកមួយ សាលារៀនមួយ ហើយយើងបានបណ្តុះបណ្តាលជំនួយការពេទ្យធ្មេញ អ្នកបច្ចេកទេសខាងការពិសោធន៍ធ្មេញ និងអ្នកបច្ចេទសខាងអនាម័យធ្មេញ។ អ្នកអ្នកទទួលការបណ្តុះបណ្តាលទាំងនេះត្រូវបានជ្រើសរើសចេញមកពីចំណោមប្រជាពលរដ្ឋដែលជាក្មេងកំព្រា និងស្រ្តីម៉េម៉ាយ។ យើងព្យាបាលមនុស្សប្រមាណ២ម៉ឺននាក់ក្នុងមួយឆ្នាំ។ នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមគម្រោងនេះ ខ្ញុំគិតថា នេះគឺពិតជាគម្រោងមួយដ៏អស្ចារ្យ ហើយមនុស្សជាច្រើននឹងជួយខ្ញុំអនុវត្តគម្រោងនេះ។ វាមិនដូច្នេះទាល់តែសោះ។ មិនមានថវិកា ហើយក៏មិនមានក្រុមអ្នកស្ម័គ្រចិត្តមកជួយដែរ។ ដូច្នេះ ជាមូលដ្ឋាន វាជាកិច្ចការលំបាក។ ខ្ញុំចេញថវិកា ហើយខ្ញុំត្រូវធ្វើកិច្ចការដោយខ្លួនឯង»។
លោកនិយាយថា បញ្ហានេះកំពុងតែចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរហើយ ប៉ុន្តែលោកនៅតែត្រូវចំណាយថវិកាភាគច្រើន ដែលបានមកពីកិច្ចការរបស់លោក នៅក្នុងទីក្រុង សានតា បារបារ៉ា (Santa Barbara) រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ាទៅក្នុងកម្មវិធីនេះ។
«ខ្ញុំចង់ទៅទីនោះដើម្បីជួយប្រជាពលរដ្ឋ ពីព្រោះខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំអាចធ្វើបាន។ ខ្ញុំដឹងថា ពួកគេត្រូវការជំនួយ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេត្រូវបានបោះបង់ចោល ដោយប្រទេសរបស់យើងផ្ទាល់»។
អ៊ែន ស្កូដ មានប្រសាសន៍ថា នៅពេលមានភាពតានតឹងរវាងប្រទេស និងប្រទេស អ្នកការទូតប្រជាពលរដ្ឋ ជាញឹកញយ អាចដោះស្រាយបញ្ហាចម្បងៗ ដូចជាបញ្ហាក្រីក្រ សុខភាព បរិស្ថាន។ ស្កូដថ្លែងថា៖
«វាច្បាស់ណាស់ថា រដ្ឋាភិបាលរបស់យើងមិនអាចបង្ហាញតម្លៃរបស់ជនជាតិអាមេរិក និងមិនអាចបង្ហាញថាយើងជាអ្នកណា ទៅកាន់ពិភពលោកទាំងមូលបានទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមើលទៅអំណាចនៃការធ្វើការជាមួយគ្នារបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ជាញឹកញយ ការវិវត្តអាចធ្វើទៅបានលើបញ្ហាសំខាន់ៗលឿនជាង»។
នេះគឺជាមូលហេតុដែល អ៊ែន ស្កូដ ចង់ឃើញប្រជាពលរដ្ឋអាមេរិកាំង៦០លាននាក់ផ្សេងទៀត ចូលរួមនៅក្នុងកម្មវិធីការទូតប្រជាពលរដ្ឋ នៅត្រឹមឆ្នាំ២០២០៕
