ភ្នំពេញ៖ នៅប្រទេសកម្ពុជា មានអង្គការដែលបានចុះឈ្មោះជាអង្គការមិនយកប្រាក់កំរ៉ៃ ប្រមាណជា៣.០០០អង្គការ។ អង្គការខ្លះ បានធ្វើការលើបញ្ហាដ៏រសើបយ៉ាងខ្លាំងដូចជា អំពើហិង្សាប្រឆាំងនឹងស្រ្តី និងការជួញដូរមនុស្ស។ ក៏ប៉ុន្តែ មានពលរដ្ឋកម្ពុជាតែមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះ ដែលត្រូវបានបណ្តុះបណ្តាលយ៉ាងត្រឹមត្រូវដើម្បីធ្វើការងារនេះ។ ឥឡូវនេះ មានការផ្លាស់ប្តូរហើយ ដោយប្រទេសនេះ មានកម្មវិធីផ្តល់បរិញ្ញាប័ត្រកំរិតសាកលវិទ្យាល័យជាលើកដំបូងដល់អ្នកធ្វើកិច្ចការសង្គម។
នៅពេលដែលយឿង គីមហេង ធំដឹងក្តីនៅក្នុងតំបន់ជាយក្រុងភ្នំពេញ លោកបានឃើញបញ្ហាសង្គមជាច្រើនកើតឡើងនៅក្បែរៗទីកន្លែងដែលលោករស់នៅ។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលតែមួយ លោកបានឃើញអ្នកដែលមានតួនាទីក្នុងការជួយដោះស្រាយបញ្ហានេះ មានចំនួនតិចតួច។
«នៅជិតភូមិខ្ញុំ ជាសហគមន៍ដ៏ក្រីក្រមួយ។ ខ្ញុំគិតថា វាជាស្ថានភាពដ៏លំបាកមួយ ពីព្រោះមានកុមារជាច្រើនបានឈប់រៀន ហើយសេពសុរា និងប្រើគ្រឿងញៀន។ ខ្ញុំមិនដែលឃើញមានអ្នកធ្វើកិច្ចការសង្គម ឬអ្នកដទៃទៀតជួយពួកគេទេ។ ខ្ញុំ មិនដែលឃើញសោះឡើយ»។
ឥឡូវនេះ ដោយសារតែមានការបង្កើតកម្មវិធីសាកលវិទ្យាល័យនេះ លោកគីមហេងខ្លួនឯងផ្ទាល់ នឹងបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលដើម្បីជួយដល់អ្នកដែលមានបញ្ហានៅក្នុងសង្គម។ លោកបានបញ្ចប់ការសិក្សារយៈពេលបួនឆ្នាំនៅសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញ ផ្នែកកិច្ចការសង្គមនេះ។ ថ្នាក់របស់លោកត្រូវបានរៀបចំប្រគល់បរិញ្ញាប័ត្រដល់និស្សិតនៅចុងឆ្នាំនេះ ដែលនេះជាការប្រគល់បរិញ្ញាប័ត្រលើកទីពីរប៉ុណ្ណោះ នៅក្នុងដេប៉ាតឺម៉ង់នេះ។
លោកនឹងធ្វើកិច្ចការនេះ រួមជាមួយអ្នកដទៃទៀតដូចជា លោក ហេង ពុទ្ធិកា។ បុរសវ័យ២៣ឆ្នាំរូបនេះ បានទទួលបរិញ្ញាប័ត្រផ្នែកកិច្ចការសង្គមនេះ នៅឆ្នាំមុន។ ឥឡូវនេះ លោកកំពុងធ្វើការនៅក្នុងអង្គការ Transitions Global ដែលជាអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលធ្វើការជាមួយអ្នកដែលរស់រានពីការជួញដូរមនុស្ស។
«ខ្ញុំធ្វើការវាយតម្លៃគ្រួសារ ទៅតាមសហគមន៍នានាដើម្បីជួបជាមួយគ្រួសារ វាយតម្លៃអំពីបញ្ហាអ្វីខ្លះ ដែលពួកគេកំពុងជួបប្រទះក្នុងពេលនេះ តម្រូវការរបស់គ្រួសារ និងបញ្ហារបស់គ្រួសារទាំងនោះ។ ហើយព្យាយាមរកធនធានដែលមាននៅក្នុងសហគមន៍ ដើម្បីភ្ជាប់ធនធានទាំងអស់នោះ ទៅគ្រួសារ។ ខ្ញុំព្យាយាមធ្វើការជាមួយគ្រួសារទាំងនោះ ដើម្បីជួយពួកគេ»។
នេះជាប្រភេទកិច្ចការដែលមានសារៈសំខាន់ នៅក្នុងប្រទេសមួយដែលកំពុងស្តារឡើងវិញក្រោយពីសង្គ្រាមជាច្រើនឆ្នាំ។
ជាញឹកញាប់ អ្នកធ្វើកិច្ចការសង្គម ត្រូវទាក់ទងជាមួយនឹងអ្នកដែលងាយរងគ្រោះបំផុតខ្លះនៅក្នុងប្រទេស ដែលពួកគេភាគច្រើនមានជំងឺបាក់ស្បាត។ ទោះបីជាដូច្នេះក៏ដោយ ប្រទេសកម្ពុជាមិនមានកម្មវិធីកំរិតសាកលវិទ្យាល័យដើម្បីបណ្តុះបណ្តាលអ្នកធ្វើកិច្ចការសង្គមនោះទេ រហូតដល់ឆ្នាំ២០០៨ ទើបសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញ បានបង្កើតកម្មវិធីនេះជាលើកដំបូង។
តាមទម្លាប់អង្គការ ដែលចុះជួយដល់សហគមន៍ទាំងនេះ ពឹងផ្អែកទៅលើជំនួយបរទេស ឬបុគ្គលិកខ្មែរយ៉ាងច្រើនដែលគ្មានការបណ្តុះបណ្តាល ដែលបានរៀនតាមរយៈការបំពេញការងារ។
នាងអ៊ុង គីមកន្និកា ជាបុគ្គលិកសិក្សានៃដេប៉ាតឺម៉ង់កិច្ចការសង្គមនេះ។
«លោកអ្នកបានឃើញហើយថា នៅក្រោយសម័យអ៊ុនតាក់ ប្រទេសកម្ពុជាមានការពឹងផ្អែកលើជំនួយបរទេសយ៉ាងខ្លាំង។ មានជនបរទេសយ៉ាងច្រើន ដែលពួកគេត្រូវបានគេហៅថា អ្នកជំនាញការ ដែលពួកគេមកជួយប្រទេសកម្ពុជាផងដែរ។ ពួកអ្នកជំនាញការទាំងនោះ មិនមែនជាខ្មែរទេ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំគិតថា កម្ពុជា បណ្តុះបណ្តាលអ្នកធ្វើកិច្ចការសង្គមដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់ជារឿងសំខាន់់ខ្លាំងណាស់។ ពីព្រោះស្ថានភាពកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដូច្នេះ មានតែពលរដ្ឋខ្មែរទេដែលអាចយល់ពីស្ថានភាពនោះច្បាស់»។
នេះ ជាមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យដេប៉ាតឺម៉ង់កិច្ចការសង្គមនេះ ត្រូវបានបង្កើតឡើង។ ដោយសហការជាដៃគូជាមួយសាកលវិទ្យាល័យWashington ផ្នែកកិច្ចការសង្គម និស្សិតខ្មែរ ត្រូវបានបញ្ជូនទៅសហរដ្ឋអាមេរិក ដើម្បីសិក្សាយកបរិញ្ញាប័ត្រជាន់ខ្ពស់ ដែលក្នុងនោះរួមមាន គីមកន្និកាម្នាក់ផងដែរ។
ឥឡូវនេះ ពួកគេបានត្រឡប់ទៅប្រទេសកម្ពុជាវិញ ហើយបានបង្កើតគ្រឹះនៃការបង្រៀនបុគ្គលិកនៅដេប៉ាតឺម៉ង់កិច្ចការសង្គមក្នុងសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញ។
កម្មវិធីបង្រៀនកិច្ចការសង្គមនេះ ទំនងជានឹងកាន់តែមានសារៈសំខាន់នៅក្នុងពេលប៉ុន្មានខែខាងមុខនេះ។ តុលាការកាត់ទោសមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមដែលគាំទ្រដោយអង្គការសហប្រជាជាតិ កាន់តែឈានជិតដល់ទីបញ្ចប់នៃការកាត់ក្តីមួយផ្នែកនៃសុំណុំរឿងប្រឆាំងនឹងមេដឹកនាំរបបខ្មែរក្រហម។ នាង អ៊ុង គីមកន្និកា ថ្លែងថា ការចេញសាលក្រមរបស់តុលាការក្នុងពេលខាងមុខនេះ អាចនឹងរើកកាយការចងចាំដែលបានកប់បាត់ជាយូរមកហើយនោះឡើងវិញ នៅក្នុងចំណោមអ្នកដែលមានជំងឺបាក់ស្បាតដែលរស់រានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។
ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលឥឡូវនេះ នៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញវិញ ថ្នាក់សិក្សាកិច្ចការសង្គម នឹងត្រៀមចាប់ផ្តើមឆ្នាំសិក្សាទីមួយ។ គេរំពឹងថា និស្សិតក្នុងថ្នាក់នេះ នឹងបញ្ចប់ការសិក្សារបស់ខ្លួន ហើយទទួលបរិញ្ញាប័ត្រនៅឆ្នាំ២០១៧ខាងមុខនេះ៕
ប្រែសម្រួលដោយ លី ម៉ូរីវ៉ាន់
នៅពេលដែលយឿង គីមហេង ធំដឹងក្តីនៅក្នុងតំបន់ជាយក្រុងភ្នំពេញ លោកបានឃើញបញ្ហាសង្គមជាច្រើនកើតឡើងនៅក្បែរៗទីកន្លែងដែលលោករស់នៅ។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលតែមួយ លោកបានឃើញអ្នកដែលមានតួនាទីក្នុងការជួយដោះស្រាយបញ្ហានេះ មានចំនួនតិចតួច។
«នៅជិតភូមិខ្ញុំ ជាសហគមន៍ដ៏ក្រីក្រមួយ។ ខ្ញុំគិតថា វាជាស្ថានភាពដ៏លំបាកមួយ ពីព្រោះមានកុមារជាច្រើនបានឈប់រៀន ហើយសេពសុរា និងប្រើគ្រឿងញៀន។ ខ្ញុំមិនដែលឃើញមានអ្នកធ្វើកិច្ចការសង្គម ឬអ្នកដទៃទៀតជួយពួកគេទេ។ ខ្ញុំ មិនដែលឃើញសោះឡើយ»។
ឥឡូវនេះ ដោយសារតែមានការបង្កើតកម្មវិធីសាកលវិទ្យាល័យនេះ លោកគីមហេងខ្លួនឯងផ្ទាល់ នឹងបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលដើម្បីជួយដល់អ្នកដែលមានបញ្ហានៅក្នុងសង្គម។ លោកបានបញ្ចប់ការសិក្សារយៈពេលបួនឆ្នាំនៅសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញ ផ្នែកកិច្ចការសង្គមនេះ។ ថ្នាក់របស់លោកត្រូវបានរៀបចំប្រគល់បរិញ្ញាប័ត្រដល់និស្សិតនៅចុងឆ្នាំនេះ ដែលនេះជាការប្រគល់បរិញ្ញាប័ត្រលើកទីពីរប៉ុណ្ណោះ នៅក្នុងដេប៉ាតឺម៉ង់នេះ។
លោកនឹងធ្វើកិច្ចការនេះ រួមជាមួយអ្នកដទៃទៀតដូចជា លោក ហេង ពុទ្ធិកា។ បុរសវ័យ២៣ឆ្នាំរូបនេះ បានទទួលបរិញ្ញាប័ត្រផ្នែកកិច្ចការសង្គមនេះ នៅឆ្នាំមុន។ ឥឡូវនេះ លោកកំពុងធ្វើការនៅក្នុងអង្គការ Transitions Global ដែលជាអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយដែលធ្វើការជាមួយអ្នកដែលរស់រានពីការជួញដូរមនុស្ស។
«ខ្ញុំធ្វើការវាយតម្លៃគ្រួសារ ទៅតាមសហគមន៍នានាដើម្បីជួបជាមួយគ្រួសារ វាយតម្លៃអំពីបញ្ហាអ្វីខ្លះ ដែលពួកគេកំពុងជួបប្រទះក្នុងពេលនេះ តម្រូវការរបស់គ្រួសារ និងបញ្ហារបស់គ្រួសារទាំងនោះ។ ហើយព្យាយាមរកធនធានដែលមាននៅក្នុងសហគមន៍ ដើម្បីភ្ជាប់ធនធានទាំងអស់នោះ ទៅគ្រួសារ។ ខ្ញុំព្យាយាមធ្វើការជាមួយគ្រួសារទាំងនោះ ដើម្បីជួយពួកគេ»។
នេះជាប្រភេទកិច្ចការដែលមានសារៈសំខាន់ នៅក្នុងប្រទេសមួយដែលកំពុងស្តារឡើងវិញក្រោយពីសង្គ្រាមជាច្រើនឆ្នាំ។
ជាញឹកញាប់ អ្នកធ្វើកិច្ចការសង្គម ត្រូវទាក់ទងជាមួយនឹងអ្នកដែលងាយរងគ្រោះបំផុតខ្លះនៅក្នុងប្រទេស ដែលពួកគេភាគច្រើនមានជំងឺបាក់ស្បាត។ ទោះបីជាដូច្នេះក៏ដោយ ប្រទេសកម្ពុជាមិនមានកម្មវិធីកំរិតសាកលវិទ្យាល័យដើម្បីបណ្តុះបណ្តាលអ្នកធ្វើកិច្ចការសង្គមនោះទេ រហូតដល់ឆ្នាំ២០០៨ ទើបសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញ បានបង្កើតកម្មវិធីនេះជាលើកដំបូង។
តាមទម្លាប់អង្គការ ដែលចុះជួយដល់សហគមន៍ទាំងនេះ ពឹងផ្អែកទៅលើជំនួយបរទេស ឬបុគ្គលិកខ្មែរយ៉ាងច្រើនដែលគ្មានការបណ្តុះបណ្តាល ដែលបានរៀនតាមរយៈការបំពេញការងារ។
នាងអ៊ុង គីមកន្និកា ជាបុគ្គលិកសិក្សានៃដេប៉ាតឺម៉ង់កិច្ចការសង្គមនេះ។
«លោកអ្នកបានឃើញហើយថា នៅក្រោយសម័យអ៊ុនតាក់ ប្រទេសកម្ពុជាមានការពឹងផ្អែកលើជំនួយបរទេសយ៉ាងខ្លាំង។ មានជនបរទេសយ៉ាងច្រើន ដែលពួកគេត្រូវបានគេហៅថា អ្នកជំនាញការ ដែលពួកគេមកជួយប្រទេសកម្ពុជាផងដែរ។ ពួកអ្នកជំនាញការទាំងនោះ មិនមែនជាខ្មែរទេ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំគិតថា កម្ពុជា បណ្តុះបណ្តាលអ្នកធ្វើកិច្ចការសង្គមដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់ជារឿងសំខាន់់ខ្លាំងណាស់។ ពីព្រោះស្ថានភាពកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដូច្នេះ មានតែពលរដ្ឋខ្មែរទេដែលអាចយល់ពីស្ថានភាពនោះច្បាស់»។
នេះ ជាមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យដេប៉ាតឺម៉ង់កិច្ចការសង្គមនេះ ត្រូវបានបង្កើតឡើង។ ដោយសហការជាដៃគូជាមួយសាកលវិទ្យាល័យWashington ផ្នែកកិច្ចការសង្គម និស្សិតខ្មែរ ត្រូវបានបញ្ជូនទៅសហរដ្ឋអាមេរិក ដើម្បីសិក្សាយកបរិញ្ញាប័ត្រជាន់ខ្ពស់ ដែលក្នុងនោះរួមមាន គីមកន្និកាម្នាក់ផងដែរ។
ឥឡូវនេះ ពួកគេបានត្រឡប់ទៅប្រទេសកម្ពុជាវិញ ហើយបានបង្កើតគ្រឹះនៃការបង្រៀនបុគ្គលិកនៅដេប៉ាតឺម៉ង់កិច្ចការសង្គមក្នុងសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញ។
កម្មវិធីបង្រៀនកិច្ចការសង្គមនេះ ទំនងជានឹងកាន់តែមានសារៈសំខាន់នៅក្នុងពេលប៉ុន្មានខែខាងមុខនេះ។ តុលាការកាត់ទោសមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមដែលគាំទ្រដោយអង្គការសហប្រជាជាតិ កាន់តែឈានជិតដល់ទីបញ្ចប់នៃការកាត់ក្តីមួយផ្នែកនៃសុំណុំរឿងប្រឆាំងនឹងមេដឹកនាំរបបខ្មែរក្រហម។ នាង អ៊ុង គីមកន្និកា ថ្លែងថា ការចេញសាលក្រមរបស់តុលាការក្នុងពេលខាងមុខនេះ អាចនឹងរើកកាយការចងចាំដែលបានកប់បាត់ជាយូរមកហើយនោះឡើងវិញ នៅក្នុងចំណោមអ្នកដែលមានជំងឺបាក់ស្បាតដែលរស់រានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។
ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលឥឡូវនេះ នៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញវិញ ថ្នាក់សិក្សាកិច្ចការសង្គម នឹងត្រៀមចាប់ផ្តើមឆ្នាំសិក្សាទីមួយ។ គេរំពឹងថា និស្សិតក្នុងថ្នាក់នេះ នឹងបញ្ចប់ការសិក្សារបស់ខ្លួន ហើយទទួលបរិញ្ញាប័ត្រនៅឆ្នាំ២០១៧ខាងមុខនេះ៕
ប្រែសម្រួលដោយ លី ម៉ូរីវ៉ាន់
