បន្ទាប់ពីបានលើកសារុងពុម្ពមួយបង្ហាញជាសាធារណៈ អ្នកភូមិបឹងកក់បាននាំគ្នាហែកសារុងនោះជាចម្រៀកតូចៗ រួចហើយទម្លាក់ចោលនៅលើថ្នល់កៅស៊ូ។ អ្នកភូមិបឹងកក់បាននិយាយថា សារុងនេះគឺលោកកែប ជុតិមា បានផ្តល់ដល់អ្នកភូមិបឹងកក់កាលពីឆ្នាំ២០០៨ ជាមួយនឹងទឹកប្រាក់ចំនួន១០.០០០រៀល ស្មើនឹងជាង២ដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងមួយគ្រួសារ ដើម្បីឲ្យបោះឆ្នោតជូនគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា។ ពួកគេបាននិយាយថាមិនត្រូវការសារុងទេ គឺត្រូវការតែផ្ទះសម្បែងបន្ទាប់ពីបានបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ។
«អានេះគេហៅថាសារុងថោកទាប មកបោកបញ្ឆោតប្រជាពលរដ្ឋ។ យកផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋមកដូរសារុងមួយថោកទាបជាទីបំផុត។ សារុងមួយលុយមួយម៉ឺន ប៊ីចេងមួយកញ្ចប់។ ឥឡូវប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់ដឹងហើយ គឺចាញ់បោកហើយ»។
ក្រុមប្រជាពលរដ្ឋចំនួនប្រាំពីរសហគមន៍យ៉ាងតិច ដែលរួមមានសហគមន៍ដីក្រហម សហគមន៍ក្រុម៧៨ សហគមន៍បឹងកក់ សហគមន៍បុរីកីឡា សហគមន៍បឹងឈូក សហគមន៍៣៤៧ និងសហគមន៍ព្រែកតាណូ ត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលប្រើប្រាស់កម្លាំងបណ្តេញចេញដោយបង្ខំឲ្យទៅរស់នៅឯជាយក្រុងភ្នំពេញ ដើម្បីយកដីទៅឲ្យក្រុមហ៊ុនឯកជនអភិវឌ្ឍ។
ឆ្នាំនេះគឺជាគម្រប់ខួបលើកទី៣ នៃការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំនៅសហគមន៍ដីក្រហម ហើយសហគមន៍ទាំងប្រាំពីរបានចូលរួមដើម្បីរំលឹកខួបនៃការបណ្តេញចេញនេះ។
នៅក្នុងសារមួយច្បាប់ ដែលមានចំណងជើងថា «ថ្ងៃដែលមិនអាចបំភ្លេចបានរបស់សហគមន៍ដីក្រហម» បានឲ្យនិយាយថាទង្វើជម្លៀសប្រជាពលរដ្ឋចេញពីតំបន់ទីក្រុងភ្នំពេញ ធ្វើឲ្យពួកគេនឹកឃើញពីអតីតកាលក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។
អ្នកស្រី រត្ន័ សុផល អាយុ៣២ឆ្នាំ រស់នៅសហគមន៍ដីក្រហម ហើយបច្ចុប្បន្នកំពុងតែរស់នៅតំបន់ដំណាក់ត្រយឹងបាននិយាយថាបន្ទាប់ពីបានបណ្តេញចេញជីវភាពរបស់អ្នកស្រីកាន់តែលំបាក។
«សព្វថ្ងៃមានម្តាយចាស់ជរា គាត់ឈឺ គាត់ជា។ ថ្ងៃណាក៏គាត់គិតអាណិតកូន សម្លាប់កង្កែប សម្លាប់ក្តាម។ ខ្ញុំនិយាយជារឿយៗមកហើយ ការលំបាកមិនដែលមាននរណាមកអើតមើលទេ គឺគ្រប់គ្នាទាំងអស់ អ្នកដែលគេបណ្តេញចេញទៅបីឆ្នាំ ហើយក៏ជាឱកាសមួយដែលខ្ញុំចង់និយាយប្រាប់ឲ្យដឹងថាពួកខ្ញុំហ្នឹង នៅទីនោះវេទនាណាស់។ អ្វីក៏គ្មាន បាតដៃទទេទាំងអស់»។
ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅសហគមន៍ដីក្រហម បានយកស្បែកជើងយកមកតម្រៀបលើថ្នល់កៅស៊ូដើម្បីឲ្យចេញជាពាក្យ«អភិវឌ្ឍន៍» នៅក្បែរកន្លែងដែលបានបណ្តេញចេញកាលពីបីឆ្នាំមុន។
លោក ចាន់ វិចិត្រ តំណាងប្រជាពលរដ្ឋសហគមន៍ដីក្រហម បាននិយាយថាការអភិវឌ្ឍរបស់រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែគិតគូរជីវភាពរបស់ប្រជាជន។
«យើងរៀបស្បែកជើងចេញជាពាក្យអភិវឌ្ឍន៍នេះ គឺចង់ឲ្យផ្ងើសារមួយដល់រដ្ឋាភិបាលថារាល់ការអភិវឌ្ឍទាំងអស់ សូមឲ្យគិតទៅដល់ផលប្រយោជន៍ប្រជាពលរដ្ឋ។ សូមឲ្យគិតពីជីវភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ»។
លោក សៀ ភារម្យ នាយកប្រតិបត្តិនៃក្រុមការងារពិសេសសិទ្ធិលំនៅដ្ឋានបាននិយាយថា មានប្រជាពលរដ្ឋប្រមាណ៥២ភាគរយ ដែលជំពាក់បំណុលគេនៅក្នុងសហគមន៍ដែលមិនទាន់បណ្តេញចេញ។ ក៏ប៉ុន្តែនៅពេលដែលបណ្តេញចេញពីសហគមន៍ ប្រជាពលរដ្ឋបានជំពាក់បំណុលគេកើនឡើងរហូតដល់៧០ភាគរយ។ នេះជាផលប៉ះពាល់ដែលប្រជាពលរដ្ឋត្រូវប្រឈម។
«នៅពេលដែលពួកគាត់មិនទាន់បណ្តេញចេញ គឺពួកគាត់អត់ការងារធ្វើត្រឹមតែ៨,៤ភាគរយទេ ហើយក្រោយពីការបណ្តេញពួកគាត់ចេញទៅ គឺយើងឃើញថា កំណើននៃការឥតការងារធ្វើហ្នឹង គឺមានការកើនឡើងដល់ទៅ៣៥,៧ភាគរយ។ ដូច្នេះនេះគឺជាកំណើនមួយដ៏ខ្ពស់ណាស់ ហើយយើងអង្គការសង្គមស៊ីវិលក៏ដូចជាប្រជាពលរដ្ឋសហគមន៍ក្រីក្រនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ គឺមានការបារម្ភខ្លាំងណាស់»។
នៅក្នុងរបាយការណ៍របស់ក្រុមការងារពិសេសសិទ្ធិលំនៅដ្ឋាន បាននិយាយថានៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញមាន៧៤សហគមន៍ ដែលមានប្រជាជនចំនួន១១.៩២២គ្រួសារ ដែលបានទទួលរងនូវការគំរាមកំហែងនិងការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំកាលពីឆ្នាំ២០១១៕