ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

កិច្ច​ព្រមព្រៀង​អ៊ីដ្រូកាបូន​រវាង​ភូមា​និង​បង់ក្លាដែស​ ត្រូវ​បាន​សរសើរ​ថា​ជា​គំរូ​សម្រាប់​ជម្លោះ​សមុទ្រ​ចិន


អ្នក​នេសាទ​ចាប់​ត្រី​នៅ​តាម​ឆ្នេរ​នៃ​ឈូង​​សមុទ្រ​ Bengal ​ត្រង់​ចំណុច​ Dublar Char នៅ​0​តំបន់​ Sundarbans ប្រទេស​បង់ក្លាដែស។ (១០ វិច្ឆិកា ២០១១)
អ្នក​នេសាទ​ចាប់​ត្រី​នៅ​តាម​ឆ្នេរ​នៃ​ឈូង​​សមុទ្រ​ Bengal ​ត្រង់​ចំណុច​ Dublar Char នៅ​0​តំបន់​ Sundarbans ប្រទេស​បង់ក្លាដែស។ (១០ វិច្ឆិកា ២០១១)
បាងកក៖ ការ​អភិវឌ្ឍ​ប្រេង​និង​ឧស្ម័ន​ក្នុង​ឈូង​សមុទ្រ Bengal នឹង​ត្រូវ​បើក​ធ្វើ​នៅ​ក្នុង​តំបន់​នានា​ដែល​កាល​ពី​ពេល​មុន​មាន​ជម្លោះរវាងប្រទេស​បង់ក្លាដែស​និង​ប្រទេស​ភូមា។ សេចក្តី​សម្រេច​ដោយ​សន្តិវិធី​ ត្រូវ​បាន​សរសើរ​ថា​ជា​គំរូ​មួយ​សម្រាប់​ជម្លោះ​ដែន​សមុទ្រ​ ប្រហាក់​ប្រហែល​គ្នា​រវាង​ចិន​និង​ប្រទេស​ជិត​ខាង។​ប៉ុន្តែ ពួក​អ្នក​វិភាគ​និយាយ​ថា ជម្លោះ​ជាមួយ​រដ្ឋាភិបាល​ទីក្រុង​ប៉េកាំង​ មាន​ភាព​ស្មុគ្រស្មាញ​ច្រើន​ជាង​នេះ។

ប្រទេស​បង់ក្លាដែស​និង​ភូមា​ កំពុង​រង់ចាំ​ការ​ដេញ​ថ្លៃ​យ៉ាង​អន្ទះសារ​ពី​ក្រុមហ៊ុន​បរទេស​ដើម្បី​រុករក​ប្លុក​សម្បូរ​ប្រេង​និង​ឧស័្មន​នៅ​ក្នុង​ឈូង​សមុទ្រ​ Bengal។

តំបន់​នេះ​ភាគច្រើន​មិន​ត្រូវ​បាន​គេ​រុករក​ទេ​ពី​ព្រោះ​វា​ជា​កម្មវត្ថុ​នៃ​ជម្លោះ​ដ៏​ក្តៅគគុក​ក្នុង​រយៈពេល​៣​ទសវត្សរ៍​កន្លង​មក​នេះ​ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​តានតឹង​មិន​ឈ្នះ​មិនចាញ់​រវាង​នាវា​នៃ​ប្រទេស​ទាំង​២។ ប៉ុន្តែ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៩​ ប្រទេស​ទាំង​២​បាន​ព្រមព្រៀង​គ្នា​យក​ជម្លោះ​នេះ​ទៅ​តុលាការ​អន្តរជាតិ​សម្រាប់​ច្បាប់​សមុទ្រ​ក្នុង​ទីក្រុង​ Hamburg នៃ​ប្រទេស​អាល្លឺម៉ង់។
នៅ​ខែ​មិនា​កន្លង​ទៅ​នេះ តុលាការ បាន​កំណត់​ដែនទឹក​ប្រទេស​និមួយៗ​ ហើយ​ភាគី​ទាំង​២​បាន​សុខ​ចិត្ត​ទទួល​យក​ការ​កំណត់​នេះ។ លោក Philippe Goutier អ្នក​ចុះ​បញ្ជី​នៅ​តុលាការ​និយាយ​ថា​ ឥឡូវ​នេះ​គួរ​មាន​ចំណាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ច្រើន​ពី​អ្នក​វិនិយោគ​ទុន​បរទេស។

«ក្រុមហ៊ុន​ដែល​បាន​ទទួល​ការ​អនុញ្ញាតិ​ អាជ្ញាប័ណ្ណ​ ពួកគេ​ចង់​បាន​ការ​ធានា​សន្តិសុខ។ ​ឧទាហរណ៍​សន្តិសុខ​ផ្លូវ​ច្បាប់​ គឺ​ជា​កត្តា​ទី​មួយ​ដែល​ត្រូវ​តែ​រក្សា​ក្នុង​គំនិត​សម្រាប់​ក្រុម​ហ៊ុន​ឯកជន ឬ​ ក្រុមហ៊ុន​សាធារណៈ​ដែល​ចង់​រុករក​ធនធាន​ក្នុង​តំបន់​នោះ»។ សេចក្តី​សម្រេច​របស់​តុលាការ​ បាន​ផ្តល់​ដែន​នាយ​សមុទ្រ​ច្រើន​ជាង​ដល់​ប្រទេស​បង់ក្លាដែស​នៅ​ខណៈ​នោះ​ដែរ​ ភូមា​បាន​ទទួល​ដែន​សមុទ្រ​សរុប​តែ​ច្រើន​ឡើង»។

ថ្វី​បើ​មាន​សេចក្តី​រាយការណ៍​ថា ពួក​មន្រ្តី​ភូមា​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​ជាមួយ​នឹង​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​នោះ​ លោក​ Goutier ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ភាគី​ទាំង​២​ សប្បាយ​រីករាយហើយ​បានស​ម្តែងនូវ​អារម្មណ៍​ធូរស្រាល​ដែល​នៅ​ទី​បញ្ចប់ជម្លោះ​នោះ​បាន​ត្រូវ​ដោះស្រាយ។

«វា​ជា​រឿង​ក្តី​លើក​ទី​១​សម្រាប់​តុលាការ​កំណត់​ព្រំដែន​តំបន់​នាវាចរណ៍។ វា​ជា​រឿង​ក្តី​លើក​ទី​មួយ​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការ​កំណត់​ព្រំដែន​ដែល​មាន​ប្រវែង​លើស​ពី​៣៧០​គីឡូម៉ែត្រ។ វា​ក៏​ជា​បទ​ពិសោធន៍​លើក​ទី​មួយ​ដែរ​នៅ​ខាង​មុខ​តុលាការ​សម្រាប់ប្រទេស​នានា​នៅ​អាស៊ី។ ហើយ​ខ្ញុំ​គិត​ថា​តុលាការ​មាន​អនាគត។ ខ្ញុំ​ជឿជាក់​ថា ​មាន​អនាគត​សម្រាប់​តុលាការ​នៅ​ក្នុង​ការ​ដោះ​ស្រាយ​ជម្លោះ​បែប​នេះ»។

លោក​ Goutier ​មាន​ប្រសាសន៍​បន្ត​ទៀត​ថា​ តុលាការ​បាន​រៀបចំ​ខ្លួន​រួច​ហើយ​ដើម្បី​ដោះស្រាយជម្លោះ​ប្រហាក់​ប្រហែល​គ្នា​លើ​ដែនដី​ដែល​សម្បូរ​ដោយ​ធនធាន​ក្នុង​សមុទ្រ​ចិនខាង​កើត​ និង​សមុទ្រ​ចិន​ខាង​ត្បូង​ ប្រសិន​បើ​នៅ​ពេល​ណា​ភាគី​ជម្លោះ​រៀបចំ​ខ្លួន​រួច​ហើយ។
រដ្ឋាភិបាល​ទីក្រុង​ប៉េកាំង​និង​រដ្ឋាភិបាល​ទី​ក្រុង​តូក្យូ​នៅ​តែ​ប្រឈម​មុខ​ដ៏​ក្តៅ​គគុក​លើ​ប្រជុំ​កោះ​តូចៗ​ ​ដែល​គេស្គាល់​ជា​ភាសា​ចិន​ថា​ Diaoyu ​ហើយ​នឹង​ភាសា​ជប៉ុន​ Senkaku។ នៅ​ដើម​ឆ្នាំ​នេះ ទំនាក់ទំនង​រវាង​ចិន​និង​ហ្វីលីពីន​ បាន​ធ្លាក់​ចុះ​បន្ទាប់​ពី​កប៉ាល់​របស់​ពួកគេ បាន​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​គ្នា​នៅដែនដី​មាន​ជម្លោះ​ក្នុង​សមុទ្រ​ចិន​ខាង​ត្បូង។

ឧបទ្ទវហេតុ​នេះ បាន​បង្កើន​ការ​ព្រួយ​កង្វល់​អន្តរជាតិ​ ជាពិសេស​មក​ពី​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ដែល​មាន​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​សន្តិសុខ​ជាមួយ​ជប៉ុន​និង​ហ្វីលីពីន។

ឧត្តមនាវី​សហរដ្ឋ​អាមេរិក Samuel Locklear ​ដែល​បាន​ទៅ​បំពេញ​ទស្សនកិច្ច​ប្រទេស​បង់ក្លាដែស​នៅ​ខែ​នេះ​ បាន​សរសើរ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ទឹកដី​រវាង​ភូមា​និង​បង់ក្លាដែស​ ហើយ​បាន​ហៅ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​នោះ​ ថា​ជា​គំរូ​ដ៏​ល្អ​មួយ​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​ដែន​សមុទ្រ​ជាមួយ​ចិន។ លោក​បាន​ប្រសាសន៍​ឡើង​វិញ​នូវមនោសញ្ចេតនា​ទាំង​នោះ​កាល​ពី​ថ្ងៃ​អង្គារ​ទៅ​កាន់​ពួក​អ្នក​កាសែត​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​បាងកក។

«ជម្លោះ​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​តែ​ដោះស្រាយ​ក្នុង​របៀប​សន្តិវិធី​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​ដោយ​គ្មាន​ការ​បង្ខិត​បង្ខំ​អ្វី​ទេ​ គេ​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​យ៉ាង​ដូច្នេះ​ យើង​ចូលចិត្ត​ពួកគេ​ធ្វើ​ការ​សម្របសម្រួល​គ្នា​តាម​រយៈ​យន្តការ​ច្បាប់។ ហើយ​មាន​យន្តការ​នៅ​ទី​នោះ​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នេះ។ ហើយ​យើង​សង្ឃឹម​ថា ​ភាគី​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​ក្នុង​បញ្ហា​នេះ​ នៅ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​ពិនិត្យ​មើល​បញ្ហា​នេះ​គិត​យ៉ាង​ដូច្នេះ​ ហើយ​នេះ​មិនមែនត្រឹម​តែ​សមុទ្រ​ចិន​ខាង​កើត​ទេ​ ប៉ុន្តែ​សមុទ្រ​ចិន​ខាង​ត្បូង​ដែរ»។

ប៉ុន្តែ​ពួក​អ្នក​វិភាគ​ និយាយ​ថា​ជម្លោះ​ក្នុង​សមុទ្រ​ចិន​ខាង​កើត​និង​ខាង​ត្បូង​មាន​លក្ខណៈ​ស្មុគ្រស្មាញ​ជាង​បញ្ហា​ក្នុង​ឈូង​សមុទ្រ​ Bengal។

ចិន​ជា​មហាអំណាច​កំពុង​លេច​ចេញ​ ហើយ​បាន​ទាមទារ​ផ្ទៃ​សមុទ្រ​ចិន​ខាង​ត្បូង​ស្ទើរ​តែ​ទាំង​អស់​ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ជម្លោះ​ជាមួយ​ប្រទេស​ព្រុយណេ​ ម៉ាឡេស៊ី​ ហ្វីលីពីន កោះ​តៃវ៉ាន់ ​និង​វៀតណាម។​ រដ្ឋាភិបាល​ទីក្រុង​ប៉េកាំង​ និយាយ​ថា​ ខ្លួន​គ្មាន​ឆន្ទៈ​សុខចិត្ត​ទទួល​យក​ការ​សម្រុះសម្រួល​អន្តរជាតិទេ​ហើយ​ពេញ​ចិត្តចរចា​ទ្វេភាគី។

លោក​ Philip Andrews-Speed ​ជា​អ្នក​វិភាគ​នៃ​វិទ្យាស្ថាន​ការ​សិក្សា​ថាមពល​ក្នុង​ប្រទេស​សឹង្ហបូរី ​និយាយ​ថា ​មាន​កត្តា​ពិសេស​ជា​ច្រើន​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ប្រទេស​បង់ក្លាដែស​និង​ភូមា​ព្រមព្រៀង​គ្នា។

«ខ្ញុំ​គិត​ថា​ កត្តា​ជំរុញ​នៅ​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ​គឺ​ អាច​ហៅ​ថា​ជា​ការ​ផ្លាស់​របៀប​គ្រប់គ្រង​របស់​រដ្ឋាភិបាលនៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ភូមា រដ្ឋាភិបាល​បាន​អនុញ្ញាតិ​ឲ្យ​មានការ​បើក​ចំហរ​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង​ ហើយ​នឹង​ការ​ជឿ​ទុកចិត្ត​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង​ជាមួយ​ប្រទេស​បង់ក្លាដែស​ដែល​ជា​ប្រទេស​ជិត​ខាង​ខ្លួន។ ខ្ញុំ​គិត​ថា ដោយប្រៀបធៀប​ទៅ​នឹង​ជម្លោះផ្សេង​ទៀតដែល​មាន​ក្នុង​តំបន់​អាស៊ី​ខាង​កើត​ លោក​អ្នក​មាន​ប្រទេស​២​ដែល​សុទ្ធ​ជា​ប្រទេស​ក្រីក្រ។ ហើយ​គ្មាន​ប្រទេស​ណា​មួយ​ស្វះស្វែង​ត្រួតត្រា​តំបន់​នោះ​ទេ​។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ គិតថា​វាជា​ការ​ងាយ​ស្រួល​សម្រាប់​ប្រទេស​២ដែល​មាន​សមភាពជាមួយ​គ្នា​ដើម្បី​ឈាន​ដល់​ផល​ប្រយោជន៍​ទាំងអស់​គ្នា»។

ពួក​អ្នក​វិភាគ​ឧស្ម័ន​និយាយ​ថា ​ក្រុម​ហ៊ុន​ប្រេង​និង​ឧស្ម័ន​បរទេស​ជា​ច្រើន​ កំពុង​សម្តែង​នូវ​ការ​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់​ក្នុង​ការ​ដេញ​ថ្លៃ​ក្នុង​ប្លុក​រុករក​ប្រេង​របស់​បង់ក្លាដែស​និង​ភូមា។
​ទោះ​បី​ មាន​ការ​រំភើប​លើ​សក្តានុពល​នេះ​ក៏​ដោយ លោក​ Andrews-Speed ​អតីត​ភូគព្ភវិទ្យា​ខាង​ការ​រុករក​ប្រេង​ បាន​ព្រមាន​ថា​ សេចក្តី​សាទរ​គួរ​មាន​កម្រិត។ លោក​និយាយ​ទៀត​ថា ​គេ​អាច​ត្រូវការ​ពេល​វេលា​យូរ​មុន​ពេល​គេ​ដឹង​ថា​ តើ​ប្រេង​និង​ឧស្ម័ន​នោះ​ មាន​ចំនួន​ប៉ុន្មាន​ដែល​ពួកគេ​អាច​ផលិត​បាន​ ហើយ​នឹង​ហេដ្ឋារចនា​សម្ព័ន្ធ​អ្វី​ ដែល​គេ​អាច​ត្រូវការ​សម្រាប់​ដឹក​ជញ្ជូន​វា​នោះ។​

ប្រែ​សម្រួល​ដោយ ជឹង ប៉ូជីន
XS
SM
MD
LG