ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

តួនាទី​សំខាន់​នៃ​ក្រុម​គ្រូពេទ្យ​យោធាអាមេរិក​នៅ​អាហ្វហ្កានីស្ថាន


ឧទ្ធម្ភាគចក្រ​របស់កងទ័ព​សហរដ្ឋ​អាមេរិក។
ឧទ្ធម្ភាគចក្រ​របស់កងទ័ព​សហរដ្ឋ​អាមេរិក។

ខេត្ត​ហ្សាប៊ុល អាហ្វហ្កានីស្ថាន៖ ខែ​កក្កដា​នេះ កងទ័ព​អាមេរិក​បាន​ថា មាន​កត់​ត្រា​ចំនួន​មនុស្ស​ស្លាប់​ខ្ពស់​បំផុត​ប្រចាំ​ខែ នៅ​ក្នុងសង្រ្គាម​រយៈពេល​ ៩​ឆ្នាំ នៅប្រទេស​អាហ្វហ្កានីស្ថាន។ ដោយ​សារ​អត្រា​ស្លាប់ ​និង​របួស​បាន​កើនឡើង​ជា​ប្រចាំ​ អង្គភាព​ជម្លៀស​ពេទ្យ​កងទ័ព ​ដើរ​តួនាទី​កាន់​តែ​សំខាន់​ឡើង​ក្នុងសង្គ្រាម​ ក្នុង​ការជួយ​សង្គ្រោះ​ទាំង​ជីវិត​កងទ័ព​ និង​យក​ឈ្នះលើ​ទឹកចិត្តរបស់ប្រជាពលរដ្ឋអាហ្វហ្កានីស្ថាន តាម​រយៈ​ការ​ជួយ​ជន​ស៊ីវិល​ដែល​រង​របួស។

នៅ​អាហ្វហ្កានីស្ថាន មធ្យោបាយ​ដឹក​ជញ្ជូន​សម្រាប់​ការ​សង្គ្រោះបន្ទាន់ ចុះ​មក​ពី​លើ​មេឃ​វិញ ដែល​ជា​ទូទៅ​ជា​ឧទ្ធម្ភាគចក្រ​ឥន្ទ្រី​ខ្មៅ (Blackhawk) របស់កងទ័ព​សហរដ្ឋ​អាមេរិក។ សម្រាប់​អ្នក​រង​របួស​ធ្ងន់បំផុត​ ​ក្រុម​អាល់ហ្វា(Category Alpha) ​ចំណាយ​ពេល​ត្រឹម​តែ​១៥​នាទី​ប៉ុណ្ណោះ ​ក្នុងការហោះឡើង​ទៅ​លើ​អាកាស។

គោលដៅ​នោះ គឺ​ត្រូវ​បញ្ជូន​អ្នក​របួស​ទៅ​កាន់​កន្លែង​ថែទាំ​វេជ្ជសាស្ត្រ​ ដែល​ជា​អ្វីដែល​ក្រុម​អ្នក​ជំនាញខាង​ជំងឺ​ប៉ះ​ទង្គិច​ផ្លូវ​ចិត្ត ហៅ​ថា ​ជា​ពេលវេលា​មាស​ដ៏​សំខាន់ ដែល​នៅ​ពេល​នោះឱកាសរស់​រាន​មាន​ជីវិតមាន​កម្រិត​ខ្ពស់​បំផុត។ នៅ​ពេល​នេះ ក្រុម​នេះ​ដឹក​ជញ្ជូន​ទាហាន​រង​របួស​អាហ្វហ្កានីស្ថាន​ម្នាក់។ ទាហាន​រូបនេះរង​របួសជាទម្ងន់​នៅ​ត្រង់​ជើង ដោយ​សារ​តែ​ដើរ​ជាន់​គ្រាប់​ម៉ីន​មួយ​គ្រាប់ ក្នុង​ចំណោម​គ្រាប់​ម៉ីន​ជាច្រើនដែល​នៅ​រាយ​ប៉ាយ​ក្នុង​ដី។

នៅ​ក្នុង​ទី​កន្លែង​យ៉ាង​តូច​ចង្អៀត​នៅ​លើ​ឧទ្ធម្ភាគចក្រ ពលបាល​ត្រី អេនឌ្រូ ហាឌីង (Andrew Harding) បាន​ប្រើ​ប្រាស់​បទ​ពិសោធន៍​របស់​លោក​ចំនួន​១៤​ឆ្នាំ​ជា​គ្រូពេទ្យ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ទាហានរូប​នេះនៅ​មាន​ជីវិត​រហូត​ដល់​គាត់​អាច​ទៅ​ដល់​មន្ទីរ​ពេទ្យ។ លោកបាន​ធ្វើ​កិច្ចការ​របស់​លោក ហើយ​ទាហាន​នោះ​នៅ​រស់ នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ចុះចត​នៅ​ឯ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​របស់​អង្គការ​ណេតូ នៅព្រលាន​យន្ត​ហោះកាន់​ដា​ហារ​ (Kandahar Airfield) ប៉ុន្តែក្រោយមក លោកហាឌីង​បាន​ដឹង​ក្រោយ​មក​ថា ទាហាន​រូប​នោះបានស្លាប់​នៅ​លើ​គ្រែ​វះ​កាត់។ លោក​ថ្លែង​ថា៖

«វា​ជា​អារម្មណ៍​ដ៏​អស្ចារ្យ​ នៅ​ពេល​ដែល​អ្នក​អាច​លើក​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ចញ្ចើម​ផ្លូវ នៅ​ពេល​ដែលពួកគេ​ត្រូវ​របួស​ ដោយ​សារ​ការ​ផ្ទុះ​គ្រាប់ ហើយ​ជួយ​សង្គ្រោះ​ជីវិត​ពួក​គេ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​នៅ​រស់រានមានជីវិត​រហូត​ដល់​កន្លែង​ថែ​រក្សា​សុខភាព​ថ្នាក់​ខ្ពស់ ប៉ុន្តែ​ជា​អកុសល​ ក្នុង​ចំណោមមនុស្ស​១០​នាក់ ដែល​អ្នក​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​ស្លាប់ ហើយនោះជាអ្វី​ដែលអ្នកនៅតែផ្តោត​អារម្មណ៍​ទៅលើ គឺ​មិនមែន​មនុស្ស​ដែលយើង​បាន​ជួយជីវិតនោះ​ទេ»។

លោក​ហាឌីង និង​ក្រុម​អាកាសយានិក​របស់​លោក​បម្រើការ​នៅ​ក្នុង​កង​អនុសេនា​ធំ​ឆាលី​ នៃ​កង​វរៈសេនា​តូច​លេខ៦​របស់​កងពលតូច​ទ័ព​អាកាស​លេខ១០១។​ ដោយ​មាន​ទីតាំង​នៅ​ឯ​មូលដ្ឋាន​ប្រតិបត្តិការ​ឆ្ពោះ​ទៅ​មុខ​វ៉ុល​វើរីន (Forward Operating Base Wolverine) នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​ហ្សាប៊ុល (Zabul Province) ​ភាគ​ខាងត្បូង​នៃ​អាហ្វកានី​ស្ថាន អង្គភាព​របស់​លោក​បានធ្វើ​ការ​ហោះ​ហើរ​ក្នុងបេសកកម្ម​ជាង​១០០​លើក​ ចាប់​តាំង​ពី​បាន​ទៅដល់​ទីនោះ​ នៅ​ខែ​មីនា។ អង្គភាព​ពេទ្យ​បាន​ដើរ​តួនាទីយ៉ាងសំខាន់​ក្នុង​សង្គ្រាម​នេះ ដោយ​ផ្តល់​ការ​ថែ​រក្សា​សុខភាព​ក្នុង​ពេលសង្គ្រោះ​បន្ទាន់ និង​ការ​ដឹក​ជញ្ជូន​សម្រាប់​ទាហាន​របួស​ និង​ជន​ស៊ីវិល​អាហ្វហ្កានីស្ថាន។

លោក​វរសេនីយ៍ត្រី រូស ហេឌល​( Russ Hiedel) ជា​មន្ត្រី​ប្រតិបត្តិ​នៅ​ក្នុង​វ៉ុលវើរីននោះ។ លោកមាន​ប្រសាសន៍​ថា កងទ័ពសង្ឃឹម​ថា តាម​រយៈ​ការ​ផ្តល់ការ​ថែទាំ​ផ្នែក​វេជ្ជសាស្ត្រ​ទំនើប ​នៅ​តំបន់​ដាច់​ស្រយាល​មួយ​នេះ​ ប្រតិបត្តិការ​សង្រ្គោះ​របស់​អាមេរិកនឹង​អាចជួយ​ឲ្យ​មានការ​គាំទ្រ​ពី​សំណាក់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ។ លោក​បន្តថា៖

«គោល​បំណង​នៃ​បេសកកម្ម​នេះ​គឺការពារ​ប្រជាពលរដ្ឋ និង​កសាង​សមត្ថភាព។ ខ្ញុំ​ជឿ​ថា​ ការ​ផ្តល់​សេវា​ទាំង​អស់​នេះ បង្ហាញ​អំពីជំនឿ​ និង​ចេតនា​ល្អ ។ ក្នុង​ករណី​ជា​ច្រើន ការ​ផ្តល់​សេវា​ទាំង​នោះគឺជារឿង​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវដែល​ត្រូវធ្វើ​»។

មាន​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ពីរ​បីដែរនៅ​ក្នុង​តំបន់​នេះ ហើយ​អ្នក​ជំងឺ ឬ​អ្នក​របួសត្រូវ​ធ្វើ​ដំណើរឆ្ងាយតាម​ដង​ផ្លូវដែលពេញ​ទៅ​ដោយ​គ្រាប់​បែក​ដើម្បី​ទៅ​ដល់​កន្លែង​ថែ​ទាំ​សុខភាព។

ករណី​មួយ​ទៀត​នោះ​គឺ ស្ត្រី​ជាតិ​អាហ្វហ្កានីស្ថាន​មាន​វ័យ​២០ឆ្នាំ​ទទួល​រង​របួស​ប្រេះ​លលាដ៏​ក្បាល​ ហើយ​បាក់​ជើង ​និង​ដៃ។ ស្ត្រី​នេះកំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​ជាមួយ​កូន​តូច​របស់​នាង​ ដែល​ទទួល​រង​ស្នាមដាច់​រហែក​លើ​ផ្ទៃ​មុខ​ និង​ជីដូន​ជីតា​របស់​នាង ដែល​ជា​អ្នកអម​ដំណើរ។ ក្រុម​គ្រូពេទ្យ​មិន​ច្បាស់​ទេថា​ តើ​នាងរង​របួស​ដោយ​សារ​អ្វី ប៉ុន្តែ​សង្ស័យ​ថា​ នាង​ជួប​ឧបទ្ទវហេតុ​រថយន្ត ឬ​យាន​យន្ត ដែល​កិន​លើ​គ្រាប់​បែក​នៅ​តាម​ចញ្ចើម​ផ្លូវ។ លោក​ហាឌីង​ថ្លែង​ថា៖

«ខ្ញុំ​ទទួល​បាន​ការ​ថ្លែង​អំណរ​គុណ​ជារឿយៗ ពី​សំណាក់​សមាជិក​ក្រុម​គ្រួសារនៅ​តាម​មូល​ដ្ឋាន​ មាន​ដូច​ជា​ឪពុក ឪពុក​មា​របស់​ក្មេង​នោះ ឬ​អ្នកដែល​បាន​អម​ដំណើរ​មក​ជាមួយ។ គេ​ចាប់​ដៃរលាក់​ គេ​ថើប​ថ្ពាល់របស់​អ្នក។ ដូច្នេះ​នៅតំបន់ដាច់​ស្រយាល​នោះ​ ពួក​គេ​ត្រឡប់​ទៅ​កាន់​ភូមិ​របស់​ពួក​គេ​វិញ ហើយ​និយាយ​ថា​ ​ជនជាតិ​អាមេរិកាំង​បាន​ធ្វើ​រឿង​នេះ ជន​ជាតិ​អាមេរិកាំង​ធ្វើ​រឿង​នោះ ហើយ​សង្ឃឹម​ថា​ ពួក​គេ​នឹង​មានការ​បើក​ទទូលាយជាង​មុនក្នុង​ការ​ជួយ​យើង​ នៅពេល​ដែល​យើង​ត្រូវ​ការ​ជំនួយពី​ពួក​គេ ក្នុង​ការ​ចាប់​មនុស្ស​អាក្រក់»។

សង្គ្រាមនៅអាហ្វហ្កានីស្ថាន​កំពុង​ឈាន​ចូល​ដល់​ឆ្នាំ​ទី​៩​ហើយ។ ហើយ​ទាហាន​ និង​ជន​ស៊ីវិល​រាប់​ពាន់​នាក់​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត។ ដោយ​សារ​អំពើ​ហិង្សា​នៅ​មិន​ទាន់​មើល​ឃើញ​ថា​ចប់​នៅ​ឡើយ​ អង្គភាព​ពេទ្យ​ត្រូវ​តែ​បន្ត​ត្រៀម​ខ្លួន​នឹងទទួលទូរ​ស័ព្ទ​ហៅ​រក​ជំនួយ​បន្ទាប់៕

ប្រែសម្រួលដោយលី សុខឃាង

XS
SM
MD
LG