លោកស្រី ខែក ចាន់រស្មី ធ្លាប់ត្រូវបានប្តីរបស់គាត់រំឭកជាច្រើនលើកច្រើនសារឲ្យឈប់ធ្វើជាសកម្មជន។ លោកស្រី ខែក ចាន់រស្មី បានចូលរួមក្នុងការតវ៉ាទាមទារសិទ្ធិដីធ្លីក្នុងពេលដែលមានការបណ្តេញចេញពីលំនៅដ្ឋាននៅក្នុងតំបន់បឹងកក់ដែលជាកន្លែងរស់នៅរបស់គាត់។
គាត់មានភាពសកម្មជាពិសេសនៅក្នុងឆ្នាំ២០១២។ លោកស្រីបានចូលរួមក្នុងការតវ៉ាឲ្យមានការដោះលែងសកម្មជនដែលជាប់ពន្ធនាគារចំនួន១៣ រូប។ នៅពេលតវ៉ាលោកស្រី ខែក ចាន់រស្មី ត្រូវបានអាជ្ញាធរបាញ់ទឹកដាក់រហូតបណ្តាលឲ្យមានការបាត់បង់កូននៅក្នុងផ្ទៃរបស់គាត់។
លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍អំពីប្តីរបស់គាត់ថា៖ «គាត់បារម្ភពីសុខភាពរបស់ខ្ញុំ»។
លោកស្រីបានបន្តថា៖ «ខ្ញុំត្រូវគេបាញ់ទឹកដាក់រហូតដល់ស្លាប់កូនក្នុងផ្ទៃ»។
រូបលោកស្រីផ្ទាល់ក៏ដូចជាស្ត្រីអ្នកតវ៉ាដទៃទៀតត្រូវបានប្តីរបស់ពួកគាត់រំឭកជាបន្តបន្ទាប់ឲ្យឈប់ចូលរួមក្នុងការតវ៉ា។
«បើសិនជាចង់នៅជួបជុំគ្នាយើងគួរតែឈប់»។
ប៉ុន្តែដូចស្ត្រីអ្នកតវ៉ាដទៃៗទៀតដែរ លោកស្រីនៅតែបន្តចូលរួមក្នុងការតវ៉ា។
លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ការតស៊ូមតិបានធ្វើឲ្យខ្ញុំបាត់បង់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ»។
«វាបានបណ្តាលឲ្យខ្ញុំបែកបាក់គ្រួសារ»។
លោកស្រី ខែក ចាន់រស្មី ក៏ដូជាសកម្មជនដទៃៗទៀត ត្រូវបានប្តីរបស់ពួកគាត់បង្ខំឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏លំបាកចូលរួមក្នុងការតវ៉ាដើម្បីកម្មសិទ្ធិដីធ្លី ឬនៅផ្ទះ។ ប្រសិនបើពួកគាត់ជ្រើសរើសយកតួនាទីជាសកម្មជន ពួកគាត់នឹងទទួលរងការវាយដំពីសំណាក់អាជ្ញាធរ ការចាប់ខ្លួន ក៏ដូចជាការជាប់ពន្ធនាគារ។ ប្រសិនបើជ្រើសយកគ្រួសារ ពួកគាត់បារម្ភថា ពួកគាត់នឹងប្រឈមការបាត់បង់ច្រើនជាងនេះ ដូចជាបាត់បង់ ផ្ទះសម្បែង សិទ្ធិសេរីភាព និងសុវត្ថភាពគ្រួសារបស់ពួកគាត់នៅពេលអនាគត។ អ្នកចូលរួមនៅក្នុងបាតុកម្មច្រើនរាប់មិនអស់នៅក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំនេះភាគច្រើនជាស្ត្រី។ ពួកគាត់បានចូលរួមក្នុងការប្រមូលផ្តុំនិងការតវ៉ាជាញឹកញាប់ខណៈពេលដែលប្តីរបស់ពួកគាត់ចេញទៅរកប្រាក់ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ។ បញ្ហាការតវ៉ាបានបណ្តាលឲ្យពួកគាត់មានពេលតិចតួចដើម្បីថែរក្សាផ្ទះ ឬចម្អិនអាហារ ដែលនាំឲ្យមានបញ្ហានៅក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍និងជីវិតគ្រួសាររបស់ពួកគាត់។ លើសពីនេះក៏មានបញ្ហាដែលបណ្តាលមកពីការតវ៉ាផងដែរ។
លោកស្រី ខែក ចាន់រស្មី បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «យើងរងការប៉ះពាល់អារម្មណ៍ព្រោះគ្រប់ពេលដែលយើងតស៊ូមតិតែងតែមានអំពើហិង្សាកើតឡើង។ អញ្ចឹងវាធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ឆេវឆាវ»។
ទាំងនេះគឺជាការបាត់បង់ដែលគាត់ត្រូវតែប្រឈម ដើម្បីការពារអនាគតរបស់អ្នកជំនាន់ក្រោយ។
លោកស្រីបានបន្ថែមថា៖« ប្រសិនបើខ្ញុំមិនធ្វើការតវ៉ាឥឡូវទេ ពេលខ្ញុំស្លាប់ទៅកូនៗរបស់ខ្ញុំថ្ងៃក្រោយនឹងត្រូវរងអំពើអយុត្តិធម៌ខ្លាំងជាងនេះទៅទៀតដោយសារការមិនហ៊ាននិយាយស្តី ការមិនហ៊ានតស៊ូដើម្បីអ្វីដែលជារបស់យើង អ្វីដែលជាការណ៍ពិត»។
លោក អ៊ូ វីរៈ ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជាបានមានប្រសាសន៍ថាស្ត្រីដែលជាសកម្មជនគួរតែត្រូវបានចាត់ទុកជាគំរូនិងវីរជន ដោយសារភាពក្លាហានរបស់ពួកគាត់។
លោក អ៊ូ វីរៈ មានប្រសាសន៍ថា៖ «គ្រាន់តែថាយើងផ្តល់ឱកាសឬមិនផ្តល់ឱកាស»។
ប្រជាពលរដ្ឋប្រមាណកន្លះលាននាក់ត្រូវបានបណ្តេញចេញដោយសារជម្លោះដីធ្លីចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០០។ នេះបើយោងទៅតាមអង្គការលីកាដូ។ បឹងកក់ជាតំបន់មួយក្នុងចំណោមតំបន់ដែលប៉ះពាល់ធំជាងគេ។ កិច្ចព្រមព្រៀងនៅក្នុងឆ្នាំ២០០៧ រវាងសាលាក្រុងនិងអ្នកអភិវឌ្ឍន៍បណ្តាលឲ្យមានការបណ្តេញចេញប្រជាពលរដ្ឋ និងនាំឲ្យមានការលុបបំបាត់បឹងដ៏ធំនៅប៉ែកខាងជើងទីក្រុង។ គ្រួសារខ្លះយកលុយ ខ្លះទៀតយកប្រាក់ ហើយក្រោយមកមានការត្អូញត្អែរថាប្រាក់មិនគ្រប់គ្រាន់។
គ្រួសារខ្លះទៀតនៅបន្តតវ៉ា ដែល៨០%នៃអ្នកដែលតវ៉ាជាស្ត្រី។
ស្ត្រី១៣នាក់ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅក្នុងខែឧសភាឆ្នាំ២០១២។ ពួកគាត់ជាប់ពន្ធនាគារអស់រយៈពេលជាងមួយខែមុនពេលត្រូវដោះលែងឲ្យមានសេរីភាព។
ក្រៅពីការយារយីពីសំណាក់អាជ្ញាធរ ស្ត្រីអ្នកតវ៉ារងការលំបាក នៅផ្ទះដូចជាអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ។
លោកស្រី បូវ សោភា អ្នកដឹកនាំម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដឹកនាំសហគមន៍បឹងកក់មានប្រសាសន៍ថា៖ «គាត់សកម្មនៅក្នុងការងារ ពេលមកដល់ផ្ទះវិញ ឈ្លោះគ្នាប្តីប្រពន្ធ»។
លោកស្រីបានបន្តទៀតថា បើទោះបីជាមានការប្រថុយប្រថាននៅផ្ទះក៏ដោយ ក៏ស្ត្រីជាច្រើននៅតែបន្តការប្តេជ្ញាចិត្ត។
លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រសិនបើខ្ញុំមិនតវ៉ាដីនៅតំបន់បឹងកក់ទេ បាត់បង់ទីជម្រកគ្រួសារ។ តើសេចក្តីសុខនៅក្នុងគ្រួសារមានដែរឬទេ?»។
របាយការណ៍របស់អង្គការលីកាដូបានឲ្យដឹងថា ស្ត្រីដែលជាអ្នកតវ៉ាសកម្មមានបញ្ហាច្រើននៅផ្ទះហើយពេលខ្លះឈានទៅដល់ការលែងលះឬការរំលោភបំពាន។
នាយកអង្គការលីកាដូលោកស្រី ណាលី ពីឡូក (Naly Pilorge) មានប្រសាសន៍នៅក្នុងរបាយការណ៍ថា៖ «ការណ៍ពិតដែលថាបុរសមួយចំនួនមិនអាចទទួលស្គាល់នូវទួនាទីថ្មីរបស់ភរិយាខ្លួន ហើយអាងតែប្រើហិង្សាពិតជាបញ្ហាមែន»។
សម្រាប់លោកស្រី ខែក ចាន់រស្មី ជំរើសរបស់គាត់ច្បាស់។ គាត់បានប្រាប់ប្តីរបស់គាត់ថាគាត់នឹងបន្តធ្វើយុទ្ធនាការទោះបីជាមានការបារម្ភយ៉ាងណាក៏ដោយ។
ប្តីរបស់លោកស្រី ខែក ចាន់រស្មី ខឹងនឹងលោកស្រីហើយបានវាយលោកស្រីនឹងកៅអីមុនពេលចាកចេញពីលោកស្រី។ ប្តីរបស់លោកស្រីនៅមិនទាន់ត្រឡប់មកវិញនៅឡើយទេរហូតមកដល់ពេលនេះ។
លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្វីដែលពួកខ្ញុំធ្វើសុខចិត្តលះបង់សេចក្តីគ្រួសារតែមួយពេល។ ដូចជាព្យុះសមុទ្រ»។
លោកស្រីបានបន្ថែមថា៖ «ប្រសិនបើខ្ញុំបានសម្រេចពេលនេះខ្ញុំ អាចរកអនាគតឲ្យកូនរបស់ខ្ញុំមួយជីវិត។ បន្ទាប់ពីការតវ៉ាចប់ខ្ញុំអាចខ្លាយជាប្រពន្ធល្អម្តងទៀត៕