ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

ជន​សង្ស័យ​ក្នុង​សាលាក្តី​ខ្មែរ​ក្រហម​ព្រមាន​មិនឱ្យ​បន្ត​ការ​កាត់​ទោស​បន្ថែម


워싱턴 오토쇼에 전시된 신형 마즈다.
워싱턴 오토쇼에 전시된 신형 마즈다.

នេះ​ជា​​បទ​សម្ភាសន៍​រវាង​លោក សុខ ខេមរា នៃ​វីអូអេ​ខ្មែរ ជាមួយ​​លោក មាស មុត ជនសង្ស័យ​ម្នាក់​ក្នុង​សំណុំរឿង​លេខ​០០៣​របស់​សាលាក្តី​ខ្មែរ​ក្រហម

លោក​មាស មុត​ជនសង្ស័យ​ម្នាក់​ក្នុង​សំណុំ​រឿង​លេខ​០០៣​និង​ជា​អតីត​មន្ត្រី​យោធា​ជាន់ខ្ពស់​ខ្មែរ​ក្រហម​បាន​ស្នើ​កុំ​ឱ្យ​កាត់ទោស​លើស​ពី ចំនួន​ជន​ជាប់​ចោទ​ដែល​កំពុង​ជាប់​ឃុំ​ក្នុង​តុលាការ​ខ្មែរ​ក្រហម។ លោកខេមរា​នៃ​វីអូអេ​សំឡេង​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​បាន​ទៅ​សម្ភាស​ដោយ​ផ្ទាល់​ជាមួយ​លោក​មាស មុត​នៅ ឯ​លំនៅដ្ឋាន​របស់​លោក​ក្នុង​ខេត្ត​បាត់​ដំបង​ក្រោយ​ពី ឈ្មោះ​របស់​លោក​ត្រូវ​បាន​បង្ហាញ​ក្នុង​ឯកសារ​មួយ​របស់​សាលាក្តី។ តទៅនេះ​សូម​លោក​អ្នក​ស្តាប់​បទសម្ភាសន៍នេះ​ដូចតទៅ៖

ស៖​ ហេតុ​អី​ដែរ​បាន​អញ្ជើញ​មក​រស់​នៅ​ទី​នេះ​ បាទ?

ឆ៖ មែនទែន​ សម័យ​តស៊ូ​ជា​មួយ​យួន​ហ្នឹង​ ក៏​មក​នៅ​តាម​ព្រំដែន​ហ្នឹង​តែ​ម្តង​ បាទ។

ស៖​ នៅ​ទី​នេះ​ វា​មាន​របៀប​ថា​ស្រួល​ឬ​ក៏​ពិបាក ឬ​ក៏​យ៉ាង​ម៉េច​ដែរ?

ឆ៖​ ការ​ពិត​ យើង​ធ្លាប់​លំបាក​ហើយ​ មក​នៅ​កន្លែង​នេះ​ វា​ទៅ​ជា​កន្លែង​ស្រួល​ទៅ​វិញ។

ស៖​ ថ្មីៗ​នេះ​ មាន​ការ​ចេញ​ដូច​ថា​ចោទ​ប្រកាន់ពី​ព្រះ​រាជ​អាជ្ញា បរទេស​ ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​រឿង​ការ​កាប់​សម្លាប់​កាល​សម័យ​ខ្មែរ​ក្រហម​ តើ​នៅ​ពេល​នោះ​មាន​ការ​បញ្ជូន​ដូច​ជា​កង​ទ័ព​អី​ដើម្បី​ទៅកាន់​ ស-​២១​ ឬ​ក៏​កន្លែង​ ឌុច​ នោះ​ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​កាប់​សម្លាប់​អញ្ចឹង​មែន​ ឬ​ក៏​លោក​មាន​ការ​បក​ស្រាយ​យ៉ាង​ដូច​ម៉េច​វិញដែរ?

ឆ៖​ តាម​ខ្ញុំ​មើល​គឺ​ អាច​មាន​ខ្លះ​ បាទ​ ប៉ុន្តែ​ឲ្យ​វា​ជា​ចំនួន​ច្រើន​ដូច​តែ​គេ​ទាយ​នោះ​វា​មិន​ពិត​ទេ​ តែ​ខ្ញុំ​ថាអាចមាន​ខ្លះ។​ ដែលខ្ញុំថាអាច មានខ្លះតាម​វិធី​អញ្ចេះ​ ខាង​សេនាធិការ​ គេ​ហៅ​ឲ្យ​ទៅ​រៀន​សូត្រ​ បាទ​ ដល់​រួច​ហើយ​ទៅ​គេ​ប្រាប់​មក​អង្គភាព​វិញ​ថា​ ឈ្មោះ​នេះ​ ឈ្មោះ​នេះ​ ប៉ុន្មាន​នាក់​នេះ​គេមិន​ឲ្យ​ត្រឡប់​ទៅ​អង្គភាព​វិញ​ទេ។​ ហើយខាងសេនាធិការ​ គេ​បញ្ជូន​ទៅ​ ស-២១​ ទៅ​ ហើយ​ខាង​អង្គភាព​មែន​ទែនឥត​ដឹង​ថា​រឿង​ហ្នឹង​វា​យ៉ាង​ម៉េចអី​យ៉ាង​ម៉េច​ទេ។​ អា​នេះ​ខ្ញុំ​និយាយ​ចំពោះ​អង្គភាព​ដែល​ខ្ញុំ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ វា​មាន​បញ្ហា​ហ្នឹង​ខ្លះ។​ មួយ​ករណី​ឬ​ពីរ​ករណី​ អញ្ចឹង បាទ។

ស៖​ នៅ​ក្នុង​នោះ​ បើ​សិន​ជា​គេហៅ​ទៅ​រៀន​សូត្រ​ហៅ​ទៅ​អី​អញ្ចឹង​ មាន​ចំ​នួន​ច្រើន​ទេ​នៅ​ពេល​នោះ​ ហើយ​តើ​ហេតុ​អី​បាន​ជា​អាច​ទៅ​រៀន​សូត្រ​ តើ​មាន​ទោស​កំហុស​អី​របៀប​ណា?

ឆ៖​ ខាង​អង្គភាព​មែន​ទែន​ដូច​ជា​ខាង​ខ្ញុំ​អញ្ចឹង​ មែន​ទែន​មិន​បាន​ដឹង​បញ្ហា​ហ្នឹង​ច្បាស់​លាស់ថា​យ៉ាង​ម៉េច​ទេ​ ប៉ុន្តែ​ជា​ទម្លាប់​ខាង​សេនាធិការ​ដែល​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​គ្រប់​កងពល​ហ្នឹង​គេ​តែង​ហៅ​មេៗ​ថ្នាក់​មធ្យម​ថ្នាក់​ក្រោម​នោះ​ទៅ​រៀន​សូត្រ​នៅ​កន្លែង​គេ។​ អាហ្នឹង​វា​ជា​របៀបរបប​ធ្វើ​ការ​ងារ​របស់​គេ​មួយ។​ មួយ​ឆ្នាំ​បី​ដង​ មួយ​ឆ្នាំ​បួន​ដង​អី​អញ្ចឹង​ បាទ។​ ទៅ​ម្តង​ មួយ​កងពល​ ២០​ ឬ​ ៣០​ ឬ​រហូត​ដល់​កងពល​ខ្លះ​ ៥០​ ឬ​ ៦០​ នាក់​ក៏​មាន​ដែរ។

ស៖​ នៅ​ក្នុង​ការណ៍​ដែល​ឯកសាររបស់​តុលាការ​ចេញ​មក​នោះ​ បាន​ចោទ​ប្រកាន់​អំពី​រឿង​ហ្នឹង​ថា​ អ្នក​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​សម័យ​នោះ​គឺ​ក្នុង​កងពល​ ១៦៤​ អញ្ចឹង​បាន​ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​បទ​ឧក្រិដ្ឋ​ហ្នឹង។​ ហើយ​មាន​ជាប់​ទាក់ទងទៅ​នឹង​ការ​បង្ខិត​បង្ខំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ងារ​ហួស​កម្លាំង​ ឬ​ក៏​ធ្វើ​មនុស្សឃាត​ និង​ចាប់បញ្ជូន​ទៅ​ដើម្បី​ឲ្យ​ ស-២១​ កន្លែង​ ឌុច​ សម្លាប់។​ តើ​រឿង​ហ្នឹង​ វា​ពិត​ប៉ុណ្ណា​មិន​ពិត​ប៉ុណ្ណា​ ហើយ​វា​ទាក់​ទង​យ៉ាង​ម៉េច​ខ្លះ​ បាទ?

ឆ៖​ នៅ​កន្លែង​ខ្ញុំ​មែន​ទែន​ មិន​មាន​ប្រជាជន​ទេ​ បាទ​ ហ្នឹង​មួយ។​ ទី​ពីរ​គឺ​មាន​តែ​កងទ័ព​ហើយ​នឹង​គ្រួសារ​កងទ័ព​ ដូច្នេះ​ការ​បង្ខិត​បង្ខំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ងារ​អីៗ​ នៅ​កន្លែង​ខ្ញុំ​គ្មាន​ទេ​ បាទ។

ស៖​ ប៉ុន្តែ​ ដល់​ពេល​ឯកសារ​នេះចេញ​មក​យ៉ាង​អញ្ចឹង​ តើ​គេ​មាន​ភស្តុតាង​ មាន​ស៊ើប​សួរ​មក​ដល់​កន្លែង​នេះ​ទេ​ ឬ​ក៏គេ​បាន​ពី​ណា​ពី​ណី​មក?

ឆ៖​ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា​ ខាង​គេ​បាន​ឯកសារ​ហ្នឹង​ពី​ណា​ទេ​ ហើយ​ការ​មក​សាក​សួរអី​ខ្ញុំ​ ​ក៏​មិន​ដែល​មាន​ដែរ​ បាទ។

ស៖​ នៅ​ក្នុង​នេះ​ សហ​ព្រះ​រាជ​អាជ្ញា​ជាតិ​ដូច​ជា​អត់​មានការយល់​ព្រម​ដើម្បី​ចាប់​ខ្លួន​ជន​ប្រាំ​នាក់​បន្ថែម​ទៀត​នោះ​ទេ​ តើ​ក្នុង​នាម​លោក​ជា​អ្នក​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ម្នាក់​នៅ​ក្នុង​របបនោះ ក្នុង​កងពល​ ១៦៤​ ហ្នឹង​ តើ​យល់​ឃើញ​យ៉ាង​ម៉េច​ពី​ការណ៍​ដែល​ចេញ​ឯកសារ​នេះ​ ហើយ​សហ​ព្រះ​រាជ​អាជ្ញា​ជាតិ​មិន​ចង់​ធ្វើ​ តែ​ព្រះ​រាជ​អាជ្ញា​អន្តរជាតិ​គេ​ចង់​ធ្វើ​នោះ​ បាទ?

ឆ៖​ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ព្រះ​រាជ​អាជ្ញា​ជាតិ​ ដែល​គាត់​មិន​ចង់​ធ្វើ​នោះ​គឺ​ត្រឹម​ត្រូវ​ ពីព្រោះ​បើ​ធ្វើ​នោះ​វា​ហួស​ច្បាប់​ ពីព្រោះ​ច្បាប់​កាត់​ទោស​ខ្មែរ​ក្រហម​គេ​កម្រិត​ត្រឹម​តែ​ថា​អ្នក​ដឹកនាំ​ខ្ពស់​បំផុត​ហើយ​នឹង​អ្នក​ដែល​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ខ្ពស់​បំផុត។​ ឥឡូវ​អ្នក​ដែល​ដឹក​នាំ​ខ្ពស់​បំផុត​និង​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ខ្ពស់​បំផុត​ហ្នឹង​ វា​នៅ​ឯ​ហ្នុងហើយ។​ បើ​យក​អ្នក​ក្រៅ​ពី​ហ្នឹង​ទៀត​ អាហ្នឹង​វា​ហួស​ច្បាប់​ហើយ ហើយបើ​ហួស​ច្បាប់​ ក្រែង​វា​មាន​បញ្ហា​ វា​មិន​ស្រួល​ដល់​សង្គម​ ដល់​សន្តិសុខ​ជាតិ​របស់​ខ្មែរ​យើង​ បាទ។​ អាហ្នឹង​ ខ្ញុំ​គិត​ឃើញ​ថា បើ​ហួស​អាហ្នឹងវា​ប៉ះ​ពាល់​ហើយ។

ស៖​ ប៉ះ​ពាល់​សំដៅ​យ៉ាង​ម៉េច​ខ្លះ​ បាទ?

ឆ៖​ ទី​មួយ​គឺ​ខុស​ច្បាប់​ បាទ។​ ច្បាប់​គេ​កម្រិតត្រឹម​ប៉ុណ្ណេះ​ យើង​ធ្វើ​ហួស​ច្បាប់​ បាទ។​ ហើយ​ទី​ពីរ​ បើ​ធ្វើ​ហួស​ពី​ហ្នឹង​ទៀត​ វា​ប៉ះ​ពាល់​កម្លាំង​ដែល​កំពុង​តែ​ការ​ពារ​ព្រំដែន​ កម្លាំង​ដែល​កំពុង​តែ​រក្សា​សន្តិសុខ​ជាតិ​ បាទ។​ ឧបមា​ថា​ឥឡូវ​ប្រលេះ​មួយ​ទៀត​ ប្រលេះ​ពីរ​ទៀត​ ប្រលេះ​ប្រាំ​ទៀត​ ប្រលេះ​ប្រាំ​ហ្នឹង​វា​អត់​បញ្ហា​អី​ទេ​ ប៉ុន្តែ​អា​អ្នក​នៅ​ប៉ុន្មាន​ទៀត​នោះ វា​នឹក​ថា​មុខ​តែ​ដល់​អញ​ទៀត​ បាទ​ អាហ្នឹង​ហើយ​ដែល​វា​គ្រោះ​ថ្នាក់​ អាហ្នឹង​ដែល​ហៅ​ថា​ប៉ះ​ពាល់​ គឺ​អញ្ចឹង។​ ទោះ​តិច​ទោះ​ច្រើន​វា​មាន​ មិន​អត់​ទេ​ បាទ។

ស៖​ នៅ​ក្នុង​សម័យ​ហ្នឹង​ ឃើញ​មាន​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ដែរ​នៅ​ក្នុង​ឯកសារ​នេះ​មិន​ដឹង​ថា​រឿង​នោះ​ពិត​ប៉ុណ្ណា​ ដែល​ថា​មាន​ជន​ជាតិ​វៀតណាម​អី​ត្រូវ​សម្លាប់​នៅ​ក្នុង​ពេល​ដែល​លោក​គ្រប់​គ្រង​កង​ពល​ហ្នឹង​ ហើយ​ចាប់​ជន​ជាតិ​ថៃ​អី​ តើ​រឿង​ហ្នឹង​យ៉ាង​ម៉េច​ដែរ​ បាទ?

ឆ៖ តាម​ពិត ​នែ៎​ ខាង​ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ដឹង​ មិន​ដែលឮរឿង​ហ្នឹង​ទេ​ បាទ​ ហើយ​នៅ​កន្លែង​ខ្ញុំ​ គ្មាន​យួន​គ្មាន​សៀម​អី​ទេ​ បាទ។

ស៖​ បើ​ នៅ​ក្នុង​ករណី​នេះ​សហព្រះ​រាជអាជ្ញា​ជាតិ​មិន​បាន​យល់​ព្រម​ទៅ​នឹង​ការ​ចាប់​ខ្លួន​ជន​ទាំង​ប្រាំ​នាក់​បន្ថែម​ទៀត​នោះ​ទេ​ តែ​បើ​សិនជា​ថ្ងៃ​ក្រោយ​បើ​រឿង​ករណី​ហ្នឹង​កើត​ឡើង​ជា​យថាហេតុ​ណា​មួយ​ គេ​មក​នាំ​ខ្លួន​លោក​ទៅ​កាន់​តុលាការ​ អញ្ចឹង​ តើ​សុខ​ចិត្ត​ទៅ​ ឬ​ក៏​តវ៉ា​តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់​យ៉ាង​ម៉េច​ខ្លះ​បាទ?

ឆ៖​ នែ៎ បើ​រដ្ឋាភិបាល​គេ​សម្រេច​ហើយ​ អាហ្នឹង​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​ហ្នឹង​ហើយ​ បាទ​ ក៏​ប៉ុន្តែ​ក៏​ត្រូវ​វែក​ញែក​ឲ្យ​វា​ច្បាស់​លាស់​ដែរ បាទ​ តើ​ច្បាប់​វា​កម្រិត​ត្រឹម​ប៉ុណ្ណឹង​ ហើយ​ធ្វើ​ហួស​ពី​ហ្នឹង​ទៀត​តើ​ច្បាប់​ហ្នឹង​វា​យ៉ាង​ម៉េច?​ បាទ​ អា​ហ្នឹង​មួយ​ ប៉ុន្តែ​ទី​ពីរ​ បើ​ធ្វើ​ទៅ​ វា​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​កិច្ច​ការ​ងារ​សន្តិសុខ​របស់​ជាតិ​យ៉ាង​ម៉េច​ បាទ?​ វា​ប៉ះ​បាល់​ដល់​អ្នក​ដែល​នៅ​បន្ត​ទៅ​ទៀត​ ពីព្រោះ​ខ្មែរ​ក្រហម​វា​មិន​មែន​តែ​ពីរ​បី​នាក់​នោះ​ឯ​ណា​ វា​ច្រើន​ដែរ​បាទ​ នៅ​ក្នុង​នៅ​ក្រៅ​ នៅ​ជិត​នៅ​ឆ្ងាយ​អី​ វា​មាន​ទាំង​អស់​តែ​គ្នា​មែន​ទែន​ ខ្មែរ​ពេល​ហ្នឹង​ បាទ។

ស៖​ ការ​បែក​ធ្លាយ​ឯកសារ​ យ៉ាង​អញ្ចឹង​ តើ​លោក​គិត​ថា​ភ័យ​បារម្ភ​អំពី​រឿង​អ្វី​ខ្លះ​ទៅ​ បាទ?

ឆ៖​ ទេ​ ខ្ញុំ​ដូច​ជា​ ការ​ថា​ភ័យ​ ថា​ព្រួយ​ ថា​បារម្ភ​អី​ ខ្ញុំ​ដូច​គ្មាន​អី​ទេ​ បាទ​ ពីព្រោះ​ខ្ញុំ​គិត​អញ្ចេះ​ បាទ​ មួយ​ មនុស្ស​យើង​ម្នាក់ៗ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាយុ​ ៨០​ ពីរ​ដង​ទេ​ បាទ​ ហើយ​បើ​ឯកសារ​ហ្នឹង​វា​ធ្លាយ​វា​អីៗ​អញ្ចឹង​ អាហ្នឹង​វា​ជា​រឿង​របស់​តុលាការ​ទេ​ បាទ​ តុលាការ​ធ្វើ​ការងារ​វា​មិន​ហ្មត់ចត់​ វា​មិន​ប្រាកដ​ប្រជា​ វា​ធ្វើ​ឲ្យ​បែក​ធ្លាយ។​ អា​នេះ​បើ​និយាយ​ បើ​ខ្ញុំ​គិត​ទេ​ណា​ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ នែ៎​ វា​ដូច​ជា​អុច​ឲ្យ​រត់​ អុច​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ដែល​មាន​ខ្លួន​ហ្នឹង​ វារត់​ចូល​ព្រៃ​ហើយ​ ព្រោះ​មនុស្ស​គ្មាន​អ្នក​ណា​សុខចិត្ត​ងាប់​ទេ។​ តែ​ខ្ញុំ​ ខ្ញុំ​អត់​មាន​ទៅ​ភ័យ​អត់​មាន​ទៅ​ព្រួយ​អី​ទេ។

ស៖​ ការ​ចូល​រួម​ត​ស៊ូ​សម័យ​នោះ​ តើ​មាន​ល័ក្ខខ័ណ្ឌ​យ៉ាង​ម៉េច​ ហើយ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​យ៉ាង​ម៉េច​ដែល​បាន​ចូល​រួម​នៅ​ក្នុង​ចលនា​ខ្មែរ​ក្រហម​ ហើយ​នៅ​ឆ្នាំ​ណា​ដល់​ឆ្នាំ​ណា​ យ៉ាង​ម៉េច​ទៅ​បាទ​ប្រវត្តិ​តស៊ូ​នោះ?

ឆ៖​ នែ៎​ មែន​ទែន​វា​វែង​បន្តិច​ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​ មិន​បាច់​និយាយ​វែង​ទេ​ ខ្ញុំ​និយាយ​ខ្លី​ទេ។​ រឿង​ដែល​ធំ​គឺ​ ឧបមា​ថា​តុលាការ​ហ្នឹង​ក៏​ដោយ​ យើង​ត្រូវ​ដឹង​ឲ្យ​ច្បាស់​ថា​ ដើម​ចោទ​នៃ​បញ្ហា​វា​ចេញ​មក​ពី​ប្រភព​ណា?​ គឺ​ដោយសារ​មាន​រដ្ឋ​ប្រហារ​ ១៨​ មិនា​ ១៩៧០​ ហើយ​តាម​សេចក្តី​អំពាវនាវ​របស់​សម្តេចឪ​ នាំ​ឲ្យ​មហាជន​ខ្មែរ​យើង​គ្រប់​ទិស​ទី​ គ្រប់​កន្លែង​ទាំង​អស់​រត់​ប្រមូល​ផ្តុំ​គ្នា​ងើប​ឡើង​តស៊ូ។​ អញ្ចឹង​នែ៎​ ដើម​ចម​ មេ​ធំ​របស់​ខ្មែរ​ក្រហម​ ទី​មួយ​គឺ​អាមេរិក​ ហើយ​ទី​ពីរ​គឺ​សម្តេច​ឪ​ បាទ។​ ឯ​តុលាការ​យក​ប៉ុន្មាន​នាក់​ទៅ​កាត់​ក្តី​សូន្យ​ពីរ​ហ្នឹង​ ខ្ញុំ​ថា​មិន​ទាន់​ចំ​មេ​មែន​ទែន​នៅ​ឡើយ​ទេ​ បាទ។​ ពីព្រោះ​រឿង​វា​អញ្ចឹង​ បើ​សិន​ណា​ជា​គ្មាន​អាមេរិក​ បញ្ឆេះ​ឲ្យ​ លន់​ នល់​ ធ្វើ​រដ្ឋ​ប្រហារ​ ក៏​អត់​កើត​ខ្មែរ​ក្រហម​ ហើយ​បើ​កុំ​មាន​ការ​អំពាវនាវ​របស់​សម្តេច​ឪ​ឲ្យ​កូន​ចៅ​រត់​ចូល​ព្រៃ​ម៉ាគី​តស៊ូ​ ក៏​អត់​មាន​ខ្មែរ​ក្រហម​ បាទ។​ រឿង​វា​សរុប​មក​ វា​នៅ​ត្រង់​ហ្នឹង​ បាទ។​ អញ្ចឹង​បាន​ថា​ នែ៎​ បើ​តែ​លេង​តែ​ពាក់​កណ្តាល​ផ្លូវ​ វា​ហ្នឹង​វា​ដូច​ជា​ ខ្ញុំ​ថា​ដូច​ជា​វាអត់​សូវ​ជា​ស្រួល​បួល​ បាទ។​ ខ្ញុំ​និយាយ​ខ្លី​តែ​ប៉ុណ្ណឹង​ចុះ​ បាទ។

ស៖​ នៅ​ក្នុង​សម័យ​នោះ​ ដូច​ជា​មាន​ការ​ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា​ បើ​តាម​លោក​ នួន​ ជា​ គាត់​បាន​បញ្ជាក់​ថា​ នៅ​ក្នុង​កុន​ឯកសារ​របស់​លោក​ ថេត​ សម្បត្តិ​ នោះ​បាន​បញ្ជាក់​ថា​ ដូច​ជា​គាត់​កំទេច​ក្រុម​អ្នក​ដែល​សត្រូវ​របស់​ប្រជាជន​នៅ​ពេល​កសាង​មនុស្ស​នោះ​មិន​បាន​ គាត់​ចាប់​យក​មក​ដើម្បី​កសាង​សិន។​ តើ​ពាក្យ​សំដី​អស់​នោះ​មើល​ទៅ​មាន​លក្ខណៈ​ឬ​ក៏​ទ្រង់​ទ្រាយ​មិន​ដឹង​ជា​ខុស​ប្លែក​ពី​សម័យ​មុន​ហ្នឹង​ឬ​ក៏​លោក​ចាត់​ទុក​ថា​យ៉ាង​ម៉េច​ដែរ​ បាទ?

ឆ៖​ ខ្ញុំ​ នែ៎​ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​មើល​រឿង​ សាមកុក​ បាទ។​ ស៊ុន អ៊ួ​ គាត់​ថា​ សុខចិត្ត​គាត់​ក្បត់​គេ​ ធ្វើ​ម៉េច​កុំ​ឲ្យ​តែ​គេ​ក្បត់​គាត់។​ អ្នក​ឯង​ប្រឆាំង​និង​ខ្ញុំ​ ដាច់​ខាត​ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​មិន​ទុក​ បាទ។​ ហើយ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ថា​បញ្ហា​ហ្នឹង​ ប្រហែល​ជា​តាម​ដំណើរ​ហ្នឹង​ បាទ។​ ហើយ​សូម្បី​តែ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ណា​ក៏​អញ្ចឹង​ដែរ​ ឥឡូវ​ក៏​អញ្ចឹង​ដែរ​ បាទ។​ ឥឡូវ​យើង​មើល​នៅ​អាហ្វ្រិក​ អារ៉ាប់​ បាទ​ ប្រទេស​មួយ​ចំនួន​មាន​បាតុកម្ម​មាន​អីៗ​ នៅ​ ស៊ីរី​ ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃ​នេះ​បាញ់​ងាប់​មិន​មែន​តិច​ទេ។​ អាហ្នឹង​ប្រឆាំង​ហើយ​ គេ​ម៉េច​នឹង​ទុក​អ្នក​ឯងឲ្យ​នៅ​ប្រឆាំង​នឹង​គេ​ត​ទៅ​ទៀត។

ស៖​ នៅ​ក្នុង​សម័យ​នោះ​ មាន​ការ​ថា​ការ​កាប់​សម្លាប់​ហ្នឹង​ ចេញ​ពី​ការ​មិន​ទុក​ចិត្ត​គ្នា​ ឈ្លោះ​គ្នា​អ្នក​ថ្មី​ទៅ​ចូល​ទៅ​ មាន​អ្នក​ចាស់​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​ទៅ​ មាន​ការ​មិន​ទុក​ចិត្ត​គ្នា​ តើ​លោក​បាន​ឃើញ​ព្រឹត្តិការណ៍​នោះ​យ៉ាង​ម៉េច​ខ្លះ​ដែរ​ តើ​រឿង​ហ្នឹង​វា​កើត​ឡើង​ដោយសារ​អញ្ចឹង​មែន​ ឬ​មាន​ការ​បញ្ជា​ពី​ក្បាល​ម៉ាស៊ីន​ទៅ​ថា​ត្រូវ​តែ​កម្ចេច​អ្នក​នេះ​អ្នក​នោះ​ ឲ្យ​អ្នក​នេះ​កម្ចេច​អ្នក​នោះ​ អ្នក​នោះ​កម្ចេច​អ្នក​នេះ​អញ្ចឹង​ឬ​ក៏​យ៉ាង​ម៉េច​ដែរ​ បាទ?

ឆ៖​ ខ្ញុំ​ឃើញ​បញ្ហា​ហ្នឹង​វា​អាច​មាន​ ក្នុង​ស្ថានភាព​ដែល​ការ​គ្រប់​គ្រង​វា​នៅ​ថ្មី​ អញ្ចឹង​ការ​គ្រប់​គ្រង​វា​អត់​ជុំ​ទេ។​ ហើយ​ទី​ពីរ​ គឺ​ថា​អ្នក​ដែល​គេ​មាន​គំនិត​ប្រឆាំង​ជា​មួយ​នឹង​ការ​គ្រប់​គ្រង​ឡើង​កាន់​អំណាច​របស់​ខ្មែរ​ក្រហម​ហ្នឹង​ក៏​មិន​មែន​តិច​ទេ​ ពី​ខាង​អាមេរិក​ក៏​មាន​ ពី​ប្រទេស​ជិត​ខាង​ដូច​ជា​យួន​ក៏​មាន។​ អញ្ចឹង​ ភ្នាក់ងារ​របស់​គេ​វា​នៅ​ក្នុង​ហ្នឹង​ បាទ។​ គេ​ធ្វើ​សកម្មភាព​អុច​ ដើម្បី​ធ្វើ​យ៉ាង​ម៉េច​គឺ​ថា​ឲ្យ​រដ្ឋ​អំណាច​ហ្នឹង​វា​រលុង​រលាយ​ តាម​គោលការណ៍​មួយ​ដែល​គេ​និយាយ​ថា​ នែ៎​ «ដុត​ឲ្យ​ខ្លោច​ រោចឲ្យ​ឆៅ»។​ តាម​ខ្ញុំ​មើល​គឺ​អាច​បញ្ហា​ហ្នឹងគឺ​អញ្ចឹង​ បាទ។

ស៖​ ប៉ុន្តែ​ កាល​ដែល​នៅ​ក្នុង​កងពល​អី​ហ្នឹង​ មាន​ការ​ដាក់​បញ្ជា​ថា​នឹង​យក​អ្នក​នេះ​ទៅ​ឲ្យ​ ឌុច​ ដើម្បី​កម្ចេច​ចោល​ ឬ​ក៏​សម្លាប់​អី​ ឬ​ក៏​យ៉ាង​ម៉េច​ បាទ?

ឆ៖​ ខាង​ខ្ញុំ​ ដូច​មិន​មាន​បទ​បញ្ចា​ឲ្យ​នាំ​ទៅ​អញ្ចឹង​ទេ។​ ខ្ញុំ​ឃើញ​មាន​តែ​ម្តង​ដែល​ហៅ​ទៅ​រៀន​សូត្រ​ហើយ​ បី​នាក់​គេ​ប្រាប់​មក​វិញ​ថា​គេ​ទុក​នៅ​ឯ​នោះ​ហើយ​មិន​ឲ្យ​ត្រឡប់​មក​អង្គភាព​វិញ​ទេ។

ស៖​ គាត់​ខុស​អី​ដែរ​ អ្នក​បី​នាក់​នោះ?

ឆ៖​ នែ៎​ ខ្ញុំ​ពិនិត្យ​ទៅ​វា​ដូច​ជា​មិន​ឃើញ​មាន​អី​ទេ។​ ពីព្រោះ​ ជួន​ណា​យើង​ក្តាប់​ប្រវត្តិ​គេ​ពី​ដើម​មក​វា​វែង​ មក​វា​អត់​បាន​ ហើយ​ខាង​នោះ​គេ​ក្តាប់​បាន​យ៉ាង​ម៉េច​អាហ្នឹង​ក៏​យើង​មិន​ដឹង​ដែរ។

ស៖​ កាល​ពី​ឆ្នាំ​ ១៩៩៦​ រដ្ឋាភិបាល​បាន​សន្យា​ថា​មិន​យក​ទោស​ពៃរ៍​ជន​ទាំង​ឡាយ​ដែល​ចេញ​ពី​ចលនា​តស៊ូ​ខ្មែរ​ក្រហម​ ហើយ​សុខចិត្ត​ឲ្យ​មក​រួម​រស់​ជា​មួយ​សង្គម​វិញ​ ប៉ុន្តែ​ដល់​ក្រោយ​មក​មេ​ដឹក​នាំ​ប្រាំ​នាក់​ត្រូវ​យក​ទៅ​ជំនុំ​ជម្រះ​ទោស​ ហើយ​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​ត្រូវ​(តុលាការ​ជាតិ​) តុលាការ​ខ្មែរ​ក្រហម​ដែល​មាន​អន្តរជាតិ​ចូល​រួម​ ចង់​យក​ប្រាំ​នាក់​ឲ្យ​បាន​ដប់​នាក់​ទៅ​ទៀត។​ តើ​រឿង​ហ្នឹង​ ក្នុង​ពេល​ដែល​កើត​ឡើង​អញ្ចឹង​ នៅ​ក្នុង​អារម្មណ៍​បង​ប្អូន​ដែល​ផ្តាច់​ខ្លួន​កាល​សម័យ​នោះ​ ពិបាក​ចិត្ត​ទេ​ ហើយ​ចាត់​ទុក​ថា​រដ្ឋាភិបាល​មាន​ជំហរ​ពិបាក​ទេ​ ឬ​ក៏​ក្បត់​ពាក្យ​សន្យា​អី​អញ្ចឹង​ តាម​ដែល​លោក​សង្កេត​ឃើញ​នោះ​ បាទ?

ឆ៖​ នែក​ ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ​ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ទុក​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​ពិចារណា​ចុះ​ បាទ ព្រោះ​ជា​ពាក្យ​សំដី​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ បាទ។

ស៖​ នៅ​ក្នុង​ពេល​ឥឡូវ​នេះ​មាន​កង​ទ័ព​សៀម​បាន​ ដូច​ថា​មាន​ការ​វាយ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​នៅ​តំបន់​តាម​ព្រំដែន​ អញ្ចឹង​នៅ​តំបន់​នេះ​មាន​កង​ទ័ព​ផ្តាច់​ខ្លួន​សម័យ​មុន​នោះ​ទៅ​ចូល​រួម​នៅ​ក្នុង​ការ​ការពារ​ទឹក​ដី​នោះ​ទេ​ ហើយ​តើ​អារម្មណ៍​របស់​គេ​យ៉ាង​ម៉េច​អំពី​ការ​កាត់​ទោស​អី​ហ្នឹង​ តាម​លោក​ស្ទាប​ស្ទង់​មើល​ទៅ​នោះ​ បាទ?

ឆ៖​ នែ៎​ ទី​មួយ​ កម្លាំង​អតីត​ខ្មែរ​ក្រហម​មួយ​ភាគ​ធំ​ក៏​បាន​រួម​ចំណែក​ ឈរ​ជើង​ការពារ​នៅ​តាម​ព្រំដែន​ ហើយ​កន្លែង​ខ្លះ​ក៏​បាន​ចូល​ប្រយុទ្ធ​នៅ​ក្នុង​សមរភូមិ​ខ្លាំង​ក្លា​មែន​ទែន​ បាទ។​ ឯ​ទី​ពីរ​ ពី​រឿង​ដែល​ថា​មាន​កាត់​ទោស​មេ​នេះ​មេ​នោះ​បន្ត​បន្ទាប់​អី​ ហើយ​វា​ចេះ​តែ​ឮ​ពាក្យ​ចចាម​អារ៉ាម​អី​ត​ទៅ​ទៀត​ មែន​ទែន​ក្នុង​អារម្មណ៍​មិន​មែន​អត់​ទេ​ បាទ​ ហើយ​ចេះ​តែ​គិត​ចេះ​តែ​ពិចារណា​ទៅ​ បើ​អញ្ចឹង​ខ្លូន​ឯង​ដែល​ខំ​ប្រយុទ្ធ​ ថ្ងៃ​ក្រោយ​ទៅ​ឮ​គេ​មក​ចោទ​ថា​ នែ៎​ ឧក្រិដ្ឋកម្ម​សង្គ្រាម​ ឧក្រិដ្ឋកម្ម​ស្អីៗ​ទៀត​ តើ​គិត​យ៉ាង​ម៉េច?​ បាទ​ អាហ្នឹង​មាន​គិត​ មិន​អត់​ទេ​ បាទ​ ហើយ​ក៏​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ដែរ។

ស៖​ ជា​នយោបាយ​ លោក​គិត​យ៉ាង​ម៉េច​ដែរ​ នៅ​ពេល​ឃើញ​មេ​របស់​ខ្លួន​ត្រូវ​គេ​ជំនុំ​ជម្រះ​ទោស​ លោក​ អៀង​ សារី​ លោក​ ខៀវ​ សំផន​ លោក​ នួន​ ជា។​ ហើយ​ជា​មនោសញ្ចេតនា​វិញ​ យ៉ាង​ម៉េច​ដែរ​ បាទ​ នៅ​ក្នុង​ពេល​ដែល​តុលាការ​កាត់​ទោស​អ្នក​ទាំង​ប្រាំ​នោះ​ បាទ?

ឆ៖​ នែ៎​ អាហ្នុង​មែន​ទែន​វា​ដូច​ជា​ ហៅ​ថា​ឪពុក​ហើយ​នឹង​កូន​ កូន​ហើយ​នឹង​ឪពុក​ អាហ្នឹង​វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ​ សូម្បី​តែ​សត្វ​តិរច្ឆាន​ក៏វា​មាន​អារម្មណ៍​ដែរ​ បាទ។​ យើង​ឃើញ​កូន​មាន់​ហើយ​និង​មេ​មាន់​ ពេល​ដែល​គេ​ចាប់​កូន​ អា​មេ​នោះ​វា​ខំ​រត់​តាម​ បាទ​ ហើយ​ដល់​ពេល​អា​គេ​ចាប់​មេ​នោះ​ អា​កូនហ្នឹង​វា​ខំ​ស្រែក។​ អាហ្នឹង​វា​អត់​ខុស​គ្នា​ទេ​ មនុស្ស​ហើយ​នឹង​សត្វ​តិរច្ឆាន​ បាទ។

ស៖​ បាទ​ សុំ​អរគុណ​ច្រើន​ លោក​ មាស​ មុត​ ដែល​បាន​ផ្តល់​កិច្ច​សម្ភាសន៍​ជា​មួយ​វីអូអេសំឡេង​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ សុំ​ជម្រាបលា​ បាទ។

ឆ៖​ បាទ​ អរគុណ​ បាទ៕

XS
SM
MD
LG