ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

កម្ពុជា​គ្រោង​បង្កើត​មជ្ឈមណ្ឌល​នៃ​មជ្ឈត្តការ​ពាណិជ្ជកម្ម​ ដើម្បី​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​ពាណិជ្ជកម្ម​ក្រៅ​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​បច្ចុប្បន្ន


គម្រោងបង្កើត​មជ្ឈមណ្ឌល​ជាតិ​នៃ​មជ្ឈត្តការ​ផ្នែក​ពាណិជ្ជកម្ម​ ដើម្បី​ដោះស្រាយជម្លោះ​ពាណិជ្ជកម្ម​ ដោយ​មិន​ឆ្លង​កាត់​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​ បាន​ទាក់​ទាញ​អារម្មណ៍​វិនិយោគគិន​ជាតិ​និង​អន្តរជាតិ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ក៏​ប៉ុន្តែ​ ក្រុម​អ្នក​វិនិយោគ​ទំាងនោះ​នៅ​មាន​កង្វល់​ចំពោះ​គុណភាព​នៃ​មជ្ឈមណ្ឌល​ជាតិ​នេះ។

នាង​ រស់ សុធា​ ជូន​សេចក្តី​រាយការណ៍​ពិស្តារ​អំពី​រឿង​នេះ​ពី​ទី​ក្រុង​ភ្នំពេញ​ដូច​ត​ទៅ៖

តំណាង​អ្នក​វិនិយោគ​ធំៗ​និង​សមាគម​ពាណិជ្ជកម្ម​អន្តរជាតិ​នានា ​ដែល​កំពុង​បណ្តាក់ទុន​រកស៊ី​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​បាន​សម្តែង​ស្វាគមន៍​ចំពោះ​គម្រោង​បង្កើត​មជ្ឈមណ្ឌល​ជាតិ​នៃ​មជ្ឈត្តការ​ផ្នែក​ពាណិជ្ជកម្ពុជា​លើក​ដំបូង​ ដោយ​រំពឹង​ថា​មជ្ឈមណ្ឌល​នេះ​អាច​ជួយ​ដោះស្រាយ​វិវាទ​ពាណិជ្ជកម្ម​របស់​ពួក​គេ​ដោយ​តម្លាភាព​ និង​ប្រសិទ្ធភាព។​ ក៏​ប៉ុន្តែ​ក្រុម​អ្នកជំនួញ​ភាគ​ច្រើន​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ទាន់​ជឿជាក់​លើ​គុណភាព​នៃ​មជ្ឈមណ្ឌល​ដោះ​ស្រាយ​ជម្លោះ​នេះ​នៅ​ឡើយ​ទេ។

មជ្ឈមណ្ឌល​ជាតិ​នៃ​មជ្ឈត្តការ​ផ្នែក​ពាណិជ្ជកម្ម​ឬ​ហៅ​ថា​មជ្ឈមណ្ឌល​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​ពាណិជ្ជកម្ម​ មាន​សមត្ថកិច្ច​ដោះស្រាយ​វិវាទក្នុង​វិស័យ​ពាណិជ្ជកម្ម​ឬ​ទំនាស់​នៅ​ក្នុង​ការ​រកស៊ី​នានា​គ្រប់​ប្រភេទ​ ដោយ​ឯករាជ្យ​និង​មិន​ចាំ​បាច់​ឆ្លង​កាត់​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​បច្ចុប្បន្ន។

ក្រុម​អ្នក​វិនិយោគ​ធំៗ​និង​តំណាង​ប្រទេស​ម្ចាស់​ជំនួយ​មួយ​ចំនួន ​ធ្លាប់​បាន​ទាមទារ​ឲ្យ​មាន​ការ​បង្កើតមជ្ឈមណ្ឌល​ជាតិ​នៃ​មជ្ឈត្តការផ្នែក​ពាណិជ្ជកម្ម​នេះ​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ ​ដោយ​រំពឹង​ថា​ វា​អាច​ផ្ដល់​ការ​ទុក​ចិត្ដ​ដល់​វិនិយោគិន​ដែល​កំពុង​តែ​រកស៊ី ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ និង​អាច​ទាក់ទាញ​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​អ្នក​វិនិយោគ​ថ្មីៗ​ជាបន្ថែម​ទៀត។​ ស្ថាប័ន​នេះ​មានមជ្ឈត្តករ​ ឬ​អ្នក​កាត់ក្តីទំាង​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​និង​បរទេស​សរុប​ប្រមាណ​៦០​នាក់។​ ប្រទេស​កម្ពុជា​គ្រោង​នឹង​បង្កើត​មជ្ឈមណ្ឌល​ជាតិ​នៃមជ្ឈត្តការ​ផ្នែក​ពាណិជ្ជកម្ម​នេះ​នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​២០១០។

លោកស្រី Janet​ Luecken​ Hausen ប្រធានសភា​ពាណិជ្ជកម្ម​អន្តរជាតិ​ប្រចាំ​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ដែល​មាន​ក្រុមហ៊ុន​អន្តរ​ជាតិ​ជាង​៧០​ជា​សមាជិក​កំពុង​បើក​អាជីវកម្ម​នៅ​កម្ពុជា​បាន​និយាយ​ថា​ វត្តមាន​មជ្ឈមណ្ឌល​ជាតិ​នៃ​មជ្ឍត្ត​ការ​ពាណិជ្ជកម្ម​នេះ​ជា​គ្រឿង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​អន្តរជាតិ​ពង្រីក​ទុន​វិនិយោគ​របស់​ពួក​គេ​នៅ​ក្នុងប្រទេស​កម្ពុជា។

"ក្តីកង្វល់​ចម្បង​មួយ​របស់​អ្នក​វិនិយោគ​បរទេស​នោះ ​គឺ​ការ​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ។​ និតិវិធី​តុលាការ​ មិន​ត្រឹម​តែ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជាទេ​ នៅ​ប្រទេស​ផ្សេងៗ​ក៏​សុទ្ធតែ​គួរ​ឲ្យ​ធុញទ្រាន់។​ ដូច្នេះ​ពាណិជ្ជករ​មិន​សូវ​មាន​ទឹកចិត្ត​មុតមាំ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ពាណិជ្ជកម្ម ​នោះ​ទេ​ ប៉ុន្តែ​យន្តការ​ដែល​នឹង​មាន​នេះ​ប្រាកដ​ជា​ក្លាយ​ជា​ចលករ​បន្ថែម​មួយ​ក្នុង ​ការ​ទាក់ទាញ​ឲ្យ​មាន​ការ​ពង្រីក​ការ​វិនិយោគ​បន្ថែម​ទៀត​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​នេះ។​ ហើយ​ប្រសិន​បើ​ការ​ដោះស្រាយ​អាច​ធ្វើ​ឡើង​នៅ​ក្នុង​ស្រុក (បាន) វា​នឹង​កាត់​បន្ថយ​ថ្លៃ​ចំណាយ​បាន​យ៉ាង​ច្រើន"។

នៅ​ក្នុង​ពេល​មិន​ទាន់​មាន​មជ្ឈមណ្ឌល​ជាតិ​នៃ​មជ្ឈត្តការ​ផ្នែក​ពាណិជ្ជកម្ម​ ឬ​អាច​ហៅ​ថា​តុលាការ​ពាណិជ្ជកម្ម​នេះ​ ក្រុម​អ្នក​រកស៊ី​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​ការ​ដោះស្រាយទំនាស់​តាម​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​ធម្មតា​ដែល​មាន​ស្រាប់​ ឬ​ត្រូវ​ពឹងផ្អែក​លើ​តុលាការ​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​ ប្រសិន​បើ​ក្រុមហ៊ុន​ដែល​មាន​ទំនាស់​មាន​លក្ខខ័ណ្ឌ​សម្រាប់​ដោះស្រាយ​ទំនាស់នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​បាន។

យោងតាម​របាយការណ៍​របស់​សាជីវកម្ម​ហិរញ្ញវត្ថុ​អន្តរជាតិ ​ដែល​បាន​ធ្វើ​ការស្ទាបស្ទង់​ក្នុង​ចំណោម​ពាណិជ្ជករ​ជាតិ​និង​អន្តរជាតិ​កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០០៩​បាន​បង្ហាញ​ថា ​ក្រុម​ពាណិជ្ជករ​ត្រូវការ​យ៉ាង​ខ្លំាង​នូវ​មជ្ឈមណ្ឌល​ជាតិ​នៃ​មជ្ឈត្តការពាណិជ្ជកម្ម​នេះ​ ដោយ​ហេតុ​ថា​ ចាប់​តំាង​ពី​ពួកគេ​ចាប់​ផ្តើម​បណ្ដាក់​ទុន​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជានា​ចុង​ទសវត្សរ៍​១៩៩០​មក​ គឺ​បន្ទាប់​ពី​កម្ពុជា​ផ្លាស់ប្ដូរ​ពី​របប​ទីផ្សារ​គ្រប់​គ្រង​ដោយ​រដ្ឋ ​ទៅ​រក​របប​ទីផ្សារ​សេរី ​នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​មាន​ជម្លោះ​ពាណិជ្ជកម្ម​ ពួក​គេ​តែងតែ​ទៅ​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​នេះ​នៅ​ប្រទេស​សិង្ហបុរី​ ឬ​ទីក្រុង​ហុងកុង ​ដែល​មាន​មជ្ឈមណ្ឌល​មជ្ឈត្តការ​ប្រកប​ដោយ​ការ​ជឿ​ទុកចិត្ត​ជា​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ។​ ចំណែក​ពាណិជ្ជករ​ក្នុងស្រុក​ជា​ច្រើន ​ដែល​ជួប​ប្រទះ​ជម្លោះ​ពាណិជ្ជកម្ម​ហើយគ្មាន​លទ្ធភាព​ដោះស្រាយ​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​បានត្រូវ​ប្រឈម​ទៅ​នឹង​ការ​ដោះស្រាយ​វិវាទ​នោះ​តាម​និតិវិធី​តុលាការ​ដ៏​ស្មុគស្មាញ​ និង​ខ្វះ​ទំនុកចិត្ត។

លោក​ សុខ រ៉ាដែន​ នាយក​ប្រតិបត្តិ​នៃ​ក្រុមហ៊ុន Enviro​ Corporation​ Cambodia និយាយ​ថា​ ក្រុមហ៊ុន​របស់​លោក​បាន​ធ្លាក់​ក្នុង​ជម្លោះ​សាច់ប្រាក់​ប្រមាណ​ជា​ ៣៥ ​ម៉ឺន​ដុល្លារ​ជា​មួយ​អតីត​ដៃគូ​វិនិយោគ​របស់​ខ្លួន។​ ហើយ​លោក​បាន​ចំណាយ​អស់​រយៈ​ពេល​ ២​ឆ្នាំ​ ក្នុង​ការ​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​នេះ​តាម​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​ខ្មែរ​ ប៉ុន្តែ​នៅ​មិន​ទាន់​មាន​លទ្ធផល​នៅ​ឡើយ។

"ប្តឹង​គាត់​ទៅ​តុលាការ​ហ្នឹង​ តំាង​ពី 2008 ប៉ុន្តែ​តំាង​ពី​ហ្នឹង​មក​អត់​ទាន់​ឃើញ​ចាត់​ការ​អ្ហី​ទេ។​ ដូច្នេះ​វា​ធ្វើ​ឲ្យ​វិនិយោគ​ទុន​ហ្នឹង​ ខ្លាច​រអា "។

ប៉ុន្តែ​លោក​ សុខ រ៉ាដែន​ រំពឹង​ថា​ វត្តមាន​នៃ​មជ្ឈមណ្ឌល​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​ពាណិជ្ជកម្ម​អាច​ជួយ​សម្រួល ​ដល់​ការ​ប្រកប​អាជីវកម្មនៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​បាន។​ យោង​តាម​របាយការណ៍​ស្តី​ពី​បរិយាកាស​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​ប្រចំា​ឆ្នាំ​២០០៩​ របស់​សាជីវកម្ម​ហិរញ្ញវត្ថុ​អន្តរជាតិ IFC បាន​បង្ហាញ​ថា​ គេ​ត្រូវ​ចំណាយ​ពេល​ច្រើន​ជាង​ ៤០០ ​ថ្ងៃ​ ដើម្បី​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​មួយ​ទៅ​តាម​និតិវិធី​តុលាការ​របស់​កម្ពុជា។ ហើយ​មាន​ពេល​ខ្លះ​ គេ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ចំណាយ​ខ្ពស់​ជាង​ចំនួន​ប្រាក់​ជាប់​ក្នុង​ជម្លោះ​ទៅទៀត។​ ស្ថាប័ន​សេដ្ឋកិច្ច​អន្តរជាតិ​សំខាន់ៗ​ជាច្រើន ​ធ្លាប់​បាន​លើក​ឡើង​ថា​ ភាព​យឺតយ៉ាវ​និង​ការ​ខ្វះ​តម្លាភាព​នៃ​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​នេះ​ហើយ​ គឺ​ជា​ឧបសគ្គ​ដ៏​ចម្បង​របស់ប្រទេស​កម្ពុជា​ក្នុង​ការ​ទាក់ទាញ​វិនិយោគគិន​ ដែល​មាន​សក្តានុពល។

ជាក់​ស្តែង​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ​នេះ​ បើ​ទោះ​ជា​លំហូរ​ទុន​វិនិយោគ​ផ្ទាល់​ពី​បរទេស​និង​ការ​ដាក់​ទុន​ក្នុង​វិស័យ ​ពាណិជ្ជកម្មនៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​បាន​បន្ត​កើន​ឡើង​ជា​លំដាប់​ក៏​ដោយ​ ក៏​កំណើន​ទុន​ទំាងនោះ​ភាគច្រើន​បាន​មក​ពី​វិនិយោគគិន​និង​ពាណិជ្ជករ​ជនជាតិ​ចិន​ កូរ៉េខាងត្បូង​ និង​វៀតណាម​តែ​ប៉ុណ្ណោះ។​ ដោយឡែក​ ប្រទេស​កម្ពុជា​មាន​បរាជ័យ​ក្នុង​ការ​ទាក់ទាញ​អ្នក​វិនិយោគ​សំខាន់ៗ​មក​ពីប្រទេស​អភិវឌ្ឍន៍​ធំៗ​ច្រើន​ទៀត​ ដូចជា​ប្រទេស​ជប៉ុន​ អាមេរិក​ និង​បណ្តា​ប្រទេស​ក្នុង​ទ្វីប​អឺរ៉ុប​ជាដើម​ ហើយ​វិនិយោគគិន​នៃ​ប្រទេស​ទំាងនេះ ​បាន​បណ្តាក់​ទុន​រាប់​ពាន់​លាន​ដុល្លារ​នៅ​ប្រទេស​ក្បែរ​ខាង​នឹង​កម្ពុជា​ ដូចជា​ប្រទេស​ថៃ​ វៀតណាម​ និង​សិង្ហបុរី​ជាដើម​ ដែល​មាន​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​ល្អ​ប្រសើរ​ជាង។

លោក​ឯកអគ្គរដ្ឋទូត David Lipman ប្រធាន​ប្រតិភូ​សហភាព​អឺរ៉ុប​ប្រចំា​នៅ​កម្ពុជា​បាន​ប្រាប់ VOA សម្លេង​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ថា​ ក្រុម​អ្នក​វិនិយោគ​សហភាព​អឺរ៉ុប​តែង​សម្លឹង​រក​ប្រទេស​ណា​ ដែល​ធានា​បាន​ថា​ ការ​វិនិយោគ​ ឬ​ពាណិជ្ជកម្ម​របស់​គេ​ទទួល​បាន​សុវត្ថិភាព ​ជា​ពិសេស​នៅ​ពេល​មាន​ជម្លោះ​កើត​ឡើង។​ ហើយ​រយៈ​ពេល​កន្លង​មក​ ការ​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​ពាណិជ្ជកម្ម​តាម​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​កម្ពុជា​ មាន​ភាព​ស្មុគស្មាញ​ដែល​ជា​ក្តីកង្វល់​មួយ។​ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយទើប​រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ​ មាន​តំណាង​ក្រុមហ៊ុនមក​ពី​អឺរ៉ុប​ប្រហែល​ ២០០​ ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​កំពុង​ធ្វើ​ពាណិជ្ជកម្ម​នៅ​កម្ពុជា​ ដូចជា​ក្នុងវិស័យ​ទេសចរ​ កាត់ដេរ​ និង​នាំចូល​ផលិផល​ប្រើប្រាស់​មួយ​ចំនួន។​ ចំណែក​ការ​វិនិយោគ​ធំៗ​មាន​តិចតួច​បំផុត។​ យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ​លោក David Lipman ជឿជាក់ថា​ អ្នក​វិនិយោគ​ជាតិ​អឺរ៉ុប​នឹង​សម្លឹង​មក​រក​ទីផ្សារ​វិនិយោគ​នៅ​កម្ពុជា​ នៅ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​ដឹង​ថា​ប្រទេស​នេះ​មាន​យន្តការ​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​ដោយ​ឯករាជ្យ​និង​ឆាប់​រហ័ស។

ការ​វិនិយោគ​ផ្ទាល់​នឹង​កើនឡើង​នៅ​ពេល​ដែល​អ្នក​វិនិយោគ​ជឿ​ថា​ បរិយាកាស​នៅ​ទី​នេះ​មាន​សុវត្ថិភាព​សម្រាប់​ការ​វិនិយោគ​របស់​ពួកគេ​ ហើយ​ប្រព័ន្ធ​កាត់​ក្តី​ថ្មី​នេះ​ គឺ​ដើរ​ចំ​ទិសដៅ​ដែល​យើង​ចង់​បាន។​ នៅ​ពេល​ដែល​អ្នក​វិនិយោគអឺរ៉ុប​ឃើញ​ថា​ ការ​វិនិយោគ​របស់​ពួកគេ​មាន​សុវត្ថិភាព​ហើយ​ និង​មាន​ប្រព័ន្ធ​មជ្ឈត្តកម្ម​សមរម្យ​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​ជម្លោះដែល​កើត​មាន​ទៀត​នោះ ​ អ្នក​វិនិយោគ​នឹង​ចូល​មក​ប្រទេស​កម្ពុជា​កាន់​តែ​ច្រើន​ ហើយ​ខ្ញុំ​ជឿ​ថា​យើង​នឹង​បាន​ឃើញ​ផ្លែផ្កា​នេះ​នៅ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​ ១​ ឬ ​២ ​ឆ្នាំ​ទៀត។

បើទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី​ មជ្ឈមណ្ឌល​ជាតិ​នៃ​មជ្ឈត្តការ​ពាណិជ្ជកម្ម​នេះ​ ទំនង​ជា​មិន​មាន​ឥទ្ធិពលទាក់ទាញ​ការ​វិនិយោគ​ក្នុង​វិស័យ​ប្រេង​និង​ឧស្ម័ន​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​នោះទេ។

លោក Michael MacWalter ទី​ប្រឹក្សា​នៃ​អាជ្ញាធរ​ប្រេងកាត​ជាតិ​កម្ពុជា​បាន​ប្រាប់ VOA តាម​សារ​អេឡិចត្រូនិច​ថា ​លោក​មិន​គិត​ថា​ការ​បង្កើត​មជ្ឈមណ្ឌល​មជ្ឈត្តការ​នេះ​ អាច​ទាញ​ការ​វិនិយោគ​នៅ​ក្នុង​វិស័យ​ប្រេង​ឥន្ធនៈ​របស់​កម្ពុជា​នោះ​ទេ​ ព្រោះ​ថា​យោង​តាម​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ជា​លក្ខណៈ​អន្តរជាតិ​រវាង​រដ្ឋាភិបាល ​និង​ដៃគូ​វិនិយោគ​ ការ​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​តែង​ត្រូវ​ធ្វើឡើង​នៅ​បរទេស​និង​ទៅ​តាម​ច្បាប់អន្តរជាតិ។​ ហើយ​ជា​ទូទៅ​ គេ​ជ្រើស​យក​ប្រទេស​ដែល​មាន​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​អន្តរជាតិ​ ដែល​ល្អ​ប្រសើរ​និង​រឹងមាំ។​ ចំណែក​ការ​ប្រើប្រាស់​មជ្ឈមណ្ឌល​មជ្ឈត្តការ​ក្នុង​ស្រុក​ មិន​អាច​ត្រូវ​បាន​ចាត់​ទុក​ជា​កន្លែង​អព្យាក្រឹត​សម្រាប់ដោះស្រាយជម្លោះ​រវាង​អ្នក​វិនិយោគប្រេង​អន្តរជាតិ​នោះ​ទេ​ លុះត្រា​តែ​អ្នក​វិនិយោគ​នោះ​សុទ្ធតែ​ជា​ជនជាតិ​កម្ពុជា។

ទន្ទឹម​នឹង​នោះ​ លោក​ស្រី Billie Jean Slott ទីប្រឹក្សា​នៃ​ក្រុមហ៊ុន​ប្រឹក្សា​ច្បាប់ Sciaroni​ & Associate បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា​ ក្រុម​អ្នក​វិនិយោគ​នឹង​មិន​ទាន់​ប្រើប្រាស់​សេវាកម្ម​របស់​មជ្ឈមណ្ឌល​នេះភ្លាម​ទេ​ ដរាប​ណា​ពួកគេ​មិន​ទាន់​ដឹង​ច្បាស់​ពី​កម្រិត​គុណភាព​នៃមជ្ឈត្តករ។

"គុណភាព​នៃ​មជ្ឈត្តករ​ និង​គុណភាព​នៃ​មជ្ឈមណ្ឌល ​គឺ​ជា​ប្រការ​សំខាន់​ណាស់​សម្រាប់​វិស័យ​ឯកជន។​ វិស័យ​ឯកជន​នឹង​ប្រើប្រាស់​មជ្ឈមណ្ឌល​នេះ ​នៅ​ពេល​ដែល​វា​អាច​មាន​ដំណើរការរលួន​និង​មាន​មជ្ឈត្តករ​ល្អៗ។​ បើ​មិន​អីចឹង​ទេ​ ពួកគេ​នឹង​បន្ត​ជ្រើស​យក​មជ្ឈត្តការ​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា" ។

លោក ម៉ៅ ថូរ៉ា​ រដ្ឋលេខាធិការ​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ការ​ខ្វះ​ការ​គំាទ្រ​របស់​វិស័យ​ឯកជន​នឹង​បណ្តាល​ឲ្យ​មជ្ឈមណ្ឌលជាតិ​នៃមជ្ឈត្តការ​បាត់​រូបរាង​ទៅ​វិញ​ ដូច្នេះ​ក្រសួង​របស់​លោក​កំពុង​ព្យាយាម​ធានា​ឲ្យ​បាន​ថា ​មជ្ឈមណ្ឌល​នេះ​មាន​ គុណភាព​ខ្ពស់​ តាម​រយៈ​ការ​បណ្តុះ​បណ្តាល​ជំនាញ​មជ្ឈត្តកម្ម​ទៅ​ដល់​បេក្ខជន​មជ្ឈត្តករ​ ហើយ​នឹង​ជ្រើសរើស​យក​តែ​អ្នក​មាន​សមត្ថភាព​ខ្ពស់​ប៉ុណ្ណោះ។​ លោក​ ចម ប្រសិទ្ធិ​ រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម​បាន​បន្ថែម​ថា​ រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវ​បញ្ចៀស​អំពើ​ពុករលួយ​ដែល​អាច​កើត​មាន​នៅ​ក្នុង​ជម្ឈមណ្ឌលមជ្ឈត្តការ​នេះ​ ដើម្បី​ទាញ​យក​ទំនុកចិត្ត​ពី​អ្នក​វិនិយោគ ​និង​អ្នក​ទាញ​លំហូរ​ទុន​ពី​ បរទេស៕

XS
SM
MD
LG