ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

ប្រជាជន​កម្ពុជា​ភាគ​ច្រើន​ខ្វះទម្លាប់​នៃ​ការ​អាន​និង​ការ​ផ្តល់​តម្លៃ​ដល់​ស្នាដៃ​និពន្ធ


ភ្នំពេញ៖ ប្រទេស​កម្ពុជា​ហាក់​នៅ​ពុំ​ទាន់​មាន​វប្បធម៌​នៃ​ការ​អាន​សៀវភៅ​និង​ការ​សរសេរ​នៅ​ឡើយ​ ដោយ​សារ​ប្រជាជន​កម្ពុជា​ភាគ​ច្រើន​គ្មាន​ទម្លាប់​នៃ​ការ​អាន​ និង​កង្វះ​ការ​ផ្តល់​តម្លៃ​ដល់​ស្នាដៃ​របស់​អ្នក​និពន្ធ។

ក្រុម​អ្នក​ជំនាញ​ខាង​ការ​អាន​និង​ការ​សរសេរ​បាន​លើក​ឡើង​ថា​ ​ប្រទេស​កម្ពុជា​នៅ​ប្រឈម​មុខ​នឹង​បញ្ហា​នៃ​ការ​អាន​និង​ការ​សរសេរ​នៅឡើយ​ ​ដោយ​សារ​តែ​កង្វះ​ទម្លាប់​នៃ​ការ​អាន​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​កម្ពុជា​ភាគ​ច្រើន​ និង​ជាពិសេស​កង្វះ​ការ​ឲ្យ​តម្លៃ​ទៅ​លើ​ស្នាដៃ​របស់​អ្នក​និពន្ធ។

អ្នកស្រី​ប៉ាល់​ វណ្ណ​រីរក្ស​ អ្នក​និពន្ធ​រឿង​ប្រលោម​លោក​ខ្មែរ​ដ៏​មាន​ប្រជាប្រិយ​ភាព​មួយ​រូប​ ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​ក្នុង​វេទិកា​សាធារណៈ​មួយ​ស្តី​ពី​ការ​អាន​និង​ការ​សរសេរ​នៅ​កម្ពុជា​ដែល​រៀបចំ​ឡើង​ក្នុង​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២៦ ​ខែ​សីហា​ថា​ ​មូល​ហេតុ​ចម្បង​មួយ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជា​ជន​ខ្មែរ​មិន​សូវ​ចូល​ចិត្ត​អាន​សៀវភៅគឺ​ដោយសារ​តែ​ជីវភាព​រស់​នៅ​ក្រីក្រ។

«យើង​មិន​អាច​បដិសេធ​បាន​ទេ​ថា​ ​បច្ចុប្បន្ន​នេះ​ ​សង្គម​កម្ពុជា​គឺ​ជា​សង្គម​មួយ​ដែល​មិន​សូវ​និយម​ការ​អាន។​ វា​មាន​មូលហេតុ​មួយ​ចំនួន​ដែល​ទាក់​ទង​លើ​បញ្ហា​នេះ​ ​ឧទាហរណ៍​ភាព​មិន​ចេះ​អក្សរ​ដែល​នៅ​មាន​ចំពោះ​ប្រជា​ជន​ខ្មែរ​ ជីវភាព​ប្រជាជន​ខ្មែរ​ដែល​នៅ​ក្រីក្រ។​ ដូច្នេះ​ភាព​ចាំ​បាច់​របស់​គាត់​គឺ​ការ​ទិញ​បាយ​ ​មិន​មែន​ជា​ការ​ទិញ​សៀវភៅ​នោះ​ឡើយ»។

ប្រជាជន​កម្ពុជា​ប្រមាណ​៨០% ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​សរុប​ជាង​១៤​លាន​នាក់រស់នៅ​តាម​ទី​ជនបទ​នានា​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​ហើយ​ចន្លោះ​ពី​៣០​ទៅ​៣៥% ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ​ត្រូវ​គេ​រាយ​ការណ៍​ថា​កំពុង​រស់នៅ​ដោយ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ប្រាក់​ចំណូល​តិច​ជាង​១​ដុល្លាររ​អាមេរិក​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ។

ដោយ​ឡែក​ តួលេខ​នៃ​អត្រា​ចេះ​អាន​អក្សរ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​កម្ពុជា​នៅ​មាន​ភាព​ប្រទាញ​ប្រទង់​គ្នា​នៅ​ឡើយ​ ​ប៉ុន្តែ​បើ​ផ្អែក​តាម​វិទ្យាស្ថាន​ជាតិ​ ​ស្ថិតិ​មនុស្ស​ពេញ​វ័យ​នៅ​កម្ពុជា​ជាង​៧០%​គឺ​ជា​អ្នក​ចេះ​អាន​អក្សរ។

តែ​ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី​ ​អ្នកស្រី​ប៉ាល់​ វណ្ណរីរក្ស​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ​យុវជន​ដែល​ចេះ​អាន​អក្សរ​ភាគ​ច្រើន​នៅ​តែ​ពុំ​ទាន់​មាន​ទម្លាប់​នៃ​ការ​អាន​សៀវភៅ​នៅ​ឡើយ។

«បើ​ពួកគាត់​អាន​ ​គាត់​អាន​តែ​អ្វី​ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​ជំនាញ​របស់​គាត់​ ​ហើយ​បើ​ចំពោះ​បញ្ញវន្ត​ដែល​ចូល​ចិត្ត​អាន​នោះ​ ​គាត់​ចូល​ចិត្ត​អាន​តែ​សៀវភៅ​បរទេស​ ​ពីព្រោះ​គាត់​គិត​ថា​ ​សំណេរ​របស់​អ្នក​និពន្ធ​ខ្មែរ​នៅ​មាន​កម្រិត»។

ក្រុម​អ្នក​ជំនាញ​និយាយ​ថា​ ​ការ​អាន​និង​ការ​សរសេរ​បង្កើន​ការ​យល់​ដឹង​របស់​មនុស្ស​អំពី​ពិភព​លោក​ និង​អាច​ជួយ​ឲ្យ​មនុស្ស​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​របៀប​គិត​របស់​ពួក​គេ​ ​ហើយ​អាច​ថែម​ទាំង​ផ្លាស់​ប្តូរ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​ពួក​គេ​បាន​ថែម​ទៀត​ផង។

លោក​សាស្ត្រា​ចារ្យ​ហេង ស្រ៊ាង​នៃ​សាកល​វិទ្យាល័យ​ភូមិន្ទ​ភ្នំពេញ​ ​ដែល​កំពុង​សរសេរ​អត្ថបទ​ស្រាវ​ជ្រាវ​ថ្នាក់​បណ្ឌិត​ផ្នែក​វិទ្យា​សាស្ត្រ​នយោបាយ​របស់​លោក​ ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ​កង្វះ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ក្នុង​ការ​អាន​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​កម្ពុជា​ ​ជាពិសេស​គឺ​សិស្ស​និង​និស្សិត​ផ្ទាល់​តែ​ម្តង​ ​គឺ​ជា​កត្តា​ចម្បង​នៃ​កង្វះ​វប្បធម៌​នៃ​ការ​អាន​និង​សរសេរ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​នេះ។

«សូម្បី​តែ​កូន​សិស្ស​ខ្ញុំ​បង្រៀន​រាល់​ថ្ងៃ​ហ្នឹង​ ​ខ្ញុំ​មើល​ទៅ​តែ​៤០%​ ​ឬ​៥០%​ ដែល​អាន​ហ្នឹង​គឺ​ពិបាក​យក​ជា​ការ​បាន​ផង។​ ​អាហ្នឹង​ខ្ញុំ​សង្កេត​មើល​ ​ហើយ​ខ្ញុំ​អត់​ទាន់​ជឿ​ទេ​ ​ថា​កូន​សិស្ស​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​អាន​ច្រើន​ ព្រោះ​ស្រុក​ខ្មែរ​អត់​សូវ​មាន​វប្បធម៌​នៃ​ការ​អាន​ គឺ​ដោយ​សារ​វា​អត់​ទាន់​មាន​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ប៉ុន្មាន​ទេ។​ អាហ្នឹង​ជា​ហេតុ​ផល​មួយ​ ​ហើយ​យើង​សរសេរ​សព្វ​ថ្ងៃ​ ​យើង​មើល​ទៅ​បាន​តែ​សៀវ​ភៅ​រឿង​ឬ​ សៀវភៅ​ទាក់​ទង​នឹង​ជីវិត​តិច​តួច​ទេ​ តែ​អាន​សៀវ​ភៅ​សិក្សា​ជ្រាល​ជ្រៅ​ក្នុង​ការ​បង្កើន​គុណភាព​បញ្ញា​នោះ ​គឺ​ខ្ញុំ​សង្កេត​ឃើញថា​ ​អត់​ទាន់​មាន​ទេ​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ»។

បញ្ញវន្ត​ ​អ្នក​និពន្ធ និង​កវី​ខ្មែរ​ល្បីៗ​ជាច្រើន​ត្រូវ​បាន​សម្លាប់​និង​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​សង្គ្រាម​ដ៏​ហែកហួរ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ដែល​អូស​បន្លាយ​ពេល​អស់​ជិត​៣០​ឆ្នាំ​ចាប់​តាំង​ពី​ទសវត្ស​ឆ្នាំ​១៩៧០​មក​ ​ហើយ​កវី​និពន្ធ​មួយ​ចំនួន​ដែល​នៅ​រស់រាន​មាន​ជីវិត​បាន​ទៅ​រស់នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស។

បច្ចុប្បន្ន​ស្នាដៃ​របស់​កវី​ ​និពន្ធ​ភាគច្រើន​ ដែល​គេ​ឃើញ​មាន​លក់​នៅ​លើ​ទីផ្សារ​ ​ច្រើន​តែ​ជា​ស្នាដៃ​រឿង​ប្រលោម​លោក​បែប​មនោ​សញ្ចេតនា ​និង​រឿង​ឬ​អត្ថបទ​ខ្លី​ៗ​ទាក់​ទង​នឹង​ស្នេហា​ស្រី​ប្រុស​ ដែល​បក​ប្រែ​ពី​ភាសា​បរទេស​ជាដើម។

ក្រុម​អ្នក​ជំនាញ​លើក​ឡើង​ថា​ ​កម្ពុជា​ត្រូវ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដល់​អ្នក​និពន្ធ​ក្នុង​ការ​បង្កើត​ស្នាដៃ​ថ្មីៗ​បន្ថែម​ទៀត​ដើម្បី​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​ការ​អាន​និង​ការ​សរសេរ​កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើង​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា​ជន​កម្ពុជា។

អ្នក​នាង​ Allyson Hose​ អ្នក​និពន្ធ​ជនជាតិ​អូស្ត្រាលី​ ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ «ការ​អភិវឌ្ឍ​ការ​អាន​និង​ការ​សរសេរ​នៅ​កម្ពុជា​ក៏​អាស្រ័យ​លើ​ការ​អភិវឌ្ឍ​សង្គម​ឲ្យ​បាន​កាន់តែ​ទូលំ​ទូលាយ​ជាង​នេះ​ ​ការ​ផ្តល់​និធិ និង​ការ​ផ្តល់​អាទិភាព​ដល់​ការ​អប់រំ​ ​ការ​លើក​តម្កើង​សេរីភាព​ក្នុង​ការ​បញ្ចេញ​មតិ​ និង​ការ​លើក​កម្ពស់​ស្ថានភាព​រស់នៅ​របស់​ប្រជាជន​កម្ពុជា​ទាំង​មូល»។

លោក​សាស្ត្រាចារ្យ​ហេង ស្រ៊ាង​នៃ​សាកល​វិទ្យាល័យ​ភូមិន្ទ​ភ្នំពេញ​ ក៏​មាន​ប្រសាសន៍​បន្ថែម​ផង​ដែរ​ថា​ ​ដើម្បី​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​វប្បធម៌​នៃ​ការ​អាន​និង​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​កម្ពុជា​ក៏​ត្រូវ​បង្កើត​យន្ត​ការ​ដែល​ធានា​ឲ្យ​មាន​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​សមត្ថភាព​ពិត​ប្រាកដក្នុង​ការ​ជ្រើសរើស​មុខ​តំណែង​ការងារ​នៅ​ក្នុង​ទាំង​ស្ថាប័ន​រដ្ឋ​ ​ទាំង​ស្ថាប័ន​ឯកជន​ ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដល់​ប្រជា​ជន​ខ្មែរ ​ជាពិសេស​យុវជន​ឲ្យ​នាំ​គ្នា​ចាប់​ផ្តើម​អានបន្ថែម​ទៀតដើម្បី​បង្កើន​ចំណេះ​វិជ្ជា​របស់​ខ្លួន​សម្រាប់​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​នោះ។

«ការ​យក​ចំណេះ​វិជ្ជា​ទៅ​ប្រកួត​ប្រជែង​ក្នុង​ទីផ្សារ​ការងារ​ ​អាហ្នឹង​ជា​កត្តា​ធំ​តែ​ម្តង​ ​ព្រោះ​មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​រៀន​ដើម្បី​រស់​ ​សព្វ​ថ្ងៃ​ហ្នឹង​ ​រៀន​ដើម្បី​រក​ទីផ្សារ​ការងារ។​ ​ដល់​ទីផ្សារ​ការងារ​មិន​សូវ​មាន​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​អញ្ចឹង​ ​ការ​រៀន​សូត្រ​ក៏​មិន​សូវ​មាន​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​ដែរ។​ ​អ្នក​ខ្លះ​មក​រៀន​យក​តែ​សញ្ញា​ប័ត្រ​ ​ហើយ​គាត់​អត់​មាន​ការ​ចេះ​ដឹង​ផង»។

ដោយ​ឡែក​ ​លោក​ឃឹម ច័ន្ទ​សុអហំ ​នាយក​សមាគម​អក្សរ​សិល្ប៍នូ ហាច​ ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ​ទម្លាប់​នៃ​ការ​អាន​និង​សរសេរគឺ​ត្រូវ​ចាប់​ផ្តើម​ឡើង​តាំង​ពី​កុមារភាព​ទៅ។​ ដូច្នេះ​លោក​និយាយ​ថា​ ​កម្ពុជា​ត្រូវ​គិត​គូរ​អំពី​ការ​អភិវឌ្ឍ​ការ​អាន​របស់​កុមារ​ដើម្បី​ឈាន​ទៅ​បង្កើត​ឲ្យ​បាន​នូវ​វប្បធម៌​នៃ​ការ​អាន​និង​សរសេរ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​នេះ។

«ដំបូង​បំផុត​គឺ​ត្រូវ​បង្កើត​គ្រប់​គ្រឹះស្ថាន​សិក្សា​ជាពិសេស​ថ្នាក់​បឋម​ហ្នឹង​ ​ត្រូវ​បណ្តុះ​យ៉ាង​ណា​ឲ្យ​មាន​ការ​អាន​ឲ្យ​ច្រើន​តាម​រយៈ​បណ្តា​ល័យ​ ​ឬ​សៀវ​ភៅ​សម្រាប់​កុមារ​ ​ព្រោះ​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​យើង​ ​យើង​ឃើញ​មាន​តិច​ណាស់​សៀវភៅ​សម្រាប់​កុមារ​ ​ហើយ​ភាគ​ច្រើន​ជា​ស្នាដៃ​បកប្រែ​ ​ ​ទើប​តែ​រយៈ​កាល​ចុង​ក្រោយ​នេះ​ទេ​ ​ដែល​មាន​អ្នក​និពន្ធ​សម្រាប់​កុមារ។​ អញ្ចឹង​ការ​បណ្តុះ​ចេញពី​កុមារ​ ​ព្រោះ​កុមារ​ជា​មូលដ្ឋាន​គ្រឹះ​ ​ដូច​ជា​ទំពាំង​អញ្ចឹង។​ ពេល​ដល់​វ័យ​ធំ​ ​បាន​យើង​ចាប់​បង្ខំ​ឲ្យ​អាន។​ ពេល​ហ្នឹង​វា​លំបាក»។

អ្នក​ស្រី​ខ្លូត វីបុឡា ​ប្រធាន​បណ្ណាល័យ​ជាតិ​កម្ពុជា​ ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ​ បច្ចុប្បន្នកម្ពុជា​កំពុង​ពង្រីក​សេវា​កម្ម​បណ្ណាល័យ​ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ថែម​ទៀត​ដើម្បី​ទាក់ទាញ​ប្រជាជន​កម្ពុជា​ឲ្យ​នាំ​គ្នា​អាន​កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើង។

«កម្ពុជា​យើង​ពី​មុន​ ​យើង​មាន​សៀវភៅ​តិច​បំផុត។ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​យើង​មាន​ច្រើន​ ​អញ្ចឹង​អាច​ផ្តល់​នូវ​សេចក្តី​ត្រូវការ​ដល់​អ្នក​អាន​ទាំង​អស់​គ្នា​ ​ហើយ​មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ុណ្ណេះ​ទេ​ ​ឥឡូវ​នេះ​គ្រប់​បណ្ណា​ល័យ​ជាតិ ​បណ្ណាល័យ​ព្រឹទ្ធ​សភា​ ​បណ្ណា​ល័យ​រដ្ឋ​សភា​ ​បាន​ពង្រីក​ ​បើក​ផ្នែក​បណ្ណា​ល័យ​សាធារណៈ​ ​បើក​ជូន​ដល់​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ ​ឲ្យ​បាន​អាន​កាន់​តែ​ច្រើន»។

អ្នក​ស្រីខ្លូត​ វិបុឡា​មាន​ប្រសាសន៍​បន្ថែម​ថា​ ​បច្ចុប្បន្ន​បណ្ណា​ល័យ​ជាតិ​មាន​សៀវភៅ​ចំនួន​ប្រមាណ​១២​ម៉ឺន​ក្បាល​ ​ជា​ភាសា​ខ្មែរ​ ​បារាំង​ និង​អង់គ្លេស​ ​ហើយ​ក៏​មាន​សៀវភៅ​អាន​សម្រាប់​កុមារ​ផង​ដែរ។

ជាមួយ​គ្នា​នេះ​ដែរ​ ​លោក​ថៃ នរៈសត្យា​ រដ្ឋ​លេខាធិការ​នៃ​ក្រសួង​វប្បធម៌​និង​វិចិត្រ​សិល្បៈ​ ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ​កម្ពុជា​ក៏​បាន​លើក​ទឹកចិត្ត​ដល់​កវី​ ​និង​អ្នក​និពន្ធ​ ​ដោយ​ការ​រៀបចំ​កម្មវិធី​ប្រកួត​ប្រជែង​ស្នាដៃ​ជា​រៀងរាល់​ឆ្នាំ​ផង​ដែរ​ ​ដើម្បី​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​ការ​អាន​និង​ការ​តែង​និពន្ធ​ស្នាដៃ​ថ្មីៗ​ប្រកប​ដោយ​គុណភាព​និង​ភាព​ច្នៃ​ប្រឌិត​បន្ថែម​ទៀត។

«យើង​មាន​ការ​តាក់​តែង​កំណាព្យ​ ការ​តាក់តែង​សៀវភៅ​រឿង។​ យើង​មាន​បើក​មហោ​ស្រព​សិល្បៈ​ ចំរៀង​ ​និង​ការ​តែង​និពន្ធ​មាន​ជា​ហូរហែរ។​ ​នេះ​គឺ​ជា​ការ​ប្រមូល​បន្តិច​ម្តងៗដើម្បី​អូសទាញ​គេ​ឲ្យ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​បញ្ហា​ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​ការ​អាន​ និង​ការ​សរសេរ»។

តែ​ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ​ ​ក្រុម​អ្នក​ជំនាញ​និយាយ​ថា​ ​ដើម្បី​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​វប្បធម៌​នៃ​ការ​អាន​និង​ការ​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​គេ​ត្រូវ​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ទម្លាប់​នៃ​ការ​អាននៅ​ក្នុង​សាលារៀន​ បណ្ណា​ល័យ​ ​កន្លែង​ធ្វើការ​ ​ទី​កន្លែង​កម្សាន្ត​និង​ជាពិសេស​គឺ​នៅ​ក្នុង​រង្វង់​គ្រួសារ​តែ​ម្តង​ ដោយ​ត្រូវ​ផ្តើម​ចេញ​ពី​ឪពុក​ម្តាយ​ ឬ​អាណាព្យាបាល​ដែល​ត្រូវ​បង្ហាញ​ដល់កុមារ​ ​ឬ​កូនៗ​របស់​ខ្លួន​នូវ​គំរូ​នៃ​ការ​ចូល​ចិត្ត​អាន​និង​សរសេរ​នេះ៕

XS
SM
MD
LG