របាំប្រពៃណី និងចម្រៀងសម័យទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ផ្សេងគ្នាក្នុងចំណោមអ្នកចូលរួមពិធីបុណ្យអុំទូក បណ្តែតកន្ទោង ឬប្រទីបខួបលើកទី១៥ នៅទីក្រុងឡូវែល រដ្ឋម៉ាស្សាឈូស៊ែត សហរដ្ឋអាមេរិក នៅឆ្នាំនេះ។
បុណ្យតាមប្រពៃណីរបស់ជនជាតិអាស៊ីអាគ្នេយ៍កាលពីថ្ងៃសុក្រទី១៩ និងថ្ងៃសៅរ៍ ទី២០ ខែសីហានេះ មានអ្នកចូលរួមច្រើនម៉ឺននាក់ដែលមានវ័យ និងមានប្រវត្តិជីវិត និងចំណូលចិត្តខុសៗគ្នា ជាពិសេសទាក់ទងនឹងសិល្បៈចម្រៀង។
លោកហឿន ឈ្លីវ អាយុ៥២ឆ្នាំ ភៀសខ្លួនពីខេត្តបាត់ដំបងមកសហរដ្ឋអាមេរិកនៅឆ្នាំ១៩៨៥។ លោកចូលចិត្តរបាំប្រពៃណី តែលោកមិនចូលចិត្តចម្រៀងរែព (Rap) និង ហ៊ីពហព (hip-hop) ទេ។ លោកមានប្រសាសន៍ថា «ខ្ញុំចូលចិត្តរបាំប្រពៃណីជាង។ របាំខ្មែរយើង អញ្ចឹងយើងចូលចិត្តហើយ។ រែព ខ្ញុំមិនសូវចូលចិត្តទេ។ បានតែគេក្មេងទេ អាហ្នឹង។ ស្តាប់បានខ្លះ មិនបានខ្លះ។ បទ រែព ច្រើនតែជេរគ្នា។ ពិបាកស្តាប់។ មើលវាមិនសូវចូលភ្នែកដែរ»។
ផ្ទុយទៅវិញយុវជនដែលធំដឹងក្តីនៅសហរដ្ឋអាមេរិកចូលចិត្តចម្រៀងរែព និងហ៊ីព ហព ជាងព្រោះមិនពិបាកស្លៀកពាក់តែងខ្លួន។ គេអាចសម្តែង រែព និងហ៊ីព ហព ទីណាក៏បាន។ រាំបាន ទោះជាម្នាក់ឯង។
លោកអាដាម ឡុង (Addam Long) កីឡាករអុំទូកក្រុម ឡាវបូឌាន (LaoBodian) និយាយថា៖
«ខ្ញុំចូលចិត្តចម្រៀងរែព។ ខ្ញុំជាក្មេងជំនាន់ថ្មី។ ខ្ញុំធំដឹងក្តីក្នុងបរិយាកាសចម្រៀងរែព និងហ៊ីពហព។ ខ្ញុំចូលចិត្តហ៊ីព ហព តែខ្ញុំក៏ស្តាប់ចម្រៀងប្រពៃណីអាស៊ីខ្លះដែរ»។
រីឯកញ្ញា ម៉ៅ ចាន់សុខនា ជានិស្សិតខ្មែរមករៀននៅសាកលវិទ្យាល័យ ស៊ែន្ត ឡូរ៉ិនស៍ (St. Laurence) នាទីក្រុងញូវយ៉កនិយាយថា នាងចូលចិត្តរបាំប្រពៃណីជាងចម្រៀងរែព និងហ៊ីពហព។ នាងបានប្រាប់វីអូអេខ្មែរថា៖
«ខ្ញុំចូលចិត្តរបាំគោះត្រឡោក ដែលជារបាំប្រពៃណីខ្មែរយើង ហើយខ្ញុំក៏ចូលចិត្តចម្រៀងសម័យផងដែរ។ ខ្ញុំចូលចិត្តរបាំខ្មែរជាង»។
អ្នកស្រីឡុច អឹម ដែលជាអតីតជនភៀសខ្លួនមិនបានបញ្ជាក់ច្បាស់ពីចំណូលចិត្តរបស់អ្នកស្រីទេ។ អ្នកស្រីនិយាយថា «ចូលចិត្តទាំងអស់ហ្នឹងឯង។ ឲ្យតែគេលេង ចេះតែមើលហើយ»។
ពេលសួរអំពីខ្លឹមសារចម្រៀង រែព អ្នកស្រីសើច ហើយឆ្លើយថា៖ «ស្តាប់មិនបាន»។
អ្នកចូលចិត្តចម្រៀងរែព និងហ៊ីព ហព ហាក់ដូចជាមានចំនួនតិច តែសម្រែក ការទះដៃ និងសកម្មភាពគាំទ្រមានសភាពកងរំពងជាងរបាំប្រពៃណី៕
