ប្រែសម្រួលលី សុខឃាង
ការធ្វើកសិកម្មសម្រាប់ពាណិជ្ជកម្មទំនើបប្រើប្រាស់ឥន្ធនៈហ្វូស៊ីលយ៉ាងច្រើន។ ប្រេងសាំងផ្តល់ថាមពលដល់ឧបករណ៍កសិកម្ម។ ឧស្ម័នធម្មជាតិ ជាគ្រឿងផ្សំដ៏មានសារៈសំខាន់នៅក្នុងជីរកំប៉ុស ដែលបន្ថែមជីវជាតិដល់ដី។ ហើយសារជាតិគីមីសម្លាប់សត្វល្អិត ដែលត្រូវបានប្រើជាទូទៅ ផ្សំឡើងដោយប្រេងឥន្ធនៈ។
បច្ចេកទេសទាំងអស់នេះបានធ្វើឲ្យសម្រេចបាននូវទិន្នផលនៃការផលិត និងប្រមូលផលដ៏គួរឲ្យកត់សម្គាល់។ ប៉ុន្តែតម្លៃប្រេងកើនឡើងរាល់ទសវត្ស ហើយអ្នកជំនាញព្យាករណ៍ទុកថា តម្លៃប្រេងនឹងបន្តឡើងទៀត។ លោកMatt Liebmanនៃសកលវិទ្យាល័យរដ្ឋអាយអូវ៉ា (Iowa State University) មានប្រសាសន៍ថា ប្រការនោះនឹងគំរាមកំហែងដល់ប្រព័ន្ធកសិកម្មដ៏ជោគជ័យគួរឲ្យកត់សម្គាល់នេះ។ លោក Liebman បន្តថា៖
“ខ្ញុំគិតថា កសិករជាច្រើនទទួលស្គាល់ថា អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើនាពេលឥឡូវនេះ ត្រូវប្រើប្រាស់ថាមពលមានតម្លៃថោកមួយចំណែកធំ។ ប្រសិនបើប្រព័ន្ធនោះផ្លាស់ប្តូរ យើងត្រូវវាយតម្លៃឡើងវិញចំពោះអ្វីដែលជាប្រព័ន្ធដ៏ប្រសើរបំផុតសម្រាប់ដី និងអាកាសធាតុរបស់យើង”។
ដូច្នេះលោក Liebman និងសហការីរបស់គាត់ បានពិសោធលើជម្រើសផ្សេងៗ។ កសិកម្មពាណិជ្ជកម្មតាមទម្លាប់នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក បានឆ្លាស់គ្នាដោយដាំពោតមួយឆ្នាំ ហើយដាំសណ្តែកសៀងក្នុងឆ្នាំបន្ទាប់។ ក្រុមរបស់លោក Liebman បានដាំដំណាំមានតម្លៃខាងពាណិជ្ជកម្មពីរមុខទៀត ដូចជាស្រូវអូក និងរុក្ខជាតិបន្លែ alfalfa។ ការដាំដំណាំទាំងពីរមុខនេះ ជួយកាត់បន្ថយស្មៅ និងផ្តល់ជីវជាតិដល់ដីទៀតផង។ ក្រុមរបស់លោក Liebman ក៏បានប្រើលាមកសត្វដើម្បីធ្វើជីរជាជាងជីរកំប៉ុស។ លោក Liebman ថ្លែងថា៖
“យើងអាចមានលទ្ធភាពកាត់បន្ថយការប្រើជីរ ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត និងឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល យ៉ាងច្រើន ដោយមិនធ្វើថយចុះដល់ផលិតផលដំណាំឡើយៗ"។
នៅក្នុងការសិក្សាមួយរបស់ព្រឹត្តប័ត្រក្សេត្រវិទ្យា (Agronomy Journal) ក្រុមរបស់លោក Liebman ផលិតពោត និងសណ្តែកសៀងបានច្រើន ឬលើសពីចម្ការធម្មតា ប៉ុន្តែប្រើប្រាស់ឥន្ធនៈហ្វូស៊ីលពីមួយភាគបួនទៅកន្លះដង។ បន្ថែមពីនេះទៀត កសិករដែលអនុវត្តតាមប្រព័ន្ធនេះនឹងអាចរកប្រាក់បានច្រើនដូចកសិករផ្សេងទៀតដែរ។
លោក Orvin Bontrager ជាទីប្រឹក្សាកសិកម្មជើងចាស់នៃក្រុមហ៊ុន Servi-Tech។ គាត់បញ្ចេញទស្សនៈចម្រុះចំពោះការសិក្សានេះ។ លោកBontrager មានប្រសាសន៍ថា៖
“ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមិនសង្ស័យលើភាពសន្សំសំចៃ ដែលគាត់បានឃើញនៅទីនេះខាងផ្នែកថាមពល។ សំណួររបស់ខ្ញុំប្រហែលជាមានសំណួរជាច្រើនទៀតនឹងផុសចេញពីខាងភាគីពលករ”។
លោកBontrager និយាយថា ប្រសិនបើកសិដ្ឋានភាគច្រើនផ្លាស់មកប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធរបស់លោក Liebman ប្រការនោះនឹងមិនអាចមានពលករគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើការដាំដុះដំណាំបន្ថែមនោះទេ។ លើសពីនេះទៀត កសិករត្រូវទិញឧបករណ៍ថ្មីដើម្បីប្រមូលផល។ វាមិនអាចមានទីផ្សារសម្រាប់កំណើនយ៉ាងខ្លាំងនៃរុក្ខជាតិបន្លែនោះទេ។
ប៉ុន្តែលោក Bontrager និយាយថា ប្រការនោះមិនមានន័យថា កសិករនឹងមិនផ្លាស់ប្តូររបៀបរបបរបស់ពួកគេទេ។ លោកBontrager មានប្រសាសន៍ថា៖
“វាអាស្រ័យលើសេដ្ឋកិច្ច។ ប្រសិនបើតម្លៃប្រេងពិតជាឡើងថ្លៃដល់កម្រិតនោះមែន អញ្ជឹងជីរ និងសារជាតិគីមីពិតជាឡើងថ្លៃខ្ពស់។ ហើយប្រសិនបើតម្លៃកសិផលមិនឡើងតាមទេ អញ្ជឹងយើងនឹងធ្វើបែបនេះ ព្រោះធ្វើបែបនេះអាចយល់បាន បើគិតពីសេដ្ឋកិច្ច»។
ប៉ុន្តែលោក Bontrager និយាយបន្ថែមថា នៅពេលដែលតម្លៃប្រេងឡើងដល់ចំណុចកំពូលក្នុងឆ្នាំ២០០៨ ហើយតម្លៃជីរបានឡើងតាមហ្នឹងដែរ លាមកសត្វបានទាញការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងច្រើន។ គាត់និយាយថា ការណ៍នោះបង្ហាញថា កសិករមានបំណងធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ ប្រសិនបើមានតម្លៃត្រឹមត្រូវ៕