កាតប៉ុស្តិ៍ស្តាល់​ពី​ក្រុង​វូហាន៖ មួយ​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក ពលរដ្ឋ​រំឭក​រឿងរ៉ាវ​អំឡុងពេល​បិទ​ទីក្រុង និង​ក្តី​សង្ឃឹម​សម្រាប់​ឆ្នាំ២០២១

  • ​Reuters

លោក Duan Ling ជា​ស្វាមី​របស់​អ្នកស្រី Duan បាន​កើត​ជំងឺ​កូវីដ១៩ ដើរលើដងផ្លូវមួយកណ្តាលទីក្រុងវូហាន មួយឆ្នាំក្រោយការផ្ទុះឡើងដំបូងនៃជំងឺកូវីដ១៩។


ទីក្រុងវូហាន — នៅក្រុងវូហានក្នុងប្រទេសចិន ដែលជាចំណុចផ្ទុះដំបូងនៃការរាតត្បាតជំងឺកូវីដ១៩ ពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងទីក្រុងនេះបានវិលត្រឡប់មកជីវិតធម្មតាវិញ ទោះបីជាពួកគេនៅតែបន្តរំឭកពីរឿងរ៉ាវផ្សេងៗពាក់ព័ន្ធការរាតត្បាតជំងឺនេះកាលពីអតីតកាល ដែលបានបង្កការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងទីក្រុង។ នេះតាមសេចក្តីរាយការណ៍របស់ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មាន Reuters។

អស់រយៈពេល​ជិត​ប្រាំពីរ​ខែ​មក​ហើយ ​ចាប់តាំង​ពី​ក្រុង​វូហាន​បាន​កត់ត្រានូវ​ករណី​ឆ្លង​ជំងឺ​កូវីដ១៩ នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​ចុងក្រោយបង្អស់​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​រឹតត្បិតសកម្មភាព​សង្គម​តឹងរ៉ឹង ​និង​ការ​ធ្វើ​តេស្ត​ទ្រង់ទ្រាយ​ធំ​ទៅ​លើ​ពលរដ្ឋ​ចំនួន ១១​ លាន​នាក់ ​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​នោះ។

នា​ពេល​បច្ចុប្បន្ន ភោជនីយដ្ឋាន ​ហាង​លក់ដូរ​តាម​ដង​វិថី និង​រង្គសាល​មាន​ភាព​កកកុញ​ឡើង​វិញ ប៉ុន្តែ​ពលរដ្ឋនៅ​ក្រុង​នេះ​នៅ​តែ​រំឭក​ដល់​ផលវិបាក​ពីវិធានការ​រឹតត្បិតសកម្មភាព​សង្គមចុងក្រោយ ​ដែល​មាន​មក​លើ​សុខភាព​ផ្លូវ​ចិត្ត​និង​ជីវភាព​របស់​ពួកគេ។

ទីភ្នាក់ងារ​សារព័ត៌មាន Reuters បាន​សុំ​ឲ្យ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​នៅ​ក្រុង​វូហាន​ចែករំលែក​រូបភាព​និង​វីដេអូ ដែល​ពួកគេ​បាន​ថត​នៅ​អំឡុងពេល​ការ​រាតត្បាត​ជំងឺ​កូវីដ១៩ ​ក៏ដូចជាក្តី​សង្ឃឹម​របស់​ពួកគេ​សម្រាប់​ឆ្នាំ ២០២១​ នៅពេលដែល​ទីក្រុង​នេះ​ខិត​ជិត​ខួប​គម្រប់មួយ​ឆ្នាំ​នៃ​ការ​រាតត្បាត​ជំងឺ​កូវីដ១៩។ មន្រ្តី​សុខាភិ បាលក្រុង​វូហាន​បាន​ចេញ​សេចក្តីប្រកាស​ជា​សាធារណៈ​លើក​ដំបូង​អំពី​វីរុស​ដែលគេ​មិន​បាន​ស្គាល់កាល​ពី​ពេល​នោះ​ នៅ​ថ្ងៃ​ទី៣១ ខែ​ធ្នូ​ ឆ្នាំ​២០១៩។

ដូចនឹង​ទីក្រុងវូហាន​ផង​ដែរ ពលរដ្ឋ​ភាគច្រើន​មាន​សុទិដ្ឋិនិយម ទោះបីជា​ពួកគេ​នៅ​តែ​នឹក​គិត​ពី​ឆ្នាំ​មួយ​ដែលពោរពេញទៅ​ដោយ​ភាព​លំបាក​សម្រាប់​ទីក្រុង​នេះ​ក៏​ដោយ។

រូបឯកសារ៖ មន្ត្រីសុខាភិបាលម្នាក់កំពុងពិនិត្យផ្សារលក់អាហារសមុទ្រនៅទីក្រុងវូហាន ប្រទេសចិន ដែលជាចំណុចផ្ទុះដំបូងនៃជំងឺកូវីដ១៩ កាលពីថ្ងៃទី២០ ខែមករា ឆ្នាំ២០២០។

លោក An Junming អ្នក​ស្ម័គ្រចិត្ត​មួយ​រូប​នៅ​ក្រុង​វូហាន

លោក ​An ធ្វើ​ការ​ជា​អ្នកស្ម័គ្រចិត្ត​មួយ​រូប​អំឡុង​ពេល​នៃ​ការ​រឹតត្បិត​សកម្មភាព​សង្គម​នៅទីក្រុងវូហាន​រយៈពេល​ ៧៦​ ថ្ងៃ ដោយ​ធ្វើ​ការ​ជា​អ្នក​ដឹកជញ្ជូន​ម្ហូប​អាហារ​ទៅ​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ដែល​ត្រូវ​ស្នាក់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ។

លោក ​An បាន​និយាយ​ថា៖ «នៅពេល​នោះ ខ្ញុំ​អាច​ត្រឹមតែ​ទទួលទាន​អាហារ​មួយ​ពេល​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ ពីព្រោះ​មាន​ការងារ​ជា​ច្រើន​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ប៉ុន្តែ​មាន​មនុស្ស​តិចណាស់ធ្វើ​ការ​នោះ​ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​ពិតជាមាន​ការ​ភ័យព្រួយ​យ៉ាង​ខ្លាំង»។

លោកបានបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា ទីក្រុង​ទាំងមូល​នឹង​រីកចម្រើន​ឡើង​វិញ​នៅ​ឆ្នាំ ២០២១ នេះ។ ហើយ​គេ​អាច​និយាយ​បាន​ថា នៅ​ឆ្នាំ ២០២០ មិន​មាន​មនុស្ស​នៅ​តាម​ដងផ្លូវ​នោះ​ទេ​នៅ​ក្រុង​វូហាន​ទាំង​មូល មាន​តែ​សត្វ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​នៅ​ខាង​ក្រៅ»។


លោក Zhang Xinghao អ្នកចម្រៀងប្រចាំក្រុមចម្រៀង Mad Rat នៅក្រុងវូហាន

លោក Zhang ថា «នៅពេល​នោះ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ធ្វើ​អ្វី​បាន​ទេ​ពេល​នៅ​ផ្ទះ។ វា​ពិត​ជា​គួរ​ឲ្យ​ធុញទ្រាន់​ខ្លាំង​ណាស់ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​គិត​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវ​សរសេរ​ទំនុក​ភ្លេង​និង​បទចម្រៀង​ខ្លះ​ ដើម្បី​បន្ធូរ​អារម្មណ៍​»។

លោក​បាន​បន្ត​ទៀត​ថា៖ «វា​ពិត​ជា​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​គិត​ពី​អ្វីៗ​ជា​ច្រើន ហើយ​នេះ​ជា​លើកដំបូង​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ខ្ញុំ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​ប្រទះ​ហេតុការណ៍​ដ៏​អន្តរាយ​ដូចនេះ»។

លោក Zhang បានបន្ថែមថា៖ «ការ​រាតត្បាត​ជំងឺ​នេះ​មិន​ត្រូវ​មើល​រំលង​នោះ​ទេ។ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ព័ត៌មាន​ថា មាន​ការ​ឆ្លងជា​ច្រើន​នៅ​ឯ​ប្រទេស​ដទៃ​ទៀត ដូច្នេះ​នេះ​មិនមែន​ជា​រឿង​មិន​គួរ​អើពើ​នោះ​ទេ។ យើង​មិន​ត្រូវ​គិត​ថា យើង​ខ្លាំងក្លា​ណាស់​នោះ​ទេ។ តាម​ពិត​ទៅ​ ខ្ញុំ​គិត​ថា ជា​មនុស្ស យើងទន់ជ្រាយ​ទៅ​វិញ​ទេ»។


អ្នកស្រី Duan Ling អ្នកជំនួញ វ័យ ៣៦ ឆ្នាំ

លោក Fang Yushun ជា​ស្វាមី​របស់​អ្នកស្រី Duan បាន​កើត​ជំងឺ​កូវីដ១៩ កាល​ពី​កុម្ភៈ ខណៈ​ពេលដែលបម្រើការ​ជា​វេជ្ជបណ្ឌិត​ផ្នែក​វះកាត់។

អ្នក​ស្រី Fang ថា៖ «ថ្ងៃ​ខួប​កំណើតខ្ញុំ​ គឺ​នៅ​ចំ​ថ្ងៃ​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ទៅ​សម្រាក​ព្យាបាល​នៅ​មន្ទីរពេទ្យ​អំឡុង​ពេល​ការ​រាតត្បាត​ជំងឺ​កូវីដ១៩ ក៏ប៉ុន្តែគាត់​បាន​ឆ្លៀត​ចំណាយ​ពេល​របស់​គាត់ និង​បញ្ជូន​វីដេអូ​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មើល។ ខ្ញុំ​ពិត​ជា​រំភើប​ខ្លាំង​ណាស់»។

​អ្នក​ស្រី​ថា៖ «យើង​មានបទពិសោធន៍​ច្រើន​ណាស់​នៅ​ឆ្នាំ ២០២០ ហើយ​ខ្ញុំ​ចង់​និយាយថា លាហើយ​ឆ្នាំ ​២០២០។ ហើយ​នៅ​ឆ្នាំ​ថ្មី​នេះ ខ្ញុំ​ប្រាថ្នា​ថា យើង​អាច​មាន​កូន​មួយ»។

លោក Lai Yun ម្ចាស់​ភោជនីយដ្ឋាន​អាហារជប៉ុន វ័យ ៣៨ ​ឆ្នាំ

លោក Lai Yunថា៖ «​នៅ​ពេល​នេះ យើង​ម្នាក់​ៗ​នៅ​ក្រុង​វូហាន​មាន​អារម្មណ៍​ថា ពេលវេលា​ដើរ​លឿន​ខ្លាំង​ណាស់។ ដូច​ជា​ការ​បិទ​ទីក្រុង​ទើប​តែ​កើតឡើង​ កាល​ពី​ម្សិលមិញ​អញ្ចឹង»។

លោក Lai បាន​និយាយ​ទៀត​ថា លោក​សប្បាយ​ចិត្ត​នៅ​ពេល​រំឭក​ការណ៍​ដែល​កូនៗ​របស់​លោកលេង​សម្តែង​នៅ​បន្ទប់​ទទួល​ភ្ញៀវ។​

«ខ្ញុំ​គិត​ថា ការ​ជំរុញ​លើក​ទឹក​ចិត្តដែល​ជំងឺ​កូវីដ១៩ បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​ពួកគេ​គឺ​ថា រាងកាយ​មាំមួន​គឺ​សំខាន់​ជាង​អ្វីៗ​ផ្សេង​ទៀត»។


លោក Wu Mengjing និស្សិតផ្នែករចនាបថ វ័យ ២២ ឆ្នាំ

លោក Wu ថា៖ «ខ្ញុំ​គិត​ថា ការ​រាតត្បាត​ជំងឺ​កូវីដ១៩ នៅ​ក្រុង​វូហាន​បាន​ប៉ះពាល់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។ ក្រុមហ៊ុន​មួយ​ចំនួន​បាន​ក្ស័យធន ហើយ​ពលរដ្ឋ​បាន​បាត់បង់​ការងារ។ នេះ​ពិត​ជា​មាន​ផលប៉ះពាល់​យ៉ាង​ខ្លាំង​មក​លើ​ការ​អភិវឌ្ឍ​ក្រុងវូហាន​ទាំង​មូល»។

លោកថ្លែង​ទៀត​ថា «ខ្ញុំ​ពិត​ជា​ព្រួយបារម្ភ​ខ្លាំង​ណាស់​ថា នឹង​មាន​រលក​ទីពីរ​នៃ​ការ​ឆ្លង​ជំងឺ​កូវីដ១៩ នៅ​ក្រុង​វូហាន ពីព្រោះ​មាន​ការ​កើត​ឡើង​វិញ​នូវ​ការ​រាតត្បាត​ជំងឺ​នៅ​តាម​តំបន់​មួយ​ចំនួន​ នៅក្នុង​ប្រទេស​ហើយ​ចំនួន​និស្សិត​សាកលវិទ្យាល័យ​មាន​ច្រើន​នៅ​ក្រុង​វូហាន»។

អ្នកស្រី Jiang Honghua អ្នក​លក់​អាហារ​តាម​ដងផ្លូវ វ័យ ៣៤ ​ឆ្នាំ

អ្នកស្រី Jiang បាន​និយាយ​ថា៖ «អំឡុងពេលនៃ​ការ​រាតត្បាត​ជំងឺ​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​នៅ​ជុំ​គ្នា​ទាំងអស់ ហើយ​ពេលវេលា​ដូចនេះ​គឺ​កម្រ​ណាស់ ហើយ​ខ្ញុំ​សប្បាយ​រីករាយ​យ៉ាងខ្លាំង» ដោយអ្នកស្រី​បាន​បង្ហាញ​រូប​កូនប្រុស និង​កូនស្រី​របស់​អ្នកស្រី​កំពុង​លេង​ជាមួយ​គ្នា»។

អ្នក​ស្រី Jiang និយាយ​ទៀត​ថា៖ «ខ្ញុំ​គិត​ថា ឆ្នាំ​ ២០២០ សម្រាប់​ខ្ញុំ​គឺ​មិន​អី​នោះ​ទេ។ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា សំណាង​ដែរ​ ដែល​ខ្ញុំ​អាច​រក្សា​ជីវភាព​គ្រួសារ​ទាំងមូល​បាន។ ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា នៅ​ឆ្នាំ​ ២០២១ ខ្ញុំ​អាច​រកស៊ី​បាន​ប្រសើរ​ជាង​នេះ»។


លោក Liu Runlian អ្នករាំរបាំតាមដងផ្លូវ វ័យ ៥៨​ ឆ្នាំ

លោក Liu Runlian និយាយ​ថា៖ «ឆ្នាំ ២០២១ ខិត​ចូល​មក​ដល់​ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​រំពឹង​ច្រើន​ពី​ខ្លួន​ឯង​នោះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ចង់​រស់​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​មួយ​ប្រកប​ដោយ​សេចក្តី​សុខ ហើយ​បន្ទាប់​មក​ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា គ្រប់គ្នា​មាន​សុខ​សុវត្ថិភាព»៕

​ប្រែសម្រួល​ដោយ​លោក ណឹម សុភ័ក្រ្តបញ្ញា