ភ្នំពេញ៖ អស់រយៈពេលពីរឆ្នាំ បន្ទាប់ពីការបណ្ដេញចេញដោយបង្ខំឲ្យទៅរស់នៅចម្ងាយប្រមាណ៤០គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងភ្នំពេញ ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនបានអំពាវនាវឲ្យទម្លាក់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ចេញពីអំណាច។ ការអំពាវនាវនេះបានកើតឡើងក្នុងពេលដែលអតីតប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅដំបន់ដីក្រហមប្រមាណជាង៣០០នាក់ បានប្រារព្ធខួបពីរឆ្នាំនៃការបណ្ដេញចេញដោយអាជ្ញាធរក្រុងភ្នំពេញ ដើម្បីផ្ដល់ទីតាំងនេះឲ្យក្រុមហ៊ុនសេវេនអេនជី (7NG) សម្រាប់ធ្វើការអភិវឌ្ឍ។
អ្នកស្រី ឌុល ចន្ថា អាយុ៥៣ឆ្នាំ អតីតប្រជាពលរដ្ឋមួយរូបរស់នៅតំបន់ដីក្រហម បានអំពាវនាវឲ្យអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលធ្វើរបាយការណ៍ដើម្បីទម្លាក់លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីហ៊ុន សែនចេញពីមុខតំណែង។
«ខ្ញុំសូមប្តឹងទៅអន្តរជាតិទាំងអស់ អង្គការឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្សទាំងអស់ សូមលោកធ្វើរបាយការណ៍ រាយការណ៍ទម្លាក់សម្តេចហ៊ុន សែនចោលទៅ។ ខ្ញុំក្តៅណាស់ ខ្ញុំមិនចង់រស់នៅទេ។ បើអ្នកណាមួយថា ខ្ញុំនិយាយក្បត់ជាតិ និយាយមិនស្របច្បាប់ ចាប់ខ្ញុំយកទៅធ្វើអ្វីធ្វើចុះ។ ខ្ញុំអត់ចង់រស់នៅទេ»។
ការអំពាវនាវរបស់អ្នកស្រី ឌុល ចន្ថា បានធ្វើឡើងខណៈដែលប្រជាពលរដ្ឋ ដែលរស់ នៅអតីតតំបន់ដីក្រហម បានប្រារព្ធខួបលើកពីរឆ្នាំនៃការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំពីទីក្រុងភ្នំពេញ ឲ្យទៅរស់នៅជនបទ។
អ្នកស្រីឌុល ចន្ថាបាននិយាយទៀតថា មូលហេតុដែលអ្នកស្រីចង់បណ្តេញលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែន ចេញពីមុខតំណែង ដោយសារតែអ្នកស្រីឆ្អែតចិត្តនឹងការបណ្តេញចេញប្រជាពលរដ្ឋពីតំបន់ដីក្រហម ឲ្យទៅរស់នៅកន្លែងមួយដែលទទួលទានមិនគ្រប់គ្រាន់ ការរស់នៅអន់ជាងសត្វទៅទៀត។
«ឲ្យគាត់នៅកាន់នាយករដ្ឋមន្រ្តី ប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រ ត្រូវងាប់អស់ ដូចរឿងចិនលេងអញ្ចឹង មិនខុសគ្នាទេ។ ស្តេចនៅអង្គុយតែមួយកន្លែង ចាំស្តាប់តែមន្រ្តីជាន់ក្រោម។ ខ្ញុំនិយាយអញ្ចឹង ខ្ញុំអត់ខ្លាចទេ គឺថ្ងៃទី២៤ខែមករាឆ្នាំ២០០៩ គឺថ្ងៃខ្ញុំសន្លប់ប្រាំម៉ោង។ឃើញខ្ញុំសន្លប់ហើយ នៅមកបាញ់ថ្នាំដាក់ខ្ញុំទៀត»។
លោកផៃ ស៊ីផាន អ្នកនាំពាក្យទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្រ្តី បានមានប្រសាសន៍ថា មានតែការបោះឆ្នោតទេទើបអាចផ្លាស់ប្តូរនាយករដ្ឋមន្រ្តីបាន។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ការយល់ឃើញរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ គឺប្រាស់ចាកលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ។
«ការយល់ឃើញរបស់គាត់ ជាការយល់ឃើញខុស ប្រាស់ចាកពីលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យប្រាសចាកពីរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា។ អាស្រ័យហេតុដូច្នេះហើយ គាត់ត្រូវគិតសារជាថ្មីម្តងទៀត ហើយសំណូមពរឲ្យគាត់យល់ឲ្យច្បាស់ ថាតើរដ្ឋាភិបាលនេះកើតចេញតាមរបៀបណា? ហើយរក្សាប្រសិទ្ធិភាពខ្លួនតាមរបៀបណា?»
កាលពីថ្ងៃទី២៤ ខែ មករា ឆ្នាំ២០០៩ ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់ដីក្រហម ប្រមាណជាង១៤៤ខ្នងផ្ទះ ត្រូវបានអាជ្ញាធរក្រុងភ្នំពេញប្រដាប់ដោយអាវុធ ខែល និងដំបងឆក់ ព្រមទាំងឡានបាញ់ទឹក បានបណ្តេញប្រជាពលរដ្ឋដោយបង្ខំ ឲ្យចាកចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញ ដើម្បីយកដីធ្លីទាំងនេះសម្រាប់ក្រុមហ៊ុន7NGអភិវឌ្ឍ។
មានប្រជាពលរដ្ឋយ៉ាងតិចប្រមាណជាង៣០០នាក់បានចូលរួមខួបលើកឆ្នាំទី២នៃការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំនេះ។
ក្រុមអ្នកស្រុកបាននិមន្តព្រះសង្ឃចំនួនបួនអង្គ ដើម្បីធ្វើពិធីតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនា និងអុជធូបបន់ស្រន់នៅតំបន់ដីក្រហមដែលមានទីតាំងនៅក្នុងសង្កាត់ទន្លេបាសាក់ ខណ្ឌចំការមន ជាទីកន្លែង ដែលប្រជាពលរដ្ឋត្រូវបានបណ្តេញចេញកាលពីពីរឆ្នាំមុន។
ស្រី្តមួយរូបបានឈរស្រែកយំ យ៉ាងក្តុកក្តួល និងបានសម្តែងការសោកស្តាយ ដោយសារតែផ្ទះសម្បែងរបស់អ្នកស្រីបានបាត់បង់។
«ខ្ញុំសូមអង្វរ ខ្ញុំអ្នករងគ្រោះពិតប្រាកដ។ ខ្ញុំឈឺចាប់យ៉ាងនេះ។ ខ្ញុំលំបាកណាស់ ពេលខ្ញុំចាកចេញពីទឹកដីដែលខ្ញុំធ្លាប់រស់នៅ។ ខ្ញុំទៅនៅកន្លែងផ្សេង ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំលំបាក។ ខ្ញុំដឹងទៅរកអ្វីទេ។ ខ្ញុំគ្មានមុខរបរ។ ខ្ញុំទៅនៅទីនោះ អត់ដឹងមានស្រែឯណាធ្វើនឹងគេទេ អត់មានទេលោកម្ចាស់អ្ហើយ»។
លោកចាន់ វិចិត្រ អតីតតំណាងប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់ដីក្រហម បានមានប្រសាសន៍ថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្វះខាតទឹក សាលារៀននិងភ្លើងអគ្គិសនីប្រើប្រាស់។ ហើយមួយចំនួនទៀតបានចាកចេញ ដោយសារតែពុំអាចរស់នៅលើទីតាំងថ្មីបាន។«កន្លែងទីតាំងលំនៅថ្មី គឺអត់មានទឹក ភ្លើង។ ដូចជា ពួកគាត់ ដែលយកទៅចោលនៅឧដុង្គ គឺមើលទៅរស់មិនបានដូចសត្វជ្រូកគេចិញ្ចឹមផង។ អញ្ចឹងសូមឲ្យរដ្ឋាភិបាល ផ្តល់ឲ្យប្រជាពលរដ្ឋនៅដីក្រហម ឬក៏ប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀត ឲ្យគាត់រស់នៅឲ្យបានសមរម្យជាមនុស្ស»។
លោកកែប ជុតិមា អភិបាលក្រុងភ្នំពេញ និងតំណាងក្រុមហ៊ុន7NG ពុំអាចស្នើសុំ ដើម្បីទំនាក់ទំនងបានទេ នៅថ្ងៃច័ន្ទនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ លោកផៃ ស៊ីផានបានមានប្រសាសន៍ថា ប្រជាពលរដ្ឋ ពិតជាបានដីពិតប្រាកមែន ហើយរដ្ឋាភិបាលមិនយកពួកគេទៅបោះបង់ចោលទេ។
លោកសៀ ភារម្យ នាយកលេខាធិការដ្ឋាននៃក្រុមការងារពិសេសសិទ្ធិលំនៅដ្ឋានបានមានប្រសាសន៍ថា ការមិនយកចិត្តទុកដាក់របស់រដ្ឋាភិបាលនឹងធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិរស់នៅសមរម្យរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។
«នៅពេលដែលរដ្ឋ ឬមួយក្រុមហ៊ុនឯកជនបានជម្លៀសពួកគាត់ចេញទៅក្រៅពីទីក្រុង អញ្ចឹង វារំលោភទៅលើសិទ្ធិរស់រានមានជីវិតនៅក្នុងទីក្រុង ហើយនិងសិទ្ធិមួយទៀត គឺសិទ្ធិចំណីអាហារផ្សេងៗ ឬក៏សិទ្ធិទទួលបាននូវទឹកប្រើប្រាស់សម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតរបស់ពួកគាត់នេះ ក៏វាប៉ះពាល់ច្រើន»។
ចំណែកលោកអំ សំអាត មន្រ្តីផ្នែកស៊ើបអង្កេតរបស់អង្គការសិទ្ធិមនុស្ស LICADHO វិញ បានមានប្រសាសន៍ថា នៅតំបន់ដីក្រហម ក៏ដូចជាតំបន់ផ្សេងៗទៀតដែរ ក្រោយពីការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំដោយរដ្ឋាភិបាលនិងក្រុមហ៊ុននោះ ពួកគេមិនទទួលបានការផ្គត់ផ្គង់និងការរស់នៅឲ្យបានសមរម្យទេ៕