វិបត្តិ​តំបន់​មេគង្គ​រំពឹងថា​នឹងមាន​ការ​យកចិត្ត​ទុកដាក់​បន្ថែមពី​សរអា

​បញ្ហា​ទន្លេមេគង្គ​ជារឿង​លំបាក​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង នយោបាយ ​សេដ្ឋកិច្ច ​វប្បធម៌​ហើយនឹង​បញ្ហា​ឆ្លងដែន។

​បញ្ហាជួយ​ជ្រោមជ្រែង​តំបន់ ទន្លេមេគង្គនេះ​ជាការ​ផ្តួចផ្តើម​របស់​លោកស្រី​ ហ៊ីលឡឺរី ​គ្លីនតុន​កាលពីឆ្នាំ ២០០៩។​
វ៉ាស៊ីនតោន៖ ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ដែល​រស់នៅ​តាមដង​ទន្លេមេគង្គ​ចំនួន​ប្រមាណ​៦០លាន​នាក់​ក្នុង ប្រទេស​ចំនួន​បួនគឺ​ កម្ពុជា​ វៀតណាម​ ថៃ​និងឡាវ​ត្រូវគេ​គិតថា​រងប៉ះពាល់​ខ្លាំង ដោយសារ​អាកាស​ធាតុ​ប្រែប្រួល​ផង​នឹង​ដោយសារ​គម្រោង​សាងសង់​ទំនប់​តាម ដងទន្លេ​មេគង្គ​ផង។
ការបង្ហាញ​ពីផល​ប៉ះពាល់​ស្រដៀងគ្នា​នេះដែរ​ក៏ត្រូវគេ​ធ្វើឡើង​នៅក្នុង​រដ្ឋធានី វ៉ាស៊ីនតោន​នៅក្នុង​ទិវាមេគង្គ​តាមរយៈ​ការបញ្ចាំង​ខ្សែ​ភាពយន្ត​ទាក់ទង​នឹងបញ្ហា​ទន្លេ​មេគង្គ​រួមនឹង​ការសួរ​ដេញដោល​ជាច្រើន​អំពីផល​ប៉ះពាល់​នឹង​វិធានការ​ដោះ ស្រាយ​អំពីវិបត្តិ​តំបន់​មេគង្គនេះ​ផងដែរ។​ ក្រុមអ្នក​ចូលរួម​និង​អ្នករៀបចំ​បាន អះអាងថា​ទិវាមេគង្គ​នេះ​អាច​ទាក់ទាញ​ឲ្យមាន​ការយក​ចិត្ត​ទុកដាក់​ពី​សរអា ចំពោះ​វិបត្តិនៅ​ទន្លេ​មេគង្គ។

លោក​ ឌឹក្លាស់ វ៉ាជុល ​( Douglas Varchol) ​ ជាផលិតករ​ខ្សែ​ភាពយន្ត​មេគង្គ។ ខ្សែ​ភាពយន្ត​ឯកសារ​របស់លោក​រៀបរាប់​ពីផល​ប៉ះពាល់​តំបន់​ទន្លេ​មេគង្គ​ក្នុង ប្រទេស​បួន​ជាពិសេស​គឺថៃ​ ឡាវ ​កម្ពុជា ​និង ​វៀតណាម។​លោក​ថ្លែង​ពីសារៈ សំខាន់​នៃការ​បញ្ចាំង​ខ្សែ​ភាពយន្តនេះ​ក្នុងរដ្ឋធានី​វ៉ាស៊ីនតោន។
«លោកអ្នក​ដឹងហើយ​ថា​សរអា​ចាប់អារម្មណ៍​ក្នុងការ​បង្វែរ​គោល​នយោបាយ​របស់ ខ្លួន​ត្រឡប់​ទៅកាន់​តំបន់​អាស៊ីវិញ។​ បញ្ហាអាង​ទន្លេមេគង្គ​គឺជាអ្វី​ដែលគួរ​ត្រូវគេ គិតគូរ​ថាជា​ផ្នែកមួយ​នៃកិច្ចការ​របស់ខ្លួន។ ​ខ្ញុំគិតថា​គេគិត»។
លោក​ថ្លែង​យ៉ាងដូច្នេះ​ដោយ​យោង​ទៅលើ​ការ​យកចិត្ត​ទុកដាក់​របស់​លោក​ស្រី ហ៊ីលឡារី ​គ្លីនតុន ​អតីត​រដ្ឋមន្ត្រី​ការបរទេស​សរអា​និង​ទីភ្នាក់ងារ​ផ្តល់ជំនួយរបស់​សរអា​ USAID ​ដែលបាន​យកចិត្ត​ទុកដាក់​លើតំបន់​ទន្លេមេគង្គ​ដែលកំពុង ជួបការ​រងគ្រោះ​នេះ។
ផល​ប៉ះពាល់​ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ​ក្នុងមហា​អនុតំបន់​ទន្លេមេគង្គ​គឺត្រូវ​រកឃើញ​ដោយ​គម្រោង នៃការ​សម្រប​ទៅតាម​និង​ការស៊ូទ្រាំ​នៃទន្លេ​មេគង្គ​ទៅនឹង​ការ​ប្រែប្រួល​អាកាស ធាតុ​ហៅថា​ Mekong ​Adaptation ​& Resilience ​to Climate ​Change ​( Mekong ARCC)​ដែល​ត្រូវបាន​ផ្តល់​ថវិកា​ដោយ​អង្គការ​USAID​របស់​សរអា។ ​មុននឹង​ផ្សព្វ ផ្សាយ​របាយការណ៍​ស្រាវជ្រាវ​ពេញលេញ​នៅថ្ងៃ​ទី២៩​មិនា​ខាងមុខ​ក្នុង​ទីក្រុង បាងកក​ គំរោង​ Mekong ARCC ​បានប្រកាស​លទ្ធផល​សង្ខេប​ជាបឋម​នៃការ សិក្សា​ស្រាវជ្រាវ​ថ្មីៗ​កាលពី​ខែមុន​ស្តីអំពី​អាកាសធាតុ​ដោយបានព្យាករណ៍​ថា បម្រែ​បម្រួល​អាកាស​ធាតុ ​សីតុណ្ហភាព​ និង​ទឹកភ្លៀង​ នឹង​ធ្វើឲ្យ​ហិនហោច​ដល់ ស្រូវ ​ពោត ​កាហ្វេ​ កៅស៊ូ ​ប៉ះពាល់ដល់​ វិស័យ​ជលផល​និង​ផលិតភាព ​បសុសត្វ ក្នុងមហា​អនុតំបន់​មេគង្គ។
នាយក​វិទ្យាស្ថាន​ ហ្គោទ័រ​ (Goethe Institute)​ គឺលោក ​វីលហ្រ្វ៊ីដ ​អេកស្តាញ (Wilfried Eckstein ) ​បានថ្លែង​ប្រាប់​វីអូអេថា​ការរៀបចំ​ទិវា​មេគង្គនេះ​ព្រោះ​រដ្ឋ ធានី​វ៉ាស៊ីនតោន​មាន​មូលដ្ឋាន​គ្រឹះច្រើន​ យល់ដឹង​ពីកិច្ចការ ​និងមាន​អ្នកមាន​បទ ពិសោធន៍​ច្រើនអំពី​បញ្ហា​នៅតំបន់​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍​ដែលអាច​ជួយ​ដល់ការ​បង្កើត គំនិត​និងផ្តល់​គំនិត​ដល់​តំបន់​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍។
«ដូច្នេះ​ខ្ញុំគិតថា​វិទ្យាស្ថាន​ ហ្គោទ័រ​អាចផ្តល់​វេទិកា​ដើម្បី​ជជែក​អំពីអ្វី​ដែល​កំពុង កើតឡើង​ក្នុង​ពិភពលោក​ជាសំខាន់​បំផុត​ ពិសេស​គឺបញ្ហា​ទន្លេមេគង្គ​នេះ ជាដើម»។
លោកថ្លែង​យ៉ាងដូច្នេះ​ដោយយោង​ទៅលើ​ ធនាគារ​ពិភពលោក​ អង្គការធំ ​និង អ្នកតាក់​តែង​គោល​នយោបាយ​ធំៗ​ដ៏មាន​ឥទ្ធិពល​ជាពិសេស​មានឥទ្ធិពល​ក្នុងការ សម្រេច​ចិត្តរឿង​ថវិកា​មាន​មូលដ្ឋាន​នៅរដ្ឋធានី​នៅ​វ៉ាស៊ីនតោន។

កម្មវិធី​បញ្ចាំង​ខ្សែ​ភាពយន្ត​ពេលបើក​ទិវាមេគង្គ​ប្រាំថ្ងៃ​ចាប់ពីថ្ងៃ​២២​មិនា​ដល់​ថ្ងៃទី ២៦មិនា​នេះ​ត្រូវ​រៀបចំ​នៅក្នុង​វិទ្យាស្ថាន​ ហ្គោទ័រ ​(Goethe Institute) ​ដែល​រួមជា មួយ​នឹង​វិទ្យាស្ថាន​អាមេរិក​ អង្គការ​ល្បីល្បាញ​របស់​សហភាព​អឺរ៉ុប​ ជាច្រើន​ទៀត ក្នុងរដ្ឋ​ធានីវ៉ាស៊ីនតោន។

ពលរដ្ឋ​និងមន្ត្រី​អង្គការ​នានា​ជាង​១០០នាក់​បាន​ចូលរួម​ទស្សនា​ខ្សែភាព​យន្ត ស្តីពី​មេគង្គ​ជាច្រើន​នោះ​នៅថ្ងៃ​បើកទិវា​មេគង្គ​ក្នុងរដ្ឋធានី​វ៉ាស៊ីនតោន​នោះ។
ក្រុមអ្នក​ទស្សនា​ខ្សែភាពយន្ត​បានលើក​ដៃសួរ​ដេញដោល​ផលិតករ​ភាពយន្ត​និង បានសម្តែង​ពីការអាណិត​អាសូរ​ដល់​ពលរដ្ឋ​ដែល​កំពុង​រស់នៅ​ទីនោះ។

នាង ​វឌ្ឍនី សយ​ ពលរដ្ឋខ្មែរ​អាមេរិកាំង​មកពី​រដ្ឋ​ម៉ារីឡែន​ជាអ្នក​ចូលរួម​ទស្សនា ម្នាក់ដែរ​បានចាត់​ទុកថា​ ការបញ្ចាំង​កុនមេគង្គ​នៅក្នុង​ រដ្ឋធានី​វ៉ាស៊ីនតោន​ក្នុងទិវា មេគង្គនេះ​មានសារៈ​ប្រយោជន៍​ណាស់​ព្រោះមាន​អ្នកតាក់​តែង​គោល​នយោ បាយ ​ឬ​ Policymakers​ ច្រើន។

«បញ្ចាំងកុន​នេះ​នៅវ៉ាស៊ីន​តោន​ឌីស៊ី​គឺថា​មាន​ប្រយោជន៍​ច្រើន​ពីព្រោះ​យើងមាន អ្នកតាក់តែង​គោល​នយោបាយ​នៅទីនេះ​ច្រើន ​ហើយនឹង​អ្នកដែល​អាចមាន​ការ ទំនាក់​ទំនង​ជាមួយ​អ្នកដែល​មានអំណាច​និយាយ​ពីរឿង​អញ្ចឹងៗ ​។ហើយ​ម្យ៉ាង ទៀតគឺ(សរអា)​ជាអ្នក​មានអំណាច​និង​ទឹកមាត់​ប្រៃ​ក្នុងការ​ជជែក​ជាមួយ រដ្ឋាភិបាល​ជុំវិញរឿង​ហ្នឹង»។

នាង​ វឌ្ឍនី​បានសង្កេត​ឃើញថា​នៅក្នុង​ភាពយន្ត​គឺឃើញ​មានផល​ប៉ះពាល់​ដល់ ការ​នេសាទ​និងពលរដ្ឋ ​ដោយសារ​ពួកគាត់​ត្រូវបង្ខំ​ចិត្ត​ផ្លាស់ប្តូរ​ទីលំនៅ​ដែលមាន ជីវភាព​គ្រប់គ្រាន់​ទៅនឹង​ជីវភាព​លំបាក​រកលុយ​ចញ្ចឹម​ជីវិត។ ​ពោលគឺ​ពេល ពលរដ្ឋ​ត្រូវរើ​ពីតំបន់​មាត់ទន្លេ​ដោយសារ​ការកសាង​ទំនប់​វារី​អគ្គសនី។

«រឿងនេះ​ខ្ញុំធ្លាប់ឮ​បន្តិចបន្តួច​ដែរ​តែពេល​គេធ្វើ​ជាកុន​បញ្ចូលគ្នា​ទាក់ទង​នឹង បញ្ហា​ទន្លេមេគង្គ​ក្នុង​ប្រទេស​ទាំងប៉ុន្មាន​ហ្នឹង​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល​ថាវាមាន​ប៉ះពាល់ ដល់ជម្រៅ​ប៉ុណ្ណា​ព្រោះអី​កាលខ្ញុំ​នៅស្រុក​ខ្មែរ​ខ្ញុំដឹង​រឿងហ្នឹង​ដែរ​តែដឹង​តិចៗដូចអ្នក​ថតកុន​គាត់មាន​ប្រសាសន៍​គាត់ថា​នៅក្នុង​ប្រទេសកម្ពុជា​យើង​អត់សូវ មាន​ព័ត៌មាន​រឿងហ្នឹង​ច្រើន​ដូចនៅ​ទីនេះ»។

លោក ​ឌឹក្លាស់ វ៉ាជុល​ ( Douglas Varchol)​បានរំពឹងថា​រដ្ឋាភិបាល​នានា​នឹងគិត ពីផល​ប្រយោជន៍​ពលរដ្ឋខ្លួន​ពីផល​ប្រយោជន៍​ប្រទេស​ជិតខាង។​ លោក​ធ្វើជា កុន​ឯកសានេះ​គឺដើម្បី​ឲ្យសំឡេង​ពីមេគង្គ​ត្រូវបានឮ​និង​ពិភាក្សាគ្នា​ពីគ្រប់ភាគី ទាំងអស់​ជាពិសេស​រឿងសម្បទាន​ រឿងសំណង​ដល់​ពលរដ្ឋ​ជាដើម។

«ខ្ញុំ​មានន័យថា​ពួកគេ​ត្រូវការ​គិតពិចារណារ​ពីតម្រូវការ​របស់​ពលរដ្ឋ​ច្រើន​បន្ថែម ទៀត។​ ប្រសិន​បើពួកគេ​ធ្វើបាន​ ពួកគេ​មានបញ្ហា​តិចតួច​ តែពួកគេ​មិនធ្វើទេ»។

លោកបាន​អះអាង​បន្ថែមថា​បញ្ហា​ទន្លេមេគង្គ​ជារឿង​លំបាក​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង នយោបាយ ​សេដ្ឋកិច្ច ​វប្បធម៌​ហើយនឹង​បញ្ហា​ឆ្លងដែន។

ក្រោយពី​បាន​ទស្សនា​ភាពយន្ត​ឯកសារ​ មេគង្គ ​ដែលផលិត​ដោយ​លោក​ ឌឹក្លាស់ វ៉ាជុល ​( Douglas Vachol) ​រួចមក​លោក​ រ៉ូស ណូត្ថា​ (Russ Notar)​ មាន​ទីលំនៅ ក្នុង​រដ្ឋធានី​វ៉ាស៊ីនតោន​បាន​អះអាងថា​ដំណោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ទន្លេមេគង្គ​អាចរក បាន​នៅពេល​រដ្ឋាភិបាល​ក្នុងតំបន់​ទន្លេមេគង្គ​ អ្នកសាង​សង់​និង​ពលរដ្ឋ​មានការ ទទួលយក​ព្រមគ្នា​និងបង្ហាញ​ឲ្យពលរដ្ឋ​បានដឹងថា​តើការ​កសាង​ទំនប់​មានផល ប៉ះពាល់​ឬមិន​ប៉ះពាល់​អ្វីខ្លះ។

«ខ្ញុំគិតថា​កិច្ចសហ​ប្រតិបត្តិការ​ជាគន្លឹះ​សំខាន់​ប្រសិនបើ​ ផលប្រយោជន៍​ទាំង ឡាយនោះ​អាច​ទៅដល់​ក្រុមមួយៗ​ដោយ​ប្រការ​ណាមួយ​នោះ»។

ភរិយា​លោក​ រ៉ូស ណូត្ថា​ គឺអ្នកស្រី​ អេឡែន ណូត្ថា ​(Ellen Notar) ​បានបន្ទរ​ថា៖ «ខ្ញុំគិតថា​ខ្សែ​ភាពយន្តនេះ​បានធ្វើឲ្យ​យើងដឹង​ច្រើន​អំពីការ​លំបាក​នានា​ក្នុងតំបន់ ដ៏ធំមួយនេះ​ដែលមាន​ប្រទេស​ជាច្រើន​ពាក់ព័ន្ធ។​ ជីវិតតាម​ទន្លេមេគង្គ​ពិតជា សំខាន់​ណាស់​សម្រាប់​ពលរដ្ឋ​ទាំងនោះ»។

លោកស្រី​បានបន្ថែម​ថា​ខ្សែ​ភាពយន្ត​ទាំងនេះ​ធ្វើបាន​ល្អណាស់​ ហើយ​អ្នក ស្រីបាន​យល់ដឹង​ច្រើន​ពីតំបន់​ទន្លេមេគង្គ​ដែល​អ្នកស្រី​ធ្លាប់ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ ដល់កាល​ពីជាង​១០ឆ្នាំ​មុន។

លោក ​ណេត ត្រេជឺ​ (Nate Trager)​ រស់នៅ​ក្នុងរដ្ឋ​ធានី​វ៉ាស៊ីនតោន​ហើយជា​អ្នក បរិស្ថានម្នាក់​បានអះអាង​ថា​ បរិស្ថាន​ក្នុងតំបន់​ទន្លេមេគង្គ​មានផល​ប៉ះពាល់​ដល់ ប្រទេស​ផ្សេងទៀត​នៅពេល​គេសាង​សង់​ទំនប់វារី​អគ្គីសនី​ ហើយ​លោក​ចូលរួម ទស្សនា​ខ្សែ​ភាពយន្ត​និង​ចូលរួម​ទិវាមេគង្គនេះ​ដើម្បី​យល់ដឹង​អំពី​បញ្ហា​បរិស្ថាន មេគង្គ​បន្ថែម​ទៀត។

«ខ្ញុំមានការ​ចាប់អារម្មណ៍​ក្នុងការ​ស្វែងយល់​ឲ្យបាន​ច្រើន​អំពី​បញ្ហា​បរិស្ថាន​ដ៏ សំខាន់​និង​បញ្ហា​វប្បធម៌​ ដែល​ប៉ះពាល់​ដល់​ប្រទេស​ជាច្រើន។​ ខ្ញុំដឹង​អំពីការ គិតគូរ​រឿងបរិស្ថាន​ក្នុងសរអា។​ តែខ្ញុំ​ក៏ចាប់​អារម្មណ៍​ក្នុងការ​ស្វែងយល់​អំពី ពលរដ្ឋ​ដែល​ប៉ះពាល់​ដោយបញ្ហា​ទាំងនេះ​នៅក្នុង​និងជិតៗ​តំបន់​ដីសណ្ត ជ្រលងភ្នំ​ ទន្លេមេគង្គ​ទាំងអស់នេះ​ថាតើ​ពលរដ្ឋ​គិតយ៉ាង​ម៉េច?»

ដោយឡែក​លោក​ ជុំ សុភា​ជាផលិករ​ភាពយន្ត​ឯកសារ​ស្តីពី​ទន្លេមេគង្គ​ដែលមាន ចំណង​ជើងថា​ទន្លេ​របស់ខ្ញុំ​ ត្រីខ្ញុំ ​ជីវិតខ្ញុំ។​ លោកមាន​មោទនភាព​ណាស់​នៅ ពេល​កុនឯកសារ​របស់លោក​ប្រាំមួយនាទី​ ដែលជាប់​លខបី​ក្នុងតំបន់​អាស៊ី អាគ្នេយ៍​ ត្រូវគេ​យកទៅ​បញ្ចាំង​នៅក្នុង​ប្រទេស​អាមេរិក​នៅឯ​ទិវាមេគង្គ។​ កុន ឯកសារ​របស់​លោក​រៀបរាប់​ពីផល​លំបាក​របស់​ប្រជា​នេសាទ​ដោយសារ​ការ អស់ត្រី​ហើយ​ប៉ះពាល់​ដល់ជីវភាព​របស់​ពួកគាត់។​ លោកបាន​ អះអាងថា​ការ ប្រែប្រួល​កម្ពស់​ទឹកទន្លេ​មេគង្គ​ដោយសារ​ការកសាង​ទំនប់វារី​អគ្គីសនី​ ប៉ះពាល់ ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ទាំងបួន​ប្រទេស​តាមដង​ទន្លេ​មេគង្គ។

«ការធ្វើ​ជាប្រភេទ​កុនឯកសារ​គឺចង់​បង្ហាញ​ទៅដល់​រដ្ឋាភិបាល​ក៏ដូចជា​បណ្តារ ប្រទេស​ដែលពាក់​ព័ន្ធអញ្ចឹង​ឲ្យគាត់​មានការ​គិតពិចារណា​ឡើងវិញ​មុននឹង​ធ្វើការ អភិវឌ្ឍ​ណាមួយ​ទាក់ទង​នឹងទន្លេ​មេគង្គហ្នឹង​ព្រោះថា​ទន្លេមេគង្គ​ដូចជា​សរសៃ ឈាម​ជីវិត​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែលគាត់​រស់នៅ​តាមបណ្តោយ​ទន្លេ​មេគង្គ»។

នាង​ម៉ម កល្យាណនី ​(Kalyanee Mam) ​ជាអ្នក​ផលិត​ខ្សែ​ភាពយន្ត​ទាក់ទង​នឹង ទឹកទន្លេ​មេគង្គ​នឹង​ទន្លេសាប​ដែលមាន​ឈ្មោះថា​ «ក្បង់ទឹកទន្លេ»​ ឬ ​A River Changes ​Course​ បានឈ្នះ​ពានរង្វាន់​ World ​Cinema ​Grand ​Jury ​Prize ដែលជា​រង្វាន់មួយ​ក្នុងចំណោម​រង្វាន់ធំ​បំផុត​នៅឯ​មហោស្រព​ភាពយន្ត​ទីក្រុង សាន់ដាន ​(Sundance ​Film ​Festival) ​របស់​សហរដ្ឋ​អាមេរិក។​ នាងបាន​ថ្លែងថា រដ្ឋាភិបាល​អាចជួយ​ស្រោចស្រង់​ស្ថានភាព​បាន​ប្រសិន​បើមិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យមាន ការសាង​សង់ទំនប់​ ការប្រើ​គ្រឿងផ្ទុះ​ដើម្បីចាប់ត្រី​ និងការ​ប្រើឧបករណ៍​នេសាទ ដែលមាន​ក្រឡាតូច​ដើម្បី​នេសាទត្រី​ ហើយលុប​ចោល​ក្រុមហ៊ុន​នេសាទ​ធំៗ ដែល​នេសាទ​គ្រប់ពេល​វេលានោះ។

«ទន្លេមេគង្គ​យើង​ ហើយនឹង​ទន្លេសាប​យើង​មានបញ្ហា​ច្រើន​ឥឡូវ​ដោយសារ​ត្រី យើងតិច​ទៅៗ​ពីព្រោះ​យ៉ាងម៉េច​ពីព្រោះគេ​ចាប់ផ្តើម​ធ្វើវារី​អគ្គីសនី​ច្រើន​ហើយ ពេលហ្នឹង​វាប៉ះពាល់​លើជីវិត​ត្រី»។
នាងបាន​បន្ថែមថា​ត្រីជា​ប្រភពនៃប្រតិអ៊ីន​ និងម្ហូប​អាហារ​សម្រាប់​ពលរដ្ឋ។

ទាំងនាង​ កល្យាណនី​ និង​លោក​សុភា​បានអះអាង​ថាការ​ធ្វើទំនប់​វារីអគ្គីសនី ច្រើន​នឹង​ធ្វើឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់ចរាចរណ៍​ត្រីនិង​ការបង្កើត​កូនរបស់ត្រី​ដែលរឿង នេះ​ជាបញ្ហា​ធ្ងន់ធ្ងរ​សម្រាប់​ជីវភាព​ពលរដ្ឋ។

សំណើ​សាងសង់​ទំនប់​ចំនួន១១​កាត់ទន្លេ​មេគង្គ​ និងទំនប់​តូចៗ​តាមព្រែក​និងដៃ​ស្ទឹង​ជាច្រើន​ទៀតនោះ​គឺជាការ​បង្កឲ្យ​មានបម្រែ​បម្រួល​អាកាសធាតុ​និង​ប៉ះ​ពាល់ ដល់​ជីវភាព​ពលរដ្ឋ​ក្នុងតំបន់​មេគង្គ។ រឿងនេះ​បង្កើត​ឲ្យមាន​ភាពតាន​តឹងក្នុង តំបន់​មេគង្គ​ផងដែរ​ដោយសារ​មានប្រទេស​មួយចំនួន​មិនសប្បាយ​ចិត្តនឹង​ការ សាងសង់​ទំនប់​ទាំងនោះ​ជាពិសេស​ទំនប់​វារីអគ្គីសនី​សាយ៉ាបូរី​ដ៏ធំ​នៅប្រទេស ឡាវ។ ​ក៏ប៉ុន្តែ​ប្រទេសចិន​បានធ្វើ​ទំនប់បួន​ នៅភាគ​ខាងលើ​ផងដែរ​ដោយ​ពុំបាន ពិភាក្សា​ជាមួយ​នឹងប្រទេស​មេគង្គក្រោម ​ដោយសារ​ទាំងប្រទេស​ចិន​និង ប្រទេស​ឡាវ​សំអាងថា​នោះ​ជារឿង​អធិបតេយ្យ​របស់​ប្រទេស​ខ្លួន។
សរអា​បានប្តេជ្ញា​កាលពី​ឆ្នាំទៅ​ក្នុងកិច្ច​ប្រជុំ​ស្តីពី​បញ្ហា​មេគង្គ​ថាខ្លួន​នឹងពង្រឹង កិច្ចសហ​ប្រតិបត្តិការ​ដើម្បីជួយ​ដល់​ប្រទេស​មេគង្គក្រោម​ក្នុងវិស័យ​អប់រំ ​សុខា ភិបាល ​បរិស្ថាន​និងការ​ភ្ជាប់ទំនាក់​ទំនង​និងលើក​កម្ពស់​សេដ្ឋកិច្ច​ជាដើម​ជាមួយ នឹងការ​ប្រកាស​ផ្តល់ជំនួយ​៥០លាន​ដុល្លារ​សរអា។ ​បញ្ហាជួយ​ជ្រោមជ្រែង​តំបន់ ទន្លេមេគង្គនេះ​ជាការ​ផ្តួចផ្តើម​របស់​លោកស្រី​ ហ៊ីលឡឺរី ​គ្លីនតុន​កាលពីឆ្នាំ ២០០៩។​