បុរសម្នាក់មានមាឌស្តើងទាបនិងសក់រួញអង្គាដីដែលកំពុងតែអង្គុយសម្រាកពីការងារកសិកម្មដ៏ ហត់នឿយនៅលើកៅអីជ័រក្រោមផ្ទះតូចល្មមនៅក្នុងភូមិដាច់ស្រយាលមួយនៃខេត្តកណ្តាល ដែលមានចម្ងាយប្រមាណ១០គីឡូម៉ែត្រ ពីគេហដ្ឋានរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន គឺលោកហីង ចន្ថា អាយុ៤៥ឆ្នាំ បាននិយាយដោយទឹកមុខរាក់ទាក់ថា លោកបានរស់នៅជាមួយនឹងអំពើពុករលួយដ៏សាមញ្ញតាមគ្រប់រូបភាពនៅក្នុងឆាកជីវិតផ្ទាល់របស់លោកចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៦ដែលបានជាន់ពន្លិចជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់លោកឱ្យកាន់តែក្រីក្របន្ថែមទៀត។
កសិកររូបនេះដែលមានកូន៥នាក់បានប្រកបមុខរបរដាំបន្ថែបង្កាផ្សេងៗនៅភូមិក្របៅអាចម៍កុក សង្កាត់កំពង់សំណាញ់ ទីក្រុងតាខ្មៅ ខេត្តកណ្តាល និងដឹកយកមកលក់នៅផ្សារតាខ្មៅ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ ផ្ទះរបស់គាត់មានដំបូលប្រក់ស័ង្កសី និងជញ្ជាំងឈើមានលក្ខណៈចាស់ទ្រុឌទ្រោម ហើយនៅពីក្រោយផ្ទះមានចម្ការបន្លែដែលទើបតែភ្ជួរហើយថ្មី ដើម្បីដាំបន្ថែបង្កា ផ្សេងៗសម្រាប់យកទៅលក់នៅទីផ្សារ។
ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៦លោកហីង ចន្ថាបានរំឭកឡើងវិញ កាលពីថ្ងៃពុធថា គ្រួសាររបស់លោកបានចំណាយប្រាក់ប្រមាណ៣០០ដុល្លារអាមេរិកក្នុង១ឆ្នាំ លើតម្លៃក្រៅផ្លូវការទៅឱ្យក្រុមអាជ្ញាធរ មូលដ្ឋាន ដើម្បីការពារដីចម្ការរបស់លោកពីការលួចរំលោភយកឱ្យទទួលបានសំបុត្រកំណើត សម្រាប់កូន៥នាក់របស់លោក សំបុត្រអាពាណ៍ពិពាហ៍ និងដឹកបន្លែបង្ការបស់លោកយកទៅលក់នៅផ្សារ។ លោកនៅតែចំណាយតម្លៃក្រៅផ្លូវការប្រចាំថ្ងៃឱ្យទៅគ្រូបង្រៀនសម្រាប់កូន៥នាក់របស់លោក។
កសិកររូបនេះបានថ្លែងប្រាប់VOAថា លោកបានទទួលរងនូវការឈឺចាប់ចំពោះអំពើពុករលួយ និងបានឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍នៃការចំណាយទៅលើអំពើពុករលួយនៅក្នុងឆាកជីវិតផ្ទាល់របស់លោក ដែលពាក់ព័ន្ធទៅនឹងករណីទាំងអស់នេះ។
«ខ្ញុំបានចំណាយក្រៅផ្លូវការទៅលើកូនរៀននិងការលក់បន្លែប្រចាំថ្ងៃជាមធ្យម៣០០ដុល្លារអាមេរិកក្នុង១ឆ្នាំៗ»។
អំពើពុករលួយទាំងនេះ រួមមានការចំណាយប្រាក់ជាង៤០ដុល្លារអាមេរិក ក្នុង១គ្រួសារ (ជាមួយអ្នកភូមិ៥៧គ្រួសារទៀត)ដើម្បីឱ្យអាជ្ញាធរជួយការពារដីចម្ការរបស់ខ្ញុំចំនួន៥.០០០ម៉ែត្រការ៉េ ពីការរំលោភយករបស់ក្រុមហ៊ុន។ ការចំណាយប្រាក់ចំនួន៣.០០០០រៀលស្មើនឹង៧,៥ដុល្លារអាមេរិកឱ្យអាជ្ញាធរធ្វើសំបុត្រកំណើតរបស់កូនម្នាក់ៗដែលមានតម្លៃសរុប១៥០.០០០រៀល ស្មើនឹង៣៧,៥ដុល្លារអាមេរិក និង ចំណាយប្រាក់ចំនួន៣០.០០០រៀលសម្រាប់សំបុត្រអាពាហ៍ពិពារហ៍។ ការ ចំណាយប្រាក់ក្រៅផ្លូវការប្រចាំថ្ងៃចំនួន៥០០០រៀល ស្មើនឹង១,២ដុល្លារអាមេរិកសម្រាប់កូនចំនួន៥នាក់ឱ្យទៅលោកគ្រូអ្នកគ្រូនិងការចំណាយប្រាក់ចំនួន២.៥០០រៀល ស្មើនឹង០,៦ដុល្លារអាមេរិក ដោយគ្មានបង្កាន់ដៃនៅពេលដែលលោកបានដឹកបន្លែបង្កាយកទៅលក់នៅផ្សារតាខ្មៅ។
កសិកររូបនេះបានបញ្ជាក់ថា ការចំណាយក្រៅផ្លូវការនេះមិនបានផ្តល់ផលប្រយោជន៍អ្វីដល់គ្រួសាររបស់លោកទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់ជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់លោកខណៈដែលលោកកំពុងតែខិតខំប្រឹងប្រែងតស៊ូនឹងភាពក្រីក្រ។
«បញ្ហាដែលខ្ញុំបានជួបប្រទះក្នុងជីវិតទាំងបួនយ៉ាងនេះ ខំប្រឹងធ្វើការអត់ធ្មត់តស៊ូទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដើម្បីជំនះឧបសគ្គទាំងឡាយនៃអំពើពុករលួយដែលជាប់ទាក់ទិននៅ ក្នុងសង្គមគ្រួសារប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំសុំសំណូមពរទៅរាជរដ្ឋាភិបាល ឱ្យជួយក្នុងបំណងលុបបំបាត់អំពើពុករលួយដើម្បីឱ្យរូបខ្ញុំមានជីវិតរស់នៅបានតទៅទៀត»។
លោកហីង ចន្ថា បានបន្តថា បើលោកមិនចំណាយក្រៅផ្លូវការទាំងនេះ ទៅឱ្យក្រុមអាជ្ញាធរ និងលោកគ្រូអ្នកគ្រូទេ លោកត្រូវប្រឈមនឹងការបាត់បង់ដីចម្ការ គ្មានសំបុត្រកំណើតរបស់កូន គ្មានសំបុត្រអាពាហ៍ពិពាហ៍សម្រាប់ពិធីមង្គលការ ការរើសអើងសម្រាប់ការសិក្សារបស់កូន និងការបាត់បង់មុខរបរលក់បន្លែបង្កា។
កសិកររូបនេះបានបន្ថែមថា ចំនួនប្រាក់នេះមានចំនួនតិចតួចណាស់សម្រាប់អ្នកមាន ប៉ុន្តែវាមានតម្លៃខ្លាំងណាស់សម្រាប់រូបលោក ដែលបានកើតចេញពីការខំប្រឹងប្រែងធ្វើចម្ការ ដោយកម្លាំងញើសឈាមផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកទាំងស្រុង។
លោកហីង ចន្ថា បានបន្តថា ការចំណាយក្រៅផ្លូវការទាំងនេះមិនត្រឹមតែមិនអាចធ្វើឱ្យជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃគ្រួសាររបស់លោក រួចចាកផុតពីភាពក្រីក្រទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងជាន់ពន្លិចជីវភាពរស់នៅគ្រួសាររបស់លោកឱ្យកាន់តែក្រីក្រថែមទៀត។
ការស្ទង់មតិដែលបានឧបត្ថម្ភដោយទីភ្នាក់ងារសហរដ្ឋអាមេរិកសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍអន្តរជាតិ USAIDឆ្នាំ២០០៧ បានបង្ហាញថា អំពើពុករលួយនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានកើត ឡើងតាមទម្រង់ផ្សេងៗជាច្រើន ដូចជាការស៊ីសំណូក ការលួចទ្រព្យ សម្បត្តិជាតិ និងការគេចពន្ធ ព្រមទាំងអំពើពុករលួយមួយចំនួនពាក់ព័ន្ធនឹងគ្រូបង្រៀន៤៤% មន្ត្រីឃុំ-សង្កាត់៣៧% ប៉ូលិសចរាចរណ៍៣៣% ប៉ូលិសមូលដ្ឋាន២១% និងមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល៨%។ ប្រទេសកម្ពុជាបានបាត់បង់ប្រាក់ចំណូលរហូតដល់៥០០លានដុល្លារអាមេរិក ក្នុង១ឆ្នាំដោយសារតែអំពើពុករលួយ។
ព្រះមហាក្សត្រព្រះបាទសម្តេចព្រះបរមនាថ នរោត្តម សីហមុនី ស្តេចបានឡាយព្រះហស្តលេខា លើច្បាប់ប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយនៅចុងខែមីនា បន្ទាប់ពីរដ្ឋសភា និងព្រឹទ្ធសភាបានអនុម័ត។
លោក ហីង ចន្ថា ដែលបានរងគ្រោះនៃអំពើពុករលួយក្នុងឆាកជីវិតរបស់លោកតាំងពីឆ្នាំ១៩៩៦ មិនមានជំនឿទៅលើប្រសិទ្ធិភាពនៃច្បាប់ប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយថ្មីនេះទេ។
កសិកររូបនេះ បានបញ្ជាក់ថា លោកអាចអត់ធ្មត់ជាមួយនឹងភាពក្រីក្រនៅក្នុងគ្រួសាររបស់លោក ប៉ុន្តែលោក មិនអាចស៊ូទ្រាំនឹងការឈឺចាប់ពីអំពើពុករលួយដែលប៉ះពាល់ជាអវិជ្ជមានដល់ជីវភាពរស់នៅផ្ទាល់ ការទទួលបានសេវាកម្មផ្សេងៗនៅមូលដ្ឋាន ការទទួលបានការអប់រំ និងការប្រកបរបរទទួលទាន៕