រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានចាប់ផ្តើមស៊ើបអង្កេតមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រានៅក្នុងប្រទេស ប៉ុន្មានថ្ងៃបន្ទាប់ពីអង្គការមូលនិធិកុមារអង្គការសហប្រជាជាតិ បានសម្តែងការព្រួយកង្វល់របស់ខ្លួនថា កុមារប្រហែលបីនាក់ក្នុងចំណោមបួននាក់នៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រាយ៉ាងហោចណាស់ម្នាក់ មានឪពុក ឬក៏ម្តាយនៅរស់។
នៅដើមសប្តាហ៍នេះ អង្គការ យូនីសេហ្វ (UNICEF) ប្រាប់ឲ្យដឹងថា កុមារជិត១ម៉ឺន២ពាន់នាក់ក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រានៅកម្ពុជា ការពិតមិនមែនជាកុមារកំព្រាទេ។ ជិត៣ភាគ៤នៃកុមារទាំងអស់នោះ មានឪពុកឬក៏ម្តាយនៅរស់ ប៉ុន្តែ ចំនួនកុមារកំព្រាក្នុងមជ្ឈមណ្ឌល បានកើនឡើងជាទ្វេដងក្នុងរយៈពេល៥ឆ្នាំនេះ។
អង្គការ យូនីសេហ្វ ប្រាប់ឲ្យដឹងថា ចំនួនមជ្ឈមណ្ឌលក្មេងកំព្រាបានកើនឡើងជិតទ្វេដងដល់ចំនួន២៦៩ នៅក្នុងរយៈពេលដូចគ្នា។ ក្នុងនោះមជ្ឈមណ្ឌលក្មេងកំព្រាចំនួនតែ២១កន្លែងប៉ុណ្ណោះ ត្រូវបានចាត់ចែងដោយរដ្ឋាភិបាល។ មជ្ឈមណ្ឌលផ្សេងៗទៀត ត្រូវបានផ្តល់ថវិកានិងចាត់ចែងដោយម្ចាស់ជំនួយបរទេស និងបណ្តាអង្គការសាសនា។
លោក រីឈដ ប្រ៊ិដល (Richard Bridle) ប្រធានអង្គការ យូនីសេហ្វ ប្រចាំកម្ពុជាបានប្រាប់ វីអូអេ សំឡេងសហរដ្ឋអាមេរិកថា លោកមានការព្រួយកង្វល់ថា មជ្ឈមណ្ឌលក្មេងកំព្រាជាច្រើនបានក្លាយទៅជាកន្លែងទេសចរណ៍ដើម្បីទាក់ទាញថវិកា ហើយថា ការធ្វើដូច្នេះ ពួកគេបានដាក់កុមារឲ្យស្ថិតក្នុងភាពគ្រោះថ្នាក់។
លោក ប្រ៊ិដល មានប្រសាសន៍បន្តទៀតថា សូម្បីពួកទេសចរ និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្តដែលមានបំណងដ៍ល្អបំផុតក៏កំពុងផ្តល់ថវិកាដល់ប្រព័ន្ធមួយដែលកំពុងជួយបំបែកកុមារពីគ្រួសាររបស់ពួកគេដែរ។
ការសិក្សាអន្តរជាតិបានបង្ហាញថា កុមារមានស្ថានភាពប្រសើរជាងនេះបើសិនជាគេនៅជាមួយគ្រួសារឬក្នុងសហគមន៍។
លោក សេបាសធាន ម៉ារ៉ត (Sebastien Marot) អ្នកបង្កើតអង្គការដ៏ល្អបំផុតមួយនៅភ្នំពេញសម្រាប់កុមារដែលរស់នៅតាមផ្លូវ ដែលហៅថា មិត្តអន្តរជាតិ (Friends International) ដែលបានបង្កើតកាលពី១៧ឆ្នាំមុននិយាយថាការថែទាំក្មេងបែបនេះ ក៏មានតម្លៃថោកជាងដែរ។ លោកម៉ារ៉ត មានប្រសាសន៍បន្តទៀតថា តួលេខមកពីអង្គការ យូនីសេហ្វ បង្ហាញពីបញ្ហាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយពោលគឺអាចមានការភាន់ច្រឡំអំពីស្ថិរភាពនៅកម្ពុជាក្នុងសតវត្សរ៍ទី២១នេះឬក៏អ្វីដែលលោកហៅថា មនុស្សមិនមានការអៀនខ្មាសកំពុងទាក់ទិនក្នុងពាណិជ្ជកម្មសប្បុរសធម៌ ហើយប្រើប្រាស់កុមារដើម្បីរកប្រាក់។ លោក ថ្លែងថា៖
«យើងបានធ្វើការចំនួន១៧ឆ្នាំ ហើយយើងមិនបានដាក់ក្មេងនៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រាទេ ។ ហើយ យើងកំពុងធ្វើការជាមួយពួកក្មេងដែលត្រូវបានគេមិនគិតមិនគូដែលមានក្រុមគ្រួសារដ៏លំបាកបំផុត។ យើងមិនបានដាក់ពួកគេក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រាណាមួយទេក្នុងរយៈពេល៨ឆ្នាំ លើកលែងតែកុមារដែលមានភាពពិការខ្លាំងឬឈឺខ្លាំងបំផុតពីព្រោះតែគ្រួសារប្រាកដជាគ្មានសមត្ថភាពថែទាំពួកគេ។ ហើយ នេះជាស្ថានភាពដ៏ពិតប្រាកដ»។
លោក ម៉ារ៉ត បានទទួលស្គាល់ថា ទេសចរភាគច្រើន ដែលទៅមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រាបានធ្វើចិត្តបរិសុទ្ធនៅពេលដែលពួកគេទៅទស្សនាពួកក្មេងហើយឲ្យលុយ។ ក៏ប៉ុន្តែ លោកនិយាយទៀតថា មានការសង្ស័យខ្លះដែរថាមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រាបានត្រូវបង្កើតឡើងដើម្បីរកប្រាក់ពីទេសចរបរទេស។
ភ្ញៀវទៅកាន់មជ្ឈមណ្ឌលទេសចរណ៍ក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ ទីក្រុងសៀមរាប និងក្រុងព្រះសីហនុដែលជាកន្លែងលំហែកាយឆ្នេរសមុទ្រនៃប្រទេសកម្ពុជា ជាទូទៅបានត្រូវគេអង្វករសុំឲ្យទៅទស្សនាមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រា។
ការណែនាំរបស់លោក ម៉ារ៉ត គឺថា ទេសចរ គួរធ្វើឬកពារដូចជាពួកគេនៅប្រទេសរបស់ខ្លួន។ លោក មានប្រសាសន៍ថា៖
«សំណួរពិតប្រាកដគឺថា តើអស់លោកអ្នកធ្វើដូច្នេះដែរឬទេនៅក្នុងប្រទេសផ្ទាល់របស់ខ្លួនទេ។ តើអស់លោកអ្នកដែលទៅទស្សនាមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រានៅប្រទេសរបស់អស់លោកផ្ទាល់ឬទេ? ទេ។ ហេតុអ្វី ? ពីព្រោះមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រាជាកន្លែងមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់កូនក្មេង ហើយមានប្រព័ន្ធការពារកុមារមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រា ត្រូវការពារកុមារទាំងនោះ។ ពួកគេមានភាពងាយនឹងរងគ្រោះថ្នាក់ទៅហើយ។ ការមានមនុស្សមកពីខាងក្រៅជាការមិនអាចទទួលយកបានទេ» ។
អ្នកនាំពាក្យក្រសួងសង្គមកិច្ច ដែលនឹងធ្វើអធិការកិច្ច បានសារភាពនៅសប្តាហ៍នេះថារដ្ឋាភិបាលមិនបានដឹងថា តើកុមាររាប់ពាន់នាក់ដែលស្ថិតក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលកុមារត្រូវគេមើលថែទាំបានល្អឬមិនបានល្អទេ។ អ្នកនាំពាក្យនោះ និយាយទៀតថា គេមិនទាន់ដឹងច្បាស់នៅឡើយថាតើគេនឹងចំណាយរយៈពេលប៉ុន្មានដើម្បីពិនិត្យមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រាទាំងអស់ចំនួន២៦៩នោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ លោកបានសន្យាថា មជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រាទាំងឡាយណាដែលត្រូវរកឃើញថា មិនគ្រប់បទដ្ឋានឬក៏ល្មើសច្បាប់ នឹងត្រូវបិទ៕
ប្រែសម្រួលដោយជឹង ប៉ូជីន
