ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

អ្នកស្រាវជ្រាវ​ស្នើ​ឱ្យ​អតីត​ជន​រងគ្រោះ​កុំរស់​ក្នុង​អតីត​កាល


លោក​ឆាំង​ យុ​ ប្រធាន​មជ្ឈមណ្ឌល​ឯកសារ​កម្ពុជា។ ​​
លោក​ឆាំង​ យុ​ ប្រធាន​មជ្ឈមណ្ឌល​ឯកសារ​កម្ពុជា។ ​​

វ៉ាស៊ីនតោន៖ បន្ទាប់​ពី​កាំង ហ្កេក​អ៊ាវ ហៅ​ឌុច​ ​អតីត​មេគុក​ទួលស្លែង​របស់​ខ្មែរ​ក្រហម​ ​ត្រូវបានតុលាការកាត់ទោស​ឱ្យ​ជាប់​ ពន្ធ​នាគារ​មក​ ក្រុម​អ្នក​ស្រាវ​ជ្រាវ​ស្នើ​ថា​ ​ដល់​ពេល​ដែល​ពលរដ្ឋ​កម្ពុជាឈប់​បន្ត​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព​ជា​ជន​រងគ្រោះ​របស់​ឌុច​ត​ទៅ​ទៀត។

លោកម៉ែន គឹមសេង សូម​ជូន​សេចក្តី​រាយ​ការណ៍​ពិនិត្យ​មើល​ពីកិច្ច​ខិតខំ​ប្រឹង​ប្រែង​ដើម្បី​ផ្សះផ្សារ​របួស​ផ្លូវចិត្ត​របស់ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​នេះ។

ក្រុម​អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​ស្តី​ពី​របប​ខ្មែរក្រហមស្នើ​ឡើង​ថា​ ​ប្រជា​ពលរដ្ឋកម្ពុជា​គួរ​ខិតខំ​ស្វែង​រក​វិធី​ផ្សះ​ផ្សារ​របួស​ផ្លូវចិត្តដើម្បីចេញឱ្យ​ផុត​ពី​អារម្មណ៍ជា​ជនរង​គ្រោះ​ ​ព្រោះ​ជន​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​ត្រូវ​បាន​ច្បាប់​ដាក់​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​ឧក្រិដ្ឋ​របស់​គេហើយ​ ​ បើទោះបី​ជា​កម្រិត​នៃការ​ដាក់​ទោស​នោះ​នៅ​មាន​ការ​ជំទាស់ក៏​ដោយ។

លោក​ឆាំង​ យុ​ ប្រធាន​មជ្ឈមណ្ឌល​ឯកសារ​កម្ពុជា បាន​ទទួល​ស្គា​ល់ថា​ ​មានការ​លំបាកសម្រាប់​អតីតជន​រង​គ្រោះ​ខ្លះក្នុងការទទួ​ល​យកភ្លាមៗ​នូវ​សាល​ក្រម​របស់​តុលាការ​ខ្មែរ​ក្រហម​ដែល​បាន​ដាក់​ទោស​ឌុច​ឱ្យ​ជាប់​ពន្ធនាគារ​៣៥​ឆ្នាំ​ ​ហើយ​បន្ថយ​មក​នៅ​តែ​១៩​ឆ្នាំ​ទៀត​ប៉ុណ្ណោះ​ ​ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ឱ្យប្រជា​ជន​ខ្មែរត្រូវ​ខិតខំផ្សះផ្សា​របួស​ផ្លូវចិត្ត​ដោយ​ប្រើ​ប្រាស់នូវ​វិធី​ជា​ច្រើន​ដែល​មាន។

“ការ​ដែល​យើង​បន្ត​នៅ​ជា​ជន​រង​គ្រោះ​ដូច​យើង​បន្ត​ឱ្យ​ឌុច​នៅ​គ្រប់​គ្រង​អារម្មណ៍​ក្នុង​ជីវិត​យើង​អញ្ចឹង។​ យើង​ត្រូវ​ចាក​ចេញ​ពី​ភាព​ជាជន​រង​គ្រោះ។​ យើង​សព្វថ្ងៃ​ជា​វេជ្ជបណ្ឌិត​ ​ជា​កម្មករ​ ​ជា​កសិករ​ ជា​ពេទ្យ​ ​ជា​សាស្រ្តាចារ្យ​ ​យើង​ត្រូវ​តែ​កសាង​ជីវិត​របស់​យើង​ ​ហើយ​នេះ​ក៏​ជា​វិធី​មួយ​ដាក់​ទណ្ឌ​កម្ម​លើ​ឌុច​បន្ថែម​ទៀត​ដែរ។​ បង្រៀន​កូន​ចៅ​យើង​ជា​ដើម​ក៏ជា​វិធី​មួយ​ដែរ។​ ការ​ដែលយើង​នៅ​បន្ត​ទទួល​ស្គាល់​ ​ឬ​គិត​ថា យើង​ជាជន​រង​គ្រោះ​ ​ដូច​យើង​បន្ត​ខ្លួន​យើង​ឱ្យ​រស់​នៅ​ក្នុង​សម័យ​ខ្មែរ​ក្រហម​អញ្ចឹង”។

លោក​ឆាំង​ យុ​ យល់​ឃើញ​ថា​ ​ទោះ​បី​ជា​សាល​ក្រម​ប្រភេទ​ណា​ក៏ដោយ​ ​ហើយ​ដាក់​ទោស​ទណ្ឌ​ឌុចច្រើន​យ៉ាង​ណា​ក៏មិនអាច​ជួសជុលស្តារ​នូវការបាត់បង់​ជីវិតប្រជាជនខ្មែរដែលឌុចបាន​សម្លាប់ដែរ​ ​តែ​ការ​សំខាន់​គឺ​ថា​ ​ការ​កាត់​ទោស​នេះ​មាន​លក្ខណៈ​ត្រឹមត្រូវតាម​បទដ្ឋាន​ច្បាប់​ ហើយ​ជាសញ្ញា​ដែល​បញ្ជាក់​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា​ ជន​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​មិន​អាច​គេ​ច​ចេញ​ពី​ការ​ជាប់​ទោស​ទណ្ឌ​បាន​ទេ។

ដូច​គ្នានេះ​ដែរ​ ​លោក​ស្រីបណ្ឌិត​ នូ​ លក្ខិណា ​សាស្ត្រា​ចារ្យ​នៃ​សាកល​វិទ្យា​ល័យ​ទីក្រុង​ឡងប៊ិច​ ​រដ្ឋ​កាលីហ្វញ៉ា​និង​ជា​ប្រធាននៃ​វិទ្យាស្ថាន​ស្រាវជ្រាវ​អនុវត្ត​ន៍​សង្គមកម្ពុជាដែលបាន​ចូលរួម​ក្នុង​អង្គ​សវនា​ការ​របស់​ឌុច​ ​បាន​បញ្ជាក់​ថា​ ​ពុំ​មាន​ការ​ដាក់​ទោស​ណា​មួយ​ដែល​អាច​សង​មក​វិញ​នូវអ្វី​ដែល​ជន​រង​គ្រោះ​បាន​បាត់​បង់​នោះ​ឡើយ។

“ការ​ដាក់​ទោស​រយៈ​ពេល​១៩ឆ្នាំ​គឺ​ពិត​ជា​មិន​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ទេ​ ​ប៉ុន្តែ​ក្នុង​ពេល​ជាមួយ​គ្នា​នេះ​ដែរ ​គឺ​យើង​ទទួល​បាន​នូវ​សាលក្រម​មួយ​ដែល​បញ្ជាក់​ឱ្យ​ដឹង​ថា​ ​ជន​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​និង​ជន​ដែល​មាន​បំណង​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​នឹង​ទទួល​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​ឧក្រិដ្ឋ​ដែល​ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត​លើ​ជន​ស៊ីវិល​ស្លូតត្រង់​និង​ការ​បំផ្លាញ​សង្គម​ជាតិ”។

លោក​ស្រី​សាស្រ្តា​ចារ្យ​ទទួល​ស្គាល់​ថា​ ​ដំណើរ​ការ​នៃ​ការ​កាត់​ក្តី​មាន​លក្ខណៈ​ច្បាប់​ស្មុគស្មាញ​ ​ហើយ​តុលាការ​មិន​បាន​ធ្វើការ​ងារ​បាន​ល្អទាក់ទង​នឹង​ការ​ចូលរួម​របស់​ដើម​បណ្តឹង​រដ្ឋប្បវេណី​ទេ​ បើ​ទោះ​បី​មាន​ការ​ចូលរួម​ពីអង្គការ​ក្នុងស្រុកមួយ​ចំនួន​ក៏ដោយ។​ លោកស្រី​បាន​ផ្តល់​អនុសាសន៍​ថា ​សម្រាប់​ជន​រង​គ្រោះគួរ​ស្វែង​យល់​ឱ្យ​បាន​កាន់​តែ​ច្បាស់​ថែម​ទៀត​ចំពោះ​តំណាក់​កាល​នៃ​ការ​រៀប​ចំ​សាល​ក្រម​នេះ។

“​ដូច្នេះ​អនុសាសន៍​របស់​ខ្ញុំ​ដល់​អ្នក​ដែល​នៅ​រស់​រាន​មាន​ជីវិត​គឺ​សូម​កុំ​ឱ្យ​ធ្វើការ​សម្រេច​ចិត្ត​ណា​មួយ​ដោយ​មិន​យល់​ថា​ ​តើ​សាល​ក្រម​នេះ​សម្រេច​ចេញ​ដោយ​ផ្អែកលើ​បរិបទ​អ្វី​ ​ហើយ​ស្រប​ពេលជាមួយ​គ្នា​នោះ​ដែរ​ ​ថាតើ​ពួក​គេ​ធ្វើអ្វី​ដើម្បី​ធានា​ថា​ សាល​ក្រម​ដ៏​គួរ​ឱ្យ​ភ្ញាក់ផ្អើល​របៀប​នេះ​នឹង​មិន​កើត​មាន​ចំពោះ​ករណី​លេខ​ ០០២ ​ទេ។​ ខ្ញុំ​គិតថា​ ជា​រឿយៗ​ ​អ្នក​នៅ​រស់​រាន​មាន​ជីវិត​ហាក់​ដូច​ជា​បញ្ចេញ​ប្រតិ​កម្ម​ដោយ​ផ្អែក​លើ​មនោ​សញ្ចេតនា​ ​ដោយ​មិនបាន​សំឡឹងមើល​ស្ថាន​ភាព​ជុំវិញ​នោះ​ប្រកប​ដោយ​ហេតុ​ផល​ទេ​ ​ហើយ​បើ​យើង​ផ្សំគ្នា​ ​ទាំង​ហេតុផល​ ​និង​មនោ​សញ្ចេតនា​ ​ខ្ញុំគិត​ថា​ ​នឹង​មាន​អត្ថន័យ​ល្អ​ ​មិន​គ្រាន់​តែ​សម្រាប់​ពួកគេ​ទេ​ ​ប៉ុន្តែ​នឹ​ង​ជួយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​តុលាការ​ឱ្យ​ធ្វើការ​ងារ​គេ​បាន​ល្អ​ ​ហើយ​ឱ្យ​គេ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ក្នុង​ការ​ស្វែង​រក​យុត្តិ​ធម៌ ​ មិន​គ្រាន់​តែ​សម្រាប់​អ្នកនៅ​រស់​រាន​មាន​ជីវិត​នៅកម្ពុជា​ទេ ប៉ុន្តែ​ចំពោះ​សង្គម​កម្ពុជា​ទាំង​មូល"។

ក្រោយ​ពី​បាន​ដំណើរ​ការ​សវនាការ​អស់​រយៈ​ពេល​៧៧​ថ្ងៃ​ ​ដោយ​មាន​សាក្សី​ជាង​៣០​នាក់​ចូល​រួម​ផ្តល់​សក្ខី​កម្ម​ ក្នុងនោះមានអតីត​ជន​រង​គ្រោះ​ ​ក្រុម​គ្រួសារ​ជន​រង​គ្រោះ​ ​និង​អ្នក​ស្រាវ​ជ្រាវ​នានា​មក​នោះ ​សាលាក្តី​ខ្មែរក្រហម​បានប្រកាស​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២៦​ ខែកក្កដា​ ​សម្រេច​ថា​ ​ឌុច​ពិត​ជាមានពិរុទ្ធ​ភាពចំពោះការ​ធ្វើ​ឱ្យ​ស្លាប់​បាត់បង់ជីវិត​អ្នក​ទោស​ជាង១២.០០០​នាក់​ ដែល​នៅ​ក្រោម​ការគ្រប់គ្រង​របស់គាត់ពីឆ្នាំ​១៩៧៥​ដល់​១៩៧៩​ ​ហើយ​បាន​ដាក់​ទោស​ឱ្យ​ជាប់​ពន្ធនាគារ​រយៈ​ពេល​៣៥​ឆ្នាំ។

សាល​ក្រម​នេះ​បាន​នាំ​ឱ្យ​មាន​ប្រតិកម្ម​ចម្រុះ​ក្នុង​ចំណោម​ជន​រងគ្រោះ។

លោក​វ៉ាន់ ណាត​ អតីត​អ្នកទោស​នៃ​មន្ទីរ​ឃុំឃាំង​ស២១ ​ទទួល​បាន​អារម្មណ៍​ស្ងប់​ស្ងាត់​និង​ពេញ​ចិត្ត​ជា​មួយ​នឹង​សាល​ក្រម​របស់​ឌុច។

“ខ្ញុំថា​ប៉ុណ្ណឹង​ ​ខ្ញុំ​ទទួល​យក​ ហើយមិន​អាច​មាន​អ្វី​ ដែល​អាច​យក​លើស​ពី​ប៉ុណ្ណឹង​ទៀតទេ។​ ខ្ញុំ​ថា​ ​ខ្ញុំ​សុខ​ចិត្ត​យក។​ ខ្ញុំ​សប្បាយ​ចិត្ត​ណាស់។ ​គាត់​អាយុ​៦៨ ​ឬ​៦៩ឆ្នាំ​ ​ហើយ​ថែម​១៩ឆ្នាំ​ទៀ​ត​មិន​ដឹង​ថា​គាត់​ទទួល​បាន​ទៀត​ឬអត់​ទេ។​ ខ្ញុំថា​ ​ខ្ញុំយក​ ​ខ្ញុំ​សប្បាយ​ចិត្ត ​នឹ​ង​ទទួល​យក​។ ដល់​អញ្ចឹង​ទៅ​អារម្មណ៍​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​វារាង​ធូរស្រាល​ដែរ​ណា៎”។

ប៉ុន្តែ​លោកវ៉ាន់ ណាត​ក៏នៅចង់​ដឹង​ថា​ ​តើ​មេ​ដឹក​នាំ​ដទៃ​ទៀត​ដែល​កំពុង​ជាប់​មន្ទីរ​ឃុំ​ឃាំង​រង់​ចាំការ​កាត់​ទោស ​ក្នុង​នោះ​មាន​ នួន ជា​ ខៀវ សំផន អៀង សារី​ និង​អៀង ធីរិទ្ធ​ ​នឹង​មាន​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​យ៉ាង​ណា​នៅក្នុង​ករណី​លេខ​០០២​ ដែល​នឹង​ត្រូវ​ដំណើរ​ការ​នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​២០១០​ ​ឬដើម​ឆ្នាំ​ក្រោយ​នេះ។

“០០២​ដែល​គេ​នឹង​ត្រូវ​ចាប់​ផ្តើម​បន្តិច​ទៀត​ពេល​ដែល​គេ​ត្រូវ​បញ្ចូល​រឿង​ក្តី​ថ្មី​ទៀត។​ យើង​រង់​ចាំ​មើល​ថា​ ​កាល​ពី​ករណី​០០១​ ​ឌុច​គាត់​អត់​ទទួល​ខ្លួន​ឯង​ទាំងអស់​ទេ​ ​គាត់​ឆ្លើយ​ដាក់​ថ្នាក់​លើ។​ ថ្នាក់​លើ​គឺ​ជា​អ្នក​បញ្ជា​គាត់។​ ឥឡូវ​ចាំ​មើល​០០២​មើល​ តើ​ថ្នាក់​លើ​ឆ្លើយ​ដាក់​អ្នក​ណា​ទៀត?”

លោករ៉ូននី​ យឹម​សុទ្ធ​ ជា​អ្នក​និពន្ធ​និង​ជា​សកម្ម​ជន​សម្រាប់​សិទ្ធិ​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​អាមេរិកាំង​ ​បាន​បញ្ជាក់​ថា លោក​មាន​អារម្មណ៍​ចម្រុះ​ទាក់​ទង​នឹង​សាលក្រម​របស់​ឌុច​ គឺ​មាន​ទាំង​ពីរ ​ការ​សប្បាយ​ដោយ​សារ​ទី​បំផុត​ឌុច​ត្រូវ​បាន​គេ​ដាក់​ទោស​ ​និង​មិន​សប្បាយ​ដោយសារ​តែ​ទំហំ​នៃ​ការ​ដាក់​ទោស​មិន​សម​នឹង​ទោស​ទណ្ឌ​របស់​គាត់។​ បើ​ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ​ ​លោក​បាន​ស្នើ​ថា៖

“ខ្ញុំ​យល់​ថា​ ​បងប្អូន​ខ្មែរ​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា ទាំង​រូបខ្ញុំផ្ទាល់​គឺ​ថា​ ​យើង​ត្រូវ​តែ​ទទួល​ការអនុវត្ត​របស់​តុលាការ​ ​ព្រោះ​គេ​កាត់​ក្តីតាម​ការ​យល់​ឃើញរបស់​គេ។ យើង​មិនអាច​ប្រឆាំង​បាន​ទេ​ ​ប៉ុន្តែ​យើង​ត្រូវ​តែ​បញ្ចេញ​មតិ​របស់​យើង​តាម​ការ​យល់​ដឹង​របស់​យើង​ ​ពី​ព្រោះ​ប្រទេស​សេរី​ ​យើង​អាច​និយាយ​បាន​តាម​តែ​យើង​យល់​ឃើញ​ ​កុំឱ្យ​តែ​យើង​ប៉ះ​ពាល់​ទៅលើ​គេ​ច្រើន​ពេក។​ ខ្ញុំ​យល់​ថា​ ​បង​ប្អូន​ខ្មែរ​យើង​គួរ​តែបន្ត​តាមដាន​ ព្រោះ​នៅ​ករណី​ធំ​មួយទៀត​គឺ​លេខ​០០២​ ​ដែល​គេ​កាត់​ទោស​មេខ្មែរ​ក្រហម​ធំៗ​នោះ​ ដែល​សំខាន់​ជា​ង​លោក​ឌុច​នេះ​ទៅ​ទៀត។ ​ឌុច​នេះ​សំខាន់​ ​ប៉ុន្តែ​មិន​សំខាន់​ណាស់​ណា​ទេ។​ គាត់​តូច​ទេ។​ គាត់​ជា​អាម៉ី​អាថោងទេ។​ អ្នក​ធំជាង​គេ​ដែល​ត្រូវ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ច្រើន​ជាង​គេ​ ​ហើយ​ខ្ញុំ​យល់​ថា​ លោក​ឌុច​នឹង​ជួយ​បក​ស្រាយ​រឿង​បួន​នាក់​ទៀត​ដែល​នៅ​អង្គុយ​ចាំ”។

រីឯ​លោក​ជុំ ម៉ី ​អតីត​អ្នក​ទោស​ម្នាក់​ទៀត​ដែលនៅ​រស់រានមានជីវិតពី​មន្ទីរ​ស ២១​ ​បាន​បញ្ចេញ​ប្រតិ​កម្ម​ភ្លាមៗ​ជំទាស់​ទាំង​ទឹកភ្នែកថា​ ​ការដាក់​ទោស​ទណ្ឌមិន​សម​នឹង​ទំហំ​បទ​ឧក្រិដ្ឋ​ដែល​ឌុច​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ទេ។​ ប៉ុន្តែ​នៅ​ពេល​ដែលវីអូអេ​ ​សំឡេងសហ​រដ្ឋអា​មេ​រិកបានទាក់ទងកាល​ពី​ថ្ងៃ​ច័ន្ទ​នេះ​ ​លោក​ជុំ ម៉ី​បញ្ជាក់​ថា ​លោក​មាន​អារម្មណ៍​ធូរ​ស្រាល​បានជាង​មុនច្រើន។

“ធម្មតា​ទេ​ក្មួយ​អ្ហើយ​ ​ យើង​មិន​មែន​មិន​ធូរ​ថយ​ទាំង​ស្រុង​ទេ​ណា៎។ ​យើង​ពិចារ​ណា​ទៅឃើញ​ថា​ យើង​វា​ធូរ​ថយ ​ដោយ​សារ​យើង​មាន​តុលាការ​អន្តរជាតិ​ចូលរួម។​ អញ្ចឹង​យើង​មាន​ការ​ធូរថយ​ដែរ​ ​មិន​មែន​នៅ​ក្តៅ​យូរ​ដដែល​គឺ​អត់​ទេ។ ​វា​បាន​ស្រាល​ ​ដោយ​សារ​យើង​បង្កើត​បាន​ច្បាប់​មួយ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា។ ​វា​មិន​មែន​ដូច​បីឆ្នាំ​ ​ប្រាំបីខែ​ ​ម្ភៃថ្ងៃ​ដែល​អត់​ច្បាប់​នោះ​ទេ”។

ទោះបី​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ​ ​លោក​ជុំ ម៉ី​ប្តេជ្ញា​បន្ត​ការទាមទារ​របស់​លោក​ទៅ​តុលាការ​កំពូល​ទៀត។ សាលាក្តី​ខ្មែរ​ក្រហម​បាន​ព្យាយាម​ប្រើ​យុទ្ធ​សាស្រ្ត​ជាច្រើន​ក្នុង​ការ​បញ្ជូនសារ​អំពី​ការ​ងារ​របស់​គេ​ឱ្យជនរង​គ្រោះ​ ​និង​សាធារណ​ជន​ បាន​ដឹង​ទាក់ទង​នឹង​ការ​កាត់​ទោស​មួយ​វគ្គនេះ​ ​ក្នុង​នោះ​មាន​ការ​បោះ​ពុម្ព​ផ្សាយ​សាលក្រម​សម្រាប់​ចែកចាយ​ផងដែរ។

លោក​រាជ សម្បត្តិ ​អ្នក​នាំពាក្យសា​លាក្តីខ្មែរ​ក្រហម​បាន​បញ្ជាក់​ថា៖

“សាលក្រម​នេះ​វា​មាន​តម្លៃ​ខ្ពស់​ណាស់​ ​ពីព្រោះ​ពេល​ចេញ​ដំបូង​ ​ធម្មតា​អ្នក​ដែល​ជាជន​រងគ្រោះដោយ​ផ្ទាល់​ ​គាត់​ពិត​ជា​មាន​ប្រតិកម្ម​លំបាក​នឹង​សាលក្រម​ដែល​គេ​បញ្ជាក់​ ដូច្នេះ​គាត់​អាច​រៀប​រាប់ទៅ​តាម​អារម្ម​ណ៍​របស់​គាត់​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ ​ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​ពេល​មក​ដល់​ថ្ងៃ​នេះ ​ជា​ពិសេស​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​និយាយ​ថា​ ​សាលក្រម​ហ្នឹង​នឹង​ត្រូវ​បោះពុម្ព​ជាសាធារណៈ ហើយ​ឱ្យ​ជន​រង​គ្រោះ​ទាំង​អស់​មាន​ឱកាស​ដើម្បី​សិក្សា​ស្វែង​យល់​ ​ហើយ​ពិចារណា​ខ្លួនឯង​ ​ ​ឥឡូវ​យើង​ឃើញ​មនុស្ស​រាប់​ពាន់​ម៉ឺន​នាក់​បាន​ទាក់​ទង​មក​ផ្នែក​កិច្ច​ការ​សាធារណៈ​របស់​អង្គ​ជំនុំ​ជម្រះ​វិសាមញ្ញ​ក្នុង​តុលាការ​កម្ពុជា​សុំ សាលក្រមជាលាយ​លក្ខ​អក្សរ​។ អញ្ចឹង​ខ្ញុំចង់​បញ្ជាក់​ថា​ ​នេះ​ជាផ្នែក​មួយ​នៃ​ការ​ផ្សះផ្សារ​របួស​ផ្លូវ​ចិត្ត​ធំ​ណាស់​ដែល​តុលាការ​បាន​ធ្វើ​ ​ហើយ​បាន​សម្រេច​ធ្វើជូនប្រ​ជាជន​កម្ពុជា​ ​ក៏ដូច​ជា​ប្រជាជន​ដទៃ​នៅ​លើ​លោក​ដែល​យល់​ថា យុត្តិធម៌គឺ​ជារឿង​សំខាន់”។

ក្រុម​អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​ក៏បានស្នើ​សុំ​ឱ្យ​មាន​ការ​ពន្យល់​បក​ស្រាយ​បន្ថែម​ទៀត​ទាំង​ខាង​ផ្នែក​តុលាការ​និង​អង្គការ​សង្គមស៊ីវិល​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​តុលាការ​ចូលរួម​ពន្យល់​ពី​ដំណើរ​ការ​នៃ​ការ​ចេញ​សាលក្រម​ ដើម្បី​ឱ្យ​មាន​ការ​យល់​ដឹង​បាន​កាន់​តែ​ច្បាស់​ដើម្បី​ធានា​ថា​ ​ការ​ផ្សះផ្សា​អាច​កើតមាន​បាន​ក្នុង​ស្រទាប់​ជន​រង​គ្រោះ​កម្ពុជា៕

XS
SM
MD
LG