ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

ពលរដ្ឋថៃ​វណ្ណៈ​កណ្តាល​​គាំទ្រ​ពួក​អាវក្រហម


ជន​ជាច្រើន​នាក់​ក្នុង​បណ្តា​អ្វី​ដែល​ហៅ​ថា​ ពួក​បាតុករ​អាវក្រហម​ដែល​បាន​ចំណាយ​ពេល​វេលា​ជាង​ពីរ​ខែ​ធ្វើ​បាតុកម្ម​ប្រឆាំង​នឹង​រដ្ឋាភិបាល​នៅ​លើ​ផ្លូវ​នៃ​រាជធានី​នៃ​ប្រទេស​ថៃ​មក​ពី​ក្រុម​ជន​ក្រីក្រ​ក្នុង​តំបន់​ជនបទ​របស់​ប្រទេស​និង​វណ្ណៈ​កម្មករ​ក្នុង​ទីក្រុង។

ក៏ប៉ុន្តែ ​សម​ដូច​លោក​ Aubrey Belford​ រាយ​ការណ៍​ពី​ Ban Pheu​ ក្នុង​សំបុក​ពួក​អាវ​ក្រហម​ក្នុង​ផ្នែក​ឦសាន​នៃ​ប្រទេស​ថៃ​ ជនជាតិ​ថៃ​សម្បូរ​ធនធាន​ច្រើន​នាក់​ក៏​គាំទ្រ​ចលនា​នេះ​ដែរ ​ ​ហើយ​ពួកគេ​ក៏​ព្រួយ​បារម្ភ​ដែរ​អំពី​អំពើ​ហិង្សា​ដែល​កើត​មាន​ក្នុង​ក្រុង​បាងកក។​ លោក ​ឈឹម ​សុមេធ​ ប្រែ​សម្រួល​សេចក្តី​រាយ​ការណ៍​នេះ​ដូច​ត​ទៅ៖

អ្នកស្រី​ Uraiwan ​Suwannasang​ ជា​ស្ត្រី​មេផ្ទះ​ម្នាក់​មាន​ជីវភាព​ល្អ​ប្រសើរ។​ ផ្ទះ​អ្នកស្រី​នៅ​ក្នុង​ក្រុង ​Ban​ Pheu ​នា​ប៉ែក​ឦសាន​ប្រទេស​មាន​ដាក់​តាំង​ជ័យ​ភ័ណ្ឌ​និង​រូបថត​ធំៗ​របស់​កូន​អ្នកស្រី​បី​នាក់​ដែល​សុទ្ធតែ​មាន​បរិញ្ញាប័ត្រ​ ហើយ​កំពុង​ធ្វើការ​ក្នុង​ស.រ.អ.។

អ្នកស្រី​Uraiwan ​និង​លោក​ Teerapon ​ជា​ស្វាមី​អ្នកស្រី​ដែល​ជា​នាយក​សាលា​បឋម​សិក្សា​ចូល​និវត្តន៍​ម្នាក់​ ជា​អ្នក​គាំទ្រ​ខ្លាំងក្លា​ដល់​ពួក​អាវក្រហម​ប្រឆាំង​នឹង​រដ្ឋាភិបាល​ដែល​បាន​កាន់កាប់​ផ្នែក​កណ្តាល​នៃ​ក្រុង​បាងកក​ដោយ​ធ្វើបាតុកម្ម​ជាង​ពីរ​ខែ​មក​ហើយ។

អំពើ​ហិង្សា​យូរៗម្តង​បាន​បណ្តាល​ឱ្យ​មនុស្ស​ជាង​៦០​នាក់​ស្លាប់​ចាប់​តាំងពី​ពេល​ដែល​បាតុកម្ម​នេះ​បាន​ចាប់ផ្តើម​មាន។​ ជាង​ពាក់​កណ្តាល​នៃ​មនុស្ស​ស្លាប់​ទាំង​នេះ​បាន​បាត់បង់​ជីវិត​ក្នុង​អំពើ​ហិង្សា​ដែល​បាន​ចាប់ផ្តើម​កាល​ពី​សប្តាហ៍​មុន​នៅ​ពេល​ដែល​រដ្ឋាភិបាលបាន​ចាប់​ផ្តើម​កិច្ច​ខិតខំ​ប្រឹងប្រែង​ដើម្បី​រុះរើ​ជំរុំ​ពួក​បាតុករ​នៅ​កណ្តាល​ក្រុង​បាងកក។

ពួក​បាតុករ​ច្រើន​នាក់​មក​ពី​តំបន់​ឦសាន​នៃ​ប្រទេស​ថៃ​ដែល​ជា​តំបន់​ជនបទ​រាំងស្ងួត​មួយ​ដែល​ក្រីក្រ​ជាង​កន្លែង​ឯទៀតៗ​របស់​ប្រទេស។ ​ក៏​ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រី​ Urawan និង​ស្វាមី​អ្នកស្រី​មិនមែន​ជាជន​ក្រីក្រ​ទេ។

អ្នកស្រី​ Uraiwan ​និយាយ​ថា​ អ្នកស្រី​មិន​ដែល​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ខ្លាំង​ក្នុង​នយោបាយ​ទេ រហូត​ដល់​រដ្ឋ​ប្រហារ​កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០០៦​ដែល​បាន​ទម្លាក់​នាយក​រដ្ឋ​មន្ត្រី ​Thaksin​ Shinawatra ​ពី​តំណែង។

ភាគ​ច្រើន​នៃ​ប្រជាប្រិយ​ភាព​របស់ ​Thaksin ​បាន​មក​ពី​គោល​នយោបាយ​នានា​ ដូចជា​ការថែ​រក្សា​សុខភាព​ដោយ​បង់​សោហ៊ុយ​តិច​និង​ការ​ឱ្យ​ខ្ចី​ប្រាក់​ក្នុង​តំបន់​ជនបទ​ដែល​បាន​ជួយ​កសិករ​ជាច្រើន​នាក់​ឱ្យ​គេច​ផុតពី​ភាព​ទីទាល់ក្រ។​ ក៏ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រី​ Uraiwan ថ្លែង​ថា​ អ្នកស្រី​មាន​ធនធាន​ច្រើន​មិន​អាច​ទទួល​អត្ថ​ប្រយោជន៍ពីគោល​នយោបាយ​ទាំង​នេះ​ទេ។

អ្នកស្រី​និយាយ​ថា​ ការ​គាំទ្រ​របស់​អ្នកស្រី​ដល់​ពួក​អាវក្រហម​គឺ​អំពី​អំពើ​យុត្តិធម៌​ និង​ភាព​ត្រឹមត្រូវ​ ទោះ​ណា​ជា​អ្នកស្រី​បាន​ថ្លែង​ដែរ​ថា​ ការ​តម្លើង​ប្រាក់​បៀវត្ស​សម្រាប់​ពួក​គ្រូបង្រៀន​នៅ​ពេល​ Thaksin​ កាន់​តំណែង​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​ជីវភាព​គ្រួសារ​អ្នកស្រី​ស្រួល​ជាង​មុន​ដែរ។

ជាញឹកញយ​ វិបត្តិ​នយោបាយ​របស់​ប្រទេស​ថៃ​បាន​ត្រូវ​ចាត់ទុក​ថា​ ជា​ការ​ប្រយុទ្ធ​មួយ​រវាង​ពួក​អាវក្រហម​មក​ពី​តំបន់​ជនបទ​ក្រីក្រ​និង​រដ្ឋាភិបាល​មួយ​ដឹកនាំ​ដោយ​ពួក​វរជន​រាជានិយម​និង​មាន​ធនធាន​ច្រើន​មួយ​ក្រុម។​ ក៏​ប៉ុន្តែ ​វិបត្តិ​នេះ​ក៏​មាន​ទំហំ​ធំ​ដែរ​ក្នុង​តំបន់។​ ជា​ឧទាហរណ៍​ ក្នុង​ផ្នែក​ខាង​ត្បូង​នៃ​ប្រទេស​ថៃ​ការ​គាំទ្រ​ដល់​ពួក​បាតុករ​មាន​កម្រិត​ទាប​ ទោះណា​ជា​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​ជន​ក្រីក្រ​ក៏ដោយ។​ នៅ​ក្នុង​ប៉ែក​ឦសាន​ប្រទេស ​ស្ថាន​ការណ៍​ផ្ទុយ​ពី​នេះ ពីព្រោះ​ពួក​មនុស្ស​ច្រើន​នាក់​ក្នុង​វណ្ណៈ​កណ្តាល​គាំទ្រ​ចលនា​ប្រឆាំង​នឹង​រដ្ឋាភិបាល​នេះ។

នៅ​ក្នុង​រោង​ម៉ាស៊ីន​មួយ​នៅ​ជាយ​ក្រុង ​Udon ​Thani ​ ​លោក ​Narong ​Meephet​ ឃើញ​ Thaksin​ ថា​ ជា​វីរបុរស​នយោបាយ​ម្នាក់​និង​ជា​បុរស​គម្រូ​ម្នាក់​ខាង​វិស័យ​ជំនួញ។

លោក ​Narong​ មាន​បុគ្គលិក​២០​នាក់​ដែល​ជួស​ជុល​ទ្បាន​និង​ត្រាក់ទ័រ។​ លោក​និយាយ​ថា​ លោក​មាន​ធនធាន​ច្រើន​មិន​អាច​ទទួល​អត្ថ​ប្រយោជន៍​ពី​គោល​នយោបាយ​របស់ ​Thaksin ​ទេ។ ​លោក​ថ្លែង​ថា​ ចលនា​អាវ​ក្រហម​គឺ​អំពី​ការ​ចាត់ចែង​សេដ្ឋកិច្ច​ឱ្យ​បាន​ល្អ​ប្រសើរ​ជាង​មុន​ និង​បំណង​របស់​ប្រជា​រាស្ត្រ​ក្នុង​មូលដ្ឋាន​ចង់​ឱ្យ​មាន​ការ​គោរព​ច្រើន​ជាង​មុន​ពី​ពួក​វរជន​ក្នុង​ក្រុង​បាងកក។

លោក​ណារ៉ុង​និយាយ​ថា​ លោក​ជា​បុរស​ម្នាក់​ដែល​រក​ធនធាន​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ដោយ​មាន​ឋានៈ​កើន​ទ្បើង​ពី​ឋានៈ​ជា​កសិករ​ក្រីក្រ​ម្នាក់​នៅ​ជិត​ក្រុង​បាងកក​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​ជំនួញ​ដោយ​ខ្លួនឯង​ ក្រោយ​ពី​បាន​ធ្វើការ​យ៉ាង​ឧស្សាហ៍​ជា​ជាង​ម៉ាស៊ីន​និង​ជា​អ្នក​លក់ដូរ​ឥវ៉ាន់​ក្នុង​ភូមិភាគ​មជ្ឈឹមបូព៌ា​និង​ប្រទេស​ជប៉ុន។

លោក​ថ្លែង​ថា ​កម្លាំង​ពិត​ប្រាកដ​របស់ ​Thaksin ​គឺ​ការ​បង្រៀន​ប្រជារាស្ត្រ​ឱយ​ជួយ​ខ្លួន​ឯង​តាម​រយៈ​គោល​នយោបាយ​នានា​ដូចជា​កម្មវិធី​ឱ្យ​ប្រជារាស្ត្រ​ក្នុង​តំបន់​ជនបទ​ខ្ចីប្រាក់​ជាដើម។

លោក​ណារ៉ុង​និយាយ​ថា​ នៅ​ពេល​ខ្លះ​លោក​បាន​ធ្វើ​វិភាគទាន​ពី​២០​ដុល្លារ​ទៅ​៤០​ដុល្លារ​ឱ្យ​ដល់​ចលនា​អាវក្រហម​ ក៏​ប៉ុន្តែ​លោក​មិន​មែន​ជា​អ្នក​គាំទ្រ​ធំ​ដុំ​ម្នាក់​ទេ។​ លោក​យល់​ថា​ ប្រមាណ​ពាក់​កណ្តាល​នៃ​ពួក​អ្នក​ជំនួញ​ក្នុង​ក្រុង ​Udon ​Thani ​ដែល​ជា​ច្រើន​នាក់​ជា​ជន​អម្បូរ​ចិន​ បាន​គាំទ្រ​ពួក​អាវក្រហម។​ ពួក​អ្នក​ជំនួញ​ពាក់​កណ្តាល​ទៀត​ជា​អ្នក​មាន​សមាន​ចិត្ត​ដល់​ពួក​អាវលឿង​ដែល​ជា​គូប្រជែង​របស់​ពួក​អាវក្រហម​ ហើយប្រឆាំង​នឹង​ Thaksin។

នៅ​ក្នុង​តំបន់​នេះ​ ដូចជា​កន្លែង​ឯ​ទៀត​ក្នុង​ប្រទេស​ថៃ​ដែរ​ ​ពួក​ប៉ូលិស​ច្រើន​នាក់​ជា​អ្នក​គាំទ្រ​ពួក​អាវក្រហម​ ដែល​នាំ​ឱ្យ​គេ​ហៅ​ពួក​ប៉ូលិស​ទាំងនេះ​ថា​ ជា​ពួក ​“ប៉េងប៉ោះ”។

លោក​ Danai Saribot ​ជា​មេ​ប៉ូលិស​ក្នុង​ស្រុក ​Ban Pheu។ លោក​ Danai ​និយាយ​ថា​ រវាង​៦០​និង​៧០​ភាគរយ​នៃ​ពួក​ប៉ូលិស​របស់​លោក​ជា​ពួក​អាវក្រហម​ ក៏ប៉ុន្តែ​លោក​ថ្លែង​ទទូច​ថា​ ពួកគេ​ធ្វើ​សកម្មភាព​នយោបាយ​តែ​នៅ​ពេល​ណា​ក្រៅ​ម៉ោង​ធ្វើការ​រាជការ។

ក៏ប៉ុន្តែ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​នៅ​ក្នុង​កន្លែង​ចតទ្បាន​ ប៉ូលិស​ម្នាក់​ក្នុង​បណ្តា​ពួក​ប៉ូលិស​នៅ​ក្រោម​បង្គាប់​លោក​ដាណៃ​ គឺ​លោក​Sakda​ Muthasin ​បាន​ដើរ​ ហើយ​និយាយ​ថា​ ពួក​ប៉ូលិស​ភាគ​ច្រើន​គាំទ្រ​ Thaksin​ ជា​ផ្នែក​ដោយសារ​ប្រាក់​បៀវត្ស​ប៉ូលិសបាន​កើន​ទ្បើង​នៅ​ពេល​រដ្ឋាភិបាល​គាត់​កាន់​តំណែង។

ក៏ប៉ុន្តែ ​លោក ​Sakda​ ក៏​និយាយ​ដែរ​ថា ​លោក​ក៏​ខឹង​ដែរ​ដល់​រដ្ឋាភិបាល​អំពី​ការ​ស្លាប់​មនុស្ស​ក្នុង​ក្រុង​បាងកក។​ លោក​ថ្លែង​ថា ​ប្រសិន​បើ​មាន​ការ​បង្ក្រាប​នៅ​ទូទាំង​ប្រទេស​ ហើយ​អាជ្ញាធរ​សុំ​ឱ្យ​លោក​ចូលរួម​ក្នុង​ការ​បង្ត្រាប​នេះ​ ​លោក​នឹង​មិន​គោរព​តាម​បញ្ជា​ទេ។​ លោក​ពោល​ថា​ លោក​នឹង​ការពារ​ពួក​បាតុករ​ប្រឆាំង​នឹង​រដ្ឋាភិបាល៕

XS
SM
MD
LG