ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

ការ​​រឹប​អូស​យក​ដី​នៅ​ចិន​អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​​វិបត្តិ​សង្គម


កសិករភ្ជួរដីធ្វើចម្ការ។
កសិករភ្ជួរដីធ្វើចម្ការ។

ប្រែ​សម្រួល​ដោយ​លី​ សុខឃាង

ការរឹបអូសដីធ្លីត្រូវបានអ្នកវិភាគមួយចំនួន​ពិពណ៌នា​ថា​ ប្រហែល​ជា​ការគំរាមកំហែង​ដ៏​ធំ​បំផុតចំពោះរដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំង។ ក្នុងករណីជា​ច្រើន ​ អ្នកតាំងទីលំនៅ​ត្រូវបានបង្ខំឲ្យ​ចាកចេញ ​ហើយផ្តល់ប្រាក់ឲ្យតែមួយចំណែកតូចនៃតម្លៃផ្ទះរបស់ពួក​គេប៉ុណ្ណោះ។

វិស័យសេដ្ឋកិច្ចដែលកំពុងរីក​ចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័ស​ស្របជាមួយនឹងភាពងាយស្រួលក្នុង​ការរកដី​បានបង្កឲ្យមានការរឹបអូសយកដីគ្រប់ទីកន្លែងពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាល។ ​ដីធ្លីជា​មធ្យោបាយដ៏ងាយស្រួលសម្រាប់រដ្ឋាភិបាលក្នុង​ការបំពេញបន្ថែមធនធានរបស់ប្រទេស​ចិន​ ​ក៏ប៉ុន្តែអំពើពុក​រលួយ​ពីសំណាក់មន្រ្តី ​និងអ្នកអភិវឌ្ឍ​អាចពន្លឿនដំណើររការនេះដែរ។ ​លោក​ថ្លែង​ថា៖

“រដ្ឋាភិបាលចិនគ្រប់ជាន់ថ្នាក់​កំពុងប្រកួតប្រជែងគ្នាជាមួយប្រជាពល​រដ្ឋចិន ​ដើម្បី​ព្យាយាមរកប្រាក់ចំណេញឲ្យបានច្រើនបំផុតតាមលទ្ធភាពដែលអាចធ្វើបាន​សម្រាប់ខ្លួន​ឯង»។

លោក​មីង ស្ស៊ា​ (Ming Xia)​ ជា​សាស្រ្តាចារ្យផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តនយោបាយ​ សេដ្ឋកិច្ច ​និងទស្សនៈ​វិជ្ជា​ នៃ​សាកល​វិទ្យាល័យទីក្រុងញ៉ូយ៉ក​ The ​City​ University​ of ​ New York ។​ គាត់និយាយថា ​កម្មសិទ្ធិទ្រព្យ​សម្បតិ្តរបស់ប្រទេសចិនមានភាព​ស្មុគ្រស្មាញយ៉ាងខ្លាំង។​ សំខាន់គឺថា ​រដ្ឋជា​ម្ចាស់ដីធ្លី​ ហើយបុគ្គលម្នាក់ៗជាម្ចាស់ទ្រព្យ​សម្បត្តិជាក់ស្តែងលើដីនោះអស់ជាច្រើន​ទស​វត្ស៍មកហើយ។ ​លោក​មីង ស្ស៊ា​បន្ត​ថា៖

«ប្រជាពលរដ្ឋចិនមិនមានកម្ម​សិទ្ធិលើដីធ្លីទេ។ ​ដូច្នេះ​ពួកគេមិនបានទទួលប្រាក់សំណង​សមរម្យឡើយ។ ​ហើយ​ទី​ពីរ ​សម្រាប់​រដ្ឋាភិបាល ​និងដោយសារតែពួកគេមានកម្លាំងជំរុញ​ ដ៏ខ្លាំងក្លាដើម្បីទទួលបាន​លុយ​បែបនោះហើយ​ទើបជួនកាលពួកគេអាចប្រើកម្លាំង​ និង​ប្រព្រឹត្តអំពើឃោរ​ឃៅក្នុងការបណ្តេញប្រជា​ពល​រដ្ឋចេញពីដីឬ​អគារនានា»។

ករណីបណ្តេញចេញដោយបង្ខំកាលពីពេលថ្មីៗនេះ​ ត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈមុន​ពេលតាំងពិព័រណ៍ពិភពលោកនៅ​ទីក្រុងសៀងហៃក្នុងឆ្នាំនេះ​ ដែលបើករហូតដល់ខែតុលា។

លោកស្រីហ៊ូ យ៉ាន​ (Hu Yan) បានតស៊ូប្រឆាំងនឹងការិយា​ធិបតេយ្យនៅប្រទេសចិន​អស់​រយៈ​ពេល​៥​ឆ្នាំមកហើយ បន្ទាប់ពីដឹងថា គេហដ្ឋានរបស់គាត់នឹងត្រូវកម្ទេចចោល ដើម្បី​យកកន្លែង សម្រាប់តាំងពិព័រណ៍។​ គាត់ឲ្យដឹងថា​ អាជ្ញាធរក្រុងមិនបានផ្តល់សំណង​ ឬជួយ​រកទីតាំង​ថ្មី​ដល់រូបគាត់ ​ឬអ្នកតាំងទីលំ​នៅដែលរងគ្រោះរាប់ពាន់នាក់ផ្សេ​ងទៀតទេ។

លោក​សាស្រ្តាចារ្យ​ស្ស៊ា ​មានប្រសាសន៍ថា​ សូម្បី​តែ​នៅ​ពេល​ដែល​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ទទួល​បាន​ប្រាក់ ប្រាក់នោះតិចតួចណាស់។ ​គាត់កត់សម្គាល់ឃើញថា ​ជាមធ្យមប្រាក់នោះនឹងចាយ​អស់​ក្នុងរយៈ​ពេល​ប្រហែល​ពីរ​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក។ ​លោកស្ស៊ា​មានប្រសាសន៍ថា៖

«នៅទីបំផុត​ ពួកគេនឹងក្លាយទៅជាបន្ទុកមួយ។ ​ពួកគេគ្មានលុយទៀតទេ។​ ពួកគេគ្មាន​មុខ​របបរ​ទៀតទេ។ ​ដូច្នេះ​ ពួកគេក្លាយជា​អ្នកក្រ​ គ្មានការងារធ្វើនៅទី​ក្រុង។ ​ដូច្នេះ​នោះពិត​ជា​បន្ទុកមួយសម្រាប់​សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេស​ចិន។ ​វា​ក៏​ក្លាយជាការគំរាមកំហែង​ ទៅលើ​សន្តិសុខសង្គមរបស់ចិនដែរ»។

ហើយ​គាត់ឲ្យដឹងទៀតថា ​ការគំរាមកំហែងទៅលើរដ្ឋាភិបាលចិនកំពុងកើន​ឡើងដែរ។​ លោក​ថ្លែងថា៖

«កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ​កុប្បកម្មទូទាំងប្រទេសក្នុងសង្គមចិន​មានចំនួនលើសពី​១​សែន​នាក់។ ​ក្រុមអ្នកសង្គម​វិទ្យាចិនមួយចំនួនជឿ​ថា​ រដ្ឋាភិបាល​ចិន​កំពុង​អង្គុយ​លើ​កំពូល​ភ្នំភ្លើង»។

រដ្ឋាភិបាលចិនបន្តចំណាយក្នុងអត្រាមួយខ្ពស់។​ ហើយលោកសាស្ត្រាចារ្យ​ស្ស៊ា​ (Xia)​ ព្រមានថា​ ​វាមានការលំបាក​សម្រាប់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការបញ្ឈប់​ ​បើទោះជាសេដ្ឋកិច្ច​សកល​លោកកាន់តែធ្ងន់​ធ្ង​រ​ទៅក៏ដោយ។

«ពួកគេបានចំណាយលុយយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ទៅលើវិស័យយោធា ​ទៅលើគម្រោង​ធំៗ​ ដូច​ជា​កីឡាអូឡាំពិក​ ព្យុះ​ហយាត្រាយោធា ​និងការតាំងពិព័រណ៌​ពិភព​លោក។​ ហើយ​ជាការពិតណាស់​ រដ្ឋាភិបាលមានភាពខ្ជះខ្ជាយយ៉ាងខ្លាំង ​ដោយ​សារតែ​អំពើពុករលួយ។​ ហើយដូច្នេះ ​ក្នុង​ពេល​នេះ «ថ្ងៃ​ចាស់​ដ៏​ល្អ» ​សម្រាប់រដ្ឋាភិបាលចិនបានកន្លងផុតហើយ​ ដោយ​សារតែពេលមុន​ពួកគេអាចពឹងផ្អែកលើទីផ្សារ​ភាគហ៊ុនដ៏រីកចម្រើន​ ទីផ្សារ​លក់ផ្ទះ​សម្បែង​ និងវិសាលភាពយ៉ាងធំធេងនៃការ​វិនិយោគផ្ទាល់ពីបរទេស​ និង​ការនាំ​ចេញ​ទៅ​កាន់បស្ចឹម​ប្រទេស»។

ប្រទេសចិនមិនមែនជាប្រទេសតែមួយគត់​ ដែលរដ្ឋាភិបាល​ចាប់​យកដី​ធ្លី​នោះទេ​។

«រឿង​ទី​តាំង​សាធារណៈ​សម្រាប់​ពេល​អនាគត​ គ្មាន​អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យសើចទេ។ ​ខ្ញុំបាត់​បង់​ផ្ទះ​របស់ខ្ញុំ​នៅ​តាមមាត់​ទន្លេ។​ ខ្ញុំ​មានកន្លែងមួយប្រកបដោយសោភ័ណ​ភាពនៅតាមមាត់ទន្លេ ​ដែលត្រូវ​បានផ្លូវហៃវ៉េ ​ឆក់​យក​បាត់»។

លោក​ហ្វ្រង់ ​ក្លេម៉ង់ត៍​ (Frank Clemente)​ ជាអ្នកសង្គមវិទ្យានៅសាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋ​ផិនស៊ីលវេនៀ​ (The ​Pennsylvania ​State ​University) ​នៃ​សហ​រដ្ឋអាមេរិក។ ​លោកមាន​ប្រសាសន៍ថា ​ឧទាហរណ៍ ​រដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិក​ទទួលបានដីមួយដុំយ៉ាងធំនៅក្នុង​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ​១៩៤០​ នៅក្នុងរដ្ឋផិនស៊ីលវេនៀ។​ លោកបន្តទៀតថា៖

«ទ្រព្យ​សម្បតិ្ត​របស់​ពួក​គេទាំងអស់​នៅចំកណ្តាល​រដ្ឋផិនស៊ីលវេនៀ​ត្រូវ​បានក្រសួងការ​ពារ​ជាតិ​រឹប​អូសយកដើម្បីអភិវឌ្ឍ​ និងសម្រាប់ការ​សាក​ល្បងអាវុធ។ ​ពួកគេបាត់បង់ដីរាប់ពាន់​Acre»។

ប៉ុន្តែ​សំណង​ជូនដល់ម្ចាស់ដីនៅទីនោះ ​ខ្ពស់ជាងច្រើន​ បើប្រៀបធៀបជាមួយប្រទេស​ចិន។ ​ហើយ​លោក​មីងស្ស៊ានៃសាកលវិទ្យាល័យទីក្រុងញ៉ូយ៉ក​ (The ​City ​University ​of ​New ​York) ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ​ការរឹបអូសយកដីធ្លីនៅក្នុងប្រទេសចិនកំពុងហែកហួររបៀប​របប​សង្គម​ជាតិ​ ហើយគំរាមកំហែងដល់ប្រពៃណីដែលមាន​អាយុ​រាប់ពាន់ឆ្នាំ។

«ខ្ញុំគិតថា ពួកគេមិនដែលគិតអំពីបញ្ហានេះទេ។ តើពួកគេនឹងថែរក្សារបៀបរបប​ប្រពៃណី​របស់សហគមន៍ចិនយ៉ាងដូចម្តេច?​ ហើយជា​ការណ៍ពិត​ណាស់ ​សម្រាប់ករណីលោកស្រី ​ហ៊ូ​ យ៉ាន ​ពួកគេឃោរឃៅ​ណាស់»។

លោកស្រី​ហ៊ូ យ៉ាន​ ​គ្មានផ្ទះសម្បែងទេ។ ​លោកស្រីស្ថិតនៅក្នុងទីក្រុងញ៉ូ​យ៉ក ​ធ្វើបាតុកម្មនៅតាមផ្លូវខាងមុខអង្គការសហប្រជាជាតិ ​ដើម្បីទាញការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះបញ្ហា​សិទ្ធិ​កាន់កាប់​ទ្រព្យសម្បតិ្តនៅ​ប្រទេស​ចិន៕

XS
SM
MD
LG