នៅប្រទេសអេហ្ស៊ីប កម្រិតនៃចំនួនយុវជន និងភាពអស់សង្ឃឹមកំពុងតែកើនឡើង
រូបឆ្វេង៖ លោក Mohamed Al-Sehaity អាយុ២៩ឆ្នាំ បានប្រាប់ VOA ថា៖ “តាមទស្សនៈខ្ញុំ បញ្ហាចម្បងក្នុងប្រទេសអេហ្ស៊ីប គឺការអប់រំ។ អ្វីដែលយើងបានសិក្សារៀនសូត្រ យើងមិនដែលឃើញកើតមានក្នុងជីវិតពិតសោះ។ ក្នុងសង្គមជាក់ស្តែង យើងអាចរកបានការងារធ្វើដែលត្រូវនឹងប្រវត្តិការសិក្សាយើងសោះ។ យើងបែរទៅជាធ្វើការគ្រាន់តែដើម្បីលុយទៅវិញ”។ រូបស្តាំ៖ សិស្សបឋមសិក្សាក្នុងរដ្ឋធានីគែរ ព្យាយាមផ្តោតអារម្មណ៍រៀនសូត្រស្របពេលដែលមានការរំខាននៅជុំវិញ។
រូបឆ្វេង៖ លោក Ahmed Mahmoud អាយុ១៨ឆ្នាំ បានប្រាប់ VOA ថា៖ “ក្នុងរយៈពីរបីខែខាងមុខ ខ្ញុំនឹងចូលធ្វើជាទាហាន។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំធ្វើជាកម្មករលីសែងសិន ដើម្បីឲ្យមានប្រាក់កាសគ្រប់គ្រាន់មុនពេលចូលបម្រើកងទ័ព ព្រោះប្រាក់ខែកងទ័ពមិនគ្រប់គ្រាន់ឡើយ” ។ រូបស្តាំ៖ ទាហាននៅប៉ុស្តិ៍ត្រួតពិនិត្យក្នុងតំបន់ Giza ប្រទេសអេហ្ស៊ីប។
រូបឆ្វេង៖ លោក Mohamed Hisham បានប្រាប់ VOA ថា៖ “ខ្ញុំ ជាវិស្វករ។ ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានចូលធ្វើជាមន្រ្តីយោធាក្នុងតាមកាតព្វកិច្ចយោធារយៈពេល៣ឆ្នាំ។ វិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្ញុំក្នុងវិស័យយោធា គឺមិនស៊ីគ្នានឹងវិជ្ជាជីវៈជីវិតជាជនស៊ីវិលរបស់ខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំស្ទើរភ្លេចនូវអ្វីៗដែលខ្ញុំបានសិក្សាក្នុងមហាវិទ្យាល័យវិស្វកម្មរយៈពេល៥ឆ្នាំកន្លងទៅបាត់អស់ហើយ” ។ រូបស្តាំ៖ ក្រុមយោធាវិស្វកម្ម ប្រតិបត្តិការបេសកកម្មជួសជុលទំនប់ធារាសាស្រ្តធ្លុះធ្លាយនៅភូមិភាគខាងត្បូងនៃតំបន់ Giza El-Saf ប្រទេសអេហ្ស៊ីប។
រូបឆ្វេង៖ លោក Hossam បាននិយាយរឿងអាថ៌កំបាំងរបស់ Minya អាយុ២៩ឆ្នាំ ថា៖ “ខ្ញុំមានផែនការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាងរយៈប្រាំឆ្នាំមកហើយ គឺចាប់តាំងពីខ្ញុំបានបញ្ចប់ការបំពេញកាត្វកិច្ចយោធារបស់ខ្ញុំម្ល៉េះ។ ខ្ញុំមិនមានការងារ ឬមុខរបរផ្ទាល់ខ្លួនឋិតឋេរទេ។ ខ្ញុំធ្លាប់សាកល្បងទៅខ្ចីប្រាក់ដើម្បីបើកតូបលក់ទំនិញផ្ទាល់ខ្លួនមួយ ប៉ុន្តែអ្នកដែលបានរៀបការហើយគឺមានអាទិភាពក្នុងការទទួលបានប្រាក់កម្ចីនោះ”។ រូបស្តាំ៖ ក្រុមបុរសជនជាតិអេហ្ស៊ីប ដាក់ពាក្យស្នើសុំប្រាក់កម្ចីដែលឧបត្ថម្ភដោយរដ្ឋាភិបាលអេហ្ស៊ីប ដើម្បីអាចបើកមុខជំនួញតូចៗនៅទីស្នាក់ការក្រសួងសង្គមកិច្ច និងការធានារ៉ាប់រង ក្នុងរដ្ឋធានីគែរ។
រូបឆ្វេង៖ លោក Soma’a អាយុ៣២ឆ្នាំ បានប្រាប់ VOA ថា៖“ខ្ញុំប្រកបរបរលក់ដូរគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក និងកាមេរ៉ាសុវត្ថិភាព។ ពេលមួយនោះ ឃ្លាំងស្តុកទំនិញរបស់ខ្ញុំបានឆេះខ្ទេច។ កាលពីពីរបីឆ្នាំមុន ក្នុងកណ្តាលក្រុងដូចទីនេះ មានការប៉ះទង្គិចគ្នាដោយមានការបាញ់កាំជ្រួច និងឧស្ម័នបង្ហូរទឹកភ្នែក ហើយពេលឆេះនោះមិនមែនជាលើកទីមួយទេ ដែលហាងរបស់ខ្ញុំត្រូវឆេះនោះ។ រាល់លើកមុនៗ ខ្ញុំអាចពន្លត់ទាន់ ប៉ុន្តែកាលពេលហ្នឹងភ្លើងវាឆេះនៅពេលយប់ជ្រៅ”។ រូបស្តាំ៖ បាតុករប្រឆាំងតវ៉ា បង្ហាញនូវប្រតិកម្មចំពោះការបាញ់កាំជ្រួញ អំឡុងពេលមានការប៉ះទង្គិចនៅកណ្តាលរដ្ឋធានីគែរ។
រូបឆ្វេង៖ លោក Ali Hassan Asiute បាននិយាយថា៖ “ខ្ញុំបានសិក្សាជំនាញកសិកម្ម ប៉ុន្តែខ្ញុំបែរជាធ្វើការខាងកែច្នៃសម្ភារប្រើប្រាស់ឡើងវិញ ពេលវិស្សមកាល។ ខ្ញុំធ្វើការងារសំណង់ដើម្បីបានប្រាក់កាសសម្រាប់ថ្លៃសិក្សា និងជួយទ្រទ្រង់គ្រួសារខ្លះ។ ខ្ញុំមានបំណងចង់ធ្វើការដាំដុះនៅលើវាលខ្សាច់”។ រូបស្តាំ៖ ផ្នែកនៃវាលខ្សាច់ប៉ែកខាងលិចនៃប្រទេសអេហ្ស៊ីប។
រូបឆ្វេង៖ លោក Magdy អាយុ២៧ឆ្នាំ បានពន្យល់ថា៖ “ក្នុងហាងផលិតទឹកផ្លែឈើស្រស់របស់ គ្រួសារលោកក្នុងរដ្ឋធានីគែរ តម្លៃរបស់របរនានាឡើងថ្លៃ តួយ៉ាងអគ្គិសនី ផ្លែឈើ ស្ករ និងទឹកកកជាដើម។ ដែលពីមុនយើងធ្លាប់លក់ស្ករអំពៅក្នុងតម្លៃតែ១ផោនអេហ្ស៊ីប ឥឡូវវាមានតម្លៃ២ផោនអេហ្ស៊ីប”។ រូបស្តាំ៖ ផ្សារលក់ផ្លែឈើ មិនមានសកម្មភាពអ្វីឡើយដោយសារតែតម្លៃផ្លែឈើឡើងថ្លៃខ្លាំងក្នុងរដ្ឋធានីគែរ ប្រទេសអេហ្ស៊ីប។
រូបឆ្វេង៖ លោក Mahmoud Youssef អាយុ២២ឆ្នាំ ដែលធ្វើការជាអ្នកដឹកជញ្ជូនទំនិញជូនអតិថិជនក្នុងផ្សារទំនើបមួយក្នុងរដ្ឋធានីគែរ និងកាន់កាំភ្លើងយន្តស្វ័យប្រវត្តិអំឡុងពិធីមង្គលការរបស់បងប្រុសនៅខេត្ត Fayoum ភាគខាងលើប្រទេសអេហ្ស៊ីប បានប្រាប់VOA ថា៖ "យើងមិនប្រើប្រាស់កាំភ្លើងនេះដើម្បីប្រយុទ្ធទេ យើងយកមកប្រើប្រាស់តែនៅក្នុងពិធីមង្គលការ និងពិធីផ្សេងៗប៉ុណ្ណោះ។ កាំភ្លើងនេះគ្រាន់តែទុកសំញ៉ែងគេថាយើងមានអាវុធ ធ្វើអីចឹងនឹងមិនមាននរណាមកបង្កបញ្ហាជាមួយយើងទេ”។ រូបស្តាំ៖ អ្នកគាំទ្ររដ្ឋាភិបាលម្នាក់ លើកបង្ហាញកាំភ្លើងស្វ័យប្រវត្តិក្នុងស្រុក Kerdasa ក្នុងតំបន់ Giza បន្ទាប់ពីប៉ុស្តិ៍ប៉ូលិសត្រូវបានអ្នកគាំទ្រអតីតប្រធានាធិបតីដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញពីអំណាចលោក Mohamed Morsi ដោយមានកាំភ្លើងផ្លោងត្រយោងចេកដែលជាអាវុធធុនធ្ងន់មួយបែប។
រូបឆ្វេង៖ "ខ្ញុំឈ្មោះ Bakkar បញ្ហាចម្បងចំពោះខ្ញុំ គឺការវាយតម្លៃពីមនុស្សដទៃ។ យើងរស់នៅក្នុងសង្គមដែលមានការអភិរក្សបំផុត គឺនៅពេលដែលមនុស្សម្នាជាពិសេសចាស់ទុំឃើញខ្ញុំចោះក្រវិលត្រចៀក និងត្របកភ្នែក សាក់នៅលើខ្លួន ពួកគាត់តែងតែងឿងឆ្ងល់សួរថា៖ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកធ្វើអីចឹង? ហេតុអ្វីបានជាចោះក្រវិលអីចឹង? ចាស់ទុំ ពួកគាត់តឹងតែង និងពូកែរិះគន់ណាស់។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំចង់ធ្វើ”។ រូបស្តាំ៖ នារីអេហ្ស៊ីបម្នាក់ជួយមិត្តនាងចាក់ស៊ឺរ៉ាងក្នុងបាកំសាន្តមួយ។ នាង Faten អ្នកដែលត្រូវចាក់ស៊ឺរ៉ាង បាននិយាយថា៖ "មិនថាវាជាគ្រឿងញៀន, ជាថ្នាំរំងាប់ការឈឺចាប់, ឬជាអ្វីក៏ដោយ, សំខាន់វាគឺធ្វើឲ្យខ្ញុំសប្បាយរីករាយ។ ពេលខ្លះអ្នកដទៃអាចរិះគន់ថា គួរតែធ្វើវាជាលក្ខណៈបិតបាំងខ្លះទៅ ប៉ុន្តែនេះជាខ្លួនខ្ញុំទេតើ វាមិនអាចប៉ះពាល់ដល់អ្នកដទៃឯណាពេលខ្ញុំធ្វើអីចឹង។ ខ្ញុំបានទិញថ្នាំផ្សំទាំងនេះពីឱសថស្ថាន បើដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាមានគេលក់ថ្នាំទាំងអស់នេះចុះ? គ្រឿងស្រវឹង ក៏វាប៉ះពាល់ដែរ ហើយមានអ្នកខ្លះគិតថាវាជាឱសថផង។
រូបឆ្វេង៖ លោក Mohamed Ismael ជាគណនេយ្យនៃក្រុមហ៊ុនទីផ្សារភាគហ៊ុនមួយ បាននិយាយថា៖ "បើទោះជាការមើលការប្រកួតកីឡានៅហាងកាហ្វេមិនដូចមើលនៅស្តាតក៏ដោយ និងដោយសារការប្រកួតកីឡាបាល់ទាត់ភាគគ្មានការចូលរួមពីអ្នកគាំទ្រ និងអ្នកឧបត្ថម្ភឡើយ ដូច្នេះហើយខ្ញុំត្រូវមកមើលនៅហាងកាហ្វេអីចឹង”។ រូបស្តាំ៖ ចុងជាប់ចោទនៃការសម្លាប់រង្គាលក្នុងព្រិត្តិការណ៍ប្រកួតកីឡា ដែលនៅពេលនោះអ្នកគាំទ្រក្លឹបAl-Ahli ចំនួន៧៤នាក់ត្រូវបានគេសម្លាប់ក្នុងដើមឆ្នាំ២០១២ បានបង្ហាញខ្លួនក្នុងសាលាក្តីក្នុងរដ្ឋធានីគែរ។