ជនជាតិបារាំងម្នាក់ និងភរិយារបស់លោកបានបង្កើតអង្គការមិនយកប្រាក់កម្រៃមួយ ដែលជួយឧបត្ថម្ភដល់ការថែទាំ និងការអប់រំដល់ក្មេងអនាថា ក្មេងរើសសំរាមនៅស្ទឹងមានជ័យ និងក្មេងក្រីក្រជាងមួយម៉ឺននាក់ ចាប់តាំងពីដើមឆ្នាំ១៩៩៥មក។
កាលពីខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៦ លោក Christian des Pallieres បានទទួលមរណភាព ក៏ប៉ុន្តែ កេរមរតករបស់លោកនៅតែបន្ត ដោយ«អង្គការដើម្បីស្នាមញញឹមនៃកុមារ»របស់លោក បន្តផ្តល់ឱកាសឲ្យកុមារកម្ពុជារាប់រយនាក់ទទួលបានការថែទាំ ការអប់រំ និងជំនាញវិជ្ជាជីវៈរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
កាលពីវ័យ៦ឆ្នាំ តាំងពីព្រលឹមទល់ព្រលប់ ការងារប្រចាំថ្ងៃរបស់លោក កែវ ដាង គឺដើរកកាយសំរាមរើសអេតចាយនៅគំនរសំរាមនៅស្ទឹងមានជ័យ ដែលស្ថិតនៅជាយក្រុងភ្នំពេញ។ ឱកាសទៅសាលារៀន មិនមាននៅក្នុងក្តីស្រមៃរបស់លោក កែវ ដាង ទេ ដោយសារតែជីវភាពរស់នៅដ៏ក្រីក្របំផុត និងបទពិសោធន៍រស់នៅជាមួយឪពុកម្តាយដែលធ្លាប់ប្រព្រឹត្តអំពើហិង្សាមកលើរូបលោក។
បទពិសោធន៍ទាំងនេះបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩៩៦ នៅពេលដែលប្រទេសកម្ពុជាទើបតែងើបចេញពីសង្គ្រាមច្រើនទសវត្សរ៍ និងអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ខ្មែរក្រហមកាលពីទសវត្សរ៍១៩៧០ ដើម្បីស្ថាបនារចនាសម្ព័ន្ធសង្គម និងស្ថាប័នរបស់ខ្លួន។
លោក កែវ ដាង បានប្រាប់ VOA កាលពីពេលកន្លងទៅថា៖ «ខ្ញុំនៅតូចប្រហែលជាអាយុ៦ ឬ៧ឆ្នាំ ដោយសារខ្ញុំនៅតូចពេក ខ្ញុំបានដឹងថាឈ្មោះ Papy និង Mamie ពេលខ្លះគាត់បានមកកន្លែងចាក់សំរាម ហត់ អត់ឃ្លាន ហើយភ័យខ្លាច»។
ក៏ប៉ុន្តែ ជីវិតដ៏លំបាករបស់លោក កែវ ដាង បានផ្លាស់ប្តូរ ក្រោយពេលដែលប្តីប្រពន្ធជនជាតិបារាំងពីរនាក់បានចាប់ផ្តើមផ្តល់អាហារមួយពេលរាល់ព្រឹកនៅគំនរសំរាមស្ទឹងមានជ័យ ដែលពោរពេញដោយសំរាមរលួយស្អុយ និងសត្វរុយ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះប្តីប្រពន្ធជនជាតិបារាំងពីររូបនេះក៏បានបង្កើតសាលារៀននៅម្តុំស្ទឹងមានជ័យ ដើម្បីផ្តល់ឱកាសអប់រំដល់កុមារអនាថា កុមារក្រីក្រ និងកុមាររើសសំរាមជាច្រើននាក់ រួមទាំងលោក កែវ ដាងផងដែរ។
លោក កែវ ដាង ដែលសព្វថ្ងៃមានអាយុ២៧ឆ្នាំ បានប្រាប់ VOA ថា៖ «គាត់បានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ខ្ញុំ ពីក្មេងរើសអេតចាយ ឲ្យបានក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ ដែលមានជីវភាពធូរធានៅក្នុងសង្គម ហើយខ្ញុំបានសិក្សាវិស័យភាពយន្តជាមួយគាត់។ ខ្ញុំបានរស់នៅជាមួយនឹងគាត់ ដូចជាឪពុករបស់ខ្ញុំបង្កើតអញ្ចឹង»។
លោក កែវ ដាង បានលើកឡើងដូច្នេះដោយសំដៅទៅលើគុណសម្បត្តិរបស់លោក Christian des Pallieres ដែលជាស្ថាបនិកបង្កើត«អង្គការដើម្បីស្នាមញញឹមនៃកុមារ» ដែលបានផ្តល់ឱកាសឲ្យលោក កែវ ដាង បានក្លាយជាបុគ្គលម្នាក់ដែលមានចំណេះដឹង និងសមត្ថភាពរកប្រាក់កម្រៃចិញ្ចឹមគ្រួសាររហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
អង្គការដើម្បីស្នាមញញឹមនៃកុមារ ឬ 'For a Child's Smile' ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយលោក Christian des Pallieres និងភរិយារបស់លោកគឺលោកស្រី Marie-France des Pallieres នៅឆ្នាំ១៩៩៥ ដែលទទួលបានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ និងការកោតសរសើរពីប្រទេសកម្ពុជា ក៏ដូចជាសហគមន៍អន្តរជាតិផងដែរ សម្រាប់ការផ្តល់កម្មវិធីអប់រំ ថែទាំ និងវិជ្ជាជីវៈដល់កុមារកម្ពុជាជិត៧ពាន់នាក់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
ពីទីក្រុងប៉ារីសមកគំនរចាក់សំរាមនៅកម្ពុជា
លោក Christian និងលោកស្រី Marie-France des Pallieres បានរស់នៅក្នុងជីវភាពសាមញ្ញធម្មតានៅទីក្រុងប៉ារីស ប្រទេសបារាំង មុនមកដល់ប្រទេសកម្ពុជា និងបង្កើតឱកាសអប់រំ និងថែទាំដល់កុមារក្រីក្រកម្ពុជា។
លោក Christian និងភរិយាមានកូនបួននាក់។ នៅដើមទសវត្សរ៍១៩៨០ លោកបានបម្រើការឲ្យក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យា IBM ដ៏ធំមួយនៅទីក្រុងប៉ារីស មុននឹងលោកបានសម្រេចចិត្តចូលនិវត្តន៍នៅអាយុ៥៨ឆ្នាំ ដើម្បីធ្វើដំណើរកម្សាន្តតាមរថយន្តជាមួយភរិយា និងកូនៗរបស់លោកជុំវិញប្រទេសបារាំង និងអឺរ៉ុប។
នៅដើមទសវត្សរ៍១៩៩០ លោកបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសកម្ពុជាក្នុងបេសកកម្មសប្បុរសធម៌ជាមួយនឹងអង្គការបារាំងមួយឈ្មោះ SIPAR ដែលធ្វើការងារខាងផ្នែកអក្ខរកម្មជាមួយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនៅតាមតំបន់ជនបទចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩២មក។ នៅឆ្នាំ១៩៩៥ ភរិយារបស់លោក Christian និងកូនពៅរបស់លោក បានមកជួបលោកនៅប្រទេសកម្ពុជា។
នៅរសៀលថ្ងៃមួយ នៅកណ្តាលទីក្រុងភ្នំពេញ លោក Christian បានឃើញក្មេងប្រុសពីរនាក់ ដែលកំពុងឈរនៅក្បែររថយន្តរបស់លោក ដោយទឹកមុខហេវហត់។ លោក Christian ក៏បានសុំឲ្យក្មេងប្រុសទាំងពីរនាក់នោះបង្ហាញទីកន្លែងដែលពួកគេរស់នៅ។ ក្មេងទាំងពីរបានបង្ហាញផ្ទះរបស់ពួកគេ ដែលជាខ្ទមនៅក្បែរគំនរចាក់សំរាមនៅស្ទឹងមានជ័យ ដែលពោរពេញទៅដោយក្រុមមនុស្សចាស់ក្មេងកំពុងដើរកកាយសំរាមដើម្បីរើសអេតចាយលក់យកកម្រៃមកចិញ្ចឹមជីវិត។
លោកស្រី Ghislaine Dufour ដែលជាអនុប្រធានអង្គការដើម្បីស្នាមញញឹមនៃកុមារ ឬហៅកាត់ថា (PSE) ប៉េអេសអឺ បានប្រាប់ VOA តាមទូរស័ព្ទពីទីក្រុងប៉ារីសមកថា៖ «លោកតក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំងចំពោះស្ថានភាពដែលលោកបានឃើញនៅទីនេះ។ លោកថា លោកមិនអាចរស់នៅដោយធម្មតាបានទេ។ ហើយលោកក៏បានប្រាប់ទៅភរិយារបស់លោកអំពីអ្វីដែលលោកបានឃើញ ហើយអ្នកទាំងពីរក៏សម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយដើម្បីជួយដល់ក្មេងៗទាំងនោះ»។
លោកស្រី Ghislaine បានបន្ថែមទៀតថា លោក Christian និងភរិយាបានទៅគំនរចាក់សំរាមនៅស្ទឹងមានជ័យនោះម្តងទៀត ដោយបានថតរូបជាហ្វីលអំពីស្ថានភាពរបស់កុមារ និងមនុស្សវ័យចាស់ៗដែលពឹងផ្អែកលើគំនរសំរាមដើម្បីជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
នៅចុងឆ្នាំ១៩៩៥ អ្នកទាំងពីរក៏បានធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងប៉ារីសវិញ ក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យណូអែលដោយនាំយករូបថតជាហ្វីលទាំងនោះទៅជាមួយផង។ អ្នកទាំងពីរបានអញ្ជើញមិត្តភិក្ត និងក្រុមគ្រួសារមកចូលរួមពិធីបុណ្យណូអែលនៅផ្ទះរបស់អ្នកទាំងពីរដោយរៀបរាប់ពីស្ថានភាព ដែលអ្នកទាំងពីរបានឃើញនៅស្ទឹងមានជ័យ ហើយក៏បានអំពាវនាវដល់មិត្តភិក្ត និងក្រុមគ្រួសារផ្តល់ថវិកា និងការឧបត្ថម្ភផ្សេងៗ ដើម្បីចូលរួមក្នុងបុព្វហេតុរបស់អ្នកទាំងពីរក្នុងការផ្តល់ជំនួយសប្បុរសធម៌ដល់កុមារក្រីក្រនៅស្ទឹងមានជ័យ។
លោកស្រី Ghislaine បានបន្តថា៖ «អ្នកទាំងពីរក៏បានចាប់ផ្តើមផ្តល់ជំនួយជាអាហារបរិភោគមួយពេលរាល់ព្រឹកនៅគំនរចាក់សំរាមស្ទឹងមានជ័យ ដោយមានការជួយពីអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត និងម្តាយរបស់កុមាររើសសំរាមទាំងនោះ»។
ក៏ប៉ុន្តែ លោកស្រីបានលើកឡើងថា មួយរយៈពេលក្រោយមក លោក Christian និងភរិយារបស់លោកបានពិនិត្យឃើញថា អាហារមួយពេលនេះមិនអាចជួយផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់កុមាររើសអេតចាយទាំងនេះ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេឲ្យចេញផុតពីជីវភាពរស់នៅដ៏ខ្សត់ខ្សោយនេះបានទេ។
ជាលទ្ធផល នៅខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៩៧ ដោយទទួលបានមូលនិធិសប្បុរសធម៌ពីប្រទេសបារាំង អ្នកទាំងពីរក៏បានទិញដីស្រែមួយកន្លែងនៅក្បែរស្ទឹងមានជ័យ ដើម្បីកសាងសាលារៀនមួយខ្នង ដែលដំបូងឡើយមានសិស្សចូលរៀនកម្រិតចំណេះដឹងទូទៅចំនួន៣០០នាក់។ ក្នុងអំឡុងរយៈពេលជាងពីរទសវត្សរ៍កន្លងទៅនេះ អង្គការដើម្បីស្នាមញញឹមនៃកុមារបានពង្រីកការងារដ៏សំខាន់របស់ខ្លួន ពីសាលារៀនដែលផ្តល់ចំណេះដឹងទូទៅ ទៅជាមជ្ឈមណ្ឌលដ៏មានប្រសិទ្ធភាពមួយដោយមានផ្តល់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលជាជំនាញវិជ្ជាជីវៈ សេវាថែទាំកុមារ និងសេវាថែទាំសុខភាពផងដែរ។
ការទទួលស្គាល់សមិទ្ធផលនៃអង្គការ PSE
មកទល់សព្វថ្ងៃនេះ កុមារ និងយុវជនជាង៦៥០០នាក់ ដែលខ្លះជាក្មេងកំព្រា និងខ្លះទៀតរស់នៅជាមួយឪពុកម្តាយដែលប្រព្រឹត្តអំពើហិង្សា កំពុងទទួលបានការថែទាំ និងការអប់រំនៅអង្គការ PSE។ បន្ថែមលើនេះ អតីតសិស្សរបស់ PSE ប្រមាណ៣ពាន់នាក់ដែលបានទទួលការអប់រំ និងជំនាញផ្សេងៗពីអង្គការនេះ កំពុងតែបំពេញការងារ និងប្រកបមុខរបរផ្សេងៗ ដូចជាគ្រូបង្រៀន វិស្វករ ជាងម៉ាស៊ីន ចុងភៅ គណនេយ្យករ និងជាងអ៊ុតសក់ជាដើម។
ក្រៅពីនេះ ស្ត្រីជាម្តាយរបស់កុមារក្រីក្រជាច្រើននាក់ក៏ទទួលបានឱកាសចូលរៀនវគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខ្លីៗ ដើម្បីប្រកបមុខរបរចិញ្ចឹមជីវិតផងដែរ។ លោកស្រីអនុប្រធានអង្គការ PSE បានឲ្យដឹងទៀតថា គម្រោងដែល PSE បានបង្កើតឡើងដើម្បីផ្តល់ជំនាញដល់ឪពុកម្តាយរបស់កុមារទាំងនោះ គឺដើម្បីជួយឲ្យកុមារអាចរៀនសូត្របានល្អប្រសើរ។
លោកស្រី Dufour បាននិយាយថា៖ «បើសិនជាឪពុកម្តាយរបស់កុមារនៅតែរស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រ នោះកុមារមិនអាចរៀនសូត្រឲ្យបានល្អនោះទេ»។
កាលពីឆ្នាំ២០០០ អង្គការដើម្បីស្នាមញញឹមនៃកុមារត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយរដ្ឋាភិបាលបារំាង ដោយទទួលបានពានរង្វាន់សិទ្ធិមនុស្សនៃរដ្ឋាភិបាលបារាំង ឬជាភាសាអង់គ្លេសហៅថា Human Rights Prize of the French Republic សម្រាប់សមិទ្ធផលរបស់អង្គការនេះ។ ១៤ឆ្នាំក្រោយមក លោក Christian បានទទួលរង្វាន់វិរៈជនសប្បុរសធម៌ AidEx ដែលជាពានរង្វាន់សប្បុរសធម៌ដ៏ល្បីល្បាញមួយក្នុងពិភពលោក។
ក្រៅពីនេះ អង្គការ PSE ក៏ត្រូវបានទទួលស្គាល់ និងកោតសរសើរដោយព្រះមហាក្សត្រនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ហើយនិងអាជ្ញាធរ និងប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាផងដែរ។ លោក Christian និងភរិយារបស់លោក ត្រូវបានអតីតព្រះមហាវីរក្សត្រព្រះបាទនរោត្តម សីហនុ ប្រទានសញ្ជាតិជាជនជាតិខ្មែរ មុនពេលលោក Christian បានទទួលមរណភាពក្នុងវ័យ៨២ឆ្នាំ កាលពីខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៦កន្លងទៅនេះ។
ក្នុងអំឡុងពិធីបុណ្យសពរបស់លោក ព្រះមហាក្សត្រីយានី នរោត្តម មុនីនាថ សីហនុ បានយាងចូលរួម អមដោយមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលមួយចំនួន និងសិស្ស និស្សិតរបស់អង្គការPSE រាប់ពាន់នាក់។ បន្ថែមលើនេះ អ្នកប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គមរាប់ពាន់នាក់ដែលទទួលស្គាល់កិច្ចការងាររបស់អង្គការនេះ ក៏បានបង្ហោះសារចូលរួមសោកស្តាយចំពោះការទទួលមរណភាពរបស់បុរសសប្បុរសជនជាតិបារាំងដែលមានសញ្ជាតិខ្មែររូបនេះផងដែរ។
នៅក្នុងបទសម្ភាសន៍តាមទូរស័ព្ទជាមួយ VOA នាពេលថ្មីៗនេះ លោក ឯក ចាន់មករា អ្នកនាំពាក្យក្រសួងសង្គមកិច្ច បានបញ្ចេញជាមតិយោបល់ផ្ទាល់ខ្លួន អំពីសមិទ្ធផលនៃអង្គការដើម្បីស្នាមញញឹមនៃកុមារ ថា៖
«អង្គការ PSE លោកបានជួយការងារច្រើនខាងកសាងសាលា ការផ្តល់ការស្នាក់នៅសម្រាប់បងប្អូនកុមារជាជនអនាថា និងជាជនរើសសំរាមនៅស្ទឹងមានជ័យ។ អ្វីដែលអង្គការ PSE បានធ្វើនេះ ខ្ញុំមានការអបអរសាទរខ្លាំងណាស់ គាំទ្រ និងលើកទឹកចិត្តឲ្យធ្វើម៉េចអង្គការ PSE នេះបន្តកិច្ចខិតខំបន្តទៀតនៅប្រទេសកម្ពុជា បើទោះបីជាបាត់បង់ស្ថាបនិកអង្គការនេះក៏ដោយ»។
គម្រោងទាំងអស់របស់អង្គការ PSE ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយផ្អែកទៅតាម«គំរូក្នុងគ្រួសារ» ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមដែលកុមារជួបប្រទះក្នុងការទទួលបានការអប់រំ។ អង្គការនេះពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើមូលនិធិឧបត្ថម្ភពីអ្នកឧបត្ថម្ភ និងអ្នកគាំទ្រជាច្រើនជុំវិញពិភពលោក។ អ្វីដែលពិសេសនោះគឺ បុគ្គលិករបស់អង្គការនេះប្រមាណ៦៥០នាក់គឺជាពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលមានជំនាញខាងវិស័យអប់រំ សេវាសង្គមកិច្ច និងជំនាញវិជ្ជាជីវៈផ្សេងៗ។
ដោយឡែក លោកស្រី Beatrice Carrot ប្រធានអង្គការ PSE សាខាប្រចាំសហរដ្ឋអាមេរិក បានប្រាប់ VOA ថា នេះគឺជាក្តីប៉ងប្រាថ្នារបស់លោក Christian ដែលថា អង្គការ PSE គឺត្រូវដំណើរការដោយបុគ្គលិកជាពលរដ្ឋខ្មែរទាំងស្រុង។ លោកស្រីBeatrice ដែលជាអ្នកឧបត្ថម្ភដំបូងបង្អស់ម្នាក់ដល់អង្គការ PSE តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៦មក ក៏បានបន្ថែមទៀតថា រាល់ការឧបត្ថម្ភគាំទ្រពីសាខាអង្គការ PSE នៅតាមបណ្តាប្រទេសផ្សេងៗទៀត គឺធ្វើឡើងដោយស្ម័គ្រចិត្ត។
លោកស្រី Beatrice បានឲ្យដឹងថា៖ «កិច្ចការឧបត្ថម្ភគាំទ្រទាំងអស់គឺធ្វើឡើងដោយស្ម័គ្រចិត្ត ហើយនេះគឺជាកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យមួយ ដែលស្ថិតនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តទាំងអស់»។
លោកស្រី Beatrice និងស្វាមីដែលជាជនជាតិបារាំង បានស្ម័គ្រចិត្តបង្កើតសាខាអង្គការ PSE នៅទីក្រុង Belmont រដ្ឋកាលីហ្វញ៉ា សហរដ្ឋអាមេរិក ក្រោយពេលដែលអ្នកទាំងពីរបានផ្លាស់មករស់នៅ និងធ្វើការនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។
សព្វថ្ងៃនេះ អង្គការ PSE មានសាខាសរុបចំនួនប្រាំបីនៅសហរដ្ឋអាមេរិក អឺរ៉ុប និងអាស៊ី ដែលធ្វើការងារផ្សព្វផ្សាយសមិទ្ធផលនៃគម្រោងរបស់អង្គការ PSE និងរៃអង្គាសថវិកាដើម្បីឧបត្ថម្ភរាល់សកម្មភាពការងាររបស់អង្គការនេះនៅប្រទេសកម្ពុជា។ នាពេលខាងមុខនេះ អង្គការ PSE នឹងពង្រីកសាខារបស់ខ្លួនមួយទៀត នៅទីក្រុង Melbourne ប្រទេសអូស្ត្រាលី នេះបើតាមការលើកឡើងរបស់លោក ជា សុភ័ណ្ឌ ដែលជាអតីតសិស្សអង្គការនេះ។
លោកបានប្រាប់ VOA តាមសារអេឡិចត្រូនិកអ៊ីម៉ែលថា៖ «ខ្ញុំរស់នៅរាល់ថ្ងៃដោយស្មារតីនៃអង្គការ PSE និងស្មារតីរបស់ Papy និង Mamie។ ខ្ញុំជឿថា មានតែការអប់រំតែប៉ុណ្ណោះទេ ដែលអាចផ្លាស់ប្តូរជីវិត និងអនាគតរបស់កុមារក្រីក្រនៅកម្ពុជាបាន»។
លោក ជា សុភ័ណ្ឌ ធ្លាប់ជាក្មេងរើសអេតចាយនៅគំនរសំរាមស្ទឹងមានជ័យ និងនៅតាមដងផ្លូវនៅរាជធានីភ្នំពេញ មុនពេលលោកបានទទួលឱកាសអប់រំនៅអង្គការដើម្បីស្នាមញញឹមនៃកុមារ។ នៅពេលអាយុ១៣ឆ្នាំ ទើបលោកបានមានឱកាសចូលរៀនថ្នាក់ទីបីជាមួយកុមារតូចៗនៅអង្គការ PSE។ លោក ជា សុភ័ណ្ឌ បានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រផ្នែកទស្សនវិទ្យានៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ មុនពេលលោកបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយនឹងអ្នកស្រី Lou Fourriere ដែលជាជនជាតិបារាំងដែលបានស្ម័គ្រចិត្តធ្វើការងារឲ្យអង្គការ PSE កាលពីឆ្នាំ២០១២។
អ្នកស្រី Lou Fourriere បានប្រាប់ VOA តាមសារអេឡិចត្រូនិកអ៊ីម៉ែលថា៖ «អង្គការ PSE គឺជាផ្នែកមួយនៃប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ និងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ សុភ័ណ្ឌ។ អង្គការ PSE គឺដូចគ្រួសាររបស់យើង ហើយយើងនឹងធ្វើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន ដើម្បីជួយអង្គការនេះ»។
«គ្រាប់ពេជ្រតូចៗ»នៃប្រទេសកម្ពុជា
សម្រាប់កុមារក្រីក្រនៅកម្ពុជា ការទទួលបានឱកាសចូលរៀនគឺប្រៀបបានដូចជាស្ពានផ្លាស់ប្តូរជីវិតឲ្យមានក្តីសង្ឃឹមថ្មី។ នេះគឺជាអ្វីដែលកញ្ញា ចាន់ សុរិយា បានឆ្លងកាត់ ហើយវាបានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់នាងពីក្មេងក្រីក្រ ទៅជាអ្នកអប់រំម្នាក់នៅវិទ្យាស្ថានអប់រំមួយនៅរាជធានីភ្នំពេញ។
កញ្ញា ចាន់ សុរិយា ដែលមានម្តាយជាស្ត្រីម៉េមាយ និងមានបងប្អូនបួននាក់ បានប្រាប់ VOA ថា អង្គការ PSE បានផ្តល់ឱកាសដ៏មានតម្លៃមួយដល់រូបនាង និងក្រុមគ្រួសារនាង ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរជីវិតថ្មី។
នាងបានឲ្យដឹងថា៖ «បើសិនជាគ្មានគាត់ទាំងពីរ និងគ្មាន PSEទេ នោះជីវភាពរបស់ពួកយើងពិបាកស្រមៃណាស់ ពីព្រោះថាយើងមិនដឹងជាខ្សាត់ព្រាត់ទៅទីណាទេ។ ប្រហែលជាក្មេងៗពួកគាត់នៅតែបន្តរើសសំរាម ហើយប្រហែលជាពួកខ្ញុំអាចធ្វើការរោងចក្រ ពីព្រោះអីយើងអត់មានលទ្ធភាពក្នុងការរៀន»។
កញ្ញា ចាន់ សុរិយា បានបញ្ចប់ការសិក្សានៅអង្គការ PSE នៅឆ្នាំ២០០៨ ហើយបានចូលបម្រើការងារនៅវិទ្យាស្ថានភាសាបារាំងនៅរាជធានីភ្នំពេញ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ម្តាយរបស់នាង ក៏ទទួលបានឱកាសចូលរៀនវគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈខ្លីៗ ដើម្បីទទួលបានជំនាញប្រកបមុខរបរចិញ្ចឹមជីវិតដែរ។
កញ្ញាបានបន្ថែមទៀតថា៖ «គាត់បានបង្រៀនថា បើយើងឈានជើងចេញពីកន្លែងកខ្វក់ហើយ យើងត្រូវឈានទៅរកកន្លែងដែលមានពន្លឺ។ អញ្ចឹងដោយវិធីសាស្ត្រណា? ដោយវិធីសាស្ត្រដែលយើងត្រូវខំកែច្នៃខ្លួនយើងពីដុំថ្ម ទៅជាដុំពេជ្រ»។
កាលពីពាក់កណ្តាលខែកញ្ញាកន្លងទៅនេះ ខ្សែភាពយន្តឯកសារមួយថតអំពីអង្គការPSE ត្រូវបានដឹកនាំ និងផលិតដោយជនជាតិបារាំងម្នាក់ឈ្មោះ Xavier de Lauzanne ដែលបានស្គាល់លោក Christian និងភរិយារបស់លោក តាំងពីឆ្នាំ២០០២មក។ ផលិតករជនជាតិបារាំងរូបនេះ បានធ្វើការផលិតខ្សែភាពយន្តឯកសារនេះជាមួយលោក Christian និងសិស្សនិស្សិតជាច្រើននាក់នៅអង្គការ PSE។
លោក Xavier de Lauzanne បានប្រាប់ទស្សនាវដ្តី Southeast Asia Globe កាលពីខែវិច្ឆិកាកន្លងទៅនេះថា ខ្សែភាពយន្តឯកសារនេះដែលមានចំណងជើងជាភាសាខ្មែរថា «ដុំពេជ្រតូចៗ» ឬជាភាសាអង់គ្លេស “Little Gems” គឺជាខ្សែភាពយន្តមួយដែលពោរពេញទៅដោយមនោសញ្ចេតនារវាងលោក Christian និងភរិយារបស់លោក ជាមួយកុមារក្រីក្រនៅកម្ពុជា។
លោកបាននិយាយជាសម្តីដកស្រង់ទាំងស្រុងថា៖ «Marie-France និងលោក Christian មិនបានចាប់ផ្តើមបង្កើតគម្រោងនៃអង្គការប៉េអេសអឺនេះ ដោយផ្អែកលើមនោគមវិជ្ជា ឬការវិភាគដ៏ល្អិតល្អន់ ឬក៏ផ្អែកលើផ្នែកសីលធម៌នោះទេ។ អ្នកទាំងពីរបានបង្កើតអង្គការនេះឡើង ដោយសារតែពួកគាត់មានមនោសញ្ចេតនា[ជាមួយកុមារទាំងនោះ]»។
ខ្សែភាពយន្តឯកសារនេះ ត្រូវបានចេញផ្សាយមួយសប្តាហ៍មុនពេលលោក Christian បានលាចាកលោកទៅ។ ខ្សែភាពយន្ត«ដុំពេជ្រតូចៗ»នេះ ត្រូវបានចាក់បញ្ចាំងនៅប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសបារាំងកាលពីឆ្នាំមុន ដែលមានមនុស្សប្រមាណ១សែន៧ម៉ឺននាក់បានចូលទស្សនានៅប្រទេសបារាំង។ នៅទីក្រុងប៉ារីស លោក Christian បានក្លាយជាបុគ្គលគំរូដ៏ល្អម្នាក់ដល់យុវជនបារាំង និងពលរដ្ឋបារាំងជាច្រើននាក់ ដែលបន្តស្ម័គ្រចិត្តមកធ្វើការងារឲ្យអង្គការ PSE នៅប្រទេសកម្ពុជា។
ដោយឡែក នៅថ្ងៃទី៧ ខែមីនានេះ ស្ថានទូតបារាំងប្រចាំសហរដ្ឋអាមេរិក នឹងចាក់បញ្ចាំងខ្សែភាពយន្តឯកសារនេះដល់សាធារណជននៅរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន។ លោក Benoit Cormier អ្នកនាំពាក្យនៃស្ថានទូតបារាំងប្រចាំរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន បានថ្លែងប្រាប់ VOA តាមទូរស័ព្ទថា៖ «[អង្គការ PSE] គឺជាគំរូដ៏ល្អមួយនៃគម្រោងការងាររបស់ជនជាតិបារាំងនៅកម្ពុជា ហើយយើងរីករាយនឹងបង្ហាញសកម្មភាពដ៏ល្អរបស់អង្គការនេះ»។
លោកស្រី ណារិន ចេមស៍សាន់ (Narin Jameson) ដែលជាពលរដ្ឋខ្មែរអាមេរិកាំងចាស់ទុំម្នាក់នៅតំបន់រដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន បានប្រាប់ VOA ថា លោកស្រីបានដឹងឭពីគម្រោងនៃអង្គការដើម្បីស្នាមញញឹមនៃកុមារនេះតាំងពីដំណាក់កាលដំបូងនៃអង្គការនេះ ហើយលោកស្រីបានទទួលស្គាល់ថា អង្គការនេះបានបំពេញកិច្ចការដ៏សំខាន់មួយ ក្នុងការជួយឲ្យកុមារនៅកម្ពុជាទទួលបានឱកាសអប់រំ និងឱកាសកសាងជីវិតដោយក្តីសង្ឃឹម។
លោកស្រី ណារិន ចេមស៍សាន់ បានលើកឡើងថា៖ «ខ្ញុំបានដឹងថា អង្គការនេះបានជួយកុមារក្រីក្រនៅកម្ពុជាច្រើននាក់ណាស់ ដោយមិនយកប្រាក់កម្រៃអ្វីឡើយ»។
លោកស្រីក៏បានអំពាវនាវឲ្យពលរដ្ឋខ្មែរក្នុងសហគមន៍ចូលរួមទស្សនាខ្សែភាពយន្តឯកសារ«ដុំពេជ្រតូចៗ» នេះឲ្យបានច្រើនកុះករ ក្នុងន័យជួយគាំទ្រដល់កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់អង្គការ PSE និងជាការលើកទឹកចិត្តដល់កុមារក្រីក្រនៅកម្ពុជា៕
