បើទោះបីជារាជរដ្ឋាភិបាលបានសម្រេចដំឡើងប្រាក់ខែគោលខ្លះដល់ក្រុមកម្មករកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់យ៉ាងណាក៏ដោយក៏ក្រុមកម្មករនៅតែត្អូញត្អែរថាមិនទាន់ដោះស្រាយទុក្ខលំបាកប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្លួននៅឡើយ។ ភាគច្រើនបានអះអាងថាប្រាក់ខែទាំងនេះនៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់លើកកម្ពស់ជីវភាពពួកគេបាននោះឡើយ។
នៅពេលដែលនិយាយដល់ការដំឡើងប្រាក់ខែគោល កម្មការិនី ជុល ស្រីមុំ ធ្វើការនៅរោងចក្រដេរស្បែកជើងសាំង វូ ដែលមានទីតាំងនៅស្រុកសំរោងទង ខេត្តកំពង់ស្ពឺបានសើចហើយបញ្ជាក់ថាក្រុមកម្មករមិនយល់ស្របនឹងកម្រិតនៃការដំឡើងប្រាក់ខែគោលរបស់រដ្ឋាភិបាលទេ។
ក្នុងវ័យ៣៤ឆ្នាំដែលបានធ្វើជាកម្មករកាត់ដេរអស់រយៈពេលជាង៥ឆ្នាំ អ្នកស្រី ជុល ស្រីមុំ បានបញ្ជាក់ថាប្រាក់ខែទាំងនេះមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពបានទេដោយសារទំនិញឡើងថ្លៃនិងថ្លៃជួលផ្ទះក៏ឡើងថ្លៃតាមនោះដែរ។
អ្នកស្រីនិយាយថា៖«ទីមួយឱ្យអ្នកផ្ទះ ទីពីរម្ហូប ទីបីឈឺអត់មានលុយមើលទេពីព្រោះអ្វីយើងចាយអស់ហើយគ្រាន់តែទិញម្ហូប និងសម្លៀកបំពាក់ផ្សេងៗទៀត។នេះគ្រាន់តែទិញផ្សេងៗ។ទឹក ភ្លើង ថ្លៃផ្ទះ នេះយើងចំណាយរាល់ថ្ងៃ»។
ក្រសួងការងារកាលពីដើមខែនេះបានសម្រេចដំឡើងប្រាក់ខែគោលដល់ក្រុមកម្មករឱ្យបានឡើងដល់១២៨ដុល្លារក្នុងមួយខែដើម្បីឆ្លើយតបនឹងការទាមទាររបស់ក្រុមកម្មករឱ្យឡើងដល់១៧៧ដុល្លារ។
អ្នកស្រី សយ ចាន់ថន កម្មការិនីនៅរោងចក្រពូ យាន ដែលមានទីតាំងនៅសង្កាត់ទឹកថ្លា ក្រុងភ្នំពេញមានប្រសាសន៍ថាអ្នកស្រីមិនដែលទទួលទានសាច់ជ្រូក និង ម្ហូបឆ្ងាញ់ៗទេគឺជារៀងរាល់ថ្ងៃអ្នកស្រីទិញតែត្រីតូចល្អិតៗដែលមានតម្លៃថោកៗយកមកបរិភោគ។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថាក្រុមកម្មករចំណាយត្រឹមតែ៤.០០០រៀលគឺប្រមាណ១ដុល្លារប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃសម្រាប់អាហារទទួលទាន។ អ្នកស្រីមានប្រសាសន៍ថាប្រាក់ខែគោលដែលរដ្ឋាភិបាលបានដំឡើងឱ្យដល់ ១២៨ដុល្លារនេះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។
អ្នកស្រីបាននិយាយថា៖«ទំនិញអ្វីៗសុំឱ្យរដ្ឋាភិបាលជួយកុំឱ្យឡើង។ បើប្រាក់ខែឡើងបានប៉ុណ្ណឹងហើយថ្លៃផ្ទះទឹកភ្លើង ទំនិញអ្វីក៏ឡើងដែរវាដូចអត់ឡើងដដែល»។
អ្នកស្រី ឈាន់ សោភ័ណ្ឌ អាយុ៣៩ឆ្នាំ មានផ្ទះជួលចំនួន១០បន្ទប់សម្រាប់ជួលដល់ក្រុមកម្មករ នៅក្នុងខណ្ឌសែនសុខ ក្រុងភ្នំពេញមានប្រសាសន៍ថាអ្នកស្រីមិនចង់ឡើងថ្លៃបន្ទប់ជួលទេក៏ប៉ុន្តែនៅពេលឃើញអ្នកជិតខាងឡើងថ្លៃអ្នកស្រីក៏ឡើងថ្លៃដូចគេដែរ។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថាការដំឡើងថ្លៃនេះមិនថ្លៃពេកទេគឺបានឡើងតម្លៃពី៣៥ដុល្លារក្នុងមួយខែទៅ៤០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយខែដោយសារតែអ្នកស្រីដឹងពីទុក្ខលំបាករបស់ក្រុមកម្មករ។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថា៖«អត់គិតអញ្ចឹងផង។ ដល់ពេលខ្ញុំឃើញអ្នកជួលផ្ទះនៅជាប់ខ្ញុំគេឡើង។ខ្ញុំក៏សុំថាឡើងបន្ថិចទៅ ហើយអ្នកនៅក៏គ្នាអត់មាត់ដែរ គ្នាឱ្យតើ»។
លោក រ៉ុង ឈុន ប្រធានសហភាពសហជីពកម្ពុជាមានប្រសាសន៍ថាក្រុមសហជីពមួយចំនួនមិនយល់ព្រមនឹងការដំឡើងប្រាក់ខែគោលត្រឹមតែចំនួន១២៨ដុល្លារនេះទេ។ លោកបានបញ្ជាក់ថាយើងកំពុងធ្វើយុទ្ធនាការផ្តិតមេដៃពីក្រុមកម្មករដើម្បីទាមទារដំឡើងប្រាក់ខែឱ្យបានដល់១៧៧ដុល្លារក្នុងមួយខែ។
លោកនិយាយថា៖«ក្រោយពីការប្រកាសឡើង១២៨ដុល្លារនេះយើងបានស្ទាបស្ទង់នៅតាមបណ្តារោងចក្រមួយចំនួន។កម្មករសម្តែងការមិនសប្បាយចិត្តទាក់ទងទៅនឹងការឡើងតិចតួចពីព្រោះគាត់ត្អូញថាគាត់នូវតែជួបឧបសគ្គពីព្រោះផ្ទះ ទឹក បន្ទប់ ក៏ដូចជាថ្លៃចំណីអាហារឡើងទៅតាមអ្វីដែលការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួល»។
អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិដែលហៅកាត់ថា (ILO) បានរកឃើញថា មានកម្មករជាង៤០ភាគរយមានការចុះខ្សោយ មានជំងឺឈាម ស្លេកស្លាំង និងមានតែប្រមាណតែ៣ភាគរយតែប៉ុណ្ណោះដែលមានអាហារមានជីវជាតិ បរិភោគគ្រប់គ្រាន់ដោយសារតែប្រាក់បៀវត្សមិនបានសមរម្យ។
នៅក្នុងរបាយការណ៍របស់អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិបាននិយាយថាក្នុង ចំណោមកម្មករប្រមាណជិត៤០០០នាក់ នៅក្នុងរោងចក្រចំនួន១០មានប្រមាណ ១៥,៧ភាគរយ មានទម្ងន់មិនគ្រប់គ្រាន់ ប្រមាណ២ ភាគ៣ មានអសន្តិសុខស្បៀង។ នេះមានន័យថាពួកគេធ្វើការច្រើនមិនមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការទទួលយកនូវសុវត្ថិភាពនិងជីវជាតិអាហារគ្រប់គ្រាន់ និង ៤៣, ២ ភាគរយទទួលរងនូវភាពស្លេកស្លាំង៕
