ខណៈដែលការទាមទារប្រាក់ឈ្នួលខ្ពស់សម្រាប់វិស័យកាត់ដេរកម្ពុជាកំពុងអូសបន្លាយនោះ មានសំណួរថា តើកម្មករកម្ពុជាមានផលិតភាពខ្ពស់ដល់កម្រិតណា? អ្នកជំនាញខាងវិស័យកាត់ដេរ សេដ្ឋកិច្ច និងនយោបាយយល់ឃើញខុសៗគ្នាជុំវិញបញ្ហានេះ។
ប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរិមាសម្រាប់កម្មករកាត់ដេរ ដែលទើបតែចូលជាធរមាននាពេលថ្មីៗនេះ មានចំនួន១៤០ដុល្លារក្នុងមួយខែ ក្រោយពីមានបាតុកម្មទាំងអហិង្សា និងហិង្សាអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ដែលបានបណ្តាលឲ្យកម្មករមួយចំនួនបានបាត់បង់ជីវិត និងជាច្រើននាក់ទៀតរងរបួស។
លោក Ken Loo អគ្គលេខាធិការនៃសមាគមឧស្សាហកម្មកាត់ដេរនៅកម្ពុជា បានអះអាងថា កាលណាប្រាក់ឈ្នួលខ្ពស់ មានន័យថា កម្មករត្រូវតែបង្កើនផលិតភាពឲ្យកាន់តែខ្ពស់ដែរ។ ទាក់ទងនឹងផលិតភាពនេះ លោក Ken Loo យល់ថា ផលិតភាពរបស់កម្មករកម្ពុជាមានកម្រិតទាប។
«ធ្វើការយឺត! បើនិយាយពីផលិតភាពវិញ ពួកគេធ្វើការយឺត។ ម្ចាស់រោងចក្រពិបាករកចំណូល បើសិនជាផលិតភាពរបស់កម្មករមិនកើនឡើងនោះ»។
លោកក៏បានបន្ថែមថា បច្ចុប្បន្ននេះការបណ្តាក់ទុនក្នុងប្រទេសកម្ពុជាកំពុងតែថយចុះហើយ។
យ៉ាងណាមិញ យោងតាមព្រឹត្តិប័ត្រព័ត៌មានរបស់អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ (ILO) ឲ្យដឹងថា កម្ពុជាទទួលបានចំណូលចំនួនបីប៊ីលាន ឬបីពាន់លានដុល្លារក្នុងការនាំចេញផលិតផលស្បែកជើង និងសម្លៀកបំពាក់កាត់ដេរក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយខែដំបូងនៃឆ្នាំ២០១៥ ដែលបានកើនលើសឆ្នាំមុនក្នុងអត្រា១២,៧ភាគរយ។
លោក អាត់ ធន់ ប្រធានសហភាពកម្មករកាត់ដេរកម្ពុជា បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ផលិតភាពរបស់កម្មករកម្ពុជាអាចប្រកួតប្រជែងនឹងកម្មករនៅប្រទេសផ្សេងៗទៀតដែរ។
«បន្ទាប់ពីនិយោជកចំណាយលើវត្ថុធាតុដើម អន្តរការី និងចំណាយផ្សេងៗហើយ កម្មករម្នាក់អាចរកចំណូលដល់និយោជកដល់២៥០ដុល្លារជាង។ ហើយក្នុងនោះកម្មករយើងរកបានតែ១០០ជាងទេ។ ម្នាក់ក្នុងមួយថ្ងៃដេរឲ្យនិយោជកបានជាងហាហុកសិបអាវ បើគិតម្នាក់ៗ»។
ក៏ប៉ុន្តែ លោកថា ភាពខុសគ្នានៃប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរិមារវាងប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសផ្សេងទៀត ដូចជា វៀតណាម និងមីយ៉ាន់ម៉ា ឬភូមា គឺការចំណាយលើថ្លៃរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។
«ប្រជាពលរដ្ឋគេការចំណាយរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ យើងគិតមើលទៅវាទាបជាងប្រទេសខ្មែរទេ គឺទំនិញគ្រប់ប្រទេសនាំចូលពីវៀតណាមបន្ថែមទៀត។ ចំណែកនៅភូមា យើងដឹងថា ទោះបីជាប្រាក់ឈ្នួលគេមានកម្រិតទាប បើយើងប្រៀបធៀបទៅ វាទាបជាងកម្ពុជាមែន ប៉ុន្តែតម្រូវការការចាយវាយរបស់កម្មកររបស់គេហ្នឹង គឺវាធូរជាងកម្ពុជាយើង តាមអ្វីដែលខ្ញុំបានទៅទីនោះ»។
លោក អាត់ ធន់ បានបន្ថែមថា ការកំណត់ប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរិមាត្រូវតែស្របទៅតាមការចំណាយលើថ្លៃរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
«ការផ្តល់ប្រាក់បៀវត្សរ៍អប្បបរិមាគឺគេអាស្រ័យទៅលើស្ថានភាពជីវភាពនៃប្រជាពលរដ្ឋរបស់ប្រទេសនោះ។ គេមិនអាស្រ័យទៅលើចំនួនច្រើន ចំនួនតិចនោះទេ»។
នៅពេលដែលប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា ឬភូមាបានកំណត់ប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរិមាដល់កម្មករប្រមាណ៦៧ដុល្លារក្នុងមួយខែ លោក Thomas Rhoden អ្នកជំនាញខាងនយោបាយនៅមីយ៉ាន់ម៉ា ឬភូមា បានឲ្យដឹងថា អ្នកវិនិយោគទុនមើលឃើញប្រទេសនេះថា ជាប្រទេសដែលមានភាពប្រកួតប្រជែងល្អក្នុងវិស័យកាត់ដេរ។
«ឧស្សាហកម្មកាត់ដេរនៅប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ាទទួលបានការវិនិយោគទុនដ៏ធំ»។
ក៏ប៉ុន្តែ លោកមិនច្បាស់ថា តើលទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោតជ្រើសតាំងមេដឹកនាំប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ាកាលពីថ្ងៃអាទិត្យនេះនឹងប៉ះពាល់ដល់ឧស្សាហកម្មកាត់ដេររបស់ប្រទេសនេះដល់កម្រិតណានោះទេ។
ទាក់ទងនឹងបញ្ហាដ៏ប្រទាក់ក្រឡាគ្នានេះ លោក ហេង ឌីណា សេដ្ឋវិទូខ្មែរមួយរូបប្រចាំនៅរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន បានណែនាំថា កាលណាកម្ពុជាអាចពង្រឹងគុណភាពផលិតផលកសិកម្មបែបឧស្សាហកម្មឲ្យបានល្អនោះ នោះតម្លៃម្ហូបអាហារនឹងថយចុះ ដែលអាចធ្វើឲ្យការចំណាយលើថ្លៃរស់នៅថយចុះ។ ការណ៍នេះនឹងផ្តល់ផលចំណេញច្រើនដល់កម្មករ។
«បើសិនបើយើងអាចផលិតម្ហូបអាហារ បន្លែ សាច់ ម្ហូបអាហារថោកជាងមុន វាអាចជួយដល់ផលិតភាពដែរ ដោយសារប្រជាជនយើងអាចបរិភោគអាហារថោកជាងមុន។ អញ្ចឹងការចាយវាយ វាអាចថោកជាងមុន។ មានន័យថា គាត់ពុំចាំបាច់ទាមទារប្រាក់ខែខ្ពស់ជាងមុនទេ ដើម្បីឲ្យគាត់ខំប្រឹងជាងមុន»។
លោកបានបន្ថែមទៀតថា អ្នកដែលមានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការពង្រឹងផលិតភាពខ្ពស់របស់កម្មករគឺរដ្ឋាភិបាល ដែលត្រូវធ្វើឲ្យសេវាថែទាំសុខភាពមានតម្លៃសមរម្យ និងគុណភាពល្អ ហើយនិងពង្រឹងគុណភាពអប់រំ។
«បញ្ហាដែលយើងត្រូវមើលសំខាន់តទៀតនោះគឺខាងវិស័យអប់រំ និងសុខាភិបាល ដែលអាចជួយពង្រឹងផលិតភាពរបស់កម្មករយើង។ ជាឧទាហរណ៍ បើសិនជាគាត់អាចមានសុខភាពល្អជាងមុន គាត់អាចមានចំណេះដឹងជាមូលដ្ឋានល្អជាងមុន ដែលអាចចាប់យកជំនាញថ្មីៗ។ វាអាចជួយមួយកម្រិត»។
កម្ពុជាទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់ទី៨ក្នុងចំណោមប្រទេសចំនួន១៥ដែលនាំមុខគេក្នុងការនាំចេញផលិតផលស្បែកជើង និងសម្លៀកបំពាក់កាត់ដេរក្នុងឆ្នាំ២០១៤ ដែលកម្ពុជាបាននាំមុខប្រទេសថៃ និងម៉ាឡេស៊ីក្នុងតំបន់។ យ៉ាងណាមិញ អនាគតនៃវិស័យនេះមិនទាន់មានភាពប្រាកដប្រជានៅឡើយទេ៕
