គ្រោះរាំងស្ងួតនៅរដ្ឋកាលីហ្វរញ៉ា មានន័យថា នឹងមានទឹកតិចតួចហូរចេញពីទីក្រុងនានា ហើយទឹកសមុទ្រមានសភាពស្អាតជាងមុនសម្រាប់អ្នកនិយមទៅលេងឆ្នេរសមុទ្រ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ឆ្នេរមួយចំនួននៅតែកំពុងរងការបំពុល រាប់បញ្ចូលទាំងកន្លែងទេសចរណ៍ដ៍ពេញនិយមផងដែរ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជា្រវកំពុងបង្កើតវិធីសាស្រ្តមួយប្រកបដំណើរការលឿនជាងមុនដើម្បីត្រួតពិនិត្យគុណភាពទឹកនៅតាមឆ្នេរ។
ពន្លឺថ្ងៃ និងរលកនៅភាគខាងត្បូងរដ្ឋ California ប្រហែលមានភាពស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់ ក៏ប៉ុន្តែអ្វីដែលអ្នកទៅលេងឆ្នេរសមុទ្រផ្សេងៗមិនអាចមើលឃើញនៅក្នុងទឹកសមុទ្រនោះ គឺអ្វីមួយដែលមិនមានភាពទាក់ទាញទាល់តែសោះ។
«នៅពេលយើងបង្ហូរទឹកចេញបរិស្ថានជុំវិញទីប្រជុំជននានា វាអាចនឹងនាំទៅជាមួយនូវសារធាតុបំពុលមួយចំនួនដែលចេញពីកាកសំណល់សត្វ ការបង្ហៀរទឹកសំអុយ ហើយប្រសិនបើសារធាតុទាំងនោះហូរចូលមកតំបន់ឆ្នេរតាមរយៈបំពង់បង្ហូរធម្មតាដែលចាក់ចូលទៅក្នុងមហាសមុទ្រ នោះអ្នកប្រហែលជាចង់ជៀសវាងការប្រើប្រាស់ទឹកនៅក្នុងអំឡុងពេលនេះមិនខាន»។
លោក Angelo Bellomo បម្រើការនៅមន្ទីរសុខភិបាលសារធារណៈនៅក្រុង Los Angeles បាននិយាយថា ជំងឺឆ្លងមួយចំនួនអាចត្រូវបានចម្លងតាមទឹកសមុទ្រ។ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើននៅតែនាំគ្នាទៅលេងឆ្នេរសមុទ្រ Santa Monica Pier ដែលជាឆ្នេរមួយក្នុងចំណោមឆ្នេរដែលត្រូវបានបំពុលខ្លាំងបំផុតនៅរដ្ឋ California។
«អ្វីដែលខ្ញុំមិនអាចមើលឃើញ វាជាសំណាងរបស់ខ្ញុំហើយអញ្ចឹង»។ យើងមិនដឹងថាគួរធ្វើយ៉ាងម៉េចទេ ពីព្រោះបាក់តេរីមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង ដូច្នេះ វាមិនមានអ្វីគួរឲ្យបារម្ភទេសម្រាប់ខ្ញុំ»។
មន្ត្រីទទួលបន្ទុកផ្នែកសុខភាពសាធារណៈ មានការព្រួយបារម្ភ និងកំពុងស្វែងរកវិធីសាស្រ្តដែលប្រសើរជាងមុនក្នុងការកំណត់ពីគុណភាពទឹក។ អ្នកស្រី Leslie Griffin រួមជាមួយនឹងក្រុមអ្នកបរិស្ថានមួយឈ្មោះថា Heal the Bay បាននិយាយថា ទឹកសមុទ្រត្រូវបានត្រួតពិនិត្យនៅក្នុងបន្ទប់ពិសោធន៍។ ប្រសិនបើគុណភាពទឹកស្ថិតនៅមានកម្រិតទាប សញ្ញាមួយនឹងត្រូវបានគេដាក់បង្ហាញ ក៏ប៉ុន្តែវាហាក់មិនឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីសាធាតុអ្វីដែលមាននៅក្នុងទឹកនៅថ្ងៃនោះទេ។
«នៅបច្ចុប្បន្ននេះ វាត្រូវការពេលប្រហែលជា១៨ទៅ២៤ម៉ោង ដើម្បីដឹងពីលទ្ធផលនៃគុណភាពទឹកនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងគិតថា នេះហាក់ដូចជារឿងមួយដែលគួរឲ្យអស់សំណើចណាស់ ព្រោះយើងចង់ឲ្យមនុស្សម្នាបានដឹងថា នៅពេលណាពួកគេទៅលេងទឹកនោះ ហើយដឹងថាតើពួកអាចនឹងឆ្លងជម្ងឺឬអត់»។
លោក James Alamillo នៃក្រុម Heal the Bay បាននិយាយថា ក្រុមអ្នកសា្រវជ្រាវនៅរដ្ឋ California កំពុងបង្កើតឡើងនូវប្រព័ន្ធមួយដែលក្រុមលោកហៅថា «ប្រព័ន្ធព្យាករណ៍គំរូ»មួយដែលអាចពន្លឿនដំណើរការពិសោធន៍នោះ។
«វាអាចនឹងត្រូវចំណាយពេល១៥នាទីដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលស្រដៀងគ្នាមួយ ទាក់ទិននឹងការសម្រេចចិត្តរបស់ក្រុមសុខភាពសាធារណៈ»។
ដោយមានជំនួយពីកុំព្យូទ័រ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវអាចទាញយកទិន្នន័យពីបរិស្ថាន ហើយធ្វើការព្យាករណ៍អំពីគុណភាពទឹកនៅថ្ងៃនោះ។ ប្រព័ន្ធនោះត្រូវបានគេហៅថា «ព្យាករណ៍ឥឡូវនេះ» ឬNowcasting។
ទិន្នន័យបរិស្ថានមួយចំនួនត្រូវបានរាប់បញ្ចូលទាំងល្បឿន និងទិសដៅខ្យល់ ព័ត៌មានអំពីរលកទឹកនិងបាក់តេរីដែលត្រូវបានរាប់ឃើញ។ ក៏ប៉ុន្តែ ឆ្នេរខ្សាច់នីមួយៗមានភាពខុសប្លែកពីគ្នាទៅតាមលក្ខណៈរបស់វា។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាប្រព័ន្ធគំរូជាច្រើនត្រូវតែធ្វើឡើងខុសៗគ្នាសម្រាប់ឆ្នេរនីមួយៗ។ លោក Angelo Bellomo បាននិយាយថា មកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ប្រព័ន្ធគំរូមើលទៅហាក់ដូចជានឹងផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមច្រើន។
«យើងគិតថា គំរូដែលពួកយើងធ្លាប់បានឃើញកន្លងមក ជាទូទៅវាមានលក្ខណៈត្រឹមត្រូវជាងការធ្វើតេស្តដែលពួកយើងកំពុងធ្វើ។ ហេតុផលគឺថា បើទោះបីជាវាគ្រាន់តែជាគំរូមួយ និងការព្យាករណ៍អំពីគុណភាពទឹកក៏ដោយ ក៏វាមានភាពជាក់លាក់ជាងមុនតាមពេលវេលាដែរ»។
ទីក្រុងហុងកុង និងរដ្ឋ Ohio របស់សហរដ្ឋអាមេរិច មានវិធីសាស្ត្រស្រដៀងគ្នាក្នុងការព្យាករណ៍ គុណភាពទឹក។ ក្រុមអ្នកជំនាញមកពីឆ្នេរភាគខាងលិចរបស់សហរដ្ឋអាមេរិច បាននិយាយថា គំរូសម្រាប់ព្យាករណ៍ប្រហែលជាវិធីដ៏ល្អបំផុតមួយ មុនពេលដែលបច្ចេកវិទ្យាមានភាពប្រសើរជាងនេះហើយអាចផ្តល់នូវវិធីសាស្ត្រលឿនជាងនេះ ក្នុងការធ្វើតេស្តគុណភាពទឹកក្នុងបន្ទប់ពិសោធន៍៕
ប្រែសម្រួលដោយ ឡេង ស្រីនិច
