ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវអ៊ីស្រាអែល និយាយថាពួកគេបានបង្កើតនុយដ៏មានឥទ្ធិពលមួយដែលអាចទាក់ទាញនិងសម្លាប់មូសដែលចម្លងជំងឺគ្រុនចាញ់បានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពប៉ុន្តែមិនបង្កឲ្យមានក្តីអន្តរាយអ្វីទាំងអស់ដល់មនុស្សនិងសត្វដទៃទៀត។
នុយស្ករពុលដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តនៅឯមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្រ្តនៃសាកលវិទ្យាល័យហេប៊្រូ (Hebrew University) នៅក្នុងទីក្រុងហ្សេរុយសាឡឹម (Jerusalem) ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយការផ្សំបញ្ចូលគ្នានៃជាតិទឹកផ្លែឈើដែលមានការទាក់ទាញចំពោះសត្វមូសនិងអាស៊ីតបូរិចដែលជាប្រភេទម្សៅគីមីមានក្លិនស្រាលដែលសម្លាប់សត្វល្អិតនៅពេលវាស៊ីម្សៅនេះ។
នៅក្នុងការពិសោធ នៅក្នុងតំបន់ម៉ាលីដែលមានអាកាសធាតុស្ងួតពាក់កណ្តាលនៅក្នុងប្រទេសអាហ្រ្វិកខាងលិច នុយដែលនៅក្នុងករណីនេះគឺជាការលាយបញ្ចូលគ្នានៃអាស៊ីតបូរិចជាមួយនឹងផ្លែត្របែកនិងលាយក្លិនត្រសក់ស្រូវទឹកឃ្មុំត្រូវបានគេបាញ់ដោយប្រើប្រាស់ប្រដាប់បាញ់ដោយដៃទៅលើបន្លែក្បែរបណ្តុំស្រះទាំងឡាយដែលគេជីកឡើង។ ស្រះទាំងនេះគឺជាប្រភពផ្គត់ផ្គង់ទឹកដ៏សំខាន់នៅរដូវក្តៅសម្រាប់អ្នកភូមិនិងសត្វចិញ្ចឹមរបស់ពួកគេ។ ស្រះទាំងនេះក៏ជាប្រភពពងកូនពងចៅសម្រាប់មូសដែកគោលដែលជាប្រភេទមូសដែលផ្ទុកមេរោគគ្រុនចាញ់ប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតខ្លាំងជាងគេបង្អស់។
ដើម្បីធ្វើការប្រៀបធៀប ក្រុមអ្នកស៊ើបអង្កេតបានបាញ់ថ្នាំទៅលើស្មៅនិងស្លឹកឈើ ដែលនៅក្បែរស្រះផ្សេងៗទៀត ជាមួយនឹងសូលុយស្សុងដែលមានក្លិនក្រអូបផ្អែមតែប៉ុណ្ណោះ។ នុយទាំងពីរប្រភេទមានជ្រលក់ពណ៌មួយដែលបានកត់សម្គាល់សត្វមូសទាំងឡាយណាដែលមកទុំនៅលើថ្នាំបាញ់នេះ ដូច្នេះ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តអាចរាប់ចំនួនសត្វមូសដែលបានមកស៊ីនុយបញ្ឆោតនោះពិតប្រាកដ។
ចូសេហ្វ ស្លីន (Josef Schlein) ដែលជាអ្នកវេជ្ជសាស្រ្តខាងសត្វល្អិតមួយរូបដែលបានដឹកនាំការសិក្សានេះមានប្រសាសន៍ថាលទ្ធផលបន្ទាប់ពីការពិសោធរយៈពេល៣៨ថ្ងៃបានបង្ហាញថានុយដែលមានផ្ទុកទាំងក្លិនក្រអូបផ្អែមនិងអាស៊ីតបូរិច មានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងណាស់ក្នុងការសម្លាប់សត្វមូស។
«នៅក្នុងតំបន់ ម៉ាលី យើងទទួលបានការធ្លាក់ចុះនូវចំនួនសត្វមូសញីប្រមាណ៨០ភាគរយនិងសត្វមូសឈ្មោលចំនួន៩០ភាគរយ។ ប៉ុន្តែ តំបន់នេះគឺពោរពេញទៅដោយស្រះតូចៗនៅទីនោះ ដូច្នេះ វាមិនអាចធ្វើទៅរួចទេ ក្នុងការបញ្ឈប់សត្វមូសមិនឲ្យហើរពីស្រះដែលមិនទទួលបានការបាញ់ថ្នាំមកស្រះមួយដែលត្រូវបានបាញ់ថ្នាំ»។
នៅឯតំបន់ត្រួតពិនិត្យដែលទទួលបានការបាញ់ថ្នាំតែជាមួយនឹងក្លិនក្រអូប ស្លីន និយាយថា ចំនួនសត្វមូសដែលចិញ្ចឹមជីវិតជាមួយនឹងនុយក្លែងក្លាយកើនឡើងប្រមាណ៧៥ភាគរយ។
ស្លីន ពន្យល់ថា ប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនមិនបានដឹងថា សត្វមូសញីជាធម្មតាជញ្ជក់យកទឹកដមរុក្ខជាតិដែលមានរស់ជាតិផ្អែមដើម្បីរស់នៅ។ ចំណីអាហារឈាមដែលសត្វមូសស្គាល់ច្បាស់ជាងនៅពេលវាខាំមនុស្សគឺជាផ្នែកមួយនៃវដ្តនៃការបង្កកំណើត។
ឥឡូវនេះ គោលដៅរបស់ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវគឺដើម្បីបង្កើតនុយបញ្ឆោតដែលកាន់តែធ្វើឱ្យមូសមិនអាចទ្រាំបាន។
អ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវ ចូសេហ្វ ស្លីន កត់សម្គាល់ថា អាស៊ីតបូរិចបង្កគ្រោះថ្នាក់តិចតួចដល់មនុស្សនិងសត្វចិញ្ចឹមកូនដោយទឹកដោះផ្សេងៗទៀត។ ដូច្នេះ គេអាចមានលទ្ធភាពផលិតនុយបញ្ឆោតសម្លាប់មូសមួយសម្រាប់ប្រើនៅក្នុងផ្ទះ។ ដោយសារភាពងាយស្រួលនៃភាពគ្មានជាតិពុលនៃនុយប្រភេទថ្មីមួយនេះ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តខាងសត្វល្អិតនៃសាកលវិទ្យាល័យ ហេបប៊្រូ និយាយថា វាគឺជាវត្ថុដ៏អស្ចារ្យមួយដែលអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តផ្សេងទៀតមិនបានគិតដល់ឲ្យបានឆាប់ជាងនេះ។
«បាទ វាក៏ជាការភ្ញាក់ផ្អើលមួយសម្រាប់យើង។ ប្រសិនបើពពួកមូសទៅកន្លែងណាមួយហើយបានទាក់ទាញទៅនឹងអ្វីមួយយ៉ាងខ្លាំងនោះ តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលយើងចង់ធ្វើលើសត្វមូសទាំងនោះ ក្រៅពីសម្លាប់វា?»
អត្ថបទមួយដែលរៀបរាប់អំពីនុយសម្រាប់សម្លាប់មូសដែលបង្កជំងឺគ្រុនចាញ់ត្រូវបានបោះពុម្ពនៅលើទិនានុប្បវត្តិនៃជំងឺគ្រុនចាញ់៕
