នៅក្នុងស្រុក Balaka ពលរដ្ឋ ៤៧ភាគរយកំពុងប្រឈមមុខនឹងកង្វះស្បៀងអាហារ។ នេះជាតួលេខដ៏ខ្ពស់ក្នុងចំណោមស្រុកទាំងអស់ទូទាំងប្រទេសដែលរងការប៉ះពាល់។ មនុស្សជាច្រើនបានកាត់បន្ថយរបបអាហាររបស់ពួកគេមកនៅត្រឹមតែម្តងប៉ុណ្ណោះក្នុង១ថ្ងៃ។
អ្នកស្រី Anne Matebule គឺជាម្តាយដែលចិញ្ចឹមកូនបួននាក់តែម្នាក់ឯង។
អ្នកស្រីនិយាយថា ដោយសារតែគ្រោះរាំងស្ងួត ឆ្នាំនេះអ្នកស្រីអាចប្រមូលផលដំណាំពោតបានតែមួយបាវគត់ដែលមានចំណុះ៥០គីឡូក្រាម។ ជាធម្មតា អ្នកស្រីប្រមូលផលបាន២៥បាវក្នុងមួយឆ្នាំ។
អ្នកស្រីនិយាយថាអ្នកស្រីពឹងលើការធ្វើការជាអ្នកថែសួននិងការងារមិនពិតប្រាកដផ្សេងទៀតដើម្បីចិញ្ចឹមកូនរបស់គាត់។
អ្នកស្រីនិយាយថា៖ «កូនរបស់ខ្ញុំកំពុងតែរងទុក្ខពីការដាច់ស្បៀងនេះ។ យើងញ៉ាំអាហារតែមួយពេលទេក្នុងមួយថ្ងៃ។ យើងអាចញ៉ាំ២ដងក្នុងមួយថ្ងៃនៅពេលណាខ្ញុំទទួលបានដំឡូងបារាំងផ្អែមជាកម្រៃក្នុងការធ្វើការងារអ្វីមួយ»។
លោក Thomas Biseck គឺជាមន្ត្រីសុខាភិបាលម្នាក់នៅក្នុងស្រុកនេះ។ លោកប្រាប់ VOA ថាចំនួនកុមារដែលខ្វះអាហារូបត្ថម្ភក្នុងស្រុកនេះបានកើនឡើងរហូតដល់ទៅ៤ដង។
«កម្រិតនៃកង្វះអាហារូបត្ថម្ភក្នុងស្រុក Balaka ពិតជាគួរឲ្យបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងមែនទែនបើយើងប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំមុន។ ក្នុងអំឡុងពេលដូចគ្នានៅឆ្នាំមុន យើងឃើញមានការខ្វះខាតតែ១២ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែឆ្នាំនេះ កុមារដែលមានកង្វះអាហារូបត្ថម្ភមានប្រហែល៥២ភាគរយ ដែលនេះមានន័យថា តួលេខនេះនឹងកើនឡើងទៅកាន់ខែមីនាឆ្នាំក្រោយ ហើយស្ថានភាពនេះនឹងធ្វើឲ្យយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន»។
ផលប៉ះពាល់នៃកង្វះអាហារូបត្ថម្ភចំពោះកុមារអាចមានពេញមួយជីវិតរបស់ពួកគេ។ ផល់ប៉ះពាល់ទាំងនោះអាចរារាំងដល់ការលូតលាស់និងភាពយឺតយ៉ាវក្នុងការអភិវឌ្ឍខ្លួន ដ៏ដូចជាមានឥទ្ធិពលលើលទ្ធភាពក្នុងការរកចំណូលរបស់កុមារទាំងនោះនាពេលអនាគត។
កម្មវិធីស្បៀងអាហារពិភពលោករបស់អង្គការសហប្រជាជាតិកំពុងផ្តល់ជំនួយដល់កម្មវិធីផ្គត់ផ្គង់អាហារបន្ថែមទៀតនៅគ្រប់មណ្ឌលសុខភាពទាំង១៣នៅក្នុងស្រុក Balaka។
អ្នកទទួលផលពីកម្មវិធីនេះ ទទួលបានអាហារធ្វើពីពោតលាយនិងសណ្តែកសៀងសរុប៤.៥គីឡូក្រាមរៀងរាល់២សប្តាហ៍ម្តង។
អ្នកស្រី Chrissy Mkwamba និយាយថា អ្នកស្រីបានចាប់ផ្តើមទទួលយកម្សៅសណ្តែកសៀងសម្រាប់កូនស្រីដែលមានអាយុ២ឆ្នាំរបស់អ្នកស្រី ដោយសារតែកូននោះមានទម្ងន់មិនគ្រប់គីឡូ។ អ្នកស្រីនិយាយថា ពេលនេះខ្ញុំឃើញថា នាងបានលូតលាស់ធំជាងមុនខ្លះហើយ។ អ្នកស្រីនិយាយថា កូនស្រីរបស់គាត់បានឡើងទម្ងន់មួយគីឡូក្រាម ហើយឥឡូវនេះនាងមានទម្ងន់៦គីឡូក្រាម។
លោក Coco Ushiyama នាយកកម្មវិធីស្បៀងអាហារពិភពលោកនិយាយថា ទីភ្នាក់ងារនេះក៏លើកទឹកចិត្តឲ្យកសិករក្នុងស្រុក Balaka ដាំដំណាំខុសៗគ្នាផងដែរ។
«បើសិនជាពួកគេអាចផ្សព្វផ្សាយបន្តថាមិនមែនមានតែពោតទេដែលជាអាហារនោះ មានអាហារផ្សេងៗទៀតដែលសម្បូរទៅដោយសារធាតុចិញ្ចឹមដែលមនុស្សអាចបរិភោគបាន។ ចំណុចទាំងនេះគឺជាអ្វីដែលយើងមានសន្ទុះទឹកចិត្តចង់បន្តទៅមុខទៀត»។
ប្រទេសម៉ាឡាវី (Malawi) បានប្រកាសពីគ្រោះមហន្តរាយថ្នាក់ជាតិកាលពីខែមេសា។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក តម្លៃពោតនិងអាហារដទៃទៀតនៅក្នុងទីផ្សារបានកើនឡើង៣ដង។
រដ្ឋាភិបាលប្រទេសម៉ាឡាវីនិយាយថា មនុស្សចំនួន៨.៤លាននាក់ដែលប្រហាក់ប្រហែលពាក់កណ្តាលនៃចំនួនប្រជាជនសរុប កំពុងត្រូវការជំនួយស្បៀងអាហារ៕
ប្រែសម្រួលដោយ នៀម ឆេង
