ដោយទ្រាំទ្រមិនបាននឹងការញាំញីជាប្រចាំពីអាជ្ញាធរដែលរឹបអូសរទេះលក់បន្លែរបស់គាត់ដោយសារតែគាត់ពុំមានលិខិតអនុញ្ញាត និស្សិតទើបបញ្ចប់ការសិក្សាពីមហាវិទ្យាល័យឈ្មោះ Mohamed Bouazizi បានយកសាំងចាក់លើខ្លួនរួចដុតសម្លាប់ខ្លួនឯងនៅចំកណ្តាលទីក្រុងBen Arousក្នុងប្រទេសទុយណេស៊ី។ នេះជាព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលបានកើតមានឡើងកាលពីជិតប្រាំឆ្នាំមុន។
ក្រោយពីការដុតខ្លួននិងការស្លាប់របស់យុវជនដែលបញ្ចប់ការសិក្សាគ្មានការងារធ្វើរូបនេះ កោលាហលសង្គមបានផ្ទុះឡើង ដោយប្រជាជននៅក្នុងប្រទេសអារ៉ាប់ដែលរងវិបត្តិអត់ការងារធ្វើមួយនេះ បានក្រោកឈរប្រឆាំងនឹងការដឹកនាំដោយបុគ្គលម្នាក់អស់ជាយូរឆ្នាំ។ មេដឹកនាំដែលស្ថិតក្នុងអំណាច២៣ឆ្នាំ ហើយបានរត់គេចចេញពីប្រទេសនៅពេលមានការពុះកញ្ជ្រោលតវ៉ាប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាល នោះគឺលោក Zine El Abidine Ben Ali។
ចំហាយនៃការបះបោរនេះ បានរីករាលដាលទៅដល់ប្រទេសអារ៉ាប់ផ្សេងទៀត ដែលស្ថិតក្រោមការដឹកនាំរបៀបផ្តាច់ការ រហូតកើតមានជាពាក្យថា «និទាឃៈរដូវក្នុងតំបន់អារ៉ាប់» ឬ «រដូវផ្ការីកក្នុងតំបន់អារ៉ាប់» ជាភាសាអង់គ្លេសហៅថា Arab Spring។ ដោយសារតែរងឥទ្ធិពលពីផ្ការីកមិនមានក្លិនតែពោរពេញដោយអនុភាពនេះ រដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់អារ៉ាប់មួយចំនួនបានដួលរលំទៅបន្តកន្ទុយគ្នា។
ប្រទេសដែលគួរជាទីកត់សម្គាល់ទាំងនោះរួមមានប្រទេសទុយណេស៊ី ដឹកនាំដោយ លោកBen Ali ប្រទេសអហ្ស៊ីពដឹកនាំដោយលោក Hosni Mubarak ប្រទេសលីប៊ីដឹកនាំដោយលោក Muammar Gaddafi។ លោក Hosni Mubarak ដឹកនាំប្រទេសអេហ្ស៊ីបជិត៣០ឆ្នាំ ហើយលោកវរៈសេនីយ៍ឯក Muammar Gaddafiដឹកនាំប្រទេសលីប៊ី៤២ឆ្នាំ។
ប្រទេសនៅអឺរ៉ុបក៏មានប៉ះពាល់ដោយបដិវត្តន៍ផងដែរ។ ជាក់ស្តែងបដិវត្តន៍នៅប្រទេសអ៊ុយក្រែនកាលពីឆ្នាំ២០១៤។
ការរលំគ្រេងទៅនៃរដ្ឋាភិបាលក្រុងគៀវនៃប្រទេសអ៊ុយក្រែនដែលទន់ទោរទៅរករដ្ឋាភិបាលទីក្រុងម៉ូស្គូ ប្រទេសរុស្សីបានធ្វើឲ្យ រដ្ឋាភិបាលមួយចំនួននៅក្នុងតំបន់អាស៊ីភាគអាគ្នេយ៍កើតក្តីព្រួយបារម្ភពីជោគវាសនារបស់ខ្លួនដែលបានក្តោបក្តាប់អំណាចជាង៣០ឆ្នាំ។ ក្នុងចំណោមនេះមានរដ្ឋាភិបាលទីក្រុងភ្នំពេញ ដឹកនាំដោយលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីហ៊ុន សែន។ ក្តីបារម្ភនៃរដ្ឋាភិបាលលោកហ៊ុន សែនកើនដល់កម្រិតខ្ពស់មួយគួរឲ្យបារម្ភ រហូតធ្វើឲ្យលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីហ៊ុន សែនប្រកាសថា សង្គ្រាមនឹងកើតមានឡើងប្រសិនបើ អ្នកនយោបាយក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាពិសេសក្រុមប្រឆាំងយកគំរូតាមប្រទេសអ៊ុយក្រែន ឬប្រទេសលីប៊ី។
ការប្រកាសរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីនៅពេលនោះ ធ្វើឡើងនៅក្នុងពេលដែលគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជានិងគណបក្សសង្គ្រោះជាតិកំពុងរកផ្លូវបង្កើតគណៈកម្មាធិការជាតិរៀបចំការបោះឆ្នោត បន្ទាប់ពីតំណាងរាស្រ្តបក្សប្រឆាំងទាំង៥៥រូបបានបញ្ចប់ពហិការមិនចូលក្នុងសភាជាតិក្រោយការបោះឆ្នោតកាលពីខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៣។
លទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោតឆ្នាំ២០១៣នេះហើយ ដែលតាមបន្លាចរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាដឹកនាំដោយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាពីព្រោះកៅអីបក្សប្រឆាំងបានកើនឡើងជាងពាក់កណ្តាលនៅក្នុងរដ្ឋសភា ហើយក្រុមបាតុករនៃបក្សប្រឆាំងរាប់ម៉ឺននាក់ក៏បានចេញមុខតវ៉ាប្រឆាំងលទ្ធផលឆ្នោតនៅមុនពេលតំណាងរាស្រ្តបក្សប្រឆាំងសម្រេចចូលកាន់កាប់កៅអីរបស់ពួកគេក្នុងរដ្ឋសភា។
រហូតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ការធ្វើបាតុកម្មទ្រង់ទ្រាយធំ ហើយនឹងការបង្រ្កាបរបស់អាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចទៅលើក្រុមបាតុកររហូតដល់មានការស្លាប់បាត់បង់ជីវិតក៏ពុំមានទៀតដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រជាពលរដ្ឋបែរជាឮយូរៗម្តង អំពីពាក្យមួយថ្មី គឺ«បដិវត្តន៍ពណ៌»ដែលថ្មីៗនេះត្រូវបានប្រើដោយលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីដ៏មានឥទ្ធិពល គឺលោកហ៊ុន សែន និងមេទ័ពដែលស្មោះស្ម័គ្រនឹងរបបរបស់លោក។
នៅគ្រប់គ្រាដែលលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីប្រើប្រាស់ពាក្យបដិវត្តន៍ពណ៌ លោកមិនបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹង ការតវ៉ាប្រឆាំងផ្តួលរំលំរដ្ឋាភិបាល នៅក្នុងតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ា និងតំបន់អាហ្វ្រិកខាងជើង ហើយនឹងតំបន់អឺរ៉ុបជាទីដែលរដ្ឋាភិបាលជាច្រើនបានដួលរំលំទៅក្រោយការចាប់ផ្តើមនៃរដូវផ្ការីកនោះឡើយ។ លោកគ្រាន់តែរំឭកឡើងម្តងហើយម្តងទៀតថា ប្រសិនជា រដ្ឋាភិបាលលោកឈប់គ្រប់គ្រងប្រទេសកម្ពុជា ប្រទេសដែលនៅពឹងលើជំនួយបរទេសមួយនេះនឹងជួបអស្ថិរភាព។
ថ្មីៗនេះ នៅក្នុងពិធីដាក់ឲ្យប្រើប្រាស់ស្ពានឆ្លងទន្លេបាសាក់ក្នុងខេត្តកណ្តាល លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីដែលស្ថិតក្នុងអំណាចជាង៣០ឆ្នាំ បានរិៈគន់ទៅលើរបៀបដឹកនាំរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ និងជំហរទន់ខ្សោយក្នុងការចរចាផ្នែកនយោបាយដែលធ្វើឡើងនៅក្រោយបោះឆ្នោតជាតិ។ លោកសង្កត់ ធ្ងន់ថា ប្រទេសកម្ពុជានឹងជួបអស្ថិរភាព ប្រសិនជាគណបក្សផ្សេងដឹកនាំប្រទេសកម្ពុជា។
«ខ្ញុំនៅតែបន្តថា បើក្រៅពីគណបក្សប្រជាជនដឹកនាំ គណបក្សដទៃនឹងនាំមកនូវអស្ថិរភាព»
លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីបានបន្តថា៖«ខ្ញុំហ៊ានអះអាងថា បើរបៀបដឹកនាំបែបនេះ អស្ថិរភាពវានឹងកើតមានពេលនោះនឹងរត់លូនមួយសារជាថ្មីម្តងទៀត»។
អ្នកវិភាគស្ថានភាពនយោបាយ និងសង្គមយ៉ាងដិតដល់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ព្យាករណ៍ថា បដិវត្តន៍ពណ៌ អាចនឹងមិនកើតមានតាមផ្លូវសេដ្ឋកិច្ចនោះទេ តែវាអាចកើតចេញពីភាពធុញទ្រាន់នឹងអ្នកដឹកនាំជាមនុស្សដដែលៗដែលធ្វើឲ្យគម្លាតជីវភាពខុសឆ្ងាយពីគ្នានៃអ្នកក្រនិងអ្នកមាន និងចលនាជាតិនិយមទាក់ទិននឹងបូរណភាពទឹកដីនិងជនអន្តោប្រវេសន៍ហើយនឹងការជ្រៀតជ្រែកពីបរទេស។
ពួកគេថាការចង់បានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរគឺត្រឹមតែការផ្លាស់ប្តូរក្បាលម៉ាស៊ីនដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលប៉ុណ្ណោះ មិនមែនការផ្លាស់ប្តូររបបនយោបាយ ដូចនៅក្នុងតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ា ដែលប្រទេសខ្លះទើបតែបានឃើញការបោះឆ្នោតបែបប្រជាធិបតេយ្យក្រោយការកើតឡើងនូវ«រដូវផ្ការីកក្នុងតំបន់អារ៉ាប់»ឬArab Springទេ។
លោកបណ្ឌិតសុខ ទូច សាកលវិទ្យាធិការនៃសាកលវិទ្យាល័យខេមរៈ និងជាអ្នកវិភាគដំណើរវិវត្តន៍ នយោបាយនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា មើលឃើញទិដ្ឋភាពបីដែលអាចពន្យុះឲ្យមានចលនាជាតិនិយមបង្តើតបដិវត្តន៍ពណ៌នេះឡើង។
ធាតុបីសំខាន់ៗនោះ រួមមានរឿងរ៉ាវព្រំដែន ដែលបរទេសក្បែរខាងអាចយករឿងនេះ មកបញ្ឆេះពលរដ្ឋខ្មែរឲ្យប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាល នៅគ្រាដែលរដ្ឋាភិបាលកំពុងចាប់បញ្ជូនជនអន្តោប្រវេសន៍ខុសច្បាប់ចេញពីប្រទេស។ ចំណុចរសើបមួយទៀតនោះគឺការលេងនយោបាយបញ្ចើចបញ្ចើគ្នា រវាងបក្សកាន់អំណាច និងបក្សជំទាស់ ជុំវិញភាពមិនប្រាកដប្រជានៃផែនទីរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។ លោកបានផ្សារភ្ជាប់ការកក្រើកឡើងវិញនៃជម្លោះព្រំដែនរវាងប្រទេសកម្ពុជា និងវៀតណាមទៅនឹងភាពដែលអាចទៅរួចនៃការផ្ទុះឡើងបដិវត្តន៍ពណ៌ថា៖
«យើងឃើញថារឿងអីសុខៗ វៀតណាមមកជីកស្រះ មកបង្ខិតព្រំដែន មកធ្វើបាញ់ថ្នាំបាញ់អី ទាំងអស់ហ្នឹង វាសុទ្ធតែជារឿងរៀបចំ នៅក្នុងទិសដៅហ្នឹងឯង ពីព្រោះយើងឃើញហើយនូវបដិវត្តន៍ពណ៌នៅមជ្ឈិមបូព៌ា ដូចជានៅទុយនេស៊ី ត្រឹមតែអ្នកលក់បន្លែមួយធុង បង្កើតទៅជាបដិវត្តន៍បាន ចុះទម្រាំព្រំដែនជារឿងប្រវត្តិសាស្រ្ត ជារឿងជាតិ អាអញ្ចឹងហើយដែលវាជាការព្រួយបារម្ភ»។
ការជ្រៀតជ្រែកពីបរទេស និងការពុំមានឯករាជ្យភាព បានធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាលក្រុងគៀវ នៅក្នុងប្រទេសអ៊ុយក្រែន ដួលរលំទៅ បន្ទាប់ពីលោកប្រធានាធិបតីViktor Yanukovychបានដឹកនាំប្រទេសអ៊ុយក្រែនរយៈពេល៤ឆ្នាំ ក្រោមការជួយជ្រោមជ្រែងពីរដ្ឋាភិបាលទីក្រុងម៉ូស្គូ។ លោកត្រូវបានក្រុមអ្នកតវ៉ាផ្តួលរំលំនៅក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៤ ពីព្រោះប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងប្រទេសនេះបានដើរចេញស្រែកតវ៉ានៅតាមដងផ្លូវតាំងពីឆ្នាំ២០១៣ ក្រោយពីលោកច្រានចោលការចងសម្ព័ន្ធភាពធ្វើពាណិជ្ជកម្មសេរីជាមួយសហភាពអឺរ៉ុប ខណៈដែលប្រទេសនេះជួបនូវវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរ។ ប្រធានាធិបតីរួបនេះ ត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាបានប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយ។ លោកក៏មានសម្ព័ន្តភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយក្រុមអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តមផងដែរ។
លោកអ៊ូ វីរៈប្រធានវេទិការអនាគតដែលជាមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវគោលនយោបាយក្នុងស្រុកមួយ បានប្រៀបធៀបពីភាពស្រដៀងគ្នានៃទំនាក់ទំនងរដ្ឋាភិបាលទីក្រុងភ្នំពេញនិងរដ្ឋាភិបាលទីក្រុងហាណូយប្រទេសវៀតណាមទៅនឹងទំនាក់ទំនងរដ្ឋាភិបាលទីក្រុងគៀវនៃលោកViktor Yanukovych ជាមួយរដ្ឋាភិបាលក្រុងម៉ូស្គូ។ ប៉ុន្តែលោកមានប្រសាសន៍ថា ភាពស្រដៀងគ្នានៃទំនាក់ទំនងនេះ មិនអាចបង្កឲ្យមានបដិវត្តន៍ពណ៌នោះទេ ពីព្រោះកម្ពុជាមិនទាន់មានការប្រឈមនឹងវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរដូចនៅក្នុងប្រទេសអ៊ុយក្រែន។
«ប៉ុន្តែបើសិន ប្រហែលជាបើសិនជាមានអំពើពុករលួយខ្លាំង ហើយគម្លាតអ្នកមាន និងអ្នកក្រកាន់តែខ្លាំង អាហ្នឹងអាចជាមូលដ្ឋានមួយឲ្យការចងកំហឹងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋច្រើន ជាពិសេសប្រជាពលរដ្ឋដែលក្រីក្រ ហើយកូនចៅគាត់ទៅខំពិបាក ទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសគេមើលងាយគេមើលអីហ្នឹង វាអាចជាប្រភពនៃការឈឺចិត្តនឹងរបប ឈឺចាប់របស់ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនផងដែរ»។
លោកប៉ាន់ស្មានថា ការរំជើបរំជួលណាមួយទាំងក្នុងវិស័យសង្គម និងនយោបាយនឹងមិនអាចកើតឡើងនៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះទេ តែវាអាចកើតឡើងបាននៅក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំខាងមុខ ប្រសិនជារដ្ឋាភិបាលបរាជ័យក្នុងការដោះស្រាយទុក្ខសោករបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរដែលកំពុងរងគ្រោះនឹងភាពមិនស្មើគ្នាចំពោះមុខច្បាប់ និងវិបត្តិដីធ្លីជាដើម។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកយល់ឃើញថា វិបត្តិសង្គមទាំងនេះគ្រាន់តែឈើអុសតូចមួយដែលមិនអាចបញ្ឆេះការងើបបះបោរឲ្យឆេះរោលរាលខ្លាំងនោះទេ ហើយថាបញ្ហាព្រំដែនជាចំណុចស្រួចស្រាល់មួយដែលងាយនឹងនាំទៅរកការផ្លាស់ប្តូររដ្ឋាភិបាល។
«រឿងព្រំដែនអាចជាចំណុចរសើបជាងគេ ប៉ុន្តែមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ខ្ញុំមើលទៅបើសិនជាមានមែន ក៏មិនមុន២០១៨ដែរ ព្រោះប្រជាពលរដ្ឋនឹងរង់ចាំ ដល់ពេលនោះដើម្បី ធ្វើការសម្រេចចិត្តបោះឆ្នោត តាមរយៈការបោះឆ្នោត ប្រសិនបើពួកគាត់ចង់ប្តូររដ្ឋាភិបាលមែន»។
ការរង្គោះរង្គើប្រព័ន្ធដឹកនាំនៅក្នុងប្រទេសអារ៉ាប់ស្ថិតក្នុងតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ា និងតំបន់អាហ្វ្រិក ហើយរាលដាលមកដល់តំបន់អឺរ៉ុបនេះ គឺកើតមានចេញរោគសញ្ញានៃវិបត្តិសង្គមនិងនយោបាយធំៗ រួមនឹងជម្លោះសាសនានៅក្នុងប្រទេសទាំងនោះ។ វិបត្តិទាំងនោះរួមមាន ការរីករាលដាលនៃភាពក្រីក្រ អំពើពុករលួយ គម្លាតទ្រព្យសម្បត្តិ ការប្រមូលផ្តុំអំណាចនៅលើតែថ្នាក់កណ្តាលរបស់រដ្ឋាភិបាល ការធ្លាក់ចុះដុនដាបនៃសេដ្ឋកិច្ច ការរំលោភសិទ្ធិធ្ងន់ធ្ងរ ហើយនឹងការសិ្ថតនៅក្នុងអំណាចយូរហួសហេតុរបស់មេដឹកនាំ។
លោកកែម ឡី អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវសង្គម យល់ឃើញថា រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសកម្ពុជាដែលមានការភ័យខ្លាចនៃការលេចចេញឡើងនូវបដិវត្តន៍ពណ៌នេះ គួរសម្លឹងទៅមើលវិបត្តិសង្គមនិងនយោបាយដែលមានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នារវាងប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសអារ៉ាប់ទាំងនោះ។ លោកលើកឡើងថារដ្ឋាភិបាលគួររកមធ្យោបាយដើម្បីលុបបំបាត់ចោលនូវវិបត្តិទាំងនោះ ជាជាងការប្រើធម៌ក្តៅដោយកងកម្លាំង។
«បើយើងចង់ទប់ស្កាត់ វាមិនមែនរៀបចំកម្លាំងបង្ក្រាបទប់ស្កាត់ទេ វាត្រូវទៅកាត់ឫសគល់នៃ ឬក៏រោគសញ្ញានៃបដិវត្តន៍ពណ៌នោះ ទើបអាចទៅរួច»។
លោកកែម ឡីសង្កត់ធ្ងន់ថា ការប្រើប្រាស់ពាក្យបដិវត្តន៍ពណ៌ ពីសំណាក់ប្រមុខដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា គឺគ្រាន់តែជាយុទ្ធសាស្រ្តចិត្តសាស្រ្តមួយ ដើម្បីបំភិតបំភ័យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរកុំឲ្យក្រោកតវ៉ាកែចំណុចអវិជ្ជមានរបស់រដ្ឋាភិបាលដូចជាវិបត្តិដីធ្លី និងបញ្ហាព្រំដែនដែលកំពុងកើនកម្តៅឡើងសារជាថ្មី។ លោកសង្កត់ធ្ងន់ថា អ្វីដែលប្រមុខដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលកំពុងធ្វើ គឺគាំពារផលប្រយោជន៍របស់ក្រុមគាត់ច្រើនជាងផលប្រយោជន៍ពលរដ្ឋខ្មែរ។ លោកនិយាយថា៖
«តាមពិតប្រយោជន៍ក្រុមគាត់ ប្រយោជន៍បក្សពួកគាត់ ប្រយោជន៍គាត់ហ្នឹងវាខ្លាំងជាង ប៉ុន្តែបើយើងមើលរបបឥណ្ឌូនេស៊ី បើទោះបីជាក្រុមគ្រួសារ ត្រូវបានគេផ្តួលរំលំត្រូវបានក៏ដោយ ប៉ុន្តែអ្នកឡើងថ្មីមក ដូចជាអត់មានធ្វើបាបអ្វីទេ។ ក្រុមឧត្តមសេនីយ៍ អ្នកមានគាត់រស់នៅដោយស្រួល ឥឡូវកូនគាត់បន្តមក មកធ្វើនយោបាយហ្នឹង ជិតៗឈ្នះទៅទៀត អញ្ជឹងប្រហែលជាគាត់ត្រូវរៀនអាមេសូត្រ ពីការផ្លាស់ប្តូរដោយសន្តិវិធីនៅប្រទេសនានា ហើយមិនមានចលាចល មិនមានការសងសឹកវិញ»។
ក្រុមអ្នកវិភាគដំណើរវិវត្តន៍សង្គម និងស្ថានភាពនយោបាយបានរំឭកថា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានប្រើប្រាស់យុទ្ធសាស្រ្តផ្សេងៗក្នុងការរក្សាអំណាចដ៏យូរឆ្នាំមកនេះ ក្នុងនោះគឺការដែលរំឮកដល់របបខ្មែរក្រហមដ៏ប្រល័យ។ យុទ្ធសាស្រ្តថ្មីនេះ គឺការបំភិតបំភ័យនៃការកើតឡើងបដិវត្តន៍ពណ៌នេះតែម្តង។ ពួកគេបន្តថា រដ្ឋាភិបាលកាន់តែបារម្ភ នៅពេលបានឃើញក្រុមបាតុករនៃបក្សប្រឆាំងដើរស្រែកតវ៉ាតាមផ្លូវទាមទារឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរនាយករដ្ឋមន្ត្រីក្រោយការបោះឆ្នោតជាតិឆ្នាំ២០១៣។ នៅគ្រានោះ ប្រជាពលរដ្ឋក្រុងភ្នំពេញ ជាពិសេសគឺអ្នករស់នៅក្បែរផ្ទះលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីហ៊ុន សែន បានស្តាប់ឮសម្រែក «ដូរឬមិនដូរ» និងពាក្យថា «ហ៊ុន សែនអើយចុះចេញទៅ» ខណៈដែលលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីរក្សាភាពស្ងៀមស្ងាត់។
ការស្រែកតវ៉ានិងការធ្វើបាតុកម្មនានារបស់បក្សប្រឆាំងបានបញ្ចប់ទៅនៅថ្ងៃទី១៥ ខែកក្កដាឆ្នាំ២០១៤ គឺនៅពេលដែលបាតុករនៃបក្សជំទាស់ព្រលះគ្នាជាមួយក្រុមសន្តិសុខជួលដោយសាលាខណ្ឌដូនពេញនៅឯទីលានប្រជាធិបតេយ្យ បង្កឲ្យសន្តិសុខជាច្រើនរងរបួសនឹងមានការចាប់ខ្លួនអ្នកតំណាងរាស្រ្តនៃបក្សជំទាស់។ ទីបំផុតទៅ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីដែលលោកសម រង្សី មេបក្សជំទាស់បានហៅថា ជាអ្នកមានយុទ្ធសាស្រ្តនយោបាយយ៉ាងចំណាននោះ បានធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាលលោកមានភាពស្របច្បាប់ពេញទី រីឯទីលានប្រជាធិបតេយ្យក៏ក្លាយទីលានស្ងប់ស្ងាត់គ្មានសម្រែកទៀតដែរ។ ក្រុមអ្នកវិភាគថាបដិវត្តន៍ផ្កាម្លិៈដែលកើតនៅប្រទេសទុយណេស៊ី ប្រហែលនឹងមិនមកដល់ប្រទេសកម្ពុជានោះទេ ប្រសិនជាប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរឈប់កើតទុក្ខមិនសុខចិត្តនឹងវិបត្តិសង្គមសព្វថ្ងៃ៕
