បើទោះបីជារដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាមានគោលនយោបាយតម្រូវឲ្យមាន«តំណាងស្ត្រីនៅក្នុងថ្នាក់ដឹកនាំ»ក្តី ក៏មេដឹកនាំជាបុរសនៅតែមានចំនួនច្រើនដដែលនៅគ្រប់ជាន់ថ្នាក់ទាំងអស់នៃស្ថាប័ននីមួយៗ។ នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍របស់ទីភ្នាក់ងារអាមេរិកសម្រាប់គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍អន្តរជាតិ (USAID) ដែលមានចំណងជើងថា ភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់ស្ត្រីជាមធ្យោបាយឆ្ពោះទៅរកការពង្រឹងអំណាចស្រ្តីកាន់តែប្រសើរឡើង។
របាយការណ៍នេះបានរកឃើញថា ការខ្វះភាពជឿជាក់លើខ្លួនឯង និងការគាំទ្រពីក្រុមគ្រួសារ និងសហគមន៍គឺជាកត្តាប្រឈមដ៏ចម្បងក្នុងកត្តាប្រឈមផ្សេងៗទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ បើទោះបីជាការគាំទ្រពីបុរស និងពីរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានកំពុងកើនឡើងក្តី ក៏«គំនាបវប្បធម៌»នៅតែបន្តរារាំងស្ត្រីមិនឲ្យឈានចាប់យកតួនាទីជាអ្នកដឹកនាំខាងនយោបាយ និងចូលរួមកិច្ចការសង្គម។
លោកស្រី Darcy Ashman អ្នកវាយតម្លៃលើរបាយការណ៍របស់ USAID នេះ ពន្យល់ថា ក្បួនច្បាប់ប្រពៃណីដែលតម្រូវឲ្យស្ត្រីគោរពតាមនោះនៅតែជាកត្តាប្រឈមមួយនៃការពង្រឹងអំណាចស្ត្រី។ លោកស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖
«ដោយសារតែវប្បធម៌ប្រពៃណី ស្ត្រីភាគច្រើនត្រូវនៅផ្ទះ។ ហើយបុរសជាអ្នកចូលរួមក្នុងសង្គម។ ហើយដោយសារតែក្បួនច្បាប់ប្រពៃណីនេះ ស្ត្រីមិនសូវមានជំនឿជឿជាក់ក្នុងការបំពេញតួនាទីក្នុងសង្គមទាំងអស់នោះទេ»។
អ្នកនយោបាយដូចជាលោកស្រី មូរ សុខហួ ជាដើមបានយល់ស្របថា ការខ្វះភាពជឿជាក់លើខ្លួនឯង គឺជាកត្តាប្រឈមចម្បងមួយ។
លោកស្រី ឲ្យដឹងថា៖ «យើងឃើញថា ស្ត្រីភាគច្រើនមិនសូវចង់ឈរឈ្មោះទេ។ ពេលខ្លះមិនមែនជារឿងរបស់គណបក្សទេ។ ពេលខ្លះគឺជាស្ត្រីខ្លួនឯង ដែលចេះតែមិនទាន់ច្បាស់ មិនហ៊ានក្នុងនយោបាយ»។
បន្ថែមលើនេះ ឱកាសរបស់ស្ត្រីក្នុងការទទួលបានមុខនាទីក្នុងរដ្ឋាភិបាលនៅមានកម្រិតនៅឡើយ ដោយសារតែការទទួលខុសត្រូវរបស់ស្ត្រីលើកិច្ចការជាមេផ្ទះ និងការចូលរួមរកប្រាក់ចំណូលផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ។
អ្នកស្រី ចក់ សុភាព ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា យល់ស្របនឹងការរកឃើញរបស់របាយការណ៍ USAID ដែលថា រចនាសម្ព័ន្ធសង្គមកម្ពុជាមិនបានផ្តល់ឱកាសច្រើនឲ្យស្ត្រីក្នុងការចូលរួមក្នុងសង្គមប៉ុន្មានទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកស្រី និយាយថា ការគាំទ្រពីក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកស្រី គឺជាកត្តាជំរុញទឹកចិត្តដ៏ធំបំផុតរបស់អ្នកស្រីក្នុងការធ្វើជាអ្នកដឹកនាំ។
អ្នកស្រី សុភាព និយាយថា៖ «សម្រាប់ខ្ញុំ បរិបទគ្រួសារគឺគាត់ផ្តល់ឱកាសស្មើគ្នារវាងកូនប្រុស និងកូនស្រី។ ដូច្នេះ ខ្ញុំមានសំណាង បើទោះបីជាក្នុងសង្គមហាក់បីដូចជាមានការឲ្យតម្លៃលើបុរសច្រើន ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងសង្គមគ្រួសារខ្ញុំគឺយើងឲ្យតម្លៃស្មើគ្នា»។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត ពុង ឈីវកេក សកម្មជនសិទ្ធិមនុស្សដ៏ឆ្នើមម្នាក់ និងជាប្រធានអង្គការ លីកាដូ បានចែករំលែកដំណើរជីវិតក្នុងការក្លាយជាអ្នកដឹកនាំរបស់លោកស្រី ដោយនិយាយថា ការគាំទ្រពីក្រុមគ្រួសារ និងស្វាមីរបស់លោកស្រីបានជួយសម្រួលដល់ការបំពេញតួនាទីរបស់លោកស្រីក្នុងនាមជាភរិយា និងជាសកម្មជនសិទ្ធិមនុស្ស។
លោកស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំក៏មានសំណាងដែលស្វាមីរបស់ខ្ញុំជំរុញឲ្យខ្ញុំធ្វើកិច្ចការងារមិនដែលឲ្យខ្ញុំ ថាត្រូវតែឲ្យខ្ញុំនៅផ្ទះ ធ្វើបាយធ្វើទឹកនៅផ្ទះទេ។ ធ្វើហើយ ប៉ុន្តែ យល់កិច្ចការងារ ថាខ្ញុំចង់ចេញទៅធ្វើការនៅខាងក្រៅ»។
អ្នកជំនាញខាងការពង្រឹងអំណាចស្ត្រី និងភាពដឹកនាំរបស់ស្ត្រីក្នុងវិស័យនយោបាយ តែងតែលើកឡើងការខ្វះឱកាសរបស់ស្ត្រីក្នុងការទទួលបានការអប់រំគុណភាពល្អ។ បញ្ហានេះនៅតែបន្តរារាំងមិនឲ្យស្ត្រីមានភាពសកម្មក្នុងសង្គម និងនយោបាយ ជាពិសេស គឺស្ត្រីនៅតាមតំបន់ជនបទ៕
