ពិភពលោកកំពុងមានជោគជ័យក្នុងការប្រយុទ្ធនឹងជំងឺគ្រុនចាញ់។ ជីវិតមនុស្សរាប់លាននាក់ត្រូវបានសង្គ្រោះក្នុងរយៈ១០ឆ្នាំកន្លងមកនេះ ភាគច្រើនគឺកុមារក្រោមអាយុ៥ឆ្នាំ។ ថ្នាំវ៉ាក់សាំងដែលមានសក្តានុពលមួយកំពុងត្រូវបានពិសោធន៍ ប៉ុន្តែ អង្គការសុខភាពពិភពលោករាយការណ៍ថាមានការវិវត្តន៍ថ្មីៗបានគំរាមតម្លៃនៃកិច្ចការមួយទសវត្សរ៍។
ការកើនការប្រយុទ្ធទល់ជំងឺគ្រុនចាញ់បានចាប់ផ្តើម ដោយនៅពេលនោះលោកប្រធានាធិបតី George W. Bush បានចាប់ផ្តើមគម្រោងផ្តួចផ្តើមប្រឆាំងជំងឺគ្រុនចាញ់របស់ប្រធានាធិបតី ជាកម្មវិធីមួយដែលបានផ្តល់ថវិការាប់លានដុល្លារនិងបានជំរុញទឹកចិត្តក្រុមប្រទេសដែលផ្តល់អំណោយផ្សេងៗទៀត និងអង្គការឯកជនទាំងឡាយ ដូចជាមូលនិធិBill and Melinda Gates Foundation ឲ្យសម្រេចធ្វើការបំបាត់ជំងឺគ្រុនចាញ់ជាអាទិភាព។
លទ្ធផលអាចមើលឃើញទាំងការស្រាវជ្រាវនិងទាំងចំនួនជីវិតមនុស្សដែលបានសង្គ្រោះ។ អង្គការសុខភាពពិភពលោករាយការណ៍ថា ការស្លាប់ដោយជំងឺគ្រុនចាញ់ត្រូវបានកាត់បន្ថយ៤៧ភាគរយពាសពេញពិភពលោក ហើយកាន់តែច្រើនគឺនៅតំបន់អាហ្វ្រិកខាងត្បូងបានឡើងដល់៥៤ភាគរយផងដែរ។
សេចក្តីរាយការណ៍មួយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តីពេទ្យឈ្មោះ The Lancet និយាយថា ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវកំពុងពិសោធន៍ថ្នាំវ៉ាក់សាំងមួយដែលមកទល់ពេលនេះបានបង្ហាញថាមានប្រសិទ្ធភាពដោយអន្លើ។ ការពិសោធន៍ដែលបានធ្វើ នៅក្នុងតំបន់អាហ្វ្រិកខាងត្បូងបានបង្ហាញថា ថ្នាំវ៉ាក់សាំងដែលជ្រើសរើសនោះបានការពារដោយអន្លើដល់កុមាររហូតដល់អាយុ៤ឆ្នាំពីការកើតជំងឺនេះ ហើយថាការការពារបានកើនឡើងនិងបានអូសបន្លាយពេលនៅពេលកុមារបានទទួលកម្រិតនៃការចាក់ថ្នាំបង្ការរោគបន្ថែម។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបាននិយាយថា មានករណីជំងឺគ្រុនចាញ់ច្រើនជាង១ពាន់បីរយករណី ត្រូវបានការពារមួយរយៈ ជាង៤ឆ្នាំ សម្រាប់ក្មេងម្នាក់ៗនៃក្មេង១ពាន់នាក់ដែលបានទទួលថ្នាំវ៉ាក់សាំង ហើយថាចំនួននោះបានកើនឡើងនៅពេលកុមារបានទទួលការចាក់ថ្នាំបង្ការរោគបន្ថែម។
ការដកពិសោធន៍នៃការពិគ្រោះពិនិត្យរហ័ស ក៏បានធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ មួយដែរ។ លទ្ធផលបង្ហាញឲ្យដឹងក្នុងរយៈ១៥នាទី ដូច្នេះអ្នកជំងឺអាចដាក់ថ្នាំប្រឆាំងជំងឺគ្រុនចាញ់បានភ្លាមៗ។
សម្រាប់ជាលើកដំបូងក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេសជាច្រើនអាចផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់នៅក្នុងពេលនេះទៅលើការបំបាត់ជំងឺ យោងតាមអង្គការ Roll Back Malaria Partnership ដែលសម្របសម្រួលកិច្ចប្រឹងប្រែងកំចាត់ជំងឺគ្រុនចាញ់អន្តរជាតិ។
ការចែកមុងឲ្យបានច្រើន ដើម្បីការពារមូសខាំ ក៏បានធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរមួយដែរ។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Fatoumata Nafo-Traore ដឹកនាំអង្គការ Roll Back Malaria Partnership។ លោកស្រីព្រមានថា ទោះបីមានភាពជឿនលឿនធំ អស្ចារ្យក៏ដោយ ក៏នៅមានកិច្ចការជាច្រើនទៀតដែលចាំបាច់ត្រូវធ្វើឲ្យចប់។ លោកស្រីបានប្រាប់វីអូអេថា៖ «យើងនៅខ្វះធនធាន៥០ភាគរយសម្រាប់ការប្រយុទ្ធសាកលប្រឆាំងនឹងជំងឺគ្រុនចាញ់»។
ដូចជាមនុស្សជាច្រើនដែលធ្វើការដើម្បីបំបាត់ជំងឺគ្រុនចាញ់ដែរ លោកស្រី Nafo-Traore បានបារម្ភថា សត្វមូសនៅក្នុងទ្វីបអាហ្វ្រិកកំពុងស៊ាំទៅនឹងថ្នាំបំផ្លាញសត្វល្អិតដែលមានតម្លៃថោក។
នៅក្នុងផ្នែកខ្លះនៃតំបន់អាស៊ី នៅតាមបណ្តោយព្រំប្រទល់ប្រទេសថៃ-កម្ពុជានិងប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា នៅក្បែរព្រំប្រទល់ជាមួយប្រទេសឥណ្ឌា ប៉ារ៉ាស៊ីតដែល បណ្តាលឲ្យកើតជំងឺគ្រុនចាញ់ក៏កំពុងលូតលាស់ស៊ាំនឹងថ្នាំ artemisinen ដែលជាឱសថប្រឆាំងជំងឺគ្រុនចាញ់ដ៏សំខាន់។ មូលនិធិសុខភាពសាកលមួយ ឈ្មោះThe Wellcome Trust បានផ្តល់ថវិកាសម្រាប់ការស្រាវជ្រាវនៅប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា។ មូលនិធិនេះរាយការណ៍ថា ប្រសិនបើការស៊ាំថ្នាំ artemisinen រាលដាលទៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា វាអាចនឹងទៅជាការគំរាមដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយដល់ការត្រួតពិនិត្យសាកល និងដល់ការបំបាត់ជំងឺគ្រុនចាញ់។ ហើយប្រសិនបើការស៊ាំថ្នាំ រាលដាលពីតំបន់អាស៊ីទៅដល់អាហ្វ្រិក ជីវិតច្រើនលាននាក់នឹងរងគ្រោះថ្នាក់។
ការបញ្ចប់ជំងឺគ្រុនចាញ់ត្រូវការការផ្តល់ប្រាក់ពីសហគមន៍អន្តរជាតិនិងសហប្រតិបត្តិការជាមួយប្រទេសជិតខាងដែលជំងឺគ្រុនចាញ់មានដោយកន្លែងៗ។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត William Moss មកពីវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវជំងឺគ្រុនចាញ់ Johns Hopkins Malaria Research Institute បញ្ជាក់អំពីរឿងនេះតាមទូរស័ព្ទទៅវីអូអេពីទីក្រុង Lubumbashi ថា៖ «បើយើងមិនធ្វើបញ្ចប់ជាមួយគ្នាទេ ជោគជ័យនិងការកើនឡើងនៅក្នុងប្រទេសណាមួយអាចចុះខ្សោយ ដោយការនាំចូលជំងឺគ្រុនចាញ់ពីប្រទេសជិតខាងរបស់ខ្លួន»។
ជំងឺគ្រុនចាញ់នៅតែសម្លាប់មនុស្សច្រើនជាងកន្លះលាននាក់រាល់ឆ្នាំ ភាគច្រើនគឺទារកនិងកុមារក្រោមអាយុ៥ឆ្នាំ។ ក្រុមអ្នកជំនាញនិយាយថាការបញ្ចប់ជំងឺនេះ តម្រូវឲ្យមានការកម្ចាត់សត្វមូស បង្កើតឱសថឲ្យមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំង និងនៅទីបំផុត បង្កើតថ្នាំវ៉ាក់សាំងមានប្រសិទ្ធភាព។ ប៉ុន្តែពេលវេលាប្រហែលនឹងអាចផុតកំណត់៕
ប្រែសម្រួលដោយអ្នកស្រីនុច សារីតា
